Wikipedia

Włókniarz Częstochowa

Włókniarz Częstochowa – polski klub żużlowy z siedzibą w Częstochowie. 4-krotny drużynowy mistrz Polski.

Włókniarz Częstochowa
Pełna nazwa

Włókniarz Częstochowa Spółka Akcyjna

Przydomek

Lwy

Barwy

       
biało-zielone

Data założenia

1946

Debiut w najwyższej lidze

20 maja 1951

Liga

Ekstraliga

Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Siedziba

Częstochowa

Adres

ul. Olsztyńska 123/127
42-200 Częstochowa

Stadion

Arena Częstochowa

Prezes

Michał Świącik[1]

Trener

Janusz Ślączka

Strona internetowa
Arena Częstochowa

Początek działalności klubu datuje się na 1946 rok, kiedy to zostało reaktywowane Częstochowskie Towarzystwo Cyklistów i Motocyklistów, które miało za sobą 40-letnią tradycję jako Częstochowskie Towarzystwo Cyklistów. Od 1950 roku klub jest znany jako „Włókniarz”.

Do 2006 roku w rozgrywkach ligowych występowało stowarzyszenie Częstochowski Klub Motocyklowy „Włókniarz”, natomiast od 2007 roku spółka Częstochowski Klub Motocyklowy „Włókniarz” S.A., która została powołana ze względu na powstanie ligi zawodowej, w której mogły występować wyłącznie kluby funkcjonujące jako spółki akcyjne.

CKM „Włókniarz” S.A. po sezonie 2014 utracił licencję na starty w rozgrywkach o DMP. Jeszcze w trakcie sezonu 2014 działające niezależnie od spółki akcyjnej stowarzyszenie CKM „Włókniarz” podjęło działania mające na celu wystawienie drużyny ligowej w rozgrywkach od roku 2015, jednakże zakończyły się one niepowodzeniem. Stowarzyszenie otrzymało licencję na starty w rozgrywkach przed sezonem 2016.

Od sezonu 2017 w rozgrywkach ligowych występuje spółka „Włókniarz Częstochowa” S.A., która została powołana w związku z otrzymaniem zaproszenia do zajęcia wakującego miejsca w najwyższej klasie rozgrywkowej.

Historia edytuj

Początek sportu żużlowego w Częstochowie ma miejsce zaraz po zakończeniu II wojny światowej. W pierwszych dniach po wyzwoleniu Częstochowy zostało reaktywowane Częstochowskie Towarzystwo Cyklistów i Motocyklistów (CTCiM) skupiające swą działalność na sportach motorowych. Pierwsze wyścigi rozgrywano na bieżni lekkoatletycznej stadionu w III Alei NMP (na terenach dzisiejszego pawilonu Cepelii). Urządzano tam zawody na motocyklach turystycznych. Jednocześnie przystąpiono do budowy stadionu żużlowego przy ul. Olsztyńskiej. Żużel jako dyscyplina sportowa, dopiero powstawała, i jedynie dzięki ambicjom i zapałowi ówczesnych działaczy i zawodników zaczęła się rozwijać.

W pierwszych latach istnienia zawodnicy startowali na własnych motocyklach, które zostały dostosowane na potrzeby wyścigów żużlowych. Pierwszego września 1946 roku uroczyście obchodzono czterdziestą rocznicę powstania CTCiM. Na tę okazję przygotowano otwarcie toru żużlowego, oraz zawody o mistrzostwo miasta. Do Częstochowy zjechali motocykliści z całego kraju. Przed zawodami odbyły się uroczystości na Jasnej Górze oraz defilada ponad 600 motocyklistów. Pierwsze zawody obserwował tłum ponad 10000 kibiców. Turniej rozgrywano w systemie pucharowym z podziałem na klasy. Zwycięzcy poszczególnych klas zmierzyli się o tytuł mistrza Częstochowy. Został nim Andrzej Żymirski, który wygrał przed Jerzym Dąbrowskim i Stefanem Seifrytem. Podczas zawodów reprezentant CTCiM Jerzy Jankowski ustanowił pierwszy rekord toru 2,01 min. W roku 1948 zorganizowano pierwsze zawody ligowe. Na podstawie eliminacji, drużyna CTCiM została przydzielona do drugiej ligi. W roku 1950 zespół, już pod nową nazwą „Włókniarz”, awansował do I ligi, w której jeździł do roku 1954. Następne dwa sezony to występy Lwów w II lidze. W roku 1959 nastąpił pierwszy sukces – złoty medal DMP.

Lata sześćdziesiąte to spadki i ponowne powroty drużyny do I ligi. Następna dekada to najwspanialszy okres w dziejach klubu. W roku 1971 częstochowianie awansowali do I ligi. Kolejne złoto „Włókniarz” zdobył w roku 1974. W kolejnych latach przyszedł czas na dwa srebrne, a po nich dwa brązowe medale DMP. W roku 1981 nastąpił spadek zespołu do II ligi i kibice z Częstochowy musieli czekać całe dziesięć lat na awans swoich ulubieńców do grona najlepszych.

W 1996 r. ekipa włókniarzy prowadzona przez Marka Cieślaka zdobyła swój trzeci złoty medal DMP. W następnym sezonie trzeba było przełknąć gorycz spadku do drugiej ligi. Kolejny awans CKM „Włókniarz” Częstochowa wywalczył w roku 1999. Awans ten rozpoczął bajeczny czas dla Lwiej ekipy. Drużynowe i indywidualne sukcesy m.in. IV tytuł drużynowego mistrza Polski w 2003 r. W kolejnych latach klub zdobywał kolejne medale DMP.

Począwszy od 2007 roku, od klubów w Ekstralidze Żużlowej wymagano posiadania osobowości prawnej w formie spółki akcyjnej. Utworzoną do tego celu CKM Włókniarz S.A., na skutek problemów finansowych, przejęła firma KJG Company. Mimo ogromnego zainteresowania sportem żużlowym w Częstochowie, wsparcia lokalnych sponsorów tytularnych (KantorOnline oraz drukarnia internetowa Viperprint[2]) i najwyższej frekwencji w całej lidze w 2013 r.[3], z roku na rok rosło zadłużenie wobec zawodników oraz innych wierzycieli. Na skutek nierealizowania planu naprawczego zaakceptowanego przez Polski Związek Motorowy, klub po sezonie 2014 utracił licencję na starty w rozgrywkach o DMP[4].

Jeszcze w trakcie sezonu 2014 działające niezależnie od spółki akcyjnej stowarzyszenie CKM Włókniarz podjęło działania mające na celu wystawienie drużyny ligowej w rozgrywkach Polskiej 2. Ligi Żużlowej od roku 2015[5].

W 2015 r. Włókniarz otrzymał licencję bezwarunkową na starty w sezonie 2016. W 2016 drużyna zajęła trzecie miejsce w I lidze, jednak w wyniku przepisów uniemożliwiających starty w Ekstralidze zwycięzcy ligi, Lokomotivowi Dyneburg, a także rezygnacji drugiej najlepszej drużyny, Orła Łódź, Włókniarz awansował do najwyższej klasy rozgrywkowej[6]. Przed sezonem 2017 kontrakt z klubem podpisał m.in. Leon Madsen[7], który jeżdżąc dla Włókniarza skończył sezon 2019 z najwyższą średnią biegową w lidze (2,443)[8]. W 2019 klub zdobył pierwszy od dziesięciu lat brązowy medal DMP.

Poszczególne sezony edytuj

Sezon Rozgrywki ligowe Uwagi
Liga Miejsce
1948 Eliminacje 14/16 Kwalifikacja do II ligi
II II liga 7/9
1949 II liga 2/9 Brak awansu – zarządzono baraże[a]
3. miejsce w turnieju barażowym o awans[b]
1950 II liga 2/8   Przydział do ligi „zrzeszeniowej”[c]
1951 I Liga 9/10
1952 Liga 8/10
1953 Liga 6/10
1954 Liga   9/10
1955 II II liga 3/7
1956 II liga (gr. „północ”) 1/8   1. miejsce w turnieju barażowym o awans
1957 I I liga 4/8
1958 I liga 4/8
1959 I liga   1/8
1960 I liga 4/8
1961 I liga 5/8
1962 I liga   8/8
1963 II II liga 5/12 4/12
1964 II liga 1/11
1965 II liga 1/9   1/9
1966 II liga 2/9
1967 I I liga 6/8 6/8
1968 I liga 7/8
1969 I liga 7/8   Przegrane baraże o utrzymanie
1970 II II liga 5/8
1971 II liga 2/8   Wygrane baraże o awans
1972 I I liga 4/8
1973 I liga 6/8
1974 I liga   1/8
1975 I liga   2/8
1976 I liga   2/10
1977 I liga   3/10
1978 I liga   3/10
1979 I liga 7/10
1980 I liga 8/10
1981 I liga   10/10
1982 II II liga 3/7
1983 II liga 6/8
1984 II liga 6/7
1985 II liga 5/7
1986 II liga 4/7
1987 II liga 2/7 Przegrane baraże o awans
1988 II liga 4/8
1989 II liga 3/8
1990 II liga 5/10
1991 II liga   2/12
1992 I I liga   10/10
1993 II II liga   2/10
1994 I I liga 6/10
1995 I liga 8/10
1996 I liga   1/10
1997 I liga   9/10
1998 II II liga 3/12
1999 II liga   1/13
2000 I Ekstraliga 6/8
2001 Ekstraliga 6/8
2002 Ekstraliga 4/8
2003 Ekstraliga   1/8
2004 Ekstraliga   3/8
2005 Ekstraliga   3/8
2006 Ekstraliga   2/8
2007 Ekstraliga 5/8
2008 Ekstraliga 4/8
2009 Ekstraliga   3/8
2010 Ekstraliga 7/8 Wygrane baraże o utrzymanie
2011 Ekstraliga 8/8 Wygrane baraże o utrzymanie
2012 Ekstraliga 8/10
2013 Ekstraliga 4/10
2014 Ekstraliga 7/8 Baraże nie zostały zorganizowane – klub utracił licencję[d]
2016 II I liga 3/11   Awans poprzez zajęcie wakującego miejsca[e]
2017 I Ekstraliga 5/8
2018 Ekstraliga 4/8
2019 Ekstraliga   3/8
2020 Ekstraliga 5/8
2021 Ekstraliga 5/8
2022 Ekstraliga   3/8
2023 Ekstraliga 4/8
Poziom ligowy Liczba sezonów Sezony
I 50 1951–1954, 1957–1962, 1967–1969, 1972–1981, 1992, 1994–1997, 2000–2014, 2017–2023
II 25 1948–1950, 1955–1956, 1963–1966, 1970–1971, 1982–1991, 1993, 1998–1999, 2016

Osiągnięcia edytuj

Krajowe edytuj

Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników w rozgrywkach pod egidą PZM, GKSŻ oraz Ekstraligi.

Mistrzostwa Polski edytuj

Drużynowe mistrzostwa Polski

Drużynowe mistrzostwa Polski juniorów

Mistrzostwa Polski par klubowych

Młodzieżowe mistrzostwa Polski par klubowych

Indywidualne mistrzostwa Polski

Młodzieżowe indywidualne mistrzostwa Polski

Pozostałe edytuj

Drużynowy Puchar Polski

  • 1. miejsce (1): 1994

Złoty Kask

Srebrny Kask

Brązowy Kask

Liga Juniorów

Indywidualne mistrzostwa Ligi Juniorów

Indywidualne międzynarodowe mistrzostwa Ekstraligi

Międzynarodowe edytuj

Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników krajowych (w zawodach drużynowych, par i indywidualnych) i zagranicznych (w zawodach indywidualnych) w rozgrywkach pod egidą FIM oraz FIM Europe.

Mistrzostwa świata edytuj

Drużynowe mistrzostwa świata

Drużynowe mistrzostwa świata juniorów

Indywidualne mistrzostwa świata

Indywidualne mistrzostwa świata juniorów

Mistrzostwa Europy edytuj

Drużynowe mistrzostwa Europy

Drużynowe mistrzostwa Europy juniorów

Mistrzostwa Europy par

Mistrzostwa Europy par juniorów

Indywidualne mistrzostwa Europy

Indywidualne mistrzostwa Europy juniorów

Pozostałe edytuj

Klubowy Puchar Europy

  • 1. miejsce (1): 2004

Puchar Europy par U-19

Zawodnicy edytuj

Kadra drużyny edytuj

Stan na 23 marca 2023[9]
Stat. Żużlowiec Kat.
S   Mikkel Michelsen
S   Leon Madsen
S   Kacper Woryna
S   Maksym Drabik
S   Jakub Miśkowiak U-24
S   Mitchell Cluff U-23
S   Andrij Rozaluk U-23
S   Anton Karlsson 2 U-23
S 1   Espen Sola 2 U-21
S 1   Sam Hagon 2 U-19
J   Kamil Król 2 U-19
J   Kajetan Kupiec U-19
J   Franciszek Karczewski U-19
J   Szymon Wolski U-19
J   Bartosz Śmigielski U-19
J   Kacper Halkiewicz U-19

1 Zawodnicy zagraniczni nie mogą startować na pozycjach juniorskich w Ekstralidze.
2 Potwierdzony wyłącznie do U24 Ekstraligi.

Żużlowcy na wypożyczeniu edytuj

Stat. Żużlowiec Kat.
J   Jakub Martyniak (wyp. do PSŻ Poznań) U-21

Uwagi edytuj

  1. ↑ Dwie pierwsze drużyny II ligi według regulaminu PZM miały bezpośrednio awansować do I ligi, tymczasem zamiast bezpośredniego awansu zarządzono baraże – dwie pierwsze drużyny II ligi miały się spotkać z dwiema ostatnimi drużynami I ligi.
  2. ↑ Turniej rozegrano 16 kwietnia 1950 roku.
  3. ↑ Przed sezonem 1951 GKKF i Komisja Sportowa PZMot ustaliły, że powstanie liga złożona z 6 drużyn – przedstawicieli Zrzeszeń Sportowych Związków Zawodowych: Unia Leszno, Budowlani Warszawa, Ogniwo Bytom, Górnik Rybnik, Stal Ostrów Wielkopolski i Kolejarz Rawicz. Oprócz nich w lidze występować mieli jeszcze przedstawiciele wojska – CWKS Warszawa, i milicji – Gwardia Bydgoszcz, ponadto tuż przed rozpoczęciem rozgrywek do ligi dołączyły Włókniarz Częstochowa i Spójnia Wrocław.
  4. ↑ Mecze barażowe o miejsce w Ekstralidze miały odbyć się 12 i 19 października 2014 roku, jednakże 8 października KŻ Orzeł Łódź (2. miejsce w I lidze) poinformował o rezygnacji z udziału w nich, natomiast 10 października GKSŻ poinformowała o tym, że Prezydium Zarządu Głównego Polskiego Związku Motorowego stwierdziło wygaśnięcie z dniem 10 października 2014 roku licencji nadzorowanej przyznanej klubom z Gdańska (8. miejsce w Ekstralidze) oraz Częstochowy. Również 10 października Ekstraliga Żużlowa Sp. z o.o. poinformowała o odwołaniu meczów barażowych o prawo startu w Ekstralidze w sezonie 2015, zaś 6 listopada o tym, że po przeprowadzeniu konkursu ofert „dziką kartę” uprawniającą do ubiegania się o licencję PZM na starty w Ekstralidze w sezonie 2015 otrzymał GKM Grudziądz (3. miejsce w I lidze).
  5. ↑ W 2016 roku 1. miejsce w I lidze wywalczył łotewski SK Lokomotīve Dyneburg. W związku z tym, zgodnie z regulaminem licencyjnym, mecze barażowe nie zostały zorganizowane, a prawo do startu w Ekstralidze w sezonie 2017 automatycznie uzyskała Unia Leszno (7. miejsce w Ekstralidze) oraz KŻ Orzeł Łódź (2. miejsce w I lidze). Klub z Łodzi poinformował jednak o rezygnacji z przystąpienia do rozgrywek Ekstraligi w sezonie 2017 z uwagi na brak wywalczenia awansu w sposób sportowy. W tej sytuacji zaproszenie do Ekstraligi otrzymał Włókniarz Częstochowa, który postanowił je przyjąć.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Zarząd. wlokniarz.com. [dostęp 2016-12-12].
  2. ↑ ViperPrint sponsorem tytularnym Włókniarza czestochowskie24.pl
  3. ↑ Frekwencja na stadionach żużlowych. Komplety w Zielonej Górze i w Gdańsku.
  4. ↑ Włókniarz i Wybrzeże bez licencji.
  5. ↑ Dwa kluby w Częstochowie? Świącik: Jest taki pomysł.
  6. ↑ Jest decyzja – Częstochowa zasługuje na Ekstraligę! [online], Włókniarz Częstochowa, 1 października 2016 [dostęp 2022-04-01] (pol.).
  7. ↑ Leon Madsen: Przyszedłem tutaj, aby być liderem [online], Włókniarz Częstochowa, 3 listopada 2016 [dostęp 2022-04-01] (pol.).
  8. ↑ Lista klasyfikacyjna [online], PGE Ekstraliga [dostęp 2022-04-01] (pol.).
  9. ↑ Komunikat nr 8/2023 Głównej Komisji Sportu Żużlowego [online], pzm.pl [dostęp 2023-03-24] (pol.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Włókniarz_Częstochowa&oldid=73387201”