Włodzimierz Dzwonkowski

Włodzimierz Andrzej Franciszek Ksawery Dzwonkowski (ur. 4 lutego 1880 w Krasiłowie w guberni wołyńskiej, zm. 28 lutego 1954 w Łodzi) – polski historyk.

Włodzimierz Dzwonkowski

Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1880 Krasiłów
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1954 Łódź
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia Polski XIX i pocz. XX w.
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wolna Wszechnica Polska Szkoła Nauk Politycznych w Warszawie Uniwersytet Łódzki

Grób profesora Włodzimierza Dzwonkowskiego na Dołach w Łodzi

Życiorys

Był synem Stanisława i Władysławy ze Skłodowskich. Poślubił Eugenię Kasprzycką.

Studiował na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego i Noworosyjskiego w Odessie. Historię studiował we Lwowie, Lozannie i Paryżu. Jego mistrzem był Szymon Askenazy. Od 1912 wykładał na tajnych kursach w Warszawie, od 1918 w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie i w Łodzi (1929–1935) oraz w Szkole Nauk Politycznych. W latach 1945–1949 kierował katedrą historii powszechnej Uniwersytetu Łódzkiego.

Materiały archiwalne Włodzimierza Dzwonkowskiego znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-7.

Pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim Doły przy ul. Smutnej w Łodzi.

Wybrane publikacje

• Akty powstania Kościuszki, 1–2, wyd. Szymon Askenazy i Włodzimierz Dzwonkowski, Kraków: Akademia Umiejętności 1918.
• Rosja, Chiny, Mongolia w stosunkach dziejowych, Warszawa: Wyd. Instytutu Wschodniego 1937.
• Rosja a Polska, Warszawa: „Interim” 1991.

Bibliografia

• Dzwonkowski Włodzimierz, [w:] Słownik historyków polskich, red. Maria Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 124.