Wierchowina (osiedle)

Wierchowina, Żabie (ukr. Верховина, Werchowyna) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankowskim, siedziba administracyjna rejonu wierchowińskiego. Położone jest nad Czarnym Czeremoszem (dopływem Prutu), u podnóża pasma Czarnohory, 30 kilometrów na południowy zachód od Kosowa. W 2020 osiedle liczyło 5812 mieszkańców[1], dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 5412[2].

Wierchowina
Ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

wierchowiński

Wysokość

620 m n.p.m.

Populacja (2020)
• liczba ludności


5812

Nr kierunkowy

+380 3432

Kod pocztowy

78700

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wierchowina”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wierchowina”
Ziemia48°09′06″N 24°48′49″E/48,151667 24,813611

Do 1962 roku miejscowość nosiła nazwę Żabie (ukr. Жаб'є, Żabje).

Przynależność terytorialna

edytuj

Historia

edytuj
 
Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej (Kościół Prawosławny Ukrainy)

Miejscowość wzmiankowana była w 1424 roku.

W II Rzeczypospolitej była siedzibą gminy wiejskiej Żabie w powiecie kosowskim województwa stanisławowskiego. Była to obszarowo największa gmina w II Rzeczypospolitej. Także samo Żabie było największą wiejską miejscowością całego woj. stanisławowskiego, a także największą miejscowością powiatu kosowskiego (8188 mieszk. w 1921), przewyższając miasta Kuty (5504) i Kosów (4234). Żabie było także dziewiątą (rok 1921) największą miejscowością woj. stanisławowskiego (łącznie z miastami) w II RP[3]. Miejscowość dzieliła się na części Żabie–Ilcia (na zachodzie) i Żabie–Słupejka (na wschodzie). Ukraińcy stanowili 90% ogółu mieszkańców, Żydzi około 9%. W mieście mieszkało też kilkudziesięciu Polaków[4][5].

W okresie międzywojennym w Polsce Żabie znane było jako miejscowość letniskowa i zdrojowa (źródła mineralne), ośrodek turystyki, huculskiego rzemiosła artystycznego (przed wojną mieściło się tutaj muzeum huculskie) i hodowli koni huculskich. Maciej Bogusz Stęczyński (polski podróżnik i rysownik) w 1848 stworzył serię rysunków i akwarel poświęconych okolicom Żabiego, jak i samej miejscowości, opisał je też później w poemacie Karpaty. W latach 30. funkcjonowała Państwowa Wysokogórska Szkota Rolnicza w Żabiem[6].

W październiku 1941 roku, w czasie okupacji niemieckiej, mieszkające tutaj ukraińskie małżeństwo, Jurij i Paraskowija Koczukowie, przez dwa dni podczas antyżydowskiej "akcji" w getcie udzielało w swoim domu schronienia sześcioosobowej żydowskiej rodzinie Gertnerów, za co w 1999 roku Instytut Jad Waszem uhonorował je tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[7][8].

W latach 1943–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali 50 Polaków[9].

Osadnictwo

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. (ukr.).
  2. Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankiwskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIV - Województwo Stanisławowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
  4. Rzecz-pospolita.com - Żabie
  5. Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Żabie (pas 56, słup 39), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1933 (pol.).
  6. Państwowa Wysokogórska Szkota Rolnicza w Żabiem. „Wschód”. Nr 41, s. 4, 10 marca 1937. 
  7. Kochuk Yuri & Praskovia. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-10-13]. (ang.).
  8. Ігор Щупак, Зоряна Бондар, Єгор Врадій, Антон Дробович, Раїса Євтушенко, Ірина Піскарьова, ПАМ’ЯТІ УКРАЇНЦІВ, ЯКІ РЯТУВАЛИ ЄВРЕЇВ ПІД ЧАС ДРУГОЇ СВІТОВОЇ ВІЙНИ, Київ – Дніпро 2021, s. 80
  9. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939-1946, Wrocław: ALTA 2, 2006, s. 291, ISBN 978-83-85865-13-1.

Linki zewnętrzne

edytuj