Wikipedia:Artykuły na Medal/zajawki/Leliwa (herb szlachecki)
Zajawka artykułu Leliwa (herb szlachecki)
[[Plik:POL COA Leliwa.svg|left|100px]] '''[[Leliwa (herb szlachecki)]]''' – [[Polska|polski]] [[herb szlachecki]], noszący [[zawołanie]] ''Leliwa''. Według najczęściej cytowanej w dawnych publikacjach opinii [[Jan Długosz|Jana Długosza]] herb ten wywodzi się z Niemiec. Opinii tej nie podziela jednak współczesny historyk [[Włodzimierz Dworzaczek]]. Jego zdaniem zarówno ród Leliwitów, jak i sam herb ma polską proweniencję. Herb Leliwa występował głównie w [[województwo krakowskie (I Rzeczpospolita)|ziemi krakowskiej]], [[województwo sandomierskie (I Rzeczpospolita)|sandomierskiej]] oraz na terenie [[Województwo poznańskie (I Rzeczpospolita)|województwa poznańskiego]]. Spośród ponad 800 rodów używających podstawowej wersji herbu Leliwa do największego znaczenia politycznego oraz statusu majątkowego doszli [[Tarnowscy herbu Leliwa|Tarnowscy]], [[Tyszkiewiczowie herbu Leliwa|Tyszkiewiczowie]], [[Sieniawscy herbu Leliwa|Sieniawscy]], [[Morsztyn Hrabia|Morsztyn]]owie, [[Hlebowiczowie herbu Leliwa|Hlebowiczowie]] i [[Czapscy herbu Leliwa|Czapscy]]. ''[[Leliwa (herb szlachecki)|Czytaj więcej …]]''
Poniżej w porządku chronologicznym widoczne są ekspozycje tej zajawki. Prosimy nie poprawiać ich z wyjątkiem aktualizacji linków po przenosinach artykułów.
2009-12-22 edytuj
Leliwa (herb szlachecki) – polski herb szlachecki, noszący zawołanie Leliwa. Według najczęściej cytowanej w dawnych publikacjach opinii Jana Długosza herb ten wywodzi się z Niemiec. Opinii tej nie podziela jednak współczesny historyk Włodzimierz Dworzaczek. Jego zdaniem zarówno ród Leliwitów jak i sam herb ma polską proweniencję. Herb Leliwa występował głównie w ziemi krakowskiej, sandomierskiej oraz na terenie województwa poznańskiego. Spośród ponad 800 rodów używających podstawowej wersji herbu Leliwa do największego znaczenia politycznego oraz statusu majątkowego doszli Tarnowscy, Tyszkiewiczowie, Sieniawscy, Morsztynowie, Hlebowiczowie i Czapscy.
2022-07-03 edytuj
Leliwa – polski herb szlachecki, noszący zawołania Leliwczyk oraz Leliwa. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480. Leliwa jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku. Herb występował głównie w ziemi krakowskiej, sandomierskiej oraz poznańskiej. Według najczęściej cytowanej w dawnych publikacjach opinii Jana Długosza herb ten wywodzi się z Niemiec. Opinia ta jest jednak wewnętrznie sprzeczna, gdyż jednocześnie Długosz twierdzi, że Spycimir z Melsztyna przybywszy do Polski przyjął herb już istniejący. Opinii tej nie podzielają także współcześni historycy Włodzimierz Dworzaczek i ks. Jan Popłatek. Ich zdaniem zarówno ród Leliwitów, jak i sam herb mają polską proweniencję. Leliwy używali m.in. Henryk Dobrzyński oraz Juliusz Słowacki. Czytaj więcej…
2022-07-10 edytuj
Leliwa – polski herb szlachecki, noszący zawołania Leliwczyk oraz Leliwa. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480. Leliwa jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku. Herb występował głównie w ziemi krakowskiej, sandomierskiej oraz poznańskiej. Według najczęściej cytowanej w dawnych publikacjach opinii Jana Długosza herb ten wywodzi się z Niemiec. Opinia ta jest jednak wewnętrznie sprzeczna, gdyż jednocześnie Długosz twierdzi, że Spycimir z Melsztyna przybywszy do Polski przyjął herb już istniejący. Opinii tej nie podzielają także współcześni historycy Włodzimierz Dworzaczek i ks. Jan Popłatek. Ich zdaniem zarówno ród Leliwitów, jak i sam herb mają polską proweniencję. Leliwy używali m.in. Henryk Dobrzyński oraz Juliusz Słowacki. Czytaj więcej…
2022-07-17 edytuj
Leliwa – polski herb szlachecki, noszący zawołania Leliwczyk oraz Leliwa. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480. Leliwa jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku. Herb występował głównie w ziemi krakowskiej, sandomierskiej oraz poznańskiej. Według najczęściej cytowanej w dawnych publikacjach opinii Jana Długosza herb ten wywodzi się z Niemiec. Opinia ta jest jednak wewnętrznie sprzeczna, gdyż jednocześnie Długosz twierdzi, że Spycimir z Melsztyna przybywszy do Polski przyjął herb już istniejący. Opinii tej nie podzielają także współcześni historycy Włodzimierz Dworzaczek i ks. Jan Popłatek. Ich zdaniem zarówno ród Leliwitów, jak i sam herb mają polską proweniencję. Leliwy używali m.in. Henryk Dobrzyński oraz Juliusz Słowacki. Czytaj więcej…
2022-07-24 edytuj
Leliwa – polski herb szlachecki, noszący zawołania Leliwczyk oraz Leliwa. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480. Leliwa jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku. Herb występował głównie w ziemi krakowskiej, sandomierskiej oraz poznańskiej. Według najczęściej cytowanej w dawnych publikacjach opinii Jana Długosza herb ten wywodzi się z Niemiec. Opinia ta jest jednak wewnętrznie sprzeczna, gdyż jednocześnie Długosz twierdzi, że Spycimir z Melsztyna przybywszy do Polski przyjął herb już istniejący. Opinii tej nie podzielają także współcześni historycy Włodzimierz Dworzaczek i ks. Jan Popłatek. Ich zdaniem zarówno ród Leliwitów, jak i sam herb mają polską proweniencję. Leliwy używali m.in. Henryk Dobrzyński oraz Juliusz Słowacki. Czytaj więcej…
2022-07-31 edytuj
Leliwa – polski herb szlachecki, noszący zawołania Leliwczyk oraz Leliwa. Wzmiankowany w najstarszym zachowanym do dziś polskim herbarzu, Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae, spisanym przez historyka Jana Długosza w latach 1464–1480. Leliwa jest jednym z 47 herbów adoptowanych przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej z 1413 roku. Herb występował głównie w ziemi krakowskiej, sandomierskiej oraz poznańskiej. Według najczęściej cytowanej w dawnych publikacjach opinii Jana Długosza herb ten wywodzi się z Niemiec. Opinia ta jest jednak wewnętrznie sprzeczna, gdyż jednocześnie Długosz twierdzi, że Spycimir z Melsztyna przybywszy do Polski przyjął herb już istniejący. Opinii tej nie podzielają także współcześni historycy Włodzimierz Dworzaczek i ks. Jan Popłatek. Ich zdaniem zarówno ród Leliwitów, jak i sam herb mają polską proweniencję. Leliwy używali m.in. Henryk Dobrzyński oraz Juliusz Słowacki. Czytaj więcej…