Xenacanthus
Xenacanthus (ze starożytnej greki ξένος , xénos, 'obcy, obcy' + ἄκανθος , akanthos, 'kręgosłup') – rodzaj prehistorycznych rekinów. Pierwsze gatunki z rodzaju żyły w późniejszym okresie dewonu i przetrwały do końca triasu, czyli 202 mln lat temu. Na całym świecie znaleziono skamieniałości różnych gatunków.
| Xenacanthus[1] | |
| Okres istnienia: dewon późny–trias | |
 Skamieniałe odbicie Xenacanthus | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Xenacanthus |
Opis edytuj
Posiadał szereg cech, które odróżniały go od współczesnych rekinów. Rekin ten miał zwykle około jednego metra długości[2] i nigdy nie był dłuższy niż 2 m[3]. Płetwa grzbietowa przypominała wstążkę i biegła przez całą długość grzbietu i wokół ogona, gdzie łączyła się z płetwą odbytową. Układ przypomina współczesne kongery i Xenacanthus prawdopodobnie pływał w podobny sposób. Charakterystyczny kręgosłup, przypominający kolec, wystający z tyłu głowy nadał rodzajowi nazwę. Spekulowano nawet, że kolec ten był jadowity, być może w sposób podobny do płaszczki. Zęby miały nietypowy kształt litery „V” i prawdopodobnie żywił się małymi skorupiakami i mocno łuskowatymi rybami z rzędu palaeoniscid.
Jak wszystkie skamieniałe rekiny, Xenacanthus jest znany głównie ze skamieniałych zębów i kolców.
Przypisy edytuj
- ↑ Xenacanthus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Richard Gaines, Coelophysis, Edina, Minn.: Abdo Pub. Co, 2001, ISBN 1-57765-488-9, OCLC 45784196 [dostęp 2022-06-08].
- ↑ Douglas Palmer, C. Barry Cox, The illustrated encyclopedia of dinosaurs and prehistoric animals, London: Marshall Pub, 1999, ISBN 1-84028-152-9, OCLC 44131898 [dostęp 2022-06-08].