143 Eskadra Myśliwska
143 eskadra myśliwska (143 em) – pododdział lotnictwa myśliwskiego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
por. pil. Eugeniusz Makowski |
| Ostatni |
por. pil. Włodzimierz Łazoryk |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Historia eskadry edytuj
143 eskadra myśliwska została sformowana na podstawie rozkazu L. 2446/tjn. org. Ministra Spraw Wojskowych z dnia 17 lipca 1933 roku i rozkazu dziennego Nr 247/1933 dowódcy 4 pułku lotniczego z dnia 30 października 1933 roku[b].
Eskadra została zorganizowana na lotnisku Toruń w składzie III dywizjonu myśliwskiego 4 pułku lotniczego i wyposażona w dziesięć samolotów PWS-10.
W listopadzie 1935 roku pododdział przejął od 142 em samoloty PZL P.7.
Na podstawie rozkazu L. 2007/tjn. II-1 Ministra Spraw Wojskowych z dnia 9 października 1937 roku eskadra została rozformowana z dniem 23 listopada 1937 roku. Samoloty PZL P.7 pomimo złego stanu technicznego zostały przekazane dla organizującej się we Lwowie 162 eskadry myśliwskiej[1].
Na bazie personelu latającego i naziemnego 143 em został sformowany III dywizjon myśliwski 5 pułku lotniczego w Wilnie. Dotychczasowy dowódca 143 em porucznik pilot Włodzimierz Łazoryk został dowódcą 152 em[2].
Personel eskadry edytuj
- Dowódcy eskadry[3]
- por./kpt. pil. Eugeniusz Makowski (X 1933 – IX 1937)
- wz. por. Franciszek Jastrzębski (do 9 VIII 1934)
- wz. por. Mirosław Leśniewski (25 VIII – 13 IX 1934)
- por. pil. Włodzimierz Łazoryk (20 IX – 23 XI 1937)
- Piloci
- Marian Bełc († 27 sierpnia 1942, jako pilot 58 Operational Training Unit)
- Franciszek Jastrzębski († 25 października 1940, jako dowódca eskadry „B” 302 Dywizjonu Myśliwskiego „Poznańskiego”)
- Mirosław Leśniewski († 14 września 1939, dowódca 142 em)
- Anatol Piotrowski († 1 IX 1939, jako pilot 152 em)
- Tadeusz Rolski
- Jerzy Słoński-Ostoja († 29 sierpnia 1941 jako dowódca 306 Dywizjonu Myśliwskiego „Toruńskiego”)
- Romuald Suliński († 4 lutego 1946 jako dowódca 300 Dywizjon Bombowy Ziemi Mazowieckiej)
Wypadki lotnicze edytuj
W okresie funkcjonowania eskadry miały miejsce następujące wypadki lotnicze zakończone obrażeniami lub śmiercią pilota[4]:
- 2 sierpnia 1936 zginął lecąc samolotem PZL P.7 kpr. pil. Zygmunt Nachman, który zderzył się z samolotem kpr. pil. Henryka Pietrzaka. Pomimo poważnych uszkodzeń samolotu Henryk Pietrzak wylądował bez awarii w rejonie lotniska.
Uwagi edytuj
- ↑ Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
- ↑ Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1939, s. 15-16, 286. Kazimierz Sławiński, Lotnisko toruńskie 1920-1945, s. 44-45 umieścił 143 em w składzie 4 plot na przełomie 1928/1929 roku.
Przypisy edytuj
- ↑ Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1939, s. 288, 346.
- ↑ Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1939, s. 288, 319-321. Kazimierz Sławiński, Lotnisko toruńskie 1920-1945, s. 64.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 286-288.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 286–288.
Bibliografia edytuj
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
- Kazimierz Sławiński, Lotnisko toruńskie 1920-1945, Biblioteczka Skrzydlatej Polski, tom 20, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1983, ISBN 83-206-0378-1.