Björn Kircheisen

niemiecki narciarz klasyczny, specjalista kombinacji norweskiej

Björn Kircheisen (ur. 6 sierpnia 1983 w Erlabrunn) – niemiecki kombinator norweski, czterokrotny medalista olimpijski, dwunastokrotny medalista mistrzostw świata i sześciokrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Björn Kircheisen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1983
Erlabrunn

Klub

WSV Johanngeorgenstadt

Wzrost

183 cm

Debiut w PŚ

10.02 2001, Liberec (14. – Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

10.02 2001, Liberec
(14. – Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

23.11 2001, Kuopio
(2. – Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Salt Lake City 2002 Sztafeta
srebro Turyn 2006 Sztafeta
srebro Soczi 2014 Sztafeta
brąz Vancouver 2010 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Lahti 2017 Sztafeta
srebro Val di Fiemme 2003 Sztafeta
srebro Oberstdorf 2005 Gundersen
srebro Oberstdorf 2005 Sztafeta
srebro Sapporo 2007 Sztafeta
srebro Liberec 2009 Sztafeta
srebro Liberec 2009 Gundersen HS134
srebro Oslo 2011 Sztafeta HS134
srebro Oslo 2011 Sztafeta HS106
brąz Sapporo 2007 Sprint
brąz Val di Fiemme 2013 Gundersen HS134
brąz Lahti 2017 Gundersen HS100
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Karpacz 2001 Sztafeta
złoto Schonach 2002 Gundersen
złoto Schonach 2002 Sztafeta
złoto Sollefteå 2003 Gundersen
złoto Sollefteå 2003 Sprint
złoto Sollefteå 2003 Sztafeta
Puchar Świata
3. miejsce
2002/2003
3. miejsce
2005/2006
Puchar Świata (sprint)
3. miejsce
2002/2003
3. miejsce
2005/2006
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2011
brąz 3. miejsce
2007
brąz 3. miejsce
2014
Strona internetowa

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Björn Kircheisen pojawił się w 26 sierpnia 2000 roku, kiedy wystartował w trzeciej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej. Zajął wtedy 70. miejsce w zawodach indywidualnych w Klingenthal. Pół roku później, 25 stycznia 2001 roku w Karpaczu zadebiutował w Pucharze Świata B, zajmując drugie miejsce w zawodach metodą Gundersena. W lutym 2001 roku wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Karpaczu, gdzie wraz z kolegami wywalczył złoty medal w konkursie drużynowym. Zaledwie kilka dni później, 10 lutego 2001 roku w Libercu Kircheisen zadebiutował w Pucharze Świata. Zajął tam 14. miejsce w Gundersenie, zdobywając jednocześnie swoje pierwsze punkty PŚ. W sezonie 2000/2001 wystartował jeszcze dwukrotnie, przy czym punkty zdobył 10 marca w Oslo, gdzie zajął 24. miejsce w sprincie. Dało mu to 50. pozycję w klasyfikacji generalnej.

Pierwszy raz na podium zawodów PŚ stanął już w pierwszym konkursie sezonu 2001/2002. Miało to miejsce 23 listopada 2001 roku w fińskim Kuopio, gdzie zajął drugie miejsce w Gundersenie, ustępując tylko swemu rodakowi, Ronny’emu Ackermannowi. Później na podium stanął jeszcze tylko 11 stycznia 2002 roku w Val di Fiemme, gdzie zajął trzecie miejsce w sprincie. Jeszcze w styczniu tego roku zdobył złote medale w Gundersenie i zawodach drużynowych podczas mistrzostw świata juniorów w Schonach. Bezpośrednio po nich wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie wraz z Ackermannem, Georgiem Hettichem i Marcelem Höhligiem wywalczył srebrny medal w zawodach drużynowych. Ponadto zajął dziewiąte miejsce w sprincie i piąte w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął czternaste miejsce.

Sezon 2002/2003 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w Ruce 29 listopada 2002 roku. Wysoką dyspozycję utrzymywał przez cały sezon, jeszcze pięciokrotnie stawał na podium. Już 6 grudnia w Trondheim Björn po raz pierwszy w karierze wygrał zawody PŚ - był najlepszy w sprincie. Wygrał także dwa kolejne konkursy w Trondheim: 7 grudnia metodą Gundersena i 8 grudnia kolejny sprint. Na podium stanął także 14 grudnia w Harrachovie, gdzie był trzeci w Gundersenie oraz 8 marca w Oslo, gdzie był trzeci w sprincie. W efekcie zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej oraz w klasyfikacji sprintu. W lutym 2003 roku zdobył ponadto złote medale we wszystkich zawodach w kombinacji norweskiej rozgrywanych na mistrzostwach świata juniorów w Sollefteå. Kilkanaście dni później wystartował także na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie razem z Ackermannem, Hettichem i Thorstenem Schmittem zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych. W swoim najlepszym indywidualnym starcie - sprincie - zajął siódmą pozycję.

W sezonie 2003/2004 przechodził wyraźny kryzys formy - jego najlepszym wynikiem było dziewiąte miejsce w Gundersenie 30 grudnia 2003 roku w Oberhofie. W klasyfikacji końcowej zajął 39. miejsce. Do czołówki powrócił już w sezonie 2004/2005, w którym zajął szóste miejsce. Trzykrotnie stawał na podium: 12 lutego w Pragelato był trzeci w sprincie, 4 marca 2005 roku w Lahti był drugi w sprincie, a dzień później wygrał zawody metodą Gundersena. W lutym wziął udział w mistrzostwach świata w Oberstdorfie, gdzie wspólnie z Haseneyem, Hettichem i Ackermannem zdobył srebrny medal w sztafecie. Ponadto srebro zdobył także w Gundersenie, ulegając Ackermannowi o 1,2 sekundy. W sprincie Kircheisen zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Kristianem Hammerem z Norwegii.

Ponownie na trzecim stopniu podium klasyfikacji generalnej Pucharu Świata Niemiec stanął w sezonie 2005/2006. Początkowo Björn osiągał przeciętne wyniki, plasując się często w drugiej lub trzeciej dziesiątce. Pierwszy raz na podium stanął dopiero w drugiej części sezonu, 22 stycznia 2006 roku w Harrachovie, gdzie zajął drugie miejsce w Gundersenie. Był to jeden z ostatnich konkursów PŚ przed igrzyskami olimpijskimi w Turynie. Na igrzyskach tych indywidualnie zajął siódme miejsce zarówno w sprincie jak i Gundersenie. W konkursie drużynowym Niemcy z Kircheisenem w składzie ponownie zdobyli srebrny medal. Po powrocie do rywalizacji pucharowej, 4 marca 2006 roku zajął drugie miejsce w Gundersenie, a dzień później okazał się najlepszy w sprincie. Na mocną końcówkę sezonu złożyły się także czwarte miejsce 11 marca w Oslo i zwycięstwo dzień później, a także drugie miejsce w starcie masowym 18 marca w Sapporo i czwarte w sprincie 19 marca 2006 roku.

Dobrze prezentował się także w sezonach 2006/2007 i 2007/2008. W tym czasie pięciokrotnie zwyciężał w zawodach Pucharu Świata, raz był drugi i raz trzeci. W lutym 2007 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sapporo, gdzie swoją medalową kolekcję powiększył o kolejny srebrny medal zdobyty w konkursie drużynowym oraz o brązowy, wywalczony w sprincie, w którym lepsi byli tylko Hannu Manninen z Finlandii oraz Norweg Magnus Moan. W lecie 2007 roku wystąpił w dziesiątej edycji Letniego GP. Na podium stanął raz - 24 sierpnia 2007 roku był drugi w Klingenthal. Był także dwukrotnie czwarty i raz dziesiąty, co pozwoliło zająć mu trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej cyklu.

Rywalizację w sezonie 2008/2009 zaczął od dwóch słabszych występów w Ruce. Pierwszego dnia, 29 listopada zajął 23. miejsce w Gundersenie, a drugiego dnia w tej samej konkurencji uplasował się sześć pozycji niżej. W pozostałych startach pucharowych prezentował się już tylko lepiej. Ośmiokrotnie stawał na podium. Już 7 grudnia w Trondheim zajął drugie miejsce w Gundersenie, wynik ten powtórzył 20 grudnia w Ramsau, a dzień później wygrał. W Schonach 4 stycznia był trzeci, a sześć dni później w Val di Fiemme był najlepszy w starcie masowym. Do końca stycznia jeszcze trzykrotnie zajmował miejsce na podium: 13 stycznia w Whistler był trzeci, a dzień później drugi w Gundersenie, trzeci był także 31 stycznia w Chaux-Neuve w tej samej konkurencji. Mistrzostwa świata w Libercu w 2009 roku zaczął od zajęcia 26. miejsca w starcie masowym. Niepowodzeniem zakończył się także start Kircheisena w Gundersenie na normalnej skoczni - zajął tam dopiero 45. miejsce. Razem z Ackermannem, Erikiem Frenzlem i Tino Edelmannem zdobył srebrny medal w drużynie. W ostatnim starcie tych mistrzostw, w zawodach metodą Gundersena na dużej skoczni, gdzie był drugi za Billem Demongiem ze Stanów Zjednoczonych. Sezon zakończył na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej.

W sezonach 2009/2010 i 2010/2011 spisywał się nieco słabiej, zajmując odpowiednio dziesiąte i siódme miejsce w klasyfikacji końcowej. W tym czasie czterokrotnie stawał na podium, wygrywając dwa konkursy: 20 grudnia 2009 roku w Ramsau i 11 marca 2011 roku w Lahti był najlepszy w Gundersenie. Na igrzyskach olimpijskich w Vancouver indywidualnie plasował się w okolicach 20. pozycji. Za to w zawodach drużynowych Niemcy w składzie: Johannes Rydzek, Tino Edelmann, Eric Frenzel i Björn Kircheisen zdobyli brązowy medal. Rok później, podczas mistrzostw świata w Oslo Niemcy w tym samym składzie zdobyli srebrne medale na normalnej i dużej skoczni. W indywidualnych startach Björn zajął 28. miejsce w Gundersenie na normalnej skoczni, a na dużej nie wystartował, chociaż został zgłoszony do zawodów. W lecie 2011 roku startował w czternastej edycji Letniego GP. Trzykrotnie plasował się na podium, z czego dwa razy był drugi i raz trzeci. W efekcie cykl zakończył na drugim miejscu w klasyfikacji końcowej.

W lutym w 2013 roku brał udział w mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie na normalnej skoczni zdobył brązowy medal. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Francuz Jason Lamy Chappuis oraz Austriak Mario Stecher. Na dużej skoczni był czternasty, a w sztafecie Niemcy zajęli szóste miejsce. Były to pierwsze od 12 lat mistrzostwa świata, na który reprezentacja Niemiec nie zdobyła medalu w zawodach drużynowych. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Soczi wspólnie z Fabianem Rießle, Johannesem Rydzekiem i Erikiem Frenzelem zdobył srebrny medal w drużynie. Indywidualnie wystąpił tylko w konkursie na dużej skoczni, gdzie był czwarty, przegrywając walkę o medal z Fabianem Rießle o 0,5 sekundy. Na mistrzostwach świata w Falun w 2015 roku brał udział tylko w Gundersenie na dużej skoczni gdzie zajął 23 pozycję.

W marcu 2018 zakończył karierę sportową i został trenerem kombinacji norweskiej[1].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
18. 9 lutego 2002   Salt Lake City Gundersen K-90/15 km 39:11,7 +1:44,2   Samppa Lajunen
2.  14 lutego 2002   Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[2] 48:42,2 +7,5   Finlandia
9. 21 lutego 2002   Salt Lake City Sprint K-120/7,5 km 16:40,1 +1:05,1   Samppa Lajunen
7. 11 lutego 2006   Pragelato Gundersen HS106/15 km 39:44,6 +1:10,5   Georg Hettich
2.  15 lutego 2006   Pragelato Sztafeta HS134/4x5 km[3] 49:52,6 +15,3   Austria
7. 21 lutego 2006   Pragelato Sprint HS134/7,5 km 18:29,0 +36,7   Felix Gottwald
22. 14 lutego 2010   Vancouver Gundersen HS106/10 km 25:47,1 +1:22,2   Jason Lamy Chappuis
3.  23 lutego 2010   Vancouver Sztafeta HS140/4x5 km[4] 49:31,6 +19,5   Austria
20. 25 lutego 2010   Vancouver Gundersen HS140/10 km 25:32,9 +2:13,6   Bill Demong
4. 18 lutego 2014   Soczi Gundersen HS140/10 km 22:45,5 +2,1   Jørgen Graabak
2.  21 lutego 2014   Soczi Sztafeta HS140/4x5 km[5] 47:13,5 +0,3   Norwegia

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
7. 21 lutego 2003   Val di Fiemme Gundersen K95/15 km 37:54,2 +1:56,3   Ronny Ackermann
2.  24 lutego 2003   Val di Fiemme Sztafeta K95/4x5 km[6] 47:23,9 +12,6   Austria
17. 28 lutego 2003   Val di Fiemme Sprint K120/7,5 km 18:47,8 +1:23,6   Johnny Spillane
2.  18 lutego 2005   Oberstdorf Gundersen HS100/15 km 38:56,2 +1,4   Ronny Ackermann
2.  23 lutego 2005   Oberstdorf Sztafeta HS137/4x5 km[7] 49:45,5 +7,1   Norwegia
4. 27 lutego 2005   Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 +43,0   Ronny Ackermann
3.  23 lutego 2007   Sapporo Sprint HS134/7,5 km 17:40,2 +29,5   Hannu Manninen
2.  25 lutego 2007   Sapporo Sztafeta HS134/4x5 km[8] 49:14,9 +28,4   Finlandia
7. 3 marca 2007   Sapporo Gundersen HS100/15 km 38:35,6 +1:16,7   Ronny Ackermann
26. 20 lutego 2009   Liberec Start masowy HS100/10 km 276,0 pkt -54,5 pkt   Todd Lodwick
45. 22 lutego 2009   Liberec Gundersen HS100/10 km 24:22,3 +5:05,3   Todd Lodwick
2.  26 lutego 2009   Liberec Sztafeta HS134/4x5 km[9] 48:32,3 +1,0   Japonia
2.  28 lutego 2009   Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36,6 +12,8   Bill Demong
28. 26 lutego 2011   Oslo Gundersen HS106/10 km 25:19,2 +2:19,2   Eric Frenzel
2.  28 lutego 2011   Oslo Sztafeta HS106/4x5 km[10] 48:07,8 +0,4   Austria
DNS 2 marca 2011   Oslo Gundersen HS134/10 km 25:31,6 -   Jason Lamy Chappuis
2.  4 marca 2011   Oslo Sztafeta HS134/4x5 km[11] 48:07,8 +0,1   Austria
3.  22 lutego 2013   Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:13,2 +0,3   Jason Lamy Chappuis
6. 24 lutego 2013   Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[12] 57:34,0 +1:07,6   Francja
14. 28 lutego 2013   Val di Fiemme Gundersen HS134/10 km 27:22,8 +1:24,5   Eric Frenzel
23. 26 lutego 2015   Falun Gundersen HS134/10 km 22:45,8 +1:31,7   Bernhard Gruber
3.  24 lutego 2017   Lahti Gundersen HS100/10 km 26:19,6 +30,0   Johannes Rydzek
1.  26 lutego 2017   Lahti Sztafeta HS100/4x5 km[13] 47:57,3 - -
16. 1 marca 2017   Lahti Gundersen HS130/10 km 26:41,6 +1:41,8   Johannes Rydzek

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
6. 31 stycznia 2001   Karpacz Sprint K-90/5 km 14:07,7 +50,9   David Kreiner
5. 1 lutego 2001   Karpacz Gundersen K90/10 km 29:35,7 +1:13,4   Norihito Kobayashi
1.  3 lutego 2001   Karpacz Sztafeta K85/4x5 km[14] 658,0 pkt - -
1.  23 stycznia 2002   Schonach Gundersen K90/10 km 30:54,2 - -
1.  25 stycznia 2002   Schonach Sztafeta K90/4x5 km[15] 844,0 pkt - -
1.  5 lutego 2003   Sollefteå Gundersen K107/10 km 31:43,2 - -
1.  7 lutego 2003   Sollefteå Sztafeta K107/4x5 km[16] 58.41,8 - -
1.  9 lutego 2003   Sollefteå Sprint K107/5 km 14:02,6 - -

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium w zawodach edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 23 listopada 2001   Kuopio Gundersen K120/15 km 42:44,0 2. +33,3   Ronny Ackermann
2. 11 stycznia 2002   Val di Fiemme Sprint K120/7,5 km 16:48,1 2. +54,3   Felix Gottwald
3. 29 listopada 2002   Ruka Sprint K120/7,5 km 22:21,5 3. +16,8   Hannu Manninen
4. 6 grudnia 2002   Trondheim Sprint K120/7,5 km 18:17,7 1. - -
5. 7 grudnia 2002   Trondheim Gundersen K120/15 km 35:33,0 1. - -
6. 8 grudnia 2002   Trondheim Sprint K120/7,5 km 18:45,5 1. - -
7. 14 grudnia 2002   Harrachov Gundersen K90/15 km 34:40,0 3. +46,9   Samppa Lajunen
8. 8 marca 2003   Oslo Sprint K115/7,5 km 19:05,5 3. +42,8   Felix Gottwald
9. 12 lutego 2005   Pragelato Sprint HS140/7,5 km 21:28,3 3. +13,3   Felix Gottwald
10. 4 marca 2005   Lahti Sprint HS130/7,5 km 19:06,2 2. +2,5   Hannu Manninen
11. 6 marca 2005   Lahti Gundersen HS130/15 km 40:45,0 1. - -
12. 22 stycznia 2006   Harrachov Gundersen HS100/15 km 39:57,7 2. +47,1   Hannu Manninen
13. 4 marca 2006   Lahti Gundersen HS130/15 km 42:52,8 2. +39,3   Magnus Moan
14. 5 marca 2006   Lahti Sprint HS130/7,5 km 20:33,0 1. - -
15. 12 marca 2006   Oslo Sprint HS128/7,5 km 18:55,1 1. - -
16. 18 marca 2006   Sapporo Start masowy HS134/10 km 29:07,7 2. +7,9   Hannu Manninen
17. 3 lutego 2007   Zakopane Start masowy HS134/10 km 28:00,5 3. +1:40,3   Magnus Moan
18. 4 lutego 2007   Zakopane Sprint HS134/7,5 km 20:14,3 1. - -
19. 10 marca 2007   Lahti Sprint HS130/7,5 km 18:58,7 1. - -
20. 1 grudnia 2007   Ruka Sprint HS134/7,5 km 19:05,8 1. - -
21. 8 grudnia 2007   Trondheim Gundersen HS131/15 km 38:54,9 2. +0,7   Bill Demong
22. 15 grudnia 2007   Ramsau Start masowy HS98/10 km 24:22,9 = 1. - -
23. 16 grudnia 2007   Ramsau Sprint huraganowy HS98/7,5 km 17:32,6 1. - -
24. 7 grudnia 2008   Trondheim Gundersen HS140/10 km 24:41,9 2. +25,9   Anssi Koivuranta
25. 20 grudnia 2008   Ramsau Gundersen HS98/10 km 25:59,4 2. +28,3   Bill Demong
26. 21 grudnia 2008   Ramsau Gundersen HS98/10 km 23:43,3 1. - -
27. 4 stycznia 2009   Schonach Gundersen HS96/10 km 22:15,4 3. +7,1   Anssi Koivuranta
28. 10 stycznia 2009   Val di Fiemme Start masowy HS134/10 km 26:20,3 1. - -
29. 16 stycznia 2009   Whistler Gundersen HS140/10 km 25:07,9 3. +32,3   Bill Demong
30. 17 stycznia 2009   Whistler Gundersen HS140/10 km 25:18,7 2. +0,4   Magnus Moan
31. 31 stycznia 2009   Chaux-Neuve Gundersen HS100/10 km 26:06,8 3. +32,9   Magnus Moan
32. 17 stycznia 2009   Ramsau Gundersen HS98/10 km 23:29,7 1. - -
33. 3 stycznia 2010   Oberhof Gundersen HS140/10 km 28:13,3 3. +39,1   Johnny Spillane
34. 18 grudnia 2010   Ramsau Gundersen HS98/10 km 25:46,4 2. +0,9   Mario Stecher
35. 11 marca 2011   Lahti Gundersen HS130/10 km 25:28,6 1. - -
36. 4 grudnia 2011   Lillehammer Penalty Race HS138/10 km 28:38,5 3. +20,6   Eric Frenzel
37. 8 stycznia 2012   Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:06,5 3. +1,2   Mikko Kokslien
38. 3 lutego 2012   Val di Fiemme HS134/Penalty Race 26:58,6 2. +5,3   Jason Lamy Chappuis
39. 11 lutego 2012   Ałmaty Gundersen HS140/10 km 25:12,7 2. +6,9   Mikko Kokslien
40. 9 lutego 2013   Ałmaty Gundersen HS140/10 km 25:09,6 1. - -
41. 4 stycznia 2014   Czajkowskij Gundersen HS106/10 km 27:44,9 2. +5,7   Tim Hug
42. 5 stycznia 2014   Czajkowskij Gundersen HS140/10 km 26:11,0 2. +22,4   Wilhelm Denifl
43. 4 grudnia 2016   Lillehammer Gundersen HS138/10 km 25:13,6 2. +10,8   Eric Frenzel
44. 10 lutego 2017   Sapporo Gundersen HS134/10 km 25:59,3 1. - -
45. 11 marca 2017   Oslo Gundersen HS134/10 km 23:48,8 3. +14,1   Akito Watabe

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium w zawodach edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 25 stycznia 2001   Karpacz Gundersen K90/15 km ? 2. ?   Pavel Churavý

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium w zawodach edytuj

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 25 sierpnia 2006   Oberhof Gundersen HS140/15 km 33:18,0 2. +0,7   Christoph Bieler
2. 27 sierpnia 2006   Klingenthal Start masowy HS140/10 km 21:59,3 1. - -
3. 24 sierpnia 2007   Klingenthal Start masowy HS140/10 km 24:11,9 2. +31,1   Eric Frenzel
4. 13 sierpnia 2009   Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 25:38,2 1. - -
5. 27 sierpnia 2011   Oberwiesenthal Gundersen HS106/10 km 27:02,0 2. +4,6   Eric Frenzel
6. 2 września 2011   Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:31,7 3. +13,9   Eric Frenzel
7. 3 września 2011   Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:32,5 2. +7,3   Johannes Rydzek
8. 24 sierpnia 2014   Oberwiesenthal Gundersen HS106/10 km 27:46,9 3. +6,8   Johannes Rydzek
9. 27 sierpnia 2014   Villach Gundersen HS98/10 km 22:34,3 2. +13,1   Johannes Rydzek
10. 29 sierpnia 2014   Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 27:29,2 3. +42,3   Johannes Rydzek
11. 28 sierpnia 2016   Oberwiesenthal Gundersen HS106/10 km 26:43,7 3. +5,1   Jarl Magnus Riiber
12. 2 września 2016   Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 26:56,7 3. +34,5   Jarl Magnus Riiber

Przypisy edytuj

  1. Big names retire after Olympic season. fis-ski.com, 2018-03-20. [dostęp 2018-04-07]. (ang.).
  2. Skład drużyny: Björn Kircheisen, Georg Hettich, Marcel Höhlig, Ronny Ackermann
  3. Skład drużyny: Björn Kircheisen, Georg Hettich, Ronny Ackermann, Jens Gaiser
  4. Skład drużyny: Tino Edelmann, Eric Frenzel, Johannes Rydzek, Björn Kircheisen
  5. Skład drużyny: Fabian Rießle, Björn Kircheisen, Johannes Rydzek, Eric Frenzel
  6. Skład drużyny: Thorsten Schmitt, Georg Hettich, Björn Kircheisen, Ronny Ackermann
  7. Skład drużyny: Sebastian Haseney, Georg Hettich, Björn Kircheisen, Ronny Ackermann
  8. Skład drużyny: Sebastian Haseney, Ronny Ackermann, Tino Edelmann, Björn Kircheisen
  9. Skład drużyny: Ronny Ackermann, Eric Frenzel, Björn Kircheisen, Tino Edelmann
  10. Skład drużyny: Johannes Rydzek, Björn Kircheisen, Tino Edelmann, Eric Frenzel
  11. Skład drużyny: Johannes Rydzek, Björn Kircheisen, Eric Frenzel, Tino Edelmann
  12. Skład drużyny: Björn Kircheisen, Tino Edelmann, Eric Frenzel, Fabian Rießle
  13. Skład drużyny: Björn Kircheisen, Eric Frenzel, Fabian Rießle, Johannes Rydzek
  14. Skład drużyny: Matthias Mehringer, Marc Frey, Björn Kircheisen, Matthias Menz
  15. Skład drużyny: Florian Schillinger, Tino Edelmann, Christian Beetz, Björn Kircheisen
  16. Skład drużyny: Christian Beetz, Marco Kühne, Tino Edelmann, Björn Kircheisen
  17. Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.

Bibliografia edytuj