Bromizowal (łac. Bromisovalum) – organiczny związek chemiczny, ureid kwasu α-bromoizowalerianowego. Wprowadzony do lecznictwa w 1906 roku przez firmę Knoll pod nazwą handlową Bromural. Działanie farmakologiczne związku jest zależne od dawki – silnie uspokajające (dawki 0,2–0,3 g) lub nasenne (dawki 0,6–0,9 g)[1]. W działaniu podobny do karbromalu. Bromural odegrał bardzo dużą rolę w lecznictwie. Był jednym z najczęściej stosowanych środków sedatywno-hipnotycznych do czasu wprowadzenia benzodiazepin i innych nowszych leków.[potrzebny przypis] Obecnie jego znaczenie lecznicze ze względu na znaczną toksyczność jest bardzo niewielkie. Podobnie jak karbromal, jako środek uspokajający stosowany jest rzadko, jako środek nasenny praktycznie już nieużywany. Ponadto bromural był składową wielu złożonych środków przeciwbólowych.
Bromizowal
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
(RS)-2-bromo-N-karbamoilo-3-metylobutanoamid
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
farm.
|
Bromisovalum, Bromuralum, Carbamidum bromisovalerylicum
|
inne
|
(2-bromo-3-metylobutyrylo)mocznik, α-bromoizowalerylomocznik, Bromural
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C6H11BrN2O2
|
Masa molowa
|
223,07 g/mol
|
Wygląd
|
biały krystaliczny proszek o słabym zapachu[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
496-67-3
|
PubChem
|
2447
|
DrugBank
|
DB13370
|
|
InChI
|
InChI=1S/C6H11BrN2O2/c1-3(2)4(7)5(10)9-6(8)11/h3-4H,1-2H3,(H3,8,9,10,11)
|
InChIKey
|
CMCCHHWTTBEZNM-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
N05 CM03
|
Farmakokinetyka
|
|
Działanie
|
uspokajające, nasenne
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
doustnie
|
|
|
Dawniej bromural był w Polsce dostępny w postaci tabletek 0,3 g oraz substancji do receptury aptecznej – wytwórcą były ówczesne Starogardzkie Zakłady Farmaceutyczne Polfa. Wchodził także w skład wielu preparatów złożonych, np. Brominal tabl. (bromural 0,3 g + teobromina 0,3 g + fenobarbital 0,015 g), Bromidon tabl. (bromural 0,25 g + fenacetyna 0,3 g + kofeina 0,025 g + fenobarbital 0,015 g).
- Bromisovalum 10 g – subst. do receptury aptecznej / Tamda A.S. Olomouc – Czechy
- ↑ a b Farmakopea Polska IV, Ministerstwo Zdrowia, t. 1, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1965, s. 1393, OCLC 603050816 .
- ↑ a b c d CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 3-16, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).
- ↑ a b c Bromisoval, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine (ang.).
- J. Chodkowski: Mały Słownik Chemiczny. 1967. Brak numerów stron w książce
- Leki Współczesnej Terapii. Wyd. XII, 1996.
- Piotr Kubikowski (red.): Poradnik Terapeutyczny. Wyd. II. PZWL, 1969. Brak numerów stron w książce
- Piotr Kubikowski (red.): Poradnik Terapeutyczny. Wyd. III. PZWL, 1975. Brak numerów stron w książce
- Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński: Leksykon Leków. PZWL, 1991. Brak numerów stron w książce
- Świadectwo Rejestracji MZiOS Nr- R/0447 (Milocardin)
- Charakterystyka Produktu Leczniczego (Milocardin)