Domasław (wieś)

wieś w województwie dolnośląskim

Domasław (niem. Domslau[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kobierzyce.

Domasław
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Wojciecha
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

wrocławski

Gmina

Kobierzyce

Liczba ludności (III 2011)

708[2]

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-040[3]

Tablice rejestracyjne

DWR

SIMC

0875402

Położenie na mapie gminy Kobierzyce
Mapa konturowa gminy Kobierzyce, u góry znajduje się punkt z opisem „Domasław”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Domasław”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Domasław”
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Mapa konturowa powiatu wrocławskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Domasław”
Ziemia51°00′37″N 16°57′18″E/51,010278 16,955000[1]

Podział administracyjny

edytuj

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.

Nazwa należy do grupy nazw patronomicznych i pochodzi od staropolskiego męskiego imienia założyciela Domasława[5] podobnie jak np. Domosławice. Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Domslawicz podając jej znaczenie Dorf des Domeslaw czyli po polsku Wieś Domasława[5].

W Codex Diplomaticus Silesiae, wg regestu z 1306 r. wymieniona jest nazwa Domslawicz[6], wcześniej również in Domezlau – 1214 r., de Domazlav – 1284 r.[7] Do roku 1945 nosiła zgermanizowaną, niemiecką nazwę Domslau.

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Jakuba Drozda wieś występuje pod nazwą Domslau[8]. Autor podaje również znaczenie nazwy jako: "von dem Slaw, haus der Slaven" czyli w tłumaczeniu polskim "od Słowian, dom Słowian"[8]. Domasław był na początku XIX w. najdalej na zachód położoną wsią w okolicy Wrocławia w której odprawiano msze w języku polskim. Likwidacja polskich nabożeństw nastąpiła około 1814r.

Archeologia

edytuj

Na terenie wsi, stanowiska 10-12, leżącej nad szlakiem bursztynowym w północno-zachodniej części ekumeny celtyckiej[9], archeolodzy odkryli podczas badań ratowniczych w 2006 roku, m, in. ponad 100 ciałopalnych halsztackich grobów książęcych, przeważnie komorowych, bogato wyposażonych, datowanych metodą radiowęglową na lata 750–450 p.n.e. oraz relikty osad ludności kultury przeworskiej ze specyficznymi elementami obrzędowości celtyckiej[10]. W grobach przykłady typowej halsztackiej ceramiki grafitowanej i malowanej[11].

Zabytki

edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[12]:

  • kościół pw. św. Wojciecha, wieża z drugiej połowy XIV w., 1866 r.
  • budynek bramny na cmentarz kościelny, z XVI w., połowa XVIII w.
  • ogrodzenie, murowane, z XVI w., XVIII w.

Transport

edytuj

We wsi znajdują się przystanek osobowy na linii kolejowej numer 285 z Wrocławia Głównego do Jedliny-Zdrój i cztery przystanki autobusowe dla linii nr: 852, 862, 872 i 892 komunikacji gminnej.

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 25800
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 234 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. a b Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 14, OCLC 456751858 (niem.).
  6. Codex Diplomaticus Silesiae
  7. Henryk Łowmiański, Początki Polski, t. 3, Warszawa 1967, s. 30
  8. a b Knie 1830 ↓, s. 119.
  9. Śląskie Sprawozdania Archeologiczne tom 57, s.143-154, Wrocław 2015, Tomasz Gralak, stan. 36, Domasław, str. 151
  10. Śląskie Sprawozdania Archeologiczne tom 57, s.143-154, Wrocław 2015, Tomasz Gralak, stan. 36, Domasław, str. 149
  11. Domasław – nekropolia arystokracji z wczesnej epoki żelaza (VIII–VI w. p.n.e.)
  12. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 232. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj