Filip V Wysoki

Król Francji i Nawarry

Filip V Długi, fr. Philippe V le Long (ur. 1293 w Lyonie, zm. 3 stycznia 1322 w Longchamp pod Paryżem) – hrabia Poitiers i Brie 1311–1316, król Francji i Nawarry (jako Filip II) 1316–1322 z dynastii Kapetyngów. Drugi syn króla Filipa IV Pięknego i Joanny I, królowej Nawarry.

Filip V Wysoki
Ilustracja
ilustracja herbu
Król Francji
Okres

od 20 listopada 1316
do 3 stycznia 1322

Koronacja

9 stycznia 1317 w Reims

Poprzednik

Jan I Pogrobowiec

Następca

Karol IV Piękny

Król Nawarry
Okres

od 20 listopada 1316
do 3 stycznia 1322

Koronacja

9 stycznia 1317

Poprzednik

Jan I Pogrobowiec

Następca

Karol IV Piękny

Dane biograficzne
Dynastia

Kapetyngowie

Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1293
Lyon

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1322
Longchamp (Paryż)

Przyczyna śmierci

dyzenteria lub malaria

Miejsce spoczynku

Bazylika Saint-Denis

Ojciec

Filip IV Piękny

Matka

Joanna I z Nawarry

Rodzeństwo

Ludwik X Kłótliwy, Karol IV Piękny, Izabela Francuska

Żona

Joanna Burgundzka
od 1307
do 3 stycznia 1322

Dzieci

Joanna III Burgundzka
Małgorzata I Burgundzka
Izabela
Blanka
Ludwik Filip

Od 1311 r. nosił tytuł hrabiego Poitiers. W 1315 r. z rozkazu brata, króla Ludwika X, miał dopilnować wyboru nowego papieża, co udało mu się dopiero w 1316 r. po zamknięciu kardynałów w klasztorze w Lyonie. Po śmierci brata, która nastąpiła 5 czerwca 1316 r., udało mu się uzyskać regencję na czas ciąży królowej-wdowy Klemencji oraz małoletności jej potencjalnego syna. Syn ów, Jan I Pogrobowiec, żył tylko pięć dni i po jego śmierci 20 listopada 1316 r. Filip został królem Francji i Nawarry. Koronował się 9 stycznia 1317 r. w Reims. Jeszcze w czasie regencji udało mu się uspokoić feudałów, którzy rozpoczęli prywatną wojnę w hrabstwie Artois.

Kryzys żywnościowy w królestwie, jaki zaczął się w 1315, trwał nadal, wobec utrzymującej się złej passy w rolnictwie, spowodowanej zapoczątkowanymi około 1300 r. zmianami klimatycznymi (tzw. mała epoka lodowa). Narastały trudności ekonomiczne i demograficzne. Król próbował ratować finanse królewskie przez nałożenie specjalnego podatku na duchowieństwo. Odwołał wiele decyzji swojego zmarłego brata i rehabilitował wielu urzędników osądzonych za czasów poprzedniego władcy. W 1320 r., idąc w ślady ojca i brata, podjął wyprawę wojenną przeciw Flandrii, po raz kolejny próbując podporządkować jej hrabiego władzy królewskiej.

W 1320 r. przez królestwo przetoczyła się tzw. krucjata pastuszków, która plądrowała kraj, wzniecała niepokoje wśród uboższych warstw społeczeństwa i urządzała liczne pogromy ludności żydowskiej. Kiedy pastuszkowie przybyli do Paryża zażądali spotkania z królem, ale Filip odmówił.

Od 1307 r. był żonaty z Joanną (1291 – 21 stycznia 1330), dziedziczką, a potem hrabiną (1329-1330) Artois i Burgundii, córką hrabiego Odona IV i Mahaut d’Artois, córki Roberta II, hrabiego Artois. Filip i Joanna mieli razem syna i cztery córki:

Filip V zmarł w wieku 28 lat, po wypiciu zanieczyszczonej wody ze studni. Tron Francji i Nawarry przejął po nim ostatni żyjący brat Karol IV Piękny.