George Enescu

George Enescu (ur. 19 sierpnia 1881 w Liveni, Rumunia, zm. 4 maja 1955 w Paryżu) – rumuński kompozytor, skrzypek, pianista, dyrygent i pedagog, jedna z najważniejszych postaci świata muzycznego w I połowie XX wieku. Twórca Rapsodii rumuńskich oraz nauczyciel takich muzyków jak Ivry Gitlis, Dinu Lipatti, Yehudi Menuhin, Stanisław Wisłocki czy Arthur Grumiaux.

George Enescu
Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1881 Liveni, Rumunia
Data i miejsce śmierci	4 maja 1955 Paryż, Francja
Instrumenty	skrzypce, fortepian
Zawód	kompozytor, skrzypek, pianista, dyrygent i pedagog

Życiorys

George Enescu urodził się 19 sierpnia 1881 w Liveni. Bardzo wcześnie zaczął wykazywać talent muzyczny i w wieku 7 lat został przyjęty do konserwatorium w Wiedniu, które ukończył w wieku 13 lat. W roku 1895 wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował naukę u Masseneta i Fauré.

Najważniejsze utwory

• Poème roumain, Op. 1 (1897-1898)
• Légende, na trąbkę i fortepian (1906)
• Symfonia koncertująca na wiolonczelę i orkiestrę, Op. 8 (1901)
• I Suita orkiestrowa C-dur, Op. 9 (1903)
• Rapsodie rumuńskie, Op. 11 (1901-1903)
  • I A-dur – najpopularniejszy utwór Enescu, który, ku niezadowoleniu kompozytora, zdominował cały jego dorobek twórczy
  • II D-dur
• Konzertstück na altówkę i orkiestrę Op. 12 (1904)
• I Symfonia Es-dur, Op. 13 (1905)
• II Symfonia A-dur, Op. 17 (1914)
• II Suita orkiestrowa C-dur, Op. 20 (1915)
• III Symfonia C-dur, Op. 21 (1918)
• Dwie sonaty na wiolonczelę i fortepian, Op. 26
  • I f-moll (1898)
  • II C-Dur (1935)
• III Suita orkiestrowa D-dur „Villageoise”, Op. 27 (1937-1938)
• Vox Maris, Op. 31 (data powstania nieznana, premiera w 1964) – poemat symfoniczny na sopran, tenor i orkiestrę

Zobacz też

• Béla Bartók
• Zoltán Kodály

Bibliografia

• Noel Malcolm, George Enescu. His life and music. London, 1990. Toccata Press. ​ISBN 978-0-907689-33-1​.
• Alain Cophignon, Georges Enesco. Paris, 2006. Arthème Fayard. ​ISBN 978-2-213-62321-4​.