Gunice
Gunice (do 1945 niem. Günnitz) – opuszczona osada (wieś) w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Police na obszarze Puszczy Wkrzańskiej, miejscowość usytuowana jest nad rz. Gunicą, ok. 16 km na zachód od centrum Szczecina.
| osada | |
 Ruiny dworku w Gunicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
0 |
| Kod pocztowy |
72-004[2] |
| SIMC |
0781144 |
Położenie na mapie gminy Police  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu polickiego  | |
 53°32′52″N 14°26′51″E/53,547778 14,447500[1]
| |
Historia
edytujOsada o przypuszczalnie wczesnośredniowiecznym rodowodzie. Od drugiej połowy XVIII w. istniały tu majątki rycerskie.
Gunice 27 kwietnia 1945 zajęły wojska radzieckie (2 Front Białoruski – 2 Armia Uderzeniowa) i zostały oddane pod administrację polską. Pierwsi polscy osadnicy pojawili się tu przed końcem 1945 r. Powstał tu dworek myśliwski Lasów Państwowych. (rozebrany w 1963 r.) Od lat 60. XX wieku osiedle stopniowo pustoszało, a część zabudowań rozebrano[3].
Przynależność polityczno-administracyjna Gunic[3]:
1815 – 1866: Związek Niemiecki, Królestwo Prus, prowincja Pomorze
1866 – 1871: Związek Północnoniemiecki, Królestwo Prus, prowincja Pomorze- 1871 – 1918: Cesarstwo Niemieckie, Królestwo Prus, prowincja Pomorze
1919 – 1933: Rzesza Niemiecka (Republika Weimarska), kraj związkowy Prusy, prowincja Pomorze
1933 – 1945: III Rzesza, prowincja Pomorze
1945 – 1946: Enklawa Policka – obszar podległy Armii Czerwonej
1946 – 1952: Rzeczpospolita Polska (Polska Ludowa), województwo szczecińskie, powiat szczeciński- 1952 – 1975: Polska Rzeczpospolita Ludowa, województwo szczecińskie, powiat szczeciński
- 1975 – 1989: Polska Rzeczpospolita Ludowa, województwo szczecińskie
- 1989 – 1998: Rzeczpospolita Polska, województwo szczecińskie
- 1999 – teraz: Rzeczpospolita Polska, województwo zachodniopomorskie, powiat policki, gmina Police
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Demografia[3]:
- 1820 – 72 mieszk.
- 1939 – 32 mieszk.
- 1972 – 25 mieszk.
- 2000 – 6 mieszk.
- 2008 – 0 mieszk. (osada nie jest zamieszkana)
Cmentarz rodu Raminów
edytujNiedaleko Gunic położony jest leśny cmentarz rodu Raminów, którzy przez długi czas byli właścicielami tego majątku. Na cmentarzyku znajduje się łącznie pięć nagrobków – przeważnie w formie naturalnych kamieni z odpowiednimi, bardzo lakonicznymi napisami. Tylko jeden nagrobek wykonany jest z tzw. „sztucznego kamienia”. Zwraca uwagę brak symboliki religijnej na nagrobkach (zaledwie na jednym pomniku znajduje się zarys krzyża). Analiza inskrypcji na nagrobkach wskazuje, że w co najmniej dwóch przypadkach mamy do czynienia z grobami symbolicznymi (daty śmierci tych osób są późniejsze niż 1945 r.). Cmentarz przez wiele lat był zaniedbany, dopiero w roku 2004[4] lub 2005 z inicjatywy, mieszkającego w Niemczech, jednego z potomków rodu Raminów został uporządkowany i odnowiony.
-
Cmentarz w Gunicach -
-
-
-
-
Turystyka
edytuj- Przez wieś prowadzi
Szlak „Puszcza Wkrzańska”[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 40253
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 350 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 1. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2003, s. 89. ISBN 83-7241-272-3. (pol.).
- ↑ Sedinum i masoni w Puszczy Wkrzańskiej - Leśno Górne i Gunice [online], Sedinum i masoni w Puszczy Wkrzańskiej - Leśno Górne i Gunice [dostęp 2022-05-09].
- ↑ Okolice Szczecina: 1:75 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2007, s. 1-2. ISBN 978-83-601-2096-5. (pol.).