Indian Army

Indian Army
	; Flaga Indian Army
Państwo	Indie
Siły zbrojne	Indyjskie Siły Zbrojne
Data utworzenia	15 sierpnia 1947
	Najwyższe dowództwa
Cywilne	Ministry of Defence
Wojskowe	Chief of the Army Staff
	Wydzielone części składowe
	Eastern Command; Central Command; Northern Command; Southern Command; South West Command; Western Command
	Multimedia w Wikimedia Commons

Indian Army (IA; dewanagari भारतीय थलसेना, Bhāratīyan Thalasēnā) – wojska lądowe Indii, najliczniejszy z czterech rodzajów sił zbrojnych, istnieją od uzyskania niepodległości przez Indie Brytyjskie. Od samego powstania wojsko było zawodowe, w 2010 liczyło ponad 1,1 miliona personelu w czynnej służbie, będąc drugim pod względem liczebności, po Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej.

Historia edytuj

Chociaż współczesna armia indyjska istnieje od 1947 roku, posiada bogate tradycje wojskowe, będąc bezpośrednią kontynuatorką British Indian Army, siły zbrojnej Indii Brytyjskich, utworzonej w XIX wieku poprzez połączenie armii trzech prezydencji indyjskich. Rozpad Indii Brytyjskich w 1947 roku na Dominium Inii i Pakistan, a później także Bangladesz, spowodowały rozpoczęcie licznych konfliktów zbrojnych na tle sporu o Kaszmir, w które uwikłani byli żołnierze służący wcześniej w jednej armii.

Od 1947 roku Indie stoczyły trzy wojny z sąsiednim Pakistanem oraz konflikt graniczny z Chińską Republiką Ludową. I wojna o Kaszmir rozpoczęła się, kiedy chcący zachować autonomię ówczesny maharadża Kaszmiru Hari Singh, nie mogąc przeciwstawić się buntowi stanowiących większość populacji muzułmanów i wspierających ich milicji plemion pasztuńskich, podpisał decyzję o przyłączeniu Kaszmiru do Indii. W rezultacie w październiku 1947 roku pakistańska armia, aby nie dopuścić do zbrojnej aneksji regionu, przekroczyła granicę Kaszmiru i Dżammu, szybko zajęła większość Baltistanu i jedyne połączenie pomiędzy Kaszmirem a Ladakh. Z drugiej strony do wojny przystąpiła regularna armia indyjska, ponieważ zgodnie z prawem było to terytorium indyjskie. Od czasu wyznaczenia granicy spornej prowincji jako terenów kontrolowanych w danej chwili przez wojska każdej ze stron, kolejne konflikty nie przyniosły rozstrzygnięć terytorialnych (po III wojnie o Kaszmir ustalona oficjalnie jako Line of Control). W 1971 roku indyjska armia rozstrzygnęła wojnę o niepodległość w Pakistanie Wschodnim, zmuszając Pakistan do uznania Bangladeszu. Spór o Kaszmir przygasł, od kiedy Indie i Pakistan (wcześniej też Chiny) posiadają broń atomową, obecnie przyjął więc formę wyścigu zbrojeń (MAD).

Początkowo wojsko indyjskie było oparte na alianckim sprzęcie z czasów II wojny światowej, tj. czołgach M3 Stuart, M4 Sherman oraz nowszych Centurion Mk3 i AMX-13. W latach 50. w Indiach uruchomiono produkcję belgijskich karabinów FN FAL/UK L1A1, a od 1965 roku lokalnie wyprodukowano ponad 2000 czołgów Vijayanta na licencji brytyjskiej. W latach 60. większość uzbrojenia zaczęto kupować od ZSRR, w tym głównie czołgi T-55, działa M-46 i D-30 oraz zestawy przeciwlotnicze S-75, S-125 i 2K12 Kub. Pod koniec lat 60. drugim co do ważności dostawcą zbrojeniowym dla Hindusów stała się Francja; w kolejnych latach sprowadzono lub wyprodukowano lokalnie tysiące pocisków przeciwpancernych ENTAC, Nord SS.11 i Milan, rozpoczęto też produkcję śmigłowców Alouette III oznaczonych Chetak. Od 1979 roku rodzime czołgi zaczęły zastępować T-72, po dostarczeniu partii 800 maszyn z ZSRR w Indiach uruchomiono w 1988 roku produkcję modelu T-72M1, w latach 80. zakupiono też wozy BMP-1 i zestawy przeciwlotnicze 9K33 Osa, a w Indiach produkowano BMP-2. Po 1991 roku utrzymano kontakty z Federacją Rosyjską, obecnie dwie trzecie indyjskiego uzbrojenia lub technologii zbrojeniowej produkcji pochodzi z ZSRR lub Rosji. Od 2001 roku Indie stały się największym użytkownikiem czołgu T-90S, zamawiając w kolejnych latach ponad 1000 maszyn, po czym rozpoczęto jego produkcję w Indiach wraz z zestawami pocisków przeciwpancernych 9K119 Refleks. W ostatnich latach dużo wyposażenia sprowadzano też z Izraela, m.in. amunicję do czołgów^[1].

Organizacja edytuj

Organizacja Indian Army

Dowództwo wojsk lądowych znajduje się w Nowym Delhi, obecnie składają się one z 34 dywizji.

Eastern Command (dowództwo wschodnie) w Kolkacie
Central Command (dowództwo centralne) w Lucknow (bez jednostek)
Northern Command (dowództwo północne) w Udhampur
Southern Command (dowództwo południowe) w Pune
South West Command (dowództwo południowo-zachodnie) w Jaipurze
Western Command (dowództwo zachodnie) w Chandimandir,

Podstawowe wyposażenie edytuj

Sprzęt	Producent	Liczba	Uwagi
Broń piechoty
Pistolet AUTO 9 mm 1A	Indie Kanada		9mm Parabellum, licencyjna wersja kanadyjskiej odmiany Browninga HP
Karabin INSAS 1B1	Indie		5,56mm NATO, standardowy karabinek piechoty.
Karabin 1A1/1C	Indie Wielka Brytania		7,62×51mm NATO, kopia brytyjskiego L1A1 (FN FAL) z drewnianymi elementami, produkcji OFB, 1C to wersja automatyczna^[2].
Karabinek AKM/AK-47	ZSRR		Używane też klony vz. 58, md. 63, Arsenal AR
Karabinek TAR-21	Indie Izrael	8000	5,56mm NATO, Standardowa broń sił specjalnych obok M4A1.
Karabin SWD59	Indie ZSRR		Standardowa broń wyborowa, podstawowym karabinem powtarzalnym jest Mauser SP66.
Karabin PKM / NSW	ZSRR
Czołgi
Arjun Mk1	Indie	248
T-90S Bhishma	Rosja Indie	807	Zamówiono około 1640
T-72M1 Ajeya	ZSRR Indie	1900	968 zmodernizowano do Ajeya Mk1/Mk2
Bojowe wozy piechoty
BMP-2 Sarath	ZSRR Indie	1500
BMP-1	ZSRR Indie	700	Większość w rezerwie.
Artyleria
K9 Vajra-T	Korea Południowa Indie	100
Haubits FH77B	Szwecja	410	155 mm Produkcji Boforsa, dostarczone od 1986 za 1,6 mld USD, rozwijana rodzima wersja w ramach posiadanej licencji i dokumentacji^[3].
2S1 Goździk	ZSRR	110
FV433 Abbot	Wielka Brytania	80	Planowane pozyskanie 100 szt. K9 Thunder.
M-46	ZSRR	1000	200 przezbrojonych do 155 mm przez izraelski Soltam.
Moździerz L16 81mm	Wielka Brytania Indie	5000
Broń przeciwpancerna
Działo bezodrzutowe M40	Stany Zjednoczone	3000
Carl Gustaf MkIII	Indie Szwecja		produkcji Ordnance Factories Board (OFB)
ppk Nag (Cobra)	Indie	443
ppk MILAN	Indie Francja	30 000
ppk 9M133 Kornet	Rosja	3000
9K119 Refleks	Indie Rosja	600	zamówiono 16 000
Śmigłowce
HAL Dhruv	Indie	40	wielozdaniowy
HAL SA 316B Chetak	Indie Francja	120	wielozdaniowy
HAL SA 315B Cheetah	Indie Francja	48	wielozdaniowy, 20 modernizowanych do wersji Cheetal^[4].
Mi-17	ZSRR	6	transportowy
Systemy przeciwlotnicze
Prithvi Air Defence (PAD)	Indie		Rodzimy system egzosferycznych pocisków antybalistyczny.
Advanced Air Defence (AAD)	Indie		System endosferycznych pocisków antybalistycznych.
Akash	Indie		Projekt Defence Research and Development Organisation (DRDO), OFB, BEL (radar Rohini), produkcja Bharat Dynamics Ltd (BDL) i BEL, dwa pułki, zastępują SA-6 Gainful, także na podwoziu T-72, zamówiono 2000 pocisków.
9K33 Osa (SA-8 Gecko)	ZSRR	80	TELAR, zasięg 15 km.
9K38 Igła (SA-18 Grouse)	Rosja	2250	MANPADS, zasięg 5 km.
Pociski balistyczne
BrahMos	Indie Rosja	130	Pocisk manewrujący, dwa pułki po 5 wyrzutni, zasięg 300 km, bazuje na P-800 Oniks, ale oprócz okrętów może atakować cele lądowe.
Prahaar	Indie		PDRDO i BDL, zasięg 150 km.
Prithvi-I/II/III	Indie		zasięg od 150 do 600 km
Agni-I	Indie		zasięg 800 km
Agni-II	Indie		zasięg 3300 km
Agni-III	Indie		zasięg 5000 km
Inne pojazdy
WZT-3M	Polska Indie	352	Wóz zabezpieczenia technicznego, montowane też przez Bharat Earth Movers (BEML Ltd).
Stallion Mk III/IV	Indie	60 000	Ciężarówki 4x4/6x6 5 ton, produkowane przez Ashok Leyland.
Tata LPTA 713	Indie	28 000	Ciężarówki 4x4 2,5 tony.
BEML Tatra	Indie Czechy	7000	Licencyjne ciężarówki Tatra produkowane od 1986, różne wersje^[5].
Shaktiman	Indie	7000	Ciężarówki produkcji Ordnance Factories Board.