Jabłoń-Dobki

wieś w województwie podlaskim

Jabłoń-Dobkiwieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Nowe Piekuty[5][6].

Jabłoń-Dobki
wieś
Ilustracja
Widok na część wsi Jabłoń-Dobki od strony południowo-zachodniej
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

wysokomazowiecki

Gmina

Nowe Piekuty

Liczba ludności (2011)

31[2][3]

Strefa numeracyjna

86

Kod pocztowy

18-212[4]

Tablice rejestracyjne

BWM

SIMC

0402069[5]

Położenie na mapie gminy Nowe Piekuty
Mapa konturowa gminy Nowe Piekuty, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Jabłoń-Dobki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jabłoń-Dobki”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Jabłoń-Dobki”
Położenie na mapie powiatu wysokomazowieckiego
Mapa konturowa powiatu wysokomazowieckiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Jabłoń-Dobki”
Ziemia52°55′01″N 22°38′09″E/52,916944 22,635833[1]

Zaścianek szlachecki Dobki należący do okolicy zaściankowej Jabłonia położony był w drugiej połowie XVII wieku w powiecie brańskim ziemi bielskiej województwa podlaskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Jabłoni Kościelnej[8].

Historia wsi

edytuj

Do 1939

edytuj
 
Mogiła, Miejsce Pamięci we wsi Jabłoń-Dobki
 
Fragment Pocztów Sztandarowych, 60. Rocznica Pacyfikacji Wsi Jabłoń Dobki
 
Kapliczka przydrożna w Jabłoni-Dobkach

Na popis szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1528 wystawiono 1 konnego jeźdźca ze wsi Seło Jabłońskich Dobowe. Wymieniono Bernata Dobkowicza, czyli syna Dobka. Nazwa wsi pochodzi zapewne od takiego imienia[9]. W 1548 do urzędu w Brańsku stawili się: Domarat i Bernard, którzy pisali się de Jabłouia Dobki. Rycerze z Jabłoni-Dobków składali przysięgę na wierności królowi polskiemu w 1569. Prawdopodobnie w tym czasie przyjęli herb Dąbrowa i nazwisko Jabłońskich.

W czasie spisu z 1580 podatek płacił szlachcic Dobek (1 włóka) od nowo zakupionych pól Domaratowizny (dawna własność Domarata) oraz Grzegorzowizny (w sumie 3 morgi). We wsi ziemię posiadali także: Szepietowski Jakub – który pisze się także z Brzósek (par. Dąbrowska), Tomasz Kikolski (5 włók) oraz Jakub Malik Jabłoński (3 włóki). Spis podatkowy z 1629 wymienia: Andrzeja i Mateusza, Mateusza i Ambrożego (oba na półwłóczku) oraz Piotra Purgela, który posiadał jednego poddanego chłopa. Kolejny spis z 1635 przekazuje, że Andrzej i Mateusz płacili z domów, z inszemi cześnikami, na włóce i ćwierci zł 4.

W innych dokumentach są wymienieni:

  • Stanisław Jabłoński – komornik ziemski bielski (1658). Dziedziczył na Jabłoni Dąbrowie i Dobkach
  • Adam – podsędek bielski (1770)
  • Walenty Jabłoński – subdelegat grodzki brański (1789)[9]

Wieś została umieszczona przez Glogera w spisie miejscowości ziemi bielskiej. W 1827 we wsi było 10 domów i 59 mieszkańców, a pod koniec XIX wieku 15 domów i 209 mieszkańców[10]. Rosyjskie dane z 1891 informują o 15 gospodarstwach drobnoszlacheckich i 5 chłopskich. W sumie uprawiano tutaj 114 ha ziemi, w tym 87 ha gruntów ornych.

W 1921 we wsi istniało 14 domów i było 93 mieszkańców[9].

Okres II wojny światowej

edytuj

W okresie niemieckiej okupacji mieszkańcy Jabłoni-Dobek udzielali pomocy polskim partyzantom. We wsi funkcjonowała placówka Armii Krajowej[11].

8 marca 1944 roku w Jabłoni-Dobkach rozegrała się potyczka pomiędzy patrolem AK a niemiecką żandarmerią, w której wyniku zginął jeden Niemiec, a kilku zostało rannych. W odwecie jeszcze tego samego dnia żandarmi z okolicznych posterunków wsparci przez oddział Wehrmachtu przystąpili do pacyfikacji wsi. Większość mieszkańców zapędzono do jednego z budynków gospodarczych, który następnie podpalono i obrzucono granatami[12][13]. Z obliczeń Jerzego Smurzyńskiego wynika, że w Jabłoni-Dobkach zamordowano wtedy 93 osoby, w tym 33 kobiety i 30 dzieci poniżej 15. roku życia. Inne źródła szacowały liczbę ofiar na 91–96 osób. Najmłodsza ofiara liczyła 6 miesięcy, najstarsza – 82 lata. Wśród zamordowanych znalazło się 82 mieszkańców wsi oraz 11 osób pochodzących z innych miejscowości[12]. W czasie pacyfikacji spłonęło 17 domów mieszkalnych i 48 budynków gospodarczych. Ocalały tylko trzy gospodarstwa położone na skraju wsi[12][13].

Po wojnie wieś odbudowano. Na miejscu zbrodni wzniesiona została kaplica, a zbiorowy grób, w którym spoczęły ofiary, oznaczono nagrobkiem i krzyżem[12][13].

Współcześnie

edytuj

Wieś liczy 11 domów i 35 mieszkańców. Miejscowość posiada połączenie z drogą powiatową Wysokie MazowieckieJabłoń Kościelna, sieć wodociągową i telefoniczną.

Obiekty zabytkowe

edytuj
  • Krzyż przydrożny z 1896 r.
  • Mogiła zbiorowa ofiar terroru niemieckiego z 1944 r[14].

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 42925
  2. Wieś Jabłoń-Dobki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-02-05], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 361 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Anna Laszuk, Zaścianki i królewszczyzny : struktura własności ziemskiej w województwie podlaskim w drugiej połowie XVII wieku, Warszawa 1998, s. 91.
  8. Opis parafii na stronie diecezji
  9. a b c Historia Poszczególnych Miejscowości z Terenu Gminy Nowe Piekuty. www.nowepiekuty.pl. [dostęp 2015-05-08].
  10. Jabłoń (2) J. okolica szlachecka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 340.
  11. Józef Fajkowski: Wieś w ogniu. Eksterminacja wsi polskiej w okresie okupacji hitlerowskiej. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1972, s. 307.
  12. a b c d Jerzy Smurzyński: Czarne lata na łomżyńskiej ziemi. Masowe zbrodnie hitlerowskie w roku 1939 i latach 1941–1945 w świetle dokumentów. Warszawa, Łomża: Towarzystwo Przyjaciół Ziemi Łomżyńskiej, 1997, s. 106–117. ISBN 83-902985-2-X.
  13. a b c Michał Gnatowski, Waldemar Monkiewicz, Józef Kowalczyk: Wieś białostocka oskarża. Ze studiów nad eksterminacją wsi na Białostocczyźnie w latach wojny i okupacji hitlerowskiej. Białystok: OKBZH i Ośrodek Badań Naukowych w Białymstoku, 1981, s. 91–92. ISBN 83-00-00323-1.
  14. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. (2012-08-11)

Linki zewnętrzne

edytuj