Jaworzna
Jaworzna – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie limanowskim, w gminie Laskowa.
| Artykuł |
49.750880°N 20.493752°E |
|---|---|
| - błąd |
0 m |
| WD |
49°45'3"N, 20°29'38"E, 49°47'N, 20°27'E |
| - błąd |
39 m |
| Odległość |
12 m |
| wieś | |
 Widok na centrum wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
548[1] |
| Strefa numeracyjna |
18 |
| Kod pocztowy |
34-602[2] |
| Tablice rejestracyjne |
KLI |
| SIMC |
0437317 |
Położenie na mapie gminy Laskowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu limanowskiego  | |
 49°45′03,168″N 20°29′37,507″E/49,750880 20,493752
| |
Wieś duchowna, położona w malowniczym terenie gór Beskidu Wyspowego na północnej stronie odnóg Pasma Łososińskiego. Własność klasztoru klarysek w Starym Sączu, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego[3]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
PołożenieEdytuj
Miejscowość położona jest w Beskidzie Wyspowym, w dolinie Jaworzniańskiego Potoku, na północnych, opadających do rzeki Łososina zboczach Pasma Łososińskiego, ograniczona po bokach grzbietem Korabia i Cuprówki. Dolna część wsi rozłożona jest nad doliną Łososiny po orograficznie prawej stronie, zaś wysoko położone górskie osiedla podchodzą niemal pod szczyt Sałasza Małego. Położona jest na wysokości ok. 440–909 m n.p.m. Przez miejscowość, wzdłuż doliny Łososiny biegnie droga z Łososiny Dolnej do Młynnego. Odległość od Limanowej wynosi 11 km. Od drogi tej, przez most na rzece prowadzi lokalna droga do górnej części wsi.
Części wsiEdytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0437323 | Jaworze | część wsi |
| 0437330 | Łęg | część wsi |
| 0437352 | Podołki | część wsi |
| 0437375 | Stoły | część wsi |
TurystykaEdytuj
Jaworzna dysponuje całorocznym schroniskiem młodzieżowym mieszczącym się przy szkole podstawowej. Schronisko stanowi bazę wypadową w Pasmo Łososińskie.
HistoriaEdytuj
Niewykluczone, że nazwa tej miejscowości pochodzi od licznie występujących drzew klonów jaworów[6]. Jaworzna jest jedną z ostatnich miejscowości w gminie osadzonych przez zakon klarysek ze Starego Sącza. Niegdyś były to dwie wioski – część górna wsi Jaworzna i dolna Wola Szymańcowa (nazwa prawdopodobnie od sołtysa Szymona) później połączone.
W 1932 roku Jaworzna została wydzielona z macierzystej parafii w Ujanowicach. Erygowano tu parafię pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego. Już 6 sierpnia 1932 roku poświęcony został kościół parafialny[7].
Podczas I wojny światowej przebiegał tędy boczny front bitwy limanowskiej. Na wzniesieniu Korab znajduje się Cmentarz wojenny nr 359 – Jaworzna, na którym pochowani są walczący[8].
Wieś obecnieEdytuj
Obecnie w wiosce działa Parafialna Orkiestra Dęta. Dyrygentem i kapelmistrzem jest Józef Bukowiec. Działa w niej ok. 40 członków, z których większość to młodzież szkolna. Orkiestra swoimi występami uświetnia imprezy regionalne i uroczystości kościelne.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Wieś Jaworzna w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2023-02-16] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 380 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 103.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Gmina Laskowa: Jaworzna. [dostęp 2010-01-17].
- ↑ Piotr Skoczek: Parafie Ziemi Limanowskiej. Proszówki: Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza, 2009, s. 93. ISBN 978-83-88383-43-4.
- ↑ Gmina Laskowa: Cmentarze. [dostęp 2010-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-30)].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Strona zawierająca informacje o miejscowości
- Jaworzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 531.
