Gieorgij Aleksandrow

(Przekierowano z Jerzy Aleksandrow)

Gieorgij Fiodorowicz Aleksandrow (ros.) Георгий Фёдорович Александров (ur. 9 marca?/22 marca 1908 w Petersburgu, zm. 21 lipca 1961) – Rosjanin, radziecki filozof i działacz polityczny, doktor nauk filozoficznych (1939), profesor (1939).

Gieorgij Aleksandrow
Георгий Александров
Pełne imię i nazwisko

Gieorgij Fiodorowicz Aleksandrow

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1908
Petersburg

Data i miejsce śmierci

21 lipca 1961
Moskwa

Minister kultury ZSRR
Okres

od 9 marca 1954
do 10 marca 1955

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru”

Życiorys

edytuj

W 1924 został słuchaczem szkoły budownictwa radzieckiego i partyjnego w Tambowie, pracował jako instruktor gubernialnego komitetu Komsomołu w Tambowie i później wykładowca w szkole w tym mieście. Członek WKP(b) od 1928, był kierownikiem szkoły budownictwa radzieckiego i partyjnego w Borisoglebsku. W 1932 ukończył Moskiewski Instytut Filozofii, Literatury i Historii, później zajmował różne stanowiska w tym instytucie, w którym w 1935 ukończył aspiranturę i w 1939 został doktorem nauk filozoficznych. O Od 1938 do stycznia 1939 kierował Wydziałem Redakcyjno-Wydawniczym Komitetu Wykonawczego Kominternu, a od 1939–1946 pełnił funkcję dyrektora Wyższej Szkoły Partyjnej przy KC WKP(b), 30 listopada 1946 został akademikiem Akademii Nauk ZSRR (Wydział Filozofii i Prawa). Od 18 marca 1946 do 5 października 1952 był członkiem Biura Organizacyjnego KC WKP(b), od 6 września 1940 do 17 września 1947 szefem Wydziału Propagandy i Agitacji KC WKP(b)[1], a od 20 lutego 1941 do 14 lutego 1956 kandydatem na członka CK WKP(b)-KPZR[2].

W 1947 przeszedł z aparatu partyjnego na stanowisko dyrektora Instytutu Filozofii Akademii Nauk ZSRR, był jednym z ideologów walki z kosmopolityzmem. Od 9 marca 1954 do 10 marca 1955 pełnił funkcję ministra kultury ZSRR, odszedł ze stanowiska w wyniku skandalu obyczajowego[3].

Odznaczenia i nagrody

edytuj

Publikacje

edytuj

Pod ogólną redakcją Gieorgija (w polskim przekładzie Jerzego) Aleksandrowa ukazał się podręcznik akademicki oparty na obowiązującym programie wykładów materializmu dialektycznego w wyższych zakładach naukowych w ZSRR. Książka została przygotowana przez Instytut Filozofii Akademii Nauk ZSRR i przetłumaczona na język polski. W 1947 roku w Związku Radzieckim odbyła się filozoficzna dyskusja nad książką Aleksandrowa Historia filozofii zachodnioeuropejskiej.

Podręcznik G.F. Aleksandrowa wydany w 1946 roku, Historia filozofii zachodnioeuropejskiej,.. był całkowicie prawowierny w zamyśle, zaopatrzony we wszystkie odpowiednie cytaty z "klasyków marksizmu-leninizmu" i pisany niezawodnie z najlepszą wolą przysłużenia się partii. Jako rozprawa historyczna był to tekst lichy, wiadomości w nim zawarte były na poziomie popularnym i zresztą zaopatrzone we wszystkie wyjaśnienia dotyczące "klasowej treści" omawianych doktryn.

Praca ta poddana została krytyce za błędy obiektywistyczne, za to, że nie ukazała w dostateczny sposób znaczenia rewolucyjnego przewrotu, jaki dokonany został w filozofii przez marksizm. W dyskusji zabrał głos Andriej Żdanow, który w swoim wystąpieniu, zdaniem Michaiła Jowczuka, słusznie scharakteryzował rolę walki partyj w historii filozofii[4].

  • История западноевропейской философии: [Курс лекций, прочит. в Высш. парт. школе при ЦК ВКП(б)]. — М., 1945.
Redakcja podręczników
Przekłady na język polski

Przypisy

edytuj
  1. 00933 [online], www.knowbysight.info [dostęp 2017-11-18].
  2. Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.).
  3. Zenkowicz, Nikołaj: Самые закрытые люди. От Ленина до Горбачева: Энциклопедия биографий. Moskwa: Ołma-Press, 2002. ISBN 5-224-03851-0.
  4. Jowczuk 1969 ↓, s. 696.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj