Juliusz Poniatowski
Juliusz Poniatowski (ur. 17 stycznia 1886 w Petersburgu, zm. 16 listopada 1975 w Warszawie) – ekonomista polski, działacz ruchu ludowego i niepodległościowego, minister rolnictwa i reform rolnych II RP, wicemarszałek Sejmu, piłsudczyk związany z PSL „Wyzwolenie”.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 17 stycznia 1886 Petersburg, Imperium Rosyjskie | |
| Data i miejsce śmierci | 16 listopada 1975 Warszawa, Polska | |
| Minister rolnictwa i dóbr państwowych | ||
| Okres | od 27 lipca 1920 do 17 lutego 1921 | |
| Przynależność polityczna | PSL „Wyzwolenie” | |
| Poprzednik | Franciszek Bujak | |
| Następca | Józef Raczyński | |
| Minister rolnictwa i reform rolnych | ||
| Okres | od 28 czerwca 1934 do 30 września 1939 | |
| Poprzednik | Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski | |
| Następca | vacat (Rząd RP na uchodźstwie) | |
ŻyciorysEdytuj
Wychował się w Wilnie gdzie uzyskał maturę w gimnazjum realnym. Ukończył Studium Rolnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Studiował w Brukseli i Pradze; był członkiem „Strzelca”. Po powrocie do kraju od XI 1914 był w Legionach – wtedy znalazł się w gronie współpracowników Józefa Piłsudskiego. Należał także do Polskiej Organizacji Wojskowej.
W 1915 przyczynił się do powstania PSL „Wyzwolenie” – odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu programu agrarnego Stronnictwa. Od 1917 zasiadał w zarządzie głównym, a w latach 1918–1926 był wiceprezesem partii. Członek Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie (VII 1916 - V 1917)[1] Był jednym z czołowych działaczy Komisji Porozumiewawczej Stronnictw Demokratycznych[2]. Był posłem na Sejm Ustawodawczy oraz I kadencji w latach 1919–1927, a także sześciokrotnie ministrem rolnictwa: w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej w Lublinie, w pierwszym rządzie Witosa, w rządach Kozłowskiego, Sławka, Zyndrama-Kościałkowskiego i Sławoja Składkowskiego. W latach 1922–1927 piastował stanowisko wicemarszałka Sejmu I kadencji. Później wystąpił z PSL „Wyzwolenie”.
W latach 1927–1934 kurator Liceum Krzemienieckiego, następnie od 1934 do 1935 na podobnym stanowisku w Fundacji Sułkowskich w Rydzynie. Od września 1939 do grudnia 1957 przebywał na emigracji (jako Onufry Zawada) w Turcji, Palestynie, Rzymie, Paryżu i w Wielkiej Brytanii. Po powrocie do kraju związany z PAN, SGGW i ART w Olsztynie. Jest pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim (grób 151)[3].
Jego bratem stryjecznym był Józef Maria Poniatowski.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Jerzy Z. Pająk, O rząd i armię. Centralny Komitet Narodowy (1915-1917), Kielce 2003, s. 246 ISBN 83-7133-208-4
- ↑ Jerzy Pająk, Zjazdy Okręgowej Komisji Porozumiewawczej Stronnictw Niepodległościowych w Kielcach w listopadzie 1917 roku, w: Między Wisłą a Pilicą. Studia i materiały historyczne pod red. K. Brachy i S. Wiecha, t. 1, 2000, s. 305
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZOFIA PONIATOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-02-17].
BibliografiaEdytuj
- „Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego. Warszawa 1994. wyd I