Karta Socjalna Wspólnoty Europejskiej

Karta Socjalna Wspólnoty Europejskiej, Karta podstawowych praw socjalnych pracowników, Wspólnotowa Karta Socjalnych Praw Podstawowych (fr. La Charte communautaire des drois sociaux fondamentaux des travailleurs, niem. Strasbourg Charter) – polityczna deklaracja przywódców państw i rządów Wspólnoty Europejskiej (z wyjątkiem Wielkiej Brytanii), podpisana 9 grudnia 1989 na posiedzeniu w Strasburgu.

Unia Europejska Ten artykuł jest częścią serii: Polityka i instytucje Unii Europejskiej Instytucje UE Parlament Europejski Przewodniczący Roberta Metsola Członek PE Okręgi wyborcze Wybory (według państwa) 2019 Grupy polityczne Stałe komitety Eurodeputowani IX kadencji Rada Europejska Przewodniczący Charles Michel Rada Prezydencja Niemcy (VII - XII 2020) Komisja Europejska Komisja Ursuli von der Leyen Przewodniczący Ursula von der Leyen Wysoki przedstawiciel Josep Borrell Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej Trybunał Sprawiedliwości Prezes Koen Lenaerts Członkowie Sąd Przewodniczący Marc van der Woude Europejski Bank Centralny Prezes Christine Lagarde Trybunał Obrachunkowy Prezes Klaus-Heiner Lehne Instytucje Grupy EBI Grupa EBI Europejski Bank Inwestycyjny Werner Hoyer Europejski Fundusz Inwestycyjny Instytut EBI Organy doradcze UE Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny Komitet Regionów Organy międzyinstytucjonalne Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich Emily O’Reilly Europejski Inspektor Ochrony Danych Wojciech Wiewiórowski Europejski Urząd Doboru Kadr Europejska Szkoła Administracji Urząd Publikacji Unii Europejskiej Organy i jednostki zdecentralizowane Agencje, samodzielne jednostki organizacyjne i wspólne przedsięwzięcia UE oraz Euroatomu Prawo Acquis Procedura legislacyjna Traktaty Rozporządzenia, dyrektywy i decyzje Europejska Inicjatywa Obywatelska Zalecenia i opinie Inne Unia gospodarcza i walutowa Eurogrupa Rozszerzenia Relacje zagraniczne Europejskie partie polityczne Budżet UE Dom Historii Europejskiej

Pomysł Wspólnotowej Karty Socjalnej powstał w czasie prezydencji Belgii we Wspólnocie Europejskiej w pierwszej połowie 1987 r. Poprzedziło ja przyjęcie przez Belgię podobnej karty w swoim kraju.

Karta obejmowała dwanaście podstawowych praw:

• Swoboda poruszania się i wyboru miejsca zamieszkania
• Zatrudnienie i wynagrodzenie za pracę
• Poprawa warunków życia i pracy
• Ochrona socjalna
• Swoboda zrzeszania się i negocjowanie umów zbiorowych
• Kształcenie zawodowe
• Równe traktowanie mężczyzn i kobiet
• Informowanie, uwzględnianie opinii pracobiorców i współdziałanie
• Ochrona zdrowia i bezpieczeństwo w pracy
• Ochrona dzieci i młodzieży
• Opieka nad ludźmi starszymi
• Opieka nad niepełnosprawnymi

W latach 1990 i 1991 r. prowadzono dyskusje nad sposobem wprowadzania Karty w życie. Brak zgody Wielkiej Brytanii na włączenie Karty do Traktatu rzymskiego doprowadził do przyjęcia innego rozwiązania. Jej zasady zostały dołączone w Protokole i Porozumieniu w sprawie polityki socjalnej do Traktatu z Maastricht 7 lutego 1992 roku. Karta nie ma jednak mocy wiążącej a zawarte w niej prawa nie podlegają zaskarżeniu. W protokole stwierdzono też, że w wypełnianiu jego założeń nie będzie brała udziału Wielka Brytania i Dania, a uchwały w sprawach regulowanych protokołem będą podejmowane większością głosów.

Zobacz też

• Europejska Karta Socjalna

Linki zewnętrzne

• Treść Karty podstawowych praw socjalnych pracowników
• Wersja skonsolidowana Traktatu o Unii Europejskiej (2009, PDF)