Kazimierz Olechnowicz-Czerkas

Oficer Wojska Polskiego, pilot

Kazimierz Olechnowicz-Czerkas (ur. 16 marca 1893 w Sienicznie, zm. 23 kwietnia 1972[1]) – major pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Kazimierz Olechnowicz-Czerkas
Ilustracja
major pilot major pilot
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1893
Sieniczno

Data śmierci

23 kwietnia 1972

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Carskie Siły Powietrzne
Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

2. eskadra wywiadowcza
9. eskadra wywiadowcza
18 eskadra wywiadowcza
4 pułk lotniczy
305 dywizjon bombowy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Lotniczy (trzykrotnie)

Życiorys

edytuj

Syn Hilarego i Anastazji z d. Doroszkowskiej[2]. Ukończył szkołę handlową w Kijowie[3], a następnie rozpoczął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Kijowskiej. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do odbycia służby w armii carskiej[4]. 1 grudnia 1914 roku został skierowany na przeszkolenie do Oficerskiej Szkoły Wojskowej w Kijowie, które ukończył 1 maja 1915 r. Otrzymał przydział do 2. kaukaskiego pułku strzelców i w jego składzie walczył na froncie. 1 maja 1917 roku został skierowany na przeszkolenie pilotażowe w szkole lotniczej w Gatczynie[3], które ukończył 1 września[5]. W późniejszym czasie wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji i służył w tamtejszym I Polskim Oddziale Awiacyjnym[4][6].

4 lutego 1919 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i, jako wyszkolony lotnik, otrzymał 22 lutego przydział do 2. eskadry lotniczej[3]. 28 czerwca został skierowany na przeszkolenie do Francuskiej Szkoły Pilotów w Warszawie[7], po ukończeniu której rozpoczął kurs wyższego pilotażu w Stacji Lotniczej Ławica[3][5]. 15 maja 1920 roku powrócił do służby w 2 eskadrze wywiadowczej[8].

Podczas lotów bojowych wyróżnił się odwagą. 6 czerwca 1920 roku, podczas lotu w załodze z ppor. obs. Antonim Romanowskim, został ranny w trakcie ataku na oddziały Armii Czerwonej[9][10]. 4 lipca 1920 roku, po włączeniu w skład 9. eskadry wywiadowczej, w rejonie Rudych Sioł rozpoznał oddziały kawalerii nieprzyjaciela i przeprowadził na nie skuteczny atak. Pomimo odniesienia dwóch ran kontynuował atak do momentu rozproszenia oddziałów wroga[11].

We wrześniu 1920 roku przeprowadził szereg ataków na pozycje nieprzyjaciela w rejonie wsi Hoże nad Niemnem. Jego ataki przyczyniły się do zdobycia pozycji nieprzyjaciela przez polskie oddziały. 7 września 1920 roku otrzymał przydział do 13. eskadra liniowej[12] i w jej składzie walczył na Froncie Litewsko-Białoruskim. 1 października 1920 roku ostrzelał wrogi obóz wojskowy i trzy samochody w rejonie szosy Nowogródek-Mir[5].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. 11 kwietnia 1921 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy w 18. eskadrze wywiadowczej. W 1923 roku został przydzielony do Centralnych Zakładów Lotniczych (CZL) w Warszawie. W czerwcu 1925 roku został przeniesiony do 4 pułku lotniczego w Toruniu[13]. Z dniem 1 lutego 1926 roku został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy II dyonu[14], a 4 maja został zatwierdzony na tym stanowisku[5][3]. 3 maja 1926 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[15]. W listopadzie 1928 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[16], a z dniem 31 sierpnia 1929 przeniesiony w stan spoczynku[17].

Po kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do RAF. Otrzymał numer służbowy P-1454, służył w 305. dywizjonie bombowym[18].

Zmarł 23 kwietnia 1972 roku i został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Dusznickiej w Kłodzku (sektor B8-1-7)[19].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Olechnowicz Kazimierz. listakrzystka.pl. [dostęp 2020-03-05]. (pol.).
  2. Kolekcja VM ↓, s. 1.
  3. a b c d e Kolekcja VM ↓, s. 4.
  4. a b Kolekcja VM ↓, s. 3.
  5. a b c d Olechnowicz Czerkas Kazimierz mjr pil.. bequickorbedead.com. [dostęp 2020-03-05]. (pol.).
  6. Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 32.
  7. Romeyko 1933 ↓, s. 97.
  8. Historia zamknięta w grobie. 24klodzko.pl. [dostęp 2020-03-05]. (pol.).
  9. Tarkowski 1991 ↓, s. 61.
  10. Romeyko 1933 ↓, s. 172.
  11. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 159.
  12. Romeyko 1933 ↓, s. 187.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 61 z 6 czerwca 1925 roku, s. 305.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 26 stycznia 1926 roku, s. 45.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 330.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 219.
  18. Krzystek 2012 ↓, s. 421.
  19. Kazimierz Olechnowicz-Czerkas. niebieskaeskadra.pl. [dostęp 2020-03-05]. (pol.).
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 807.
  21. Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 245,251,256.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 28 marca 1923 roku, s. 213.

Bibliografia

edytuj