Miasto-państwo

forma państwowości obejmująca miasto lub aglomerację

Miasto-państwo, państwo-miasto, pot. także wolne miasto – forma państwowości, obejmująca swoim zakresem terytorialnym samorządne i niezależne od innych podmiotów miasto lub aglomerację. Często, zwłaszcza dawniej, w jego skład wchodziły także okoliczne ziemie, wraz z lokalnymi wsiami i mniejszymi miejscowościami. Centrum władzy politycznej skupia się w organach miasta stołecznego, wybranych przez jego mieszkańców. Współcześnie podstawowym kryterium wyodrębnienia miasta-państwa jest większościowe pokrycie jego terytorium zabudowanym obszarem miejskim (niezależnie choćby od wewnętrznego podziału na gminy).

Istniejące w przeszłości oraz współczesne miasta-państwa pełnią ważne funkcje dla znacznie większych terytoriów. Na przykład średniowieczny Dubrownik, pierwotnie uzależniony od Republiki Weneckiej, stopniowo stał się jej konkurentem i pośrednikiem w wymianie handlowej pomiędzy Wschodem a Europą Zachodnią. Współcześnie taką rolę odgrywa Hongkong, niezależnie od przejęcia go przez Chiny w 1997 roku i uzyskania specjalnego statusu chińskiej prowincji. Funkcje pełnione przez Hongkong pod brytyjską administracją były dużo większe, niż wynikałoby to z rozmiarów miasta oraz jego potencjału demograficznego.

Starożytność

edytuj

Mezopotamia

edytuj

Miasto-państwo stało się typową dla starożytności formą państwowości[1]. Ten organizm polityczny pojawił się w Mezopotamii w okresie kultur Uruk i Dżemdet Nasr. Miasto-państwo było miastem posiadającym własną, niezależną administrację, sądy, kulturę i obyczaje.

Pierwszymi założycielami miast-państw byli Sumerowie. Tworzyli je wokół miejsc kultu. Otoczone były murami obronnymi, a ich umowną granicę wyznaczały sieci irygacyjne (każde miasto miało własną), bagna, linie rzek bądź pasma ziemi nieuprawianej. Sumeryjskie miasta-państwa kontrolowały obszar do kilkuset kilometrów kwadratowych[2].

Najbardziej znane państwa-miasta to sumeryjskie Uruk i Lagasz.

Grecja

edytuj
Osobny artykuł: Polis.

W starożytnej Grecji miasta-państwa przybrały formę znaną jako polis.

Średniowiecze

edytuj

Włochy

edytuj
Zobacz też: Komuna miejska.

Instytucja niezależnych miast rozwinęła się w średniowieczu zwłaszcza we Włoszech, głównie w wyniku postępującego od XI wieku osłabienia władzy królewskiej. Silne ekonomicznie miasta, nabrały z czasem charakteru niezależnych republik. Zwłaszcza dzięki handlowi niektóre z nich zdobyły szerokie wpływy polityczne oraz poszerzyły swoje terytoria. Przykładem takich państw są np. Republika Genui, Republika Wenecka. Podobną do tych ostatnich genezę rozwoju miała, podporządkowana początkowo Wenecji, Republika Raguzy.

Święte Cesarstwo Rzymskie

edytuj
Osobny artykuł: Wolne miasta Rzeszy.

W Świętym Cesarstwie Rzymskim dużą niezależność na przestrzeni jego istnienia wypracowały miasta cesarskie. Stały się z czasem oddzielnymi podmiotami Rzeszy podległymi formalnie jedynie cesarzowi, faktycznie jednak posiadały dużą niezależność. Na bazie wolnych miast cesarskich powstał Związek Hanzeatycki grupujący bardziej lub mniej niezależne miasta Europy Północnej. Mediatyzacja doprowadziła do likwidacji ostatnich wolnych miast cesarskich, najdłużej swój charakter zachowały:

Nowożytność

edytuj

W epoce nowożytnej miasta-państwa powstawały zazwyczaj jako wynik negocjacji pokojowych lub innych porozumień. Tworzone były na obszarach spornych lub o tymczasowym charakterze. Za państwa-miasta uznaje się:

Krajem koronnym Cesarstwa Austriackiego natomiast było Wolne cesarskie miasto Triest (1849–1918).

Współczesność

edytuj

Państwa

edytuj

Współcześnie za miasta-państwa uznaje się te, których większość terytorium pokryta jest zwarcie zabudowanym obszarem miejskim.

Współcześnie miastami-państwami nie określa się raczej takich państw, jak San Marino, czy Andora. Są one najczęściej kategoryzowane jako mikropaństwa.

Miasta nie w pełni samodzielne

edytuj

Miastami na prawach członka federacji czy innego podmiotu autonomicznego są m.in.:

Do powyższej kategorii nie można zaliczyć wydzielonych stołecznych jednostek administracyjnych nieposiadających analogicznych do innych podmiotów federacji praw i obowiązków. Przykładem takiego terenu miejskiego jest Dystrykt Kolumbii w Stanach Zjednoczonych.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Multimedialna Encyklopedia Powszechna WIEM edycja 2006. Young Digital Poland S.A., 2006.
  2. Mezopotamia. Miasta-państwa Sumeru. [W:] Multimedialna Encyklopedia Powszechna PWN (edycja 2009). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-61492-04-7.
  3. Doi.gov.mt: The emblem of Malta, Department of Information, Official Website of President of Malta. [dostęp 2014-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-05)].
  4. „This very crowded isle: England is most over-populated country in EU”Daily Mail.
  5. Creativemalta.gov.mt: Draft National Strategy for the Cultural and Creative Industries – Creative Malta. [dostęp 2014-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-16)].
  6. Malta – Europejski Bank Centralny.

Bibliografia

edytuj
  • K.A. Wojtaszczyk, W. Jakubowski (red.), Społeczeństwo i polityka, podstawy nauk politycznych, Warszawa 2007.