Wikipedia

Modest Rastawiecki

oficer Wojska Polskiego

Modest Rastawiecki (ur. 9 października 1896 w Słupnicy, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik dyplomowany obserwator Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej

Modest Rastawiecki
Ilustracja
podpułkownik dyplomowany obserwator podpułkownik dyplomowany obserwator
Data i miejsce urodzenia

9 października 1896
Słupnica

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

do 1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie]

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

23 pułk artylerii polowej
DOK VIII
Sztab Generalny
1 pułk lotniczy
Sztab Główny
3 pułk lotniczy
3 Grupa Lotnicza
Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1

Stanowiska

dowódca eskadry
dowódca dywizjonu
I oficer sztabu
komendant centrum

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka obserwatora
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Modest Rastawiecki urodził się 9 października 1896 roku w Słupnicy, woj. lwowskie, w rodzinie Modesta i Bronisławy. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Uczestnik wojny z bolszewikami.

28 lutego 1921 roku został zatwierdzony w stopniu porucznika z dniem 1 kwietnia 1920 roku, „w artylerii, w grupie byłej armii austro-węgierskiej”[1]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 23 pułku artylerii polowej[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 259. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1923 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisku referenta Szefostwa Artylerii i Uzbrojenia, pozostając oficerem nadetatowym 23 pułku artylerii polowej[3]. 31 października 1924 roku został przeniesiony z Szefostwa Artylerii i Uzbrojenia Nr VIII do 23 pułku artylerii polowej z pozostawieniem w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie na dwuletnim kursie normalnym 1924–1926[4]. 1 grudnia 1924 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 86. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. Z dniem 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oddziału I Sztabu Generalnego[6]. 2 grudnia 1927 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska w Oddziale I Sztabu Generalnego z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Dęblinie na czteromiesięczny kurs dowódców eskadr[7].

24 lipca 1928 roku został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów lotnictwa i przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie (kapitan ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 15,7 lokatą w korpusie oficerów lotnictwa)[8][9]. 20 września 1929 roku objął dowództwo 11 eskadry liniowej[10], a już 23 grudnia 1929 roku otrzymał przeniesienie do Oddziału III Sztabu Głównego w Warszawie[11][12][13]. Z dniem 1 października 1933 roku został wyznaczony na stanowisko pomocnika attaché wojskowego w Bukareszcie[14]. 27 czerwca 1935 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 5. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki[15]. W latach 1936–1938 dowodził I dywizjonem liniowym 3 pułku lotniczego w Poznaniu[16]. W 1938 roku został I oficerem sztabu 3 Grupy Lotniczej w Warszawie. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa. 24 czerwca 1939 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1 w Dęblinie[17].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. O jego pobycie w obozie wspomniał w swoich pamiętnikach (później odnalezionych) Kazimierz Szczekowski[18]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

W dniu 5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[19]. Awans został ogłoszony w dniu 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Modest Rastawiecki był żonaty z Haliną z Bliklów.

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 12 marca 1921 roku, poz. 280.
  2. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 307, 839.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 105, 759, 823.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 648.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 680, 747, 1365.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 342.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 362.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 217.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 529, 550.
  10. ↑ Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, s. 116, 117, ISBN 83-206-0760-4, OCLC 69601095.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 388.
  12. ↑ Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931, s. 31.
  13. ↑ Rocznik oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 230, 423.
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 200.
  15. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 68.
  16. ↑ Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918–1939, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, s. 225, ISBN 83-206-0760-4, OCLC 69601095.
  17. ↑ Jan Celek, Wyższa Oficerska Szkoła Lotnicza im. Jana Krasickiego. Dzieje dęblińskiej szkoły lotniczej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1979, ISBN 83-11-06169-6, s. 58, 409, 434.
  18. ↑ Janusz Zawodny: Pamiętniki znalezione w Katyniu. Paryż: Editions Spotkania, 1989, s. 112. ISBN 2-86914-044-4.
  19. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  20. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu organizacji, wyszkolenia i administracji wojska”.
  21. ↑ Odznaczenia lotników. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 176 z 3 sierpnia 1928. 

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Modest_Rastawiecki&oldid=72810493”