Nino Rota

włoski kompozytor muzyki filmowej

Nino Rota, właśc. Giovanni[a] Rota (ur. 3 grudnia 1911 w Mediolanie, zm. 10 kwietnia 1979 w Rzymie) – włoski kompozytor muzyki filmowej.

Nino Rota
Ilustracja
Nino Rota w 1923 roku jako młody chłopiec gra na pianinie.
Prawdziwe imię i nazwisko

Giovanni Rota

Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1911
Mediolan, Lombardia

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1979
Rzym

Zawód

kompozytor

Lata aktywności

1933-1979

Strona internetowa

Życiorys edytuj

 
Nino Rota (po lewej) z Riccardo Bacchellim i Bruno Maderną w 1963.

Urodzony w rodzinie muzyków, studiował w mediolańskim konserwatorium u Ildebranda Pizzettiego. Dyrygent Arturo Toscanini doradził mu kontynuację studiów w Filadelfii. Tam pracował, między innymi, pod kierunkiem Fritza Reinera. Po powrocie do Mediolanu ukończył studia pracą o renesansowym kompozytorze Gioseffie Zarlinie.

Obdarzony subtelną wyobraźnią i niezwykłą inwencją melodyczną, dbały o efektowną instrumentację, sięgający świadomie do rozległych pokładów tradycji (jak barok lub Richard Wagner) stał się mistrzem wyrafinowanej muzyki filmowej. Zaprzyjaźniony z Federico Fellinim przez lata ścisłej współpracy stworzył do jego filmów wyrazistą stylistycznie ilustrację muzyczną.

Mniej znana jest jego twórczość autonomiczna (np. symfonie, balet La strada, opery, utwory kameralne).

Ceniony przez krytykę za muzykę do filmów następujących reżyserów[potrzebny przypis]:

Nagrody edytuj

Uwagi edytuj

  1. W języku włoskim wiele zdrobnień rzeczowników rodzaju męskiego – w tym imion – tworzy się poprzez dodanie końcówki -ino, ponieważ imię Giovanni samo już kończy się samogłoską i, w zdrobnieniu otrzymuje formę Giovannino, którego pochodną jest właśnie Nino. Forma imienia, jaką posługiwał się Rota, może i powinna być traktowana, jako usankcjonowane zdrobnienie pełnego imienia kompozytora.

Bibliografia edytuj

  • Maria Kornatowska: Fellini. Warszawa, WAiF, 1972, brak numeru ISBN (wyd. 3: 1989, ISBN 83-221-0470-7) – podstawowa monografia, w wydaniach kolejnych znacznie rozbudowana i stale aktualizowana; liczne mikrointerpretacje muzyki filmowej Nino Roty.
  • Geneviève Agel: Les chemins de Fellini. Wstęp: Roberto Rossellini. Paris, Éd. du Cerf, 1956 – książka w jęz. francuskim; zawiera m.in. wywiad z Fellinim i portret kompozytora Nino Roty; liczne ilustracje: kadry z filmów, zdjęcia Felliniego i Roty.
  • Chris Wiegand: Federico Fellini. The Complete Films. Köln, Taschen, 2003, ISBN 3-8228-1590-X – książka w jęz. angielskim; próba monografii całej twórczości reżysera,także uwagi o ilustracji muzycznej Nino Roty do jego filmów.

Linki zewnętrzne edytuj