Piotr Nikołajewicz Pospiełow (ros. Пётр Никола́евич Поспе́лов; ur. 8 czerwca?/20 czerwca 1898 w miejscowości Kuzniecowo w guberni twerskiej, zm. 22 kwietnia 1979 w Moskwie) – radziecki polityk, sekretarz Komitetu Centralnego KPZR (1953–1960), zastępca członka Politbiura KC KPZR (1957–1961), deputowany do Rady najwyższej ZSRR (1946–1966), redaktor naczelny Prawdy (1940–1949).

Piotr Pospiełow
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8?/20 czerwca 1898
Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

22 kwietnia 1979
Moskwa, ZSRR

Redaktor naczelny gazety Prawda
Okres urzędowania

od 1940
do 1949

Następca

Michaił Susłow

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Przyjaźni Narodów

Życiorys edytuj

Od 1917 działacz partyjny i związków zawodowych w Twerze, studiował w Moskiewskiej Akademii Rolniczej(inne języki) w Moskwie. Od 1918 wykonywał polecenia władz partyjnych na Syberii i na Uralu, po zajęciu Czelabińska przez wojska antykomunistyczne działał w konspiracji jako członek Centralnego Biura Związków Zawodowych. Działał również w bolszewickiej partyzantce na Syberii. W 1920 skierowany do pracy partyjnej w Twerze i Nowogrodzie. Od 1931 pracownik redakcji pism „Bolszewik” i „Prawda”. Od 1937 zastępca szefa Wydziału Propagandy KC WKP(b). Brał udział w redagowaniu Krótkiego kursu historii WKP(b). Był jednym z kompilatorów książki Józef Stalin. Krótka biografia (1947). W latach 1940–1949 był redaktorem naczelnym "Prawdy". Zaangażowany w pisanie artykułów wychwalających Stalina i w fałszowanie historii ruchu komunistycznego w Rosji i wojny domowej w Rosji. Od 1946 do 1966 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR Od 5 marca 1953 do 4 maja 1960 sekretarz KC KPZR, a od 29 czerwca 1975 do 17 października 1961 zastępca członka Politbiura KC KPZR. Uczestniczył w przygotowywaniu przemówienia Ławrientija Berii na pogrzebie Stalina w 1953. Mimo że wielokrotnie okazywał swoje fanatyczne oddanie Stalinowi, podczas walk o władzę w KPZR po śmierci Stalina w 1953 poparł Chruszczowa. W okresie 1961–1967 był dyrektorem Instytutu Marksizmu-Leninizmu przy KC KPZR. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia i nagrody edytuj

Linki zewnętrzne edytuj