Podlesie (powiat lubaczowski)
Podlesie (do 11 marca 1939 Reichau[5]) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Lubaczów[4][6]. Leży na wschodnim Roztoczu.
| wieś | |
-cm_ewangelicki.jpg) Cmentarz ewangelicki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
56[2] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-621[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RLU |
| SIMC |
0606369[4] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Lubaczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego  | |
 50°09′35″N 23°16′11″E/50,159722 23,269722[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa przemyskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Andrzeja Boboli w Baszni Dolnej[7].
Historia edytuj
Wieś powstała pod nazwą Reichau w 1783 roku w czasie tzw. kolonizacji józefińskiej dokonywanej w zaborze austriackim po I rozbiorze Polski. Koloniści, w liczbie 91 osób, pochodzili z północnych Niemiec i byli ewangelikami. Odrębność wyznania spowodowała, że asymilacja mieszkańców Reichau właściwie nie następowała. W 1856 roku został zbudowany zbór (obecnie kaplica rzymskokatolicka) i pastorówka. Ludność niemiecka wsi wzrosła w drugiej połowie XIX wieku do 170 osób. Od tej pory liczba Niemców we wsi systematycznie się zmniejszała, aby w latach dwudziestych XX wieku osiągnąć 45 osób. Ostatni potomkowie kolonistów wyjechali do Niemiec w czasie II wojny światowej.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie lubaczowskim województwa lwowskiego. W nocy 8 sierpnia 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 30 Polaków[8].
Decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych została zmieniona nazwa miejscowości z niemieckiej Reichau na polską Podlesie od 11 marca 1939[5].
Zabytki edytuj
Według rejestru zabytków NID[9] na listę zabytków wpisane są:
- cmentarz ewangelicki, 1 poł. XIX, nr rej.: A-389 z 17.06.1994
- dawna plebania ewangelicka, 1856, nr rej.: A-341 z 18.03.2009.
-nagrobek_ewangelicki.jpg)
Po niemieckich kolonistach pozostał w tej prawosławno-katolickiej okolicy ewangelicki cmentarz, leżący na skraju wsi. Zachowało się około 100 nagrobków. Najstarsze pochodzą z lat dwudziestych XIX wieku, ostatnie z okresu międzywojennego. Z typowymi dla okolicy bruśnieńskimi nagrobkami (z niemieckimi napisami), sąsiadują charakterystyczne ewangelickie, wysokie obeliski. Najczęściej powtarzające się nazwiska to: Mattern, Buffy, Kaufmann, Mauthe, Schick, Walker, Ursel, Gessner i Jaki. Rozpoznawalne są nagrobki pastorów: Johanna Nikolausa Kaufmanna, Wilhelma Walcha i Johanna Labsika.
W okolicach Lubaczowa istniały także inne niemieckie wsie, m.in. Burgau (dziś Karolówka), Freifeld (dziś Kowalówka) i Deutschbach (dziś Polanka Horyniecka).
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 105265
- ↑ Wieś Podlesie w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-30], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 943 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Zmiana niemieckich nazw miejscowości. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 60 z 15 marca 1939.
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 496, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 22 [dostęp 2016-01-06].
Linki zewnętrzne edytuj
- Reichau, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 594.