Port lotniczy Moskwa-Szeremietiewo

port lotniczy w Rosji

Port lotniczy Moskwa-Szeremietiewo im. A.S. Puszkina (ros. Аэропорт Шереметьево имени А. С. Пушкина IPA: [ʂɨrʲɪˈmʲetʲjɪvə], ang. Sheremetyevo International Airport) (Kod IATA: SVO, Kod ICAO: UUEE) – najważniejsze międzynarodowe lotnisko w Moskwie. Jest największym lotniskiem w Rosji. W 2019 roku obsłużyło prawie 50 mln pasażerów. Lotnisko Szeremietiewo jest główną bazą linii lotniczych Aerofłot.

Port lotniczy Szeremietiewo
Аэропорт Шереметьево
Ilustracja
Terminal „F” (d. 2)
Państwo

 Rosja

Obwód

 moskiewski

Miejscowość

Chimki

Typ

cywilne

Data otwarcia

1959

Kod IATA

SVO

Kod ICAO

UUEE

Strefa czasowa

UTC +03:00
(czas moskiewski)

Wysokość

190 m n.p.m.

Statystyki ruchu (2019[1])
Liczba pasażerów

49 438 545

Cargo

379 000 t

Liczba operacji

386 370

Drogi startowe
Kierunek 07R/25L:

beton, 3700 × 60 m

Kierunek 07L/25R:

beton, 3550 × 60 m

Położenie na mapie obwodu moskiewskiego
Mapa konturowa obwodu moskiewskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „SVO”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „SVO”
Ziemia55°58′22″N 37°24′53″E/55,972778 37,414722
Strona internetowa
Nieistniejący już pawilon terminalu „B” (d. 1) lotniska Szeremietiewo
Panorama terminalu „F”
Widok na terminal „D” w budowie
Stacja kolejowa przed terminalem „F”
Hala odlotów terminalu „F”
Samolot Ił-18 w barwach Aerofłotu jako pomnik przed dworcem Szeremietiewo „B”

HistoriaEdytuj

Cywilny port lotniczy Szeremietiewo powstał w 1959 na bazie lotniska wojskowego pod wsią Szeremietiewo w obwodzie moskiewskim. W sierpniu 1959 miał miejsce pierwszy lot pasażerski z Szeremietiewa (samolotem Tu-104 do ówczesnego Leningradu). W lipcu 1960 przeniesiono z portu lotniczego Moskwa-Wnukowo większość lotów międzynarodowych Aerofłotu. Pierwszy lot zagraniczny odbył się 1 lipca 1960 z Szeremietiewa na lotnisko Schönefeld w Berlinie. Jednym z głównych inżynierów był Polak Tomasz Tuszyński.

We wrześniu 1964 otwarto Terminal I (Szeremietiewo-I), znany później jako Terminal „B”, który obsługiwał w czasach ZSRR rejsy krajowe, a później w większości loty do miast Rosji i WNP. W 2017 stare pawilony terminalu zostały zburzone. Na ich miejscu zbudowano otwarty w maju 2018 nowy budynek terminalu „B”.

Terminal II (Szeremietiewo-II) został oddany do użytku na początku 1980 z okazji Olimpiady w Moskwie latem 1980. Był do 2009 r. kluczowym dworcem lotniczym obsługującym połączenia międzynarodowe w Związku Radzieckim. Stąd odprawiana była większość zagranicznych rejsów Aerofłotu do krajów zachodnich. W związku z otwarciem w 2009 nowego terminalu pod nazwą „D” przeniesiono tam większość lotów Aerofłotu oraz linii z sojuszu SkyTeam z dawnego Szeremietiewa-II przemianowanego na terminal „F”. Dawny terminal Szeremietiewo-I oznaczono literą „B”. Powstały także terminale „E” (otwarty w marcu 2010) i „C” (w styczniu 2020).

Do otwarcia wspomnianych nowych terminali lotnisko Szeremietiewo cieszyło się złą sławą ze względu na przestarzałą infrastrukturę i fatalną obsługę personelu naziemnego. Organizacja kontroli paszportowej, celnej, przesiadek i innych procesów bywała uciążliwa i długotrwała. Szczególnie kłopotliwe były transfery pomiędzy terminalem I i II (obecnie „F” i „B”). Do 2018 nie były one połączone w żaden stały sposób a odległość między nimi jest znaczna (de facto stanowią one autonomiczne lotniska położone po przeciwległych stronach pasów startowych). Jeśli podróżny nie przekraczał granicy państwowej Rosji, mogło go czekać go wielogodzinne oczekiwanie na przewiezienie na drugi terminal, nieformalna kontrola paszportowa oraz inne utrudnienia, które często prowadziły do spóźnienia na kolejny lot a co za tym idzie wielogodzinnego, a czasem wielodniowego koczowania na lotnisku. Terminal II (obecnie „F”) lotniska Szeremietiewo był zresztą znany ze spędzających w jego strefie tranzytowej dziesiątków podróżnych oczekujących na loty. Spali oni nierzadko w dużych grupach na betonowej podłodze, co niekiedy czyniło jego wnętrze podobne do poczekalni dworcowej zapełnionej bezdomnymi. Znane są także przypadki pozbawionych biletów lub dokumentów pasażerów tranzytowych, którzy koczowali tam miesiącami. Gazeta Wyborcza opisywała m.in. w 2008 historię Nigeryjki, która spędziła w nim 20 miesięcy[2]. Jeśli podróżny przekracza granice państwową (np. ponieważ jego kolejny lot jest już lotem krajowym z terminali „B” lub „C”) musiał udać się na własną rękę do kolejnego terminalu co wiąże się z objechaniem całego lotniska taksówką, mikrobusem lub publicznym autobusem.

W maju 2018 uruchomiono podziemne połączenie terminala B z terminalami „D”, „E” i „F”. Łączy je zautomatyzowana samobieżna kolejka podziemna pokonująca dystans od stacji "Szeremietiewo 1" pod terminalem „B” do stacji "Szeremietiewo 2" zalokalizowanej w przejściu podziemnym między terminalami „D” i „E” w 4 minuty.

31 maja 2019 lotnisku nadano imię Aleksandra Puszkina.

Połączenie z miastemEdytuj

Do niedawna problemem był dojazd na lotnisko z centrum miasta. 10 czerwca 2008 otwarto jednak uroczyście długo oczekiwane bezpośrednie połączenie kolejowe z Terminali „D”, „E” i „F” na Dworzec Sawieliowski (połączenie z terminalem „B” nie jest w ogóle przewidywane). 28 września 2009 przedłużono wspomnianą linię kolejową na Dworzec Białoruski (na dworcu Sawieliowskim pociągi obecnie nie zatrzymują się). Według rozkładu podróż do centrum powinna trwać 35 min, a w nowoczesnym pociągu powinien dostępny być bezprzewodowy internet. Bilet na przejazd w jedną stronę kosztuje 320 rubli (500 rubli w pierwszej klasie). Analogiczne połączenia kolejowe z centrum wcześniej uruchomiono dla lotnisk Domodiedowo (od 2002) i Wnukowo (od 2005).

Plany rozbudowyEdytuj

 
Prezentacja terminalu „A”

Trwa modernizacja i dalsza rozbudowa lotniska, w szczególności w 2009 zakończono budowę terminalu „D”, zaś w 2010 terminalu „E”. W dalszej przyszłości planowana jest budowa terminalu „A”, który ma być ukończony do 2015. Jednocześnie dodany ma zostać trzeci pas startowy, ponieważ mała odległość pomiędzy istniejącymi dwoma pasami nie pozwala na posługiwanie się nimi równocześnie.

KatastrofyEdytuj

  • 6 lipca 1982 – lot Aerofłotu nr SU-411, samolot Iljuszyn Ił-62 rozbił się w czasie startu, zginęło 90 osób znajdujących się na pokładzie.
  • 9 marca 2000 - samolot Jak-42 rozbija się przy starcie w locie czarterowym do Kijowa, ginie 9 osób znajdujących się na pokładzie, w tym znany dziennikarz Artiom Borowik.
  • 28 lipca 2002 – lot techniczny samolot linii Pulkovo Airlines, Iljuszyn Ił-86 (RA-86060) z 16 osobami na pokładzie rozbił się dwie minuty po starcie. Dwie stewardesy przeżyły katastrofę.
  • 5 maja 2019 roku. Katastrofa lotu Aerofłot 1492. Lecący do Murmańska samolot typu Suchoj Superjet 100 zapalił się w czasie lądowania awaryjnego na lotnisku, zginęło 41 osób.

Linie lotnicze i połączeniaEdytuj

Linia lotnicza Kierunek
Aerofłot
  1.   Amsterdam
  2.   Anapa
  3.   Antalya
  4.   Astrachań
  5.   Ateny
  6.   Baku
  7.   Bangkok-Suvarnabhumi
  8.   Barcelona
  9.   Barnauł
  10.   Bejrut
  11.   Belgrad
  12.   Berlin
  13.   Biszkek
  14.   Bruksela
  15.   Budapeszt
  16.   Bukareszt
  17.   Chabarowsk
  18.   Damaszek
  19.   Nowe Delhi
  20.   Denpasar[3]
  21.   Dubaj
  22.   Dublin[4]
  23.   Düsseldorf
  24.   Dżudda
  25.   Erywań
  26.   Frankfurt
  27.   Genewa
  28.   Göteborg-Landvetter[4]
  29.   Guangzhou
  30.   Hamburg
  31.   Hanoi
  32.   Hanower
  33.   Hawana
  34.   Helsinki
  35.   Hongkong
  36.   Irkuck
  37.   Iżewsk[5]
  38.   Jekaterynburg
  39.   Kair
  40.   Kaliningrad
  41.   Karlovy Vary
  42.   Kemerowo
  43.   Kolombo[6]
  44.   Kopenhaga
  45.   Krasnodar
  46.   Larnaka
  47.   Londyn-Heathrow
  48.   Los Angeles
  49.   Luanda
  50.   Lublana[4]
  51.   Madryt
  52.   Magadan
  53.   Mediolan-Malpensa
  54.   Mineralne Wody
  55.   Monachium
  56.   Mumbaj
  57.   Nalczyk[7]
  58.   Nowy Jork-JFK
  59.   Nicea
  60.   Niżnewartowsk
  61.   Nowosybirsk
  62.   Omsk
  63.   Oslo-Gardermoen
  64.   Paryż-Charles de Gaulle
  65.   Pekin
  66.   Perm
  67.   Pietropawłowsk Kamczacki
  68.   Praga
  69.   Ryga
  70.   Rzym-Fiumicino
  71.   Samara
  72.   Sankt Petersburg
  73.   Soczi
  74.   Sofia
  75.   Seul-Incheon
  76.   Stambuł
  77.  /  Symferopol
  78.   Szanghaj
  79.   Sztokholm-Arlanda
  80.   Taszkent
  81.   Tbilisi
  82.   Teheran-Imam Khomeini
  83.   Tiumeń
  84.   Tokio-Narita
  85.   Toronto
  86.   Ufa
  87.   Ułan Bator
  88.   Warszawa
  89.   Waszyngton-Dulles
  90.   Wenecja
  91.   Wiedeń
  92.   Władykaukaz-Biesłan[5]
  93.   Władywostok
  94.   Wołgograd
  95.   Zagrzeb
  96.   Zurych
Aerofłot-Don
  1.   Rostów nad Donem
  2.   Soczi
Aerofłot-Nord
  1.   Archangielsk
  2.   Biełgorod
  3.   Narjan-Mar
Air Algerie
  1.   Algier
Air Astana
  1.   Ałmaty
Air China
  1.   Pekin
Air France
  1.   Marsylia
  2.   Paryż-Charles de Gaulle
Air Baltic
  1.   Ryga
Air Koryo
  1.   Pjongjang
Alitalia
  1.   Mediolan-Malpensa
  2.   Rzym-Fiumicino
Ariana Afghan Airlines
  1.   Baku
  2.   Kabul
Belavia
  1.   Mińsk
Bulgaria Air
  1.   Sofia
China Eastern Airlines
  1.   Szanghaj
China Southern Airlines
  1.   Guangzhou
  2.   Urumczi
Czech Airlines
  1.   Praga
Cyprus Airways
  1.   Larnaka
Cubana de Aviación
  1.   Hawana
Dalavia Far East Airways
  1.   Chabarowsk
Delta Air Lines
  1.   Atlanta
  2.   Nowy Jork-JFK
Estonian Air
  1.   Tallin
Finnair
  1.   Helsinki
Iran Air
  1.   Teheran-Imam Khomeini
Jat Airways
  1.   Belgrad
KD Avia
  1.   Kaliningrad
KLM
  1.   Amsterdam
Korean Air
  1.   Seul-Incheon
LOT
  1.   Warszawa
MIAT Mongolian Airlines
  1.   Berlin
  2.   Ułan Bator
Olympic Airlines
  1.   Ateny
Pakistan International Airlines
  1.   Dubaj
  2.   Karaczi
Scandinavian Airlines System
  1.   Kopenhaga
  2.   Sztokholm-Arlanda
Syrian Air
  1.   Damaszek
TAROM
  1.   Bukareszt
Tianjin Airlines
  1.   Hohhot-Baita[8]
Turkish Airlines
  1.   Stambuł
Uzbekistan Airways
  1.   Taszkent
Razem: 107 kierunków w 57 krajach

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. http://svo.aero/en/news/2016/3885/
  2. Dorota Wodecka, Anita Dmitruczuk, „Uwięziona na terminalu”, [w:] Gazeta Wyborcza [online], 26 maja 2008.
  3. UBM (UK) Ltd. 2018, Aeroflot resumes Denpasar service from late-Oct 2018, „Routesonline” [dostęp 2018-08-31] (ang.).
  4. a b c UBM (UK) Ltd. 2018, Aeroflot resumes 3 European routes in W18, „Routesonline” [dostęp 2018-08-18] (ang.).
  5. a b UBM (UK) Ltd. 2018, Aeroflot continues to expand domestic routes in W18, „Routesonline” [dostęp 2018-08-21] (ang.).
  6. UBM (UK) Ltd. 2018, Aeroflot resumes Colombo service in late-Oct 2018, „Routesonline” [dostęp 2018-08-21] (ang.).
  7. UBM (UK) Ltd. 2018, Aeroflot resumes Nalchik link from Oct 2018, „Routesonline” [dostęp 2018-08-18] (ang.).
  8. Pasazer.com: Tianjin Airlines uruchomią kolejne połączenie z Moskwy, Pasazer.com [dostęp 2018-07-03].

Linki zewnętrzneEdytuj