John Robert Schrieffer
John Robert Schrieffer (ur. 31 maja 1931 w Oak Park, zm. 27 lipca 2019 w Tallahassee[1]) – amerykański fizyk, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1972 roku; nagrodę otrzymał wspólnie z Johnem Bardeenem oraz Leonem Cooperem za sformułowanie teorii nadprzewodnictwa, nazwanej później teorią BCS[2][3][4].
John Robert Schrieffer (1972) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 maja 1931 |
Data i miejsce śmierci |
27 lipca 2019 |
Specjalność: fizyka | |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
Życiorys
edytujUrodził się w Oak Park, jednak wkrótce rodzina przeniosła się do Manhasset (stan New York), a następnie do Eustis (Floryda). W 1949 roku skończył Eustis High School, po czym kontynuował studia w zakresie elektrotechniki i fizyki w Massachusetts Institute of Technology (MIT) w Cambridge (Massachusetts). Bachelor’s degree w dziedzinie fizyki uzyskał w 1953 roku, a Ph.D. w 1957 roku w University of Illinois at Urbana-Champaign[2][3][4]. Już w czasie studiów pracował, wspólnie z Leonem Cooperem, pod kierownictwem Johna Bardeena w University of Illinois, wyjaśniając przyczyny wysokiego przewodnictwa elektrycznego metali w niskich temperaturach.
W następnych latach był[2][3][4]:
- wykładowcą w University of Chicago (1957–1959) i University of Illinois (1959–1962)
- profesorem fizyki (od 1964 Mary Amanda Wood professor) w University of Pennsylvania w Filadelfii
- Andrew D. White professor w Cornell University (1969-1975)
- profesorem fizyki, później dyrektorem Institute for Theoretical Physics, w University of California, Santa Barbara (od 1980)
Na początku lat 90. przeniósł się do Tallahassee, gdzie otrzymał stanowisko eminent scholar professor we Florida State University i objął kierownictwo naukowe w National High Magnetic Field Laboratory. Odszedł na emeryturę w roku 2006[3].
Osiągnięcia naukowe i wyróżnienia
edytujTeoretyczne podstawy nadprzewodnictwa John Bardeen, Leon Cooper i John Robert Schrieffer opracowali w 1957 roku, formułując teorię nazwaną później teorią BCS, od inicjałów ich nazwisk. Pierwsze wydanie książki Johna R. Schrieffera „Theory of Superconductivity”[5] ukazało się w 1964 roku, a w roku 1972 twórcy teorii BCS zostali uhonorowani Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki[2][3][4]
W ostatnim okresie pracy zawodowej John Robert Schrieffer zajmował się problemami magnetyzmu materii skondensowanej i nadprzewodnictwem wysokotemperaturowym[3].
Poza Nagrodą Nobla John Robert Schrieffer otrzymał też wiele innych nagród i tytułów honorowych, m.in.[3]:
- Oliver E. Buckley Solid State Physics Prize
- John Ericsson Award od American Society of Swedish Engineers
- Comstock Prize od National Academy of Sciences
- National Medal of Science
Jest członkiem m.in. National Academy of Sciences w Waszyngtonie, American Physical Society (funkcja prezesa), Rady Naukowej International Centre for Theoretical Physics (Triest)[2][3][4].
W 2002 roku wydano w „World Scientific Series in 20th Century Physics” książkę Selected Papers of J. Robert Schrieffer: Celebration of His 70th Birthday[6].
Życie prywatne
edytujSchrieffer ożenił się z Anne Grete Thomsen w 1960 roku. Mieli troje dzieci[3].
We wrześniu 2004 roku, jako 74-letni kierowca, spowodował wypadek samochodowy, w którym zginęła jedna osoba, a siedem innych zostało rannych. W listopadzie 2005 roku został skazany na karę 2 lat pozbawienia wolności[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Kenneth Chang: J. Robert Schrieffer, 88, Dies; Insight on Superconductivity Led to Nobel. nytimes.com, 6 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-07)]. (ang.).
- ↑ a b c d e Robert Schrieffer – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1972 > John Bardeen, Leon N. Cooper, Robert Schrieffer [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-02-13]. (ang.)., Biographical, Nobel Lecture, December 11, 1972, Macroscopic Quantum Phenomena from Pairing in Superconductors.
- ↑ a b c d e f g h i John Robert Schrieffer (1931-Present). [w:] MagLab U: Learning about Electricity and Magnetism > Pioneers in Electricity and Magnetism [on-line]. National High Magnetic Field Laboratory. [dostęp 2014-02-13]. (ang.).
- ↑ a b c d e John Robert Schrieffer (1931). [w:] Timeline of Nobel Winners [on-line]. [dostęp 2014-02-13]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2019-07-18)]. (ang.).
- ↑ John Robert Schrieffer: Theory of Superconductivity. [w:] Informacja bibliograficzna [on-line]. books.google.pl. [dostęp 2014-02-13]. (ang.).
- ↑ Selected Papers of J. Robert Schrieffer: Celebration of His 70th Birthday. [w:] World Scientific Series in 20th Century Physics, vol. 30, ISBN 981-238-078-7 [on-line]. World Scientific Publishung Co., 1 sty 2002. s. 1–509. [dostęp 2014-02-13]. (ang.).
- ↑ Ramsey Campbell, Sentinel Staff Writer: Nobel Prize winner gets 2 years in prison. [w:] Orlando Sentinel [on-line]. 2005-11-08. [dostęp 2014-02-13]. (ang.).
- ISNI: 0000000109241327
- VIAF: 91461687
- LCCN: n83130693
- GND: 128613149
- NDL: 01211617
- LIBRIS: 31fhk7fm2lv1kdt
- BnF: 12391251h
- SUDOC: 033000905
- SBN: UFIV022036
- NKC: ola2003199706
- NTA: 07404785X
- BIBSYS: 90149400
- CiNii: DA0134871X
- NUKAT: n02204580
- J9U: 987007453559305171
- NSK: 000096560
- CONOR: 91102307
- KRNLK: KAC2019E1788
- LIH: LNB:7ex;=B0