Ryczywół (województwo mazowieckie)

wieś w województwie mazowieckim

Ryczywółwieś sołecka[6]w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim, w gminie Kozienice[5][7]. Leży nad Radomką dopływem Wisły. Dawniej miasto; uzyskał lokację miejską przed 1370 rokiem, zdegradowany w 1869 roku[8]. Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[9], w drugiej połowie XVI wieku położonym w powiecie radomskim województwa sandomierskiego[10]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie radomskim, a przed 1975 w województwie kieleckim.

Ryczywół
wieś
Ilustracja
Kościół w Ryczywole
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

kozienicki

Gmina

Kozienice

Liczba ludności (2021)

635[2][3]

Strefa numeracyjna

48

Kod pocztowy

26-900[4]

Tablice rejestracyjne

WKZ

SIMC

0627756[5]

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ryczywół”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Ryczywół”
Położenie na mapie powiatu kozienickiego
Mapa konturowa powiatu kozienickiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ryczywół”
Położenie na mapie gminy Kozienice
Mapa konturowa gminy Kozienice, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Ryczywół”
Ziemia51°41′24″N 21°25′21″E/51,690000 21,422500[1]

Ryczywół jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Katarzyny[11].

Nazwa pochodzi najprawdopodobniej od słów „ryczy” i „wół” i związana jest bydłem przeganianym tędy z Rusi Halickiej na Śląsk. Inna wersja to pochodzenie od greckiego „riks wele”, czyli królewski kamień, przy którym miała się gromadzić okoliczna ludność na wiece.[potrzebny przypis]

Położenie

edytuj
 
Rzeka Radomka w Ryczywole
 
Cmentarz żydowski w Ryczywole

Miejscowość położona w Puszczy Stromeckiej u ujścia rzeki Radomki do Wisły na dawnych szlaku handlowym z Rusi Halickiej na Śląsk, obecnie przy drodze WarszawaKozieniceSandomierz (DK79).

Historycznie Ryczywół położony jest na północnych krańcach Małopolski a dokładniej w ziemi sandomierskiej w pobliżu granicy z Mazowszem.

Historia

edytuj
  • XIII w. początki Ryczywołu, wymieniana przez Długosza parafia Św. Katarzyny
  • 1369 miasto jako królewszczyzna, starostą jest mieszczanin Jan Pylik, wymieniany jest dwór królewski w Ryczywole
  • 1393 dzierżawę obejmuje rycerz Andrzej Ciołek z Ostrołęki nad Pilicą (Królowa Jadwiga zapisuje mu i jego spadkobiercom dwór z miastem, przyległe wsie i dochody z komory celnej za 500 grzywien praskich), istnieje tu gród obronny
  • 1407 siedziba starostwa niegrodowego
  • 1409 Ryczywół otrzymuje prawa miejskie magdeburskie i własny samorząd oraz inne przywileje z rąk króla Władysława Jagiełły
  • 1413 zalecenie króla Władysława Jagiełły o ujednoliceniu myta za przeprawę mostową dla mieszczan, w mieście istnieje komora celna i most na Radomce (najprawdopodobniej od końca XIII wieku)
  • XV-XVI w. – kolejno właścicielami miasta zostają Piotr Dunin, Jan Dunin z Prawkowic, w mieście powstaje port i zakłady szkutnicze
  • 1494 miasto własnością zięcia Piotra Dunina, Pakosza Zwolskiego
  • 1513 kolejni właściciele to Hieronim i Abraham Leżeńscy z Leżenic, potem Drzewieccy
  • 1655 zniszczenie miasta przez Szwedów, także przez ponowne wylewy Wisły i Radomki
  • 1664 w mieście nadal istnieje dwór starościński
  • wrzesień 1673 król Michał Korybut Wiśniowiecki wydaje tu uniwersał ochronny od ciężarów wojskowych dla miejscowego mieszczaństwa
  • 1681 król Jan III Sobieski potwierdza ów uniwersał, uprzednio w 1677 potwierdzając prawa Żydów (liczne przywileje handlowe i gospodarcze)
  • 1761 król August III Sas wydaje przywilej na powstanie gminy żydowskiej w Ryczywole
  • 1798 wzmiankowany dwór starościński, wzmiankowany jeszcze na planie z 1830, miasto podupada na skutek złego gospodarowania starostów i wylewów rzek
  • XVIII w. zbiera się tutaj Sejm Żydów Polskich (Waad Arba Aracot)
  • 1813 relokacja miasta i budowa w nowym miejscu według planów Tomasza Wiarenka (2,5 km od poprzedniego miejsca)
  • po 1831 siedziba carskiego majoratu i przekazane za zasługi płk. Selwanowi
  • 1869 odebranie praw miejskich
  • 15 września 1939 31 pułk piechoty Strzelców Kaniowskich ppłk. Wincentego Wnuka z Armii „Łódź” krwawo przebija się z okrążenia do Wisły
  • grudzień 1942, Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 300 Żydów. W sierpniu 1942 część została wywieziona getta w Kozienicach, a stamtąd do obozu zagłady Treblinka II i tam zamordowani, część zamordowano w obozie zagłady w Sobiborze[12].
  • 1944 całkowite zniszczenie Ryczywołu w czasie walk na przyczółku warecko-magnuszewskim
  • 1968–1979 budowa elektrowni w pobliskich Kozienicach i rozwój wsi.

Zabytki

edytuj
  • kościół pw. św. Katarzyny z lat 1876–84, odbudowany po zniszczeniach wojennych w latach 1945–1949, nr rej.: 439/A z 16.11.1990
  • dzwonnica kościelna
  • stara plebania (nie wpisana do rejestru)

Związani z Ryczywołem

edytuj
Zobacz też kategorię: Starostowie ryczywolscy.

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 119135
  2. Wieś Ryczywół w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2024-11-06], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2024-11-06].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1113 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. Strona gminy, sołectwa
  7. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  8. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 66-67.
  9. Feliks Kiryk, Urbanizacja Małopolski : województwo sandomierskie : XIII-XVI wiek, Kielce 1994, s. 20.
  10. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  11. Opis parafii na stronie diecezji
  12. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 301.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj