Sahelantrop
Sahelanthropus tchadensis – wymarły gatunek ssaka człekokształtnego. Żył około 7 mln lat temu (górny miocen) w Środkowej Afryce. Właściwie nic nie wiadomo o tych istotach poza wyglądem ich czaszek, które odnaleziono w latach 2001–2002 w okolicach jeziora Czad. Czaszki wyglądają podobnie do ludzkich. Płaska twarz, podobne uzębienie, jedynie znacznie mniejsza puszka mózgowa i szerszy rozstaw oczodołów.
Sahelanthropus tchadensis | |
Brunet et al, 2002 | |
Okres istnienia: 7 mln lat temu | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Nadrodzina | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Podrodzaj |
Sahelanthropus |
Gatunek |
Sahelanthropus tchadensis |
Istnieją różne teorie ewolucji Sahelanthropus tchadensis. Mógł on być przodkiem dzisiejszych małp człekokształtnych lub też jednym z najwcześniejszych ludzi[1]. Można go też uznać za wspólnego przodka ludzi i szympansów.
Opis
edytujHolotypem jest okaz TM-266-01-060-1, odnaleziony na stanowisku Tolros-Menalla 266, na pustyni Djurab w Czadzie. Cechy charakterystyczne to: ortognatyczna twarz (cecha bardzo progresywna), duży i ciągły wał nadoczodołowy, obecność małego grzebienia kostnego na szczycie czaszki, do którego przyczepione były mięśnie szczęk, duże zwężenie zaoczodołowe, wąski U-kształtny łuk zębodołowy i duży grzebień karkowy na potylicy, do którego przyczepione były mięśnie karku.
Sahelpithecus?
edytujWedług Milforda H. Wolpoffa, Brigitte Senut i Martina Pickforda zwierzę to jest jedną z mioceńskich małp człekokształtnych, których ewolucja nie miała nic wspólnego z linią homininów, a jest jedynie dowodem ogromnej zmienności wśród małpiej linii rodowej.
Badacze ci wskazują na takie cechy, jak szerokość kłów w zakresie zmienności kłów szympansa i goryla (u samicy), pasmo starcia szkliwa wzdłuż tylnego brzegu sygnalizujące obecność kompleksu tnącego, silnie rozbudowany grzebień karkowy (jak u goryli) oraz brak niezbitych dowodów na fakultatywną bipedię. Michel Brunet (odkrywca) twierdzi, że to najstarszy przedstawiciel hominidów i argumentuje, że na podstawie samych pomiarów niczego nie można dowieść. Ważna jest wielkość względna, a nie bezwzględna i proporcje przedtrzonowców i trzonowców, które są charakterystyczne dla późniejszych hominidów. Budowa kła świadczy o braku kompleksu tnącego (zła interpretacja ekspozycji zębiny), bowiem krawędź tylna jest nieostra, a duży i ciągły wał nadoczodołowy stanowi odpowiedź na naprężenia związane z funkcjonowaniem przednich zębów.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Biologia. Czesław Jura, Jacek Godula (redaktorzy). Wyd. VII (przekład). Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2007, s. 411. ISBN 978-83-7073-412-1.
Bibliografia
edytuj- Michel Brunet i inni, A new hominid from the Upper Miocene of Chad, Central Africa, „Nature”, 418 (6894), 2002, s. 145–151, DOI: 10.1038/nature00879, ISSN 0028-0836 (ang.). Errata: „Nature”, 418 (6899), 2002, s. 801, DOI: 10.1038/nature01005, ISSN 0028-0836 .
- Michel Brunet i inni, New material of the earliest hominid from the Upper Miocene of Chad, „Nature”, 434 (7034), 2005, s. 752–755, DOI: 10.1038/nature03392 .
- Franck Guy i inni, Morphological affinities of the Sahelanthropus tchadensis (Late Miocene hominid from Chad) cranium, „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America”, 102 (52), 2005, s. 18836–18841, DOI: 10.1073/pnas.0509564102, ISSN 0027-8424, PMID: 16380424, PMCID: PMC1323204 (ang.).
- M.H. Wolpoff et al. (2006) An Ape or „the” Ape: Is the Toumaï Cranium TM 266 a Hominid?, PaleoAnthropology 2006 36–50. PDF fulltext (ang.)