Siły Powietrzne Republiki Singapuru

Siły Powietrzne Republiki Singapuru
Państwo	Singapur
Siły zbrojne	Siły Zbrojne Singapuru
Nazwa skrócona	RSAF
Data utworzenia	1 kwietnia 1973
	Multimedia w Wikimedia Commons

Siły Powietrzne Republiki Singapuru (ang. Republic of Singapore Air Force; w skrócie RSAF; chiń. 新加坡空军部队; malajski Angkatan Udara Republik Singapura; tamil. சிங்கப்பூர் ஆகாயப்படை) – wojska lotnicze Republiki Singapuru, jedna z trzech formacji tamtejszych Sił Zbrojnych. W regionie Azji Południowo-Wschodniej nieznacznie liczniejszym lotnictwem dysponuje Wietnam, Tajlandia i Indonezja, jednak Singapur ma liczebną i techniczną przewagę we flocie myśliwców^[1]. W związku z nieposiadaniem przez Singapur dostatecznej przestrzeni powietrznej na prowadzenie jakichkolwiek operacji wszystkie szkolenia i loty treningowe odbywają się w USA (F-15, F-16), Francji (M-346), Australii (PC-21) i Tajlandii.

Historia edytuj

1 września 1968 roku utworzono Dowództwo Obrony Powietrznej Singapuru (Singapore Air Defence Command - SADC). Pierwszym zadaniem nowo powstałej formacji było wyszkolenie personelu. W tym celu, 1 sierpnia 1969 roku w bazie lotniczej Tengah otwarto Flying Training School, pierwszą szkołę lotniczą. W tym samym roku, w maju, pozyskano osiem samolotów Cessna 172K oraz śmigłowce Alouette III. Pierwsi piloci wyszkoleni na miejscu ukończyli kurs w grudniu tego samego roku i zostali wysłani do Wielkiej Brytanii w celu dalszego przeszkolenia. W październiku tego samego roku otrzymano pierwsze maszyny z napędem odrzutowym, były to treningowe BAC 167 Strikemaster Mk84 a rok później, ww wrześniu 1970 roku pierwsze bojowe odrzutowce, myśliwce Hawker Hunter. We wrześniu 1971 roku rozpoczęto proces wdrażania samolotów SIAI-Marchetti SF.260, które miały zastąpić używane podczas szkolenia Cessny. Do końca tego samego roku Armia Brytyjska ostatecznie opuściła terytorium Singapuru a siły powietrzne przejęły całkowitą kontrolę nad opuszczonymi przez Royal Air Force bazami w Tengah, Changi i Sembawang. W 1972 roku na wyposażeniu sił powietrznych pojawiły się pierwsze samoloty transportowe. Były to niewielkie Short SC.7-3M Skyvan. W 1973 roku Singapur rozpoczął proces zakupu używanych przez United States Navy maszyn Douglas A-4 Skyhawk. Były to samoloty w wersji A-4B pozyskane z nadwyżek amerykańskiej marynarki, przechowywane w Military Aircraft Storage and Disposition Center na terenie bazy Davis-Monthan Air Force Base w Tucson w Arizonie. Maszyny zostały poddane gruntownej modernizacji i weszły na uzbrojenie pod oznaczeniem A-4S i TA-4S (wersja dwumiejscowa). 1 kwietnia 1975 roku siły powietrzne uzyskały pełną samodzielność stając się niezależnym rodzajem sił zbrojnych a SADC został przemianowany na Republic of Singapore Air Force (RSAF). W 1976 roku siły powietrzne zakupiły pierwsze samoloty Northrop F-5E/F Freedom Fighter, które weszły na wyposażenie dywizjonu No. 144 Black Kite Squadron. W drugiej połowie lat 70. ubiegłego wieku zakupiono samoloty Lockheed C-130 Hercules oraz śmigłowce Bell 212 i Bell UH-1 Iroquois, które zastąpiły francuskie Alouette. Również w drugiej połowie lat 70. do służby w siłach powietrznych zaczęto przyjmować kobiety.

Wyposażenie edytuj

Obecne edytuj

Zdjęcie	Samolot	Producent	Typ	Wersja	Liczba sztuk
Samoloty myśliwskie
	Boeing F-15 Strike Eagle	Stany Zjednoczone	przewagi powietrznej/szturmowy	F-15SG	40
	Lockheed Martin F-16 Fighting Falcon	Stany Zjednoczone	przechwytujacy szturmowy	F-16C Block 52 F-16D Block 52 F-16D Block 52+	22 20 20
	Northrop F-5 Tiger II	Stany Zjednoczone	wielozadaniowy treningowy rozpoznawczy	F-5S Tiger II F-5T Tiger II RF-5S Tigereye	32 9 8
Suma					135
Samoloty patrolowe i wczesnego ostrzegania
	Grumman E-2 Hawkeye	Stany Zjednoczone	wczesne ostrzeganie i dowodzenie	E-2C	4
	Gulfstream G550 CAEW	Izrael	wczesne ostrzeganie i dowodzenie	EL/M-2075 Phalcon	4
	Fokker F50	Holandia	morski patrolowiec	F50ME2	5
Samoloty transportowe i powietrzne tankowce
	Boeing KC-135 Stratotanker	Stany Zjednoczone	latająca cysterna/transportowy	KC-135R	4
	Lockheed C-130 Hercules	Stany Zjednoczone	transportowy latająca cysterna/transportowy	C-130H KC-130B/H	5 5
	Fokker 50	Holandia	transport/VIP	50UTL	4
Samoloty szkolno-treningowe
	Pilatus PC-21	Szwajcaria	szkolenie podstawowe		19
	Alenia Aermacchi M-346	Włochy	szkolenie zaawansowane		12
	ST Aerospace A-4SU Super Skyhawk	Stany Zjednoczone Singapur	szkolenie zaawansowane	TA-4SU	11
Śmigłowce
	Boeing CH-47 Chinook	Stany Zjednoczone	ciężki śmigłowiec transportowy	CH-47SD	16
	Boeing AH-64D Apache Longbow	Stany Zjednoczone	śmigłowiec szturmowy	AH-64D	18
	Eurocopter Super Puma	Francja	śmigłowiec transportowy/SAR	AS332M	22
	Eurocopter Cougar	Francja	śmigłowiec transportowy	AS532UL	12
	Eurocopter Colibri	Francja Singapur	śmigłowiec szkolny	EC120	10
	Sikorsky SH-60 Seahawk	Stany Zjednoczone	śmigłowiec morski/ZOP	S-70B	6
Bezzałogowe aparaty latające
	Elbit Hermes 450	Izrael	rozpoznawczy BSL		5
	IAI Heron	Izrael	rozpoznawczy BSL		?
	IAI Searcher	Izrael	rozpoznawczy BSL		40
	IAI Scout	Izrael	rozpoznawczy BSL		60

W przeszłości edytuj

Hawker Hunter FR.74S

SIAI-Marchetti S.211

Samoloty

Hawker Hunter — 12× FGA.74, 26× FR.74A/B, 8× T.75/A w latach 1970–1992.
BAC 167 Strikemaster — 16× Mk.84, 4× Mk.81, 5× Mk.82 w latach 1969–1984.
General Dynamics F-16 Fighting Falcon — 4× F-16A, 4× F-16B w latach 1988–2002.
ST Aerospace A-4SU Super Skyhawk — 119× A-4S/SU, TA-4S/SU w latach 1989–2012.
Cessna 172 — 7× F172K w latach 1969–1972.
Short SC.7 Skyvan — 6× Skyvan 3M w latach 1973–1993.
Percival P.56 Provost — 5× T.52 1975-1980.
Lockheed T-33 Shooting Star — 20× T-33A w latach 1980–1985.
Aermacchi SF-260 — 14× SF.260M, 12× SF.260W w latach 1979–2002.
SIAI-Marchetti S.211 — 32× S.211 w latach 1984–2008.

Śmigłowce

Aérospatiale Alouette III — 8× SA316B w latach 1969–1978.
Eurocopter Écureuil — 7× AS350B w latach 1981–1992.
Eurocopter Fennec — 6× AS550A2 + 14× AS550C2 w latach 1991–2006.
Bell UH-1N — 3 w latach 1977–1985.
Bell UH-1H — 25 w latach 1978–2008.
Bell UH-1B — 20 w latach 1980–1988.

Uzbrojenie edytuj

Pocisk	Producent	Typ	Wersja	Liczba sztuk^[2]	Uwagi
kpr klasy powietrze-powietrze
AIM-120 AMRAAM	Stany Zjednoczone	średniego zasięgu	AIM-120C-5/7	200
AIM-7 Sparrow	Stany Zjednoczone	średniego zasięgu	AIM-7M	70
Derby	Izrael	średniego zasięgu		?
Rafael Python	Izrael	krótkiego zasięgu	Python-4	600
AIM-9 Sidewinder	Stany Zjednoczone	krótkiego zasięgu	AIM-9J/P/S/X	200/264/96/200
Kpr klasy powietrze-ziemia
AGM-65 Maverick	Stany Zjednoczone	Pocisk naprowadzany telewizyjnie	AGM-65B/D/G	248
BGM-71 TOW	Stany Zjednoczone	Pocisk naprowadzany laserowo	BGM-71B	200	AH-64
AGM-114 Hellfire	Stany Zjednoczone	Pocisk naprowadzany laserowo	AGM-114L	192	AH-64
Przeciwokrętowy pocisk manewrujący
Harpoon	Stany Zjednoczone	Przeciwokrętowy	AGM-84?	44	F-16/15 i Fokker F50
Bomby
Paveway II	Stany Zjednoczone	naprowadzane laserowo	GBU-10/GBU-12/GBU-16	28/56/?
JDAM	Stany Zjednoczone	naprowadzane przez INS/GPS	GBU-31(V)1/B	100	zestaw do Mk 84
JDAM	Stany Zjednoczone	naprowadzane przez INS/GPS	GBU-38/B	50	zestaw do Mk 82
JDAM	Stany Zjednoczone	naprowadzane przez INS/GPS	GBU-54/B	670	zestaw do Mk 82
AGM-154 JSOW	Stany Zjednoczone	naprowadzane przez INS/GPS	AGM-154A-1/C	60
Mk 81/Mk82/Mk84	Stany Zjednoczone	niekierowane	113/227/909 kg	?

Zobacz też edytuj

Muzeum Sił Powietrznych Republiki Singapuru

Przypisy edytuj

↑ World Air Forces 2011-2012. flightglobal.com, 2011-12-05. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).
↑ Stockholm International Peace Research Institute: Transfers of major conventional weapons. 1950 to 2011. sipri.org. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Strona RSAF

[1] World Air Forces 2011-2012. flightglobal.com, 2011-12-05. [dostęp 2012-05-29]. (ang.).

[2] Stockholm International Peace Research Institute: Transfers of major conventional weapons. 1950 to 2011. sipri.org. [dostęp 2012-05-28]. (ang.).

[1]

[2]