Sierakowice (województwo pomorskie)

wieś w województwie pomorskim

Sierakowice (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Serakòjce, niem. Sierakowitz) – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sierakowice[3][4].

Sierakowice
wieś
Ilustracja
Centralna część Sierakowic
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

kartuski

Gmina

Sierakowice

Liczba ludności (2013)

6885

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

83-340[2]

Tablice rejestracyjne

GKA

SIMC

0171279

Położenie na mapie gminy Sierakowice
Mapa konturowa gminy Sierakowice, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sierakowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sierakowice”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Sierakowice”
Położenie na mapie powiatu kartuskiego
Mapa konturowa powiatu kartuskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sierakowice”
Ziemia54°20′44″N 17°53′35″E/54,345556 17,893056[1]
Strona internetowa

Wieś leży na Pojezierzu Kaszubskim, na zachodnim obrzeżu Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, na Kaszubach.

Według danych z 2013 wieś liczyła 6885 mieszkańców[5]. Powierzchnia wsi wynosi 783,86 ha.

Integralne części wsi przed 2023 r.

edytuj
Integralne części wsi przed 2023 r.[3][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0171285 Karczewko część wsi
0171291 Piekiełko część wsi
0171300 Poręby część wsi
0171316 Sosnowa Góra część wsi
0171322 Wygoda Sierakowska część wsi

Położenie

edytuj

Wieś znajduje się przy trasie dawnej linii kolejowej 229 z Kartuz do Lęborka (obecnie zawieszonej) i skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 211 z drogą wojewódzką nr 214.

Wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku[7]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie gdańskim, obecnie jest siedzibą gminy Sierakowice.

W Sierakowicach mają swój punkt końcowy (lub początkowy) trasy trzech szlaków turystycznych: Szlak Kaszubski, Szlak Wzgórz Szymbarskich i Szlak Kamiennych Kręgów.

Historia

edytuj
 
Kościół św. Marcina (stan przed 2010)
 
Kościół św. Jana Chrzciciela
 
Gminny Ośrodek Kultury w Sierakowicach
 
Magiel, ekspozycja muzealna w GOK

Alternatywne historycznie nazwy miejscowości: Sirakowicz i Syracowicz (ok. 1400), Sirakowitcz 1437, Sirokouicze i Sirokowicze 1565, Szirakowicz 1570, Sirakowicze i Szirakowicze 1583, niem. Sierakowitz 1773, Sierakowitz 1789[8], Sierakowice (1920). Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła oficjalną nazwę niemiecką Sierakowitz. Podczas okupacji niemieckiej nazwa Sierakowitz w 1942 została przez nazistowskich propagandystów niemieckich (w ramach szerokiej akcji odkaszubiania i odpolszczania nazw niemieckiego lebensraumu) zweryfikowana jako zbyt kaszubska i przemianowana na nowo wymyśloną i bardziej niemieckąRockwitz, którą w 1943 roku po raz kolejny zmieniono na Sierke[9].

W 1924 roku do Sierakowic przyjechał ówczesny prezydent Stanisław Wojciechowski by odznaczyć tamtejszego proboszcza ks. Bernarda Łosińskiego orderem Polonia Restituta, za jego zasługi dla ludności i ziemi kaszubskiej.

Tereny Sierakowic należały:

Zabytki

edytuj

Według rejestru zabytków NID[10], na listę zabytków wpisane zostały:

  • kościół parafialny św. Marcina, 1820-22, 1904, nr rej.: A-1224 z 14.11.2001 (w latach 2010-2011 drewniana, zabytkowa część kościoła została przeniesiona na teren dawnego ogrodu parafialnego, gdzie też zrekonstruowano jego wieżę)
  • cmentarz kościelny, pocz. XIX w., nr rej.: A-1224 z 14.11.2001.

W 2006 roku utworzono Park Kulturowy Ośmiu Błogosławieństw w Sierakowicach[11].

Szkoły

edytuj

Sierakowiccy uczniowie mogą uczęszczać do Szkoły Podstawowej nr 1 w Sierakowicach (działa przy niej także Publiczne Przedszkole), Szkoły Podstawowej nr 2 im. Józefa Piłsudskiego w Sierakowicach oraz Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Sierakowicach. Działają ponadto dwie placówki Liceum dla Dorosłych, kształcące w systemie zaocznym.

Przy ZSP w Sierakowicach mieści się Centrum Kształcenia na Odległość na Wsiach.

Kultura

edytuj

Imprezy cykliczne odbywające się w Sierakowicach, głównie w Parku Kulturowym Ośmiu Błogosławieństw:

  • Przegląd Zespołów Kolędniczych Województwa Pomorskiego – styczeń
  • Powiatowy Przegląd Teatrów Szkolnych – marzec
  • Kaszubskie Spotkania Rodzin Muzykujących i Śpiewających – kwiecień
  • Kaszubski Festiwal Pieśni Religijnej i Patriotycznej – 3 maja
  • Kaszubska Sobótka – 23 czerwca
  • Europejskie Spotkania z Muzyką – Festiwal Kultury Łowieckiej – ostatni weekend lipca
  • Kaszubska Noc pod Gwiazdami – sierpień
  • Gminne Dożynki – sierpień
  • Mikołajkowe niespodzianki – 6 grudnia
  • gminny Przegląd Zespołów Kolędniczych – eliminacje – grudzień

Oprócz organizacji imprez, Gmina prowadzi Stałą Ekspozycję Muzealną. Do 2006 mieściła się ona w budynku z XIX wieku, w którym swoją siedzibę miał Gminny Ośrodek Kultury. Zawierała ponad 500 eksponatów. W ekspozycji organizowane były lekcje muzealne dla szkół i okolicznościowych wystaw. Obecnie, po rozbiórce i wybudowaniu nowoczesnego Ośrodka Kultury, działania te kontynuowane są w nowym budynku. Znajduje się w nim też punkt informacji turystycznej. Na kamiennym głazie w centrum zobaczyć można Kaszubskie nuty.

Zespoły taneczne i wokalne działające w gminie

edytuj
  • Kaszubski Zespół Pieśni i Tańca „Sierakowice”
  • Dziecięcy Kaszubski Zespół Pieśni i Tańca „Tuchlińskie Skrzaty”
  • Zespół Taneczny „Koraliki”
  • Formacja Tańca Nowoczesnego „Black Dance”
  • Chór Kameralny Discantus
  • Młodzieżowa Orkiestra Dęta.

Obiekty religijne

edytuj
 
Ołtarz Papieski

W Parku Kulturowym Ośmiu Błogosławieństw, na terenie zieleni w centrum wsi, znajduje się ołtarz papieski projektu Jarosława Wójcika, przy którym papież św. Jan Paweł II, 6 czerwca 1999 roku, odprawił mszę w Pelplinie. W pobliżu ołtarza znajduje się pomnik-telebim papieża, pamiątkowy krzyż-obelisk i tablica fundatorów ołtarza.

Zabytkowy kościół drewniany jest obecnie administrowany przez Gminny Ośrodek Kultury i służy do zwiedzania, organizowania wystaw i koncertów oraz okazjonalnych celebracji liturgicznych.

Parafialny, neogotycki kościół św. Marcina w Sierakowicach (ceglany), został rozbudowany i na nowo wyposażony. Przed kościołem, przy głównej ulicy, znajduje się pomnik ks. Bernarda Sychty.

Drugi rzymskokatolicki kościół parafialny, to neogotycki, poewangelicki kościół św. Jana Chrzciciela z lat osiemdziesiątych XIX wieku, w ostatnich latach rozbudowany.

Na terenie miejscowości znajdują się ponadto:

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 122384
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1150 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. GUS. Rejestr TERYT
  5. Strategia Rozwoju Gminy Sierakowice 2014-2024 (strona 21). Urząd Gminy Sierakowice. [dostęp 2015-07-24].
  6. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2022 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2783)
  7. Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 94.
  8. Karte des Deutschen Reiches 1:100 000, Großblatt 12, Institut für Angewandte Geodäsie (porównaj: Kirchspiele Sierakowitz und Mirchau. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-14)]. (niem.).)
  9. Familienforschung in Westpreußen. [dostęp 2015-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (niem.).
  10. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024, s. 44 [dostęp 2017-02-05].
  11. Lista parków kulturowych – stan na 31 grudnia 2015 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2017-07-25].

Literatura

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj