Baobab, palczara (Adansonia L.) – rodzaj roślin z rodziny ślazowatych. Obejmuje 8 gatunków[4][5]. Sześć gatunków z tego rodzaju to endemity Madagaskaru. Jeden – baobab afrykański A. digitata rośnie w Afryce kontynentalnej z wyjątkiem jej północnych i południowych krańców. Także jeden gatunek – baobab australijski – występuje w północno-zachodniej Australii[5][4]. Drzewa o olbrzymich pniach gromadzących wodę (jedno drzewo może zmagazynować w pniu wodę w ilości 120 tys. l[6]) i zrzucające liście w czasie zimowej suszy[7]. Są charakterystyczne dla sawann[8], ich kwiaty otwierają się o zmierzchu i zapylane są przez nietoperze (zwłaszcza baobab afrykański), ptaki (miodojady są głównym zapylaczem baobabu australijskiego), galagowate i lemurowate (te ostatnie zwłaszcza w przypadku baobabu Grandidiera), ale też owady. Do zwierząt przyczyniających się do rozsiewania się tych drzew należą słonie i pawiany, poza tym nasiona rozprzestrzeniane są przez wodę[5].

Baobab
Ilustracja
Baobab afrykański
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

ślazowce

Rodzina

ślazowate

Podrodzina

wełniakowe

Rodzaj

baobab

Nazwa systematyczna
Adansonia L. 1753
Sp.Pl.2:1190, 1753[3]
Typ nomenklatoryczny

A. digitata Linnaeus[3]

Baobab Grandidiera
Owoce baobabu afrykańskiego

Drzewa te są wszechstronnie wykorzystywane, przy czym akurat ich drewno, mimo ogromnej miąższości ma niewielkie znaczenie – jest miękkie, gąbczaste[7] i ulega szybkiemu rozkładowi[8]. Z tego powodu niebezpiecznie jest przebywać w sąsiedztwie obumarłych drzew – łatwo można wpaść w puste przestrzenie powstające po szybko rozkładanych korzeniach[8]. Pnie baobabu australijskiego są ważnym źródłem wody dla Aborygenów i ptaków[5]. Ogromne pnie po wydrążeniu lub suche bywają wykorzystywane jako domostwa, spichlerze, zbiorniki wody lub grobowce[7]. Z łyka baobabu afrykańskiego wytwarza się liny, sieci rybackie i tkaniny[8][7]. Jadalne są młode liście spożywane jak warzywo (bogate w witaminę C), korzenie siewek, owoce i nasiona. Z tych ostatnich wyrabia się olej. Słodki miąższ owoców ma smak cytrynowy i służy do wyrobu orzeźwiających napojów[8][7]. Drzewa te są także wszechstronnie wykorzystywane w lecznictwie[7]. Z kory uzyskuje się alkaloid adansoninę wykorzystywany jako odtrutka dla toksyn z roślin z rodzaju Strophantus, którymi truje się strzały[8].

Morfologia edytuj

Pokrój
Drzewa o specyficznym wyglądzie – z silnie zgrubiałym pniem (u baobabu afrykańskiego do 40 m obwodu[8]) i charakterystycznej koronie przypominającej system korzeniowy (wyglądają jak drzewa „rosnące do góry nogami”)[7].
Liście
Dłoniasto złożone z 3–9 całobrzegich listków[4].
Kwiaty
Okazałe, wyrastają zwykle pojedynczo w kątach liści, na szypułce z dwoma podkwiatkami. Działki kielicha w liczbie 5 są głęboko podzielone i od wewnątrz owłosione. Płatków korony jest 5 i mają one kolor białawy, żółty do czerwonego. Pręciki o nitkach w górze wolnych, w dole zrośniętych w rurkę, z pojedynczymi pylnikami. Zalążnia z 5–10 komorami, w każdej z licznymi zalążkami[4][9].
Owoce
Okazałe (u baobabu afrykańskiego do 20 cm długości[8]) kulistawe do walcowatych, z drewniejącym, twardym i omszonym egzokarpem[4][9] otaczającym wewnątrz miąższ, który w miarę dojrzewania zmienia się w ciągliwą pulpę, w której pogrążone są grubościenne nasiona[8].

Systematyka edytuj

Pozycja systematyczna

Rodzaj z podrodziny wełniakowych Bombacoideae w obrębie ślazowatych Malvaceae[2][10]. Dawniej w wielu systemach klasyfikacyjnych podrodzina Bombacoideae podnoszona była do rangi rodziny wałniakowatych Bombacaceae[11].

Wykaz gatunków[4]

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-02-24] (ang.).
  3. a b Adansonia. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2020-01-27].
  4. a b c d e f Adansonia L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-01-27].
  5. a b c d David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 14, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  6. The Baobab tree in Senegal. [dostęp 2008-10-01].
  7. a b c d e f g Alicja i Jerzy Szweykowscy (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo "Wiedza Powszechna", 2003, s. 62. ISBN 83-214-1305-6.
  8. a b c d e f g h i Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe 2. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 143-144. ISBN 83-7079-779-2.
  9. a b K. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. V. Flowering Plants. Dicotyledons. Berlin, Heidelberg, New York: Springer, 2003, s. 272. ISBN 3-540-42873-9.
  10. Genus: Adansonia. Germplasm Resources Information Network (GRIN), United States Department of Agriculture, Agricultural Research Service. [dostęp 2010-02-24]. (ang.).
  11. Crescent Bloom, Adansonia [online], The Compleat Botanica [dostęp 2010-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2004-11-16] (ang.).