Formuła 1 Sezon 1999

Sezon 1999 Mistrzostw Świata Formuły 1
	; Mika Häkkinen podczas Grand Prix Kanady w 1999 roku
Inauguracja	7 marca
Zakończenie	31 października
Liczba wyścigów	16
	Mistrzowie
Kierowcy	Mika Häkkinen
Konstruktorzy	Ferrari
Poprzedni sezon	Następny sezon
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 1999 Formuły 1 – 50. sezon o Mistrzostwo Świata Formuły 1. Rozpoczął się on 7 marca w Melbourne, a zakończył 31 października 1999 roku na torze Suzuka, po rozegraniu 16 wyścigów. Mistrzostwo świata kierowców obronił Mika Häkkinen, zaś tytuł w klasyfikacji konstruktorów zdobyła włoska stajnia Ferrari. Był to pierwszy tytuł mistrzowski Ferrari od 1983.

Lista startowa edytuj

Zespół	Konstruktor	Samochód	Silnik (3.0l V10)	Opony	Nr	Kierowcy wyścigowi	Rundy	Kierowcy rezerwowi
West McLaren Mercedes	McLaren-Mercedes	MP4/14	Mercedes FO 110H	B	1	Mika Häkkinen	1–16	Nick Heidfeld
West McLaren Mercedes	McLaren-Mercedes	MP4/14	Mercedes FO 110H	B	2	David Coulthard	1–16	Nick Heidfeld
Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari	F399	Ferrari 048	B	3	Michael Schumacher	1–8, 15–16	Luca Badoer
					3	Mika Salo	9–14
					4	Eddie Irvine	1–16
Winfield Williams	Williams-Supertec	FW21	Supertec FB01	B	5	Alessandro Zanardi	1–16	Bruno Junqueira
Winfield Williams	Williams-Supertec	FW21	Supertec FB01	B	6	Ralf Schumacher	1–16	Bruno Junqueira
Benson and Hedges Jordan	Jordan-Mugen Honda	199	Mugen Honda MF-301HD	B	7	Damon Hill	1–16	Tomáš Enge Shinji Nakano
Benson and Hedges Jordan	Jordan-Mugen Honda	199	Mugen Honda MF-301HD	B	8	Heinz-Harald Frentzen	1–16	Tomáš Enge Shinji Nakano
Mild Seven Benetton Playlife	Benetton-Playlife	B199	Playlife FB01	B	9	Giancarlo Fisichella	1–16	Laurent Rédon
Mild Seven Benetton Playlife	Benetton-Playlife	B199	Playlife FB01	B	10	Alexander Wurz	1–16	Laurent Rédon
Red Bull Sauber Petronas	Sauber-Petronas	C18	Petronas SPE-03A	B	11	Jean Alesi	1–16
Red Bull Sauber Petronas	Sauber-Petronas	C18	Petronas SPE-03A	B	12	Pedro Diniz	1–16
Repsol Arrows	Arrows	A20	Arrows A20E	B	14	Pedro de la Rosa	1–16	Stephen Watson
Repsol Arrows	Arrows	A20	Arrows A20E	B	15	Toranosuke Takagi	1–16	Stephen Watson
HSBC Malaysia Stewart Ford	Stewart-Ford	SF3	Ford CR-1	B	16	Rubens Barrichello	1–16	Luciano Burti
HSBC Malaysia Stewart Ford	Stewart-Ford	SF3	Ford CR-1	B	17	Johnny Herbert	1–16	Luciano Burti
Gauloises Prost Peugeot	Prost-Peugeot	AP02	Peugeot A18	B	18	Olivier Panis	1–16	Stéphane Sarrazin
Gauloises Prost Peugeot	Prost-Peugeot	AP02	Peugeot A18	B	19	Jarno Trulli	1–16	Stéphane Sarrazin
Fondmental Minardi Team	Minardi-Ford	M01	Ford VJ Zetec-R	B	20	Luca Badoer	1, 3–16	Gastón Mazzacane
					20	Stéphane Sarrazin	2
					21	Marc Gené	1–16
British American Racing	BAR-Supertec	01	Supertec FB01	B	22	Jacques Villeneuve	1–16	Patrick Lemarié
					23	Ricardo Zonta	1–2, 6–16
					23	Mika Salo	3–5
Zespół	Konstruktor	Samochód	Silnik (3.0l V10)	Opony	Nr	Kierowcy wyścigowi	Rundy	Kierowcy rezerwowi

Zmiany w zespołach edytuj

Podczas trwania sezonu

Wprowadzenie nowszej generacji silnika marki Ford dla zespołu Minardi.

Przed rozpoczęciem sezonu

Zespół Tyrrell Racing został wykupiony i przekształcony na British American Racing.
Hiszpańska firma Repsol została tytularnym sponsorem stajni Arrows.
Ekipa Williams przedłużyła umowę na dostarczanie silników z firmą Mecachrome, która przekształciła się w Supertec.

Zmiany wśród kierowców edytuj

Podczas trwania sezonu

Fin Mika Salo (który przed rokiem był etatowym kierowcą Arrowsa) zastąpił w kilku rundach Niemca Michaela Schumachera i Brazylijczyka Ricardo Zontę, w wyniku poniesionych przez nich kontuzji.
Francuz Stéphane Sarrazin (tester Prosta zastąpił w jednym wyścigi Włocha Lucę Badoera, w wyniku poniesionej przez niego kontuzji.

Przed rozpoczęciem sezonu

Włoch Alessandro Zanardi, który wcześniej brał udział w amerykańskiej serii Champ Car, stał się kierowcą ekipy Williamsa. Jego partnerem został Niemiec, Ralf Schumacher (wcześniej Jordan).
Nowymi kierowcami zespołu Jordan zostali były mistrz świata – Damon Hill (wcześniej Arrows) i Heinz-Harald Frentzen (wcześniej Williams).
Brazylijczyk Pedro Diniz (wcześniej Arrows) przeniósł się do zespołu Sauber.
Japończyk, Toranosuke Takagi, po wykupieniu ekipy Tyrrell, przeszedł do brytyjskiej stajni Arrows. Jego partnerem został Hiszpan, Pedro de la Rosa, który wcześniej pełnił rolę kierowcy rezerwowego i testowego zespołu Jordan.
Brytyjczyk Johnny Herbert (wcześniej Sauber) przeszedł do teamu Stewart.
Włoch Luca Badoer (wcześniej tester Ferrari) i Hiszpan Marc Gené (wcześniej startował w World Series by Nissan) zostali nowymi kierowcami włoskiej ekipy Minardi. Oprócz tego Badoer nadal pełnił funkcję testera zespołu Ferrari.
Nowy zespół British American Racing z inicjatywy właściciela ekipy Craiga Pollocka ściągnął do siebie Kanadyjczyka, Jacques'a Villeneuve'a (wcześniej Williams) (Brytyjczyk był osobistym menedżerem byłego mistrza świata). Drugim kierowcą tej stajni został Brazylijczyk, Ricardo Zonta (wcześniej startował w FIA GT).

Eliminacje edytuj

Nr	Nazwa rundy	Data rozegrania	Tor	Lokalizacja
1	Grand Prix Australii	7 marca	Albert Park Circuit	Melbourne
2	Grand Prix Brazylii	11 kwietnia	Autódromo José Carlos Pace	São Paulo
3	Grand Prix San Marino	2 maja	Autodromo Enzo e Dino Ferrari	Imola
4	Grand Prix Monako	16 maja	Circuit de Monaco	Monte Carlo
5	Grand Prix Hiszpanii	30 maja	Circuit de Catalunya	Barcelona
6	Grand Prix Kanady	13 czerwca	Circuit Gilles Villeneuve	Montreal
7	Grand Prix Francji	27 czerwca	Circuit de Nevers Magny-Cours	Nevers
8	Grand Prix Wielkiej Brytanii	11 lipca	Silverstone Circuit	Northamptonshire
9	Grand Prix Austrii	25 lipca	A1-Ring	Spielberg
10	Grand Prix Niemiec	1 sierpnia	Hockenheimring	Hockenheim
11	Grand Prix Węgier	15 sierpnia	Hungaroring	Budapeszt
12	Grand Prix Belgii	29 sierpnia	Circuit de Spa-Francorchamps	Stavelot
13	Grand Prix Włoch	12 września	Autodromo Nazionale di Monza	Monza
14	Grand Prix Europy	26 września	Nürburgring	Nürburg
15	Grand Prix Malezji	17 października	Sepang International Circuit	Kuala Lumpur
16	Grand Prix Japonii	31 października	Suzuka International Racing Course	Suzuka

Zmiany w kalendarzu edytuj

Do kalendarza Formuły 1 dołączył wyścig o Grand Prix Malezji na torze Sepang International Circuit.
Grand Prix Europy powróciło do kalendarza po roku przerwy, a obiektem zmagań był tor Nürburgring. Tym samym wypadł wyścig o Grand Prix Luksemburga.
Grand Prix Brazylii przesunięto z marca na kwiecień.
Grand Prix Japonii zostało przesunięte z listopada na październik.
Grand Prix Monako i Grand Prix Hiszpanii zamieniły się miejscami.
Wyścig o Grand Prix Argentyny pierwotnie zaplanowany był na 28 marca^[1]. W styczniu 1999, FIA poinformowała o anulowaniu wyścigu ze względu na brak porozumienia z organizatorami wyścigu^[1]^[2].
Pojawiła się propozycja organizacji wyścigu o Grand Prix Chin na torze Zhuhai International Circuit w Zhuhai^[3]. Wyścig zaplanowano na 21 marca, jednak w grudniu 1998 roku, FIA postanowiła o odwołaniu wyścigu z powodu bliżej nieokreślonych problemów^[4].

Wyniki edytuj

Najlepsze wyniki Grand Prix edytuj

Nr	Nazwa rundy	Pole Position	Najszybsze okrążenie	Zwycięzca wyścigu	Najlepszy konstruktor	Wyniki
1	Grand Prix Australii	Mika Häkkinen	Michael Schumacher	Eddie Irvine	Ferrari	Wyniki
2	Grand Prix Brazylii	Mika Häkkinen	Mika Häkkinen	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	Wyniki
3	Grand Prix San Marino	Mika Häkkinen	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Ferrari	Wyniki
4	Grand Prix Monako	Mika Häkkinen	Mika Häkkinen	Michael Schumacher	Ferrari	Wyniki
5	Grand Prix Hiszpanii	Mika Häkkinen	Michael Schumacher	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	Wyniki
6	Grand Prix Kanady	Michael Schumacher	Eddie Irvine	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	Wyniki
7	Grand Prix Francji	Rubens Barrichello	David Coulthard	Heinz-Harald Frentzen	Jordan-Mugen-Honda	Wyniki
8	Grand Prix Wielkiej Brytanii	Mika Häkkinen	Mika Häkkinen	David Coulthard	McLaren-Mercedes	Wyniki
9	Grand Prix Austrii	Mika Häkkinen	Mika Häkkinen	Eddie Irvine	Ferrari	Wyniki
10	Grand Prix Niemiec	Mika Häkkinen	David Coulthard	Eddie Irvine	Ferrari	Wyniki
11	Grand Prix Węgier	Mika Häkkinen	David Coulthard	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	Wyniki
12	Grand Prix Belgii	Mika Häkkinen	Mika Häkkinen	David Coulthard	McLaren-Mercedes	Wyniki
13	Grand Prix Włoch	Mika Häkkinen	Ralf Schumacher	Heinz-Harald Frentzen	Jordan-Mugen-Honda	Wyniki
14	Grand Prix Europy	Heinz-Harald Frentzen	Mika Häkkinen	Johnny Herbert	Stewart-Ford	Wyniki
15	Grand Prix Malezji	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Eddie Irvine	Ferrari	Wyniki
16	Grand Prix Japonii	Michael Schumacher	Michael Schumacher	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	Wyniki

Klasyfikacje szczegółowe edytuj

Kierowcy edytuj

Poz.	Kierowca	Konstruktor																	Pkt.
1	Mika Häkkinen	McLaren	NU	1	NU	3	1	1	2	NU	3	NU	1	2	NU	5	3	1	76
2	Eddie Irvine	Ferrari	1	5	NU	2	4	3	6	2	1	1	3	4	6	7	1	3	74
3	Heinz-Harald Frentzen	Jordan	2	3^†	NU	4	NU	11^†	1	4	4	3	4	3	1	NU	6	4	54
4	David Coulthard	McLaren	NU	NU	2	NU	2	7	NU	1	2	5	2	1	5	NU	NU	NU	48
5	Michael Schumacher	Ferrari	8	2	1	1	3	NU	5	NU							2	2	44
6	Ralf Schumacher	Williams	3	4	NU	NU	5	4	4	3	NU	4	9	5	2	4	NU	5	35
7	Rubens Barrichello	Stewart	5	NU	3	9^†	DK	NU	3	8	NU	NU	5	10	4	3	5	8	21
8	Johnny Herbert	Stewart	NW	NU	10^†	NU	NU	5	NU	12	14	11^†	11	NU	NU	1	4	7	15
9	Giancarlo Fisichella	Benetton	4	NU	5	5	9	2	NU	7	12^†	NU	NU	11	NU	NU	11	14^†	13
10	Mika Salo	BAR/Ferrari			7^†	NU	8				9	2	12	7	3	NU			10
11	Jarno Trulli	Prost	NU	NU	NU	7	6	NU	7	9	7	NU	8	12	NU	2	NW	NU	7
12	Damon Hill	Jordan	NU	NU	4	NU	7	NU	NU	5	8	NU	6	6	10	NU	NU	NU	7
13	Alexander Wurz	Benetton	NU	7	NU	6	10	NU	NU	10	5	7	7	14	NU	NU	8	10	3
14	Pedro Diniz	Sauber	NU	NU	NU	NU	NU	6	NU	6	6	NU	NU	NU	NU	NU	NU	11	3
15	Jean Alesi	Sauber	NU	NU	6	NU	NU	NU	NU	14^†	NU	8	16^†	9	9	NU	7	6	2
16	Olivier Panis	Prost	NU	6	NU	NU	NU	9	8	13	10	6	10	13	11^†	9	NU	NU	2
17	Marc Gené	Minardi	NU	9	9	NU	NU	8	NU	15	11	9	17	16	NU	6	9	NU	1
18	Pedro de la Rosa	Arrows	6	NU	NU	NU	11	NU	11	NU	NU	NU	15	NU	NU	NU	NU	13	1
—	Alessandro Zanardi	Williams	NU	NU	11^†	8	NU	NU	NU	11	NU	NU	NU	8	7	NU	10	NU	0
—	Toranosuke Takagi	Arrows	7	8	NU	NU	12	NU	DK	16	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	0
—	Jacques Villeneuve	BAR	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	15	8	10^†	NU	9	0
—	Ricardo Zonta	BAR	NU	INJ				NU	9	NU	15^†	NU	13	NU	NU	8	NU	12	0
—	Luca Badoer	Minardi	NU		8	NU	NU	10	10	NU	13	10	14	NU	NU	NU	NU	NU	0
—	Stéphane Sarrazin	Minardi		NU															0
Poz.	Kierowca	Konstruktor																	Pkt.

Konstruktorzy edytuj


Poz.	Konstruktor	Nr																	Pkt.
1	Ferrari	3	8	2	1	1	3	NU	5	NU	9	2	12	7	3	NU	2	2	128
1	Ferrari	4	1	5	NU	2	4	3	6	2	1	1	3	4	6	7	1	3	128
2	McLaren-Mercedes	1	NU	1	NU	3	1	1	2	NU	3	NU	1	2	NU	5	3	1	124
2	McLaren-Mercedes	2	NU	NU	2	NU	2	7	NU	1	2	5	2	1	5	NU	NU	NU	124
3	Jordan-Mugen-Honda	7	NU	NU	4	NU	7	NU	NU	5	8	NU	6	6	10	NU	NU	NU	61
3	Jordan-Mugen-Honda	8	2	3	NU	4	NU	11	1	4	4	3	4	3	1	NU	6	4	61
4	Stewart-Ford	16	5	NU	3	9	DK	NU	3	8	NU	NU	5	10	4	3	5	8	36
4	Stewart-Ford	17	NW	NU	10	NU	NU	5	NU	12	14	11	11	NU	NU	1	4	7	36
5	Williams-Supertec	5	NU	NU	11	8	NU	NU	NU	11	NU	NU	NU	8	7	NU	10	NU	35
5	Williams-Supertec	6	3	4	NU	NU	5	4	4	3	NU	4	9	5	2	4	NU	5	35
6	Benetton-Playlife	9	4	NU	5	5	9	2	NU	7	12	NU	NU	11	NU	NU	11	14	16
6	Benetton-Playlife	10	NU	7	NU	6	10	NU	NU	10	5	7	7	14	NU	NU	8	10	16
7	Prost-Peugeot	18	NU	6	NU	NU	NU	9	8	13	10	6	10	13	11	9	NU	NU	9
7	Prost-Peugeot	19	NU	NU	NU	7	6	NU	7	9	7	NU	8	12	NU	2	NW	NU	9
8	Sauber-Petronas	11	NU	NU	6	NU	NU	NU	NU	14	NU	8	16	9	9	NU	7	6	5
8	Sauber-Petronas	12	NU	NU	NU	NU	NU	6	NU	6	6	NU	NU	NU	NU	NU	NU	11	5
9	Arrows	14	6	NU	NU	NU	11	NU	11	NU	NU	NU	15	NU	NU	NU	NU	13	1
9	Arrows	15	7	8	NU	NU	12	NU	DK	16	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	1
10	Minardi-Ford	20	NU	NU	8	NU	NU	10	10	NU	13	10	14	NU	NU	NU	NU	NU	1
10	Minardi-Ford	21	NU	9	9	NU	NU	8	NU	15	11	9	17	16	NU	6	9	NU	1
11	BAR-Supertec	22	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	NU	15	8	10	NU	9	0
11	BAR-Supertec	23	NU	NW	7	NU	8	NU	9	NU	15	NU	13	NU	NU	8	NU	12	0
Poz.	Konstruktor	Nr																	Pkt.

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Argentine Grand Prix Ruled Out for 1999. tehrantimes.com, 1999-01-24. [dostęp 2021-06-03]. (ang.).
↑ 1999 ARGENTINE GRAND PRIX. fia.com. [dostęp 2021-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-16)]. (ang.).
↑ Provisional 1999 calendar. atlasf1.com, 1998-10-15. [dostęp 2021-06-03]. (ang.).
↑ Chinese Grand Prix cancelled. news.bbc.co.uk, 1998-12-20. [dostęp 2021-06-03]. (ang.).

[arg-1] Argentine Grand Prix Ruled Out for 1999. tehrantimes.com, 1999-01-24. [dostęp 2021-06-03]. (ang.).

[2] 1999 ARGENTINE GRAND PRIX. fia.com. [dostęp 2021-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-16)]. (ang.).

[3] Provisional 1999 calendar. atlasf1.com, 1998-10-15. [dostęp 2021-06-03]. (ang.).

[4] Chinese Grand Prix cancelled. news.bbc.co.uk, 1998-12-20. [dostęp 2021-06-03]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]