Eugeniusz Barwiński
Eugeniusz Barwiński, ukr. Евген Барвіньский (ur. 3 stycznia 1874 w Postołówce[1], zm. 16 maja 1947 w Krakowie) – polski historyk pochodzenia ukraińskiego, archiwista, bibliotekarz, wydawca źródeł, sekretarz Towarzystwa Historycznego we Lwowie w latach 1908–1914[2].
.jpg) Eugeniusz Barwiński (przed 1906) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 maja 1947 |
| Zawód, zajęcie |
historyk, archiwista, bibliotekarz, wydawca źródeł |
| Tytuł naukowy | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się jako syn Jana Barwińskiego[1], ks. greckokatolickiego, i Julii z Oleśnickich[1]. W 1891 zdał maturę we Lwowie. W 1912 ukończył studia historyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Stopień doktora uzyskał w 1898 na podstawie rozprawy pt. Plany wojny tureckiej za Zygmunta III. Część I[3].
W latach 1895–1913 pracował w Bibliotece Uniwersyteckiej we Lwowie[1], gdzie opracowywał głównie zbiory rękopiśmienne i stare druki. W maju 1906 mianowany tam na stanowisko skryptora[4]. Prowadził też w archiwach i bibliotekach krajowych i zagranicznych (m.in. w Szwecji) kwerendę dot. źródeł do dziejów panowania Zygmunta III, co zaowocowało wydaniem diariuszy sejmowych z tego okresu[3].
Był konserwatorem zabytków w latach 1906–1910 w Galicji[3].
W 1917 opiniował opracowane przez Komisję Archiwalną Tymczasowej Rady Stanu projekty nowej ustawy i regulaminów archiwalnych. Jego stanowisko zostało potem wykorzystane podczas prac nad reskryptem Rady Regencyjnej o archiwach[5].
W 1913 objął stanowisko dyrektora Archiwum Państwowego we Lwowie[1], które piastował do 1939, kiedy to archiwum przejęły władze ukraińskie[3]. Eugeniusz Barwiński energicznie kierował powierzoną placówką: pozyskał nowy budynek, inicjował i sam prowadził liczne prace porządkowe materiałów archiwalnych, planował wydanie szczegółowego przewodnika po zasobie archiwum lwowskiego (prace te przerwał wybuch wojny), aktywnie uczestniczył w akcjach rewindykacyjnych z Austrią i Czechosłowacją[3].
Był wiceprezesem oraz od 1936 p.o. prezesem zarządu głównego Towarzystwo Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich[6].
Z chwilą objęcia archiwum przez władze ukraińskie jesienią 1939, potem przez Niemców, Eugeniusz Barwiński pracował w tymże archiwum jako pracownik naukowy i kustosz. W marcu 1944 władze niemieckie przeniosły go do pracy w Archiwum Państwowego w Krakowie, gdzie pozostał do śmierci w 1947. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim[3].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[7][8]
- Krzyż Oficerski Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja)[3]
- Order Zasługi Kulturalnej (Ordinul Meritul Cultural) (Rumunia)[9]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 28.
- ↑ Eugeniusz Barwiński, Towarzystwo historyczne 1900–1914, [w:] Kwartalnik Historyczny, rocznik LI, zeszyt 1-2, Lwów 1937, s. 19.
- ↑ a b c d e f g A. Kamiński, Barwiński Eugeniusz, [w:] Słownik biograficzny archiwistów polskich, t. I: 1918–1984, Warszawa–Łódź 1988 s. 34–35.
- ↑ Awans w bibliotekach uniwersyteckich. „Nowości Illustrowane”. Nr 20, s. 7, 19 maja 1906.
- ↑ A. Rybarski, Centralny zarząd archiwalny w odrodzonej Rzeczypospolitej polskiej, „Archeion”, T. I (1927), s. 5.
- ↑ Kronika działalności Towarzystwa. „Rocznik Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich”. Nr I, s. 149, 1936.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 278, poz. 644 „za zasługi na polu naukowem oraz wyjątkowo gorliwą i owocną pracę w Archiwum Państwowem”.
- ↑ Kronika. Dekoracja Orderem Odrodzenia Polski. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 58 z 11 marca 1930.
- ↑ Kronika miejska. Odznaczenie dr. Barwińskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 164 z 21 lipca 1935.
Bibliografia edytuj
- Rybarski A., Centralny zarząd archiwalny w odrodzonej Rzeczypospolitej polskiej, „Archeion”, T. I (1927), s. 1–14.
- Kamiński A., Barwiński Eugeniusz, [w:] Słownik biograficzny archiwistów polskich, t. I: 1918–1984, Warszawa–Łódź 1988 s. 34–35.
Linki zewnętrzne edytuj
- Державний архів у Львові в міжвоєнний період 1918–1941 років
- Prace Eugeniusza Barwińskiego w serwisie Polona.pl