Wikipedia

Medal Rumforda

brytyjska nagroda naukowa

Medal Rumforda (ang. Rumford Medal) – wyróżnienie przyznawane od roku 1800 przez Royal Society za niedawne odkrycia o doniosłym znaczeniu dla dobra ludzkości, dotyczące termicznych lub optycznych właściwości materii. Jest przyznawane naukowcom pracującym w Europie. Medal jest wręczany z nagrodą pieniężną, ufundowaną przez Benjamina Thompsona, znanego jako hrabia Rumford, po jego darowiźnie na rzecz stowarzyszenia w roku 1796.

Benjamin Thompson,
hrabia Rumford (1783)

Fundator edytuj

 
Kominek w muzeum Sherlocka Holmesa (Londyn, Baker Street)
 
Pagoda w Englischer Garten (Monachium)

Hrabia Rumford miał pochodzenie amerykańskie. Uczęszczał m.in. do Harvard College w Cambridge (Massachusetts). W wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych uczestniczył początkowo po stronie amerykańskiej, jednak wkrótce zdeklarował się jako lojalista. Po uznaniu niepodległości Stanów Zjednoczonych przeniósł się do Londynu (założył tam m.in. Royal Institution); pracował również we Francji i w Bawarii (Monachium), na służbie u ówczesnego elektora, Karola IV, gdzie zgromadził znaczny majątek. Zajmował się m.in. modernizacją bawarskiej armii. Jako fizyk zwrócił uwagę na problem ochrony żołnierzy przed zimnem – potrzebę wprowadzenia odzieży skutecznie izolującej cieplnie (w czasie tych prac odkrył m.in. prądy konwekcyjne i inne zasady przewodzenia ciepła). Doprowadził do znacznego zredukowania zbędnych wydatków w wojskowym budżecie, a równocześnie do przemian społecznych Monachium – w fabrykach odzieży dla armii znaleźli zatrudnienie liczni wcześniejsi żebracy i włóczędzy. Rumford troszczył się również o ich wyżywienie. Bywa uważany za ojca założyciela narodowej sztuki kulinarnej, w której dużą rolę przypisano ziemniakom. Wynalazł m.in. szybkowar, maszynkę do kawy, piec konwekcyjny, kominkową przepustnicę, wydajną lampę naftową, fotometr, radiatory grzejnikowe. Założył w Monachium Englischer Garten, ze sztucznym jeziorem i chińską pagodą. Otrzymywał zaszczytne stanowiska i tytuły; miał też wielkie powodzenie wśród kobiet i liczne romanse (m.in. z kochanką elektora, hrabiną Baumgarten, z jej siostrą, hrabianką Nogarola, oraz z lady Palmeston)[1].

W czasie dwuletniego urlopu (1795–1796), którego udzielił mu elektor, Rutheford przebywał w Anglii, gdzie nawiązywał kontakty naukowe (był członkiem Royal Society od marca 1779 roku) i z wielką pasją wprowadzał nowe zasady budowania systemów ogrzewania domów; 250 londyńskich kominów zmodernizowano w ciągu zaledwie dwóch miesięcy roku 1796.

W tymże roku Rutheford podjął decyzję – współcześnie najbardziej znaną – o przeznaczeniu sum po $5000 każdej z dwóch instytucji: Royal Society of London oraz American Academy of Arts and Sciences (AMACAD). Przewidział wykorzystywanie tych sum na przyznawanie medali i nagród naukowcom zajmującym się problemami ciepła i światła (AMACAD przyznaje Rumford Prize)[1].

Procedura przyznawania Rumford Medal i laureaci edytuj

Medal pierwotnie był przyznawany co dwa lata (w latach parzystych), lecz w 2019 roku zaczął być przyznawany corocznie. Zgodnie z regulaminem laureatami muszą być naukowcy, którzy wykonali swoje badania w Europie i znajdują się – o ile to możliwe – na początku kariery naukowej. Nominacje są ważne przez 5 lat od chwili zgłoszenia (po tym okresie nie mogą być powtarzane). Medale przyznaje Rada Royal Society, po rekomendacji przez Physical Sciences Awards Committees[2].

Wyróżniony otrzymuje srebrny medal ze złoceniami[a] oraz nagrodę pieniężną w wysokości £2.000 (dawniej £1.000)[2] .

W okresie 1800–2021 wyróżniono 104 osoby (wyłącznie mężczyzn). Jedynym wyróżnionym dwukrotnie był Lord Rayleigh (lata 1914 i 1920). Zdarzały się dwojakie odstępstwa od tradycji nagradzania jednej osoby co dwa lata:

Lista odznaczonych edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Laureaci Medalu Rumforda.
Tabela Laureatów Medalu Rumforda
Rok Laureat[2][3] Uzasadnienie
1800   Hrabia Rumford za różne odkrycia dotyczące ciepła i światła
1802
medalu nie przyznano
1804   John Leslie[4] za Experiments on Heat, opublikowane w jego pracy An Experimental Enquiry into the Nature and Propagation of Heat
1806   William Murdock[5] za publikacje o zastosowaniu gazu otrzymywanego z węgla do oświetlenia
1808
medalu nie przyznano
1810   Étienne Louis Malus za odkrycie pewnych nowych właściwości światła odbitego, opublikowane w drugim tomie Memoires dArcueil
1812
medalu nie przyznano
1814   William Charles Wells[6] za jego Essay on Dew, opublikowany w roku 1814
1816   Humphry Davy za prace na temat spalania i ciepła, opublikowane w ostatnim tomie Philosophical Transactions
1818   David Brewster za odkrycia dotyczące polaryzacji światła
1820 1822
medalu nie przyznano
1824   Augustin Jean Fresnel za rozwinięcie teorii falowej w odniesieniu do zjawisk światła spolaryzowanego oraz inne ważne odkrycia w zakresie optyki fizycznej
1826 1828 1830
medalu nie przyznano
1832   John Frederic Daniell za pracę pt. Further Experiments with a new Register Pyrometer, for measuring the expansion of Solids ,opublikowaną w Philosophical Transactions w 1831 roku
1834   Macedonio Melloni[7] za odkrycia związane z promieniowaniem cieplnym
1836
medalu nie przyznano
1838   James David Forbes[8] za eksperymenty dotyczące polaryzacji ciepła, których wyniki zostały opublikowane w Transactions of Royal Society of Edinburgh
1840   Jean-Baptiste Biot za badania kołowej polaryzacji światła
1842   William Fox Talbot za odkrycia i ulepszenia w fotografii
1844
medalu nie przyznano
1846   Michael Faraday za odkrycie optycznych zjawisk, wywoływanych działaniem magnesów i prądów elektrycznych w pewnych przezroczystych środowiskach, szczegółowo opisane w serii XIX raportów ze swoich eksperymentalnych badań energii elektrycznej, publikowanych w Philosophical Transactions w roku 1845 i w Philosophical Magazine
1848   Henri Victor Regnault za eksperymenty zmierzające do sformułowania praw i zgromadzenia danych liczbowych, które umożliwiają obliczenia dotyczące silników parowych
1850   François Arago za eksperymentalne badania światła spolaryzowanego i opracowanie raportów przekazanych do Akademii Nauk w Paryżu w ciągu ostatnich dwóch lat
1852   George Gabriel Stokes za odkrycie zmian refrangibility of light (współcześnie rozszczepienie światła)
1854   Neil Arnott[9] za udaną konstrukcję rusztu bezdymnego i inne cenne ulepszenia w zakresie ogrzewania i wentylacji mieszkań
1856   Ludwik Pasteur za odkrycie racemicznej natury kwasu i jej związku z jego oddziaływaniem na światło spolaryzowane, oraz za dalsze badania, na które skierowało to odkrycie
1858   Jules Jamin za różne eksperymentalne badania światła
1860   James Clerk Maxwell za badania dotyczące składu barw (złożonych wrażeń barwnych) i inne prace nt. optyki
1862   Gustav Kirchhoff za badania stałych linii widma promieniowania słonecznego, oraz odwrócenia jasności linii w widmie światła sztucznego (zob. prawa spektroskopii Kirchhoffa)
1864   John Tyndall za badania absorpcji i wypromieniowywania ciepła przez gazy i pary
1866   Armand Fizeau za badania w zakresie optyki, a szczególnie za badania wpływu ciepła na siłę załamywania światła przez materiały przezroczyste
1868   Balfour Stewart[10] za badania jakościowych i ilościowych zależności między siłą emisji i absorpcji światła i ciepła przez różne materiały, których wyniki zostały opublikowane w Transactions of Royal Society of Edinburgh i Proceedings of the Royal Society of London, a w roku 1866 w traktacie o cieple
1870   Alfred Des Cloizeaux[11] za badania w zakresie optyki mineralogicznej
1872   Anders Jonas Ångström za badania w zakresie analizy spektralnej
1874   Norman Lockyer za badania spektroskopowe promieniowania słonecznego i pierwiastków chemicznych
1876   Pierre Janssen za liczne i ważne badania promieniowanie i absorpcji światła, prowadzone głównie za pomocą spektroskopu
1878   Marie Alfred Cornu za różne badania optyczne, a szczególnie za niedawne nowe ustalenia dotyczące prędkości rozchodzenia się światła
1880   William Huggins z ważne badania w zakresie spektroskopii astronomicznej, a zwłaszcza za określenie znaczenia odpowiednich ruchów gwiazd
1882   William de Wiveleslie Abney[12] za badania fotograficzne i odkrycie sposobu fotografowania w rozszerzonym zakresie widma, zwłaszcza w zakresie podczerwieni; również za badania absorpcji różnych części widma przez różne związki
1884   Tobias Robertus Thalén[13] za badania spektroskopowe
1886   Samuel Pierpont Langley za badania widm za pomocą rolometru (Rolometer).
1888   Pietro Tacchini[14] za ważne i długotrwałe badania, które w dużym stopniu rozszerzyły wiedzę w dziedzinie fizyki Słońca
1890   Heinrich Hertz za prace dotyczące promieniowania elektromagnetycznego
1892   Nils Christofer Dunér za spektroskopowe badania gwiazd
1894   James Dewar za badania właściwości materii w bardzo niskich temperaturach
1896   Philipp Lenard za badania zjawisk zachodzących w opróżnionych rurach pod wpływem wyładowań elektrycznych
  Wilhelm Röntgen
1898   Oliver Lodge za badania promieniowania i zależności między materią i eterem
1900   Henri Becquerel za odkrycie promieniowania uranu
1902   Charles Parsons za sukces w zastosowaniu turbiny parowej do celów przemysłowych, w tym – ostatnio – również w transporcie morskim
1904 Ernest Rutherford za badania radioaktywności, szczególnie za odkrycie istnienia i właściwości emanacji gazowych z materiałów promieniotwórczych
1906   Hugh Longbourne Callendar[15] za eksperymentalne prace dotyczące ciepła
1908   Hendrik Lorentz za badania w zakresie nauk optycznych i elektrycznych
1910   Heinrich Rubens za badania promieniowania, szczególnie w zakresie długofalowym
1912   Heike Kamerlingh Onnes za badania w niskich temperaturach
1914   Lord Rayleigh za badania dotyczące termodynamiki i promieniowania
1916   William Henry Bragg za badania promieniowania X
1918   Charles Fabry za ich wkład w dziedzinie optyki
  Alfred Pérot
1920   Lord Rayleigh za badania właściwości gazów pod wysokimi ciśnieniami
1922   Pieter Zeeman za badania w dziedzinie optyki
1924   Charles Vernon Boys[16] za wynalezienie kalorymetru gazowego
1926   Arthur Schuster[17] za zasługi dla nauk fizycznych, szczególnie za prace dotyczące optyki i magnetyzmu ziemskiego
1928   Friedrich Paschen za wkład do wiedzy o widmach
1930   Peter Debye za prace dotyczące ciepła właściwego i spektroskopii promieniowania X (spektroskopia rentgenowska)
1932   Fritz Haber za prace o wybitnym znaczeniu dla chemii fizycznej, w szczególności dotyczące zastosowania termodynamiki do reakcji chemicznych
1934   Wander Johannes de Haas[18] za badania właściwości ciał w niskich temperaturach, w szczególności za ostatnią pracę, dotyczącą chłodzenia z wykorzystaniem adiabatycznego rozmagnesowania
1936   Ernest John Coker[19] za badania dotyczące wykorzystania światła spolaryzowanego do bezpośrednich badań naprężeń w przezroczystych modelach konstrukcji inżynierskich
1938   Robert W. Wood[20][21] w uznaniu w uznaniu dużego znaczenia jego pracy i odkryć w wielu dziedzinach optyki fizycznej
1940   Manne Siegbahn za pionierskie prace w dziedzinie precyzyjnej spektroskopii rentgenowskiej i jej zastosowań
1942   Gordon Dobson w uznaniu wybitnych prac w zakresie fizyki górnych warstw atmosfery i ich zastosowań w meteorologii
1944   Harry Ralph Ricardo[22] w uznaniu ważnego wkładu w badania silnika spalania wewnętrznego, o dużym znaczeniu dla rozwoju innych typów
1946   Alfred Egerton[23] w uznaniu jego roli we wprowadzaniu nowoczesnej chemii fizycznej do rozwiązywania wielu problemów technologicznych
1948   Franz Eugen Simon[24] za wybitny wkład w osiągnięcie niskich temperatur i w badania właściwości substancji w temperaturze bliskiej zera bezwzględnego
1950   Frank Whittle za pionierski wkład w rozwój techniki odrzutowego napędu samolotów
1952   Frits Zernike w uznaniu wybitnych prac nad rozwojem mikroskopu z kontrastem fazowym (mikroskop kontrastowo-fazowy)
1954   Cecil Reginald Burch[25] za wybitny wkład do techniki wytwarzania wysokiej próżni i do rozwoju mikroskopii odbiciowej
1956   Frank Philip Bowden[26] w uznaniu jego wybitnego dzieła o charakterze tarcia
1958   Thomas Ralph Merton[27] W uznaniu jego wybitnych badań w spektroskopii i optyki
1960   Alfred Gordon Gaydon[28] w uznaniu dla jego wartościowych prac w dziedzinie spektroskopii molekularnej, a zwłaszcza jej zastosowania do badania zjawisk palności
1962   Dudley Maurice Newitt[29] w uznaniu dla wybitnego wkładu do inżynierii chemicznej
1964   Hendrik Christoffel van de Hulst w uznaniu wartościowych prac, dotyczących procesów rozpraszania w przestrzeni międzyplanetarnej, i za teoretyczne przewidywania dotyczące pochodzenia fal radiowych o długości 21-cm od wodoru międzygwiazdowego
1966   William Penney[30] w uznaniu jego wybitnego i niezwykle osobistego wkładu w rozwój energetyki jądrowej w Wielkiej Brytanii
1968   Dennis Gabor w uznaniu wybitnego wkładu w dziedzinie optyki, zwłaszcza za opracowanie zasad holografii
1970   Christopher Hinton[31] w uznaniu wybitnego wkładu do inżynierii i za pełnienie roli lidera zespołów zajmujących się projektowaniem technicznym w przemyśle chemicznym, elektroenergetyce i energetyce jądrowej
1972   Basil John Mason[32] w uznaniu wybitnego wkładu do meteorologii, a zwłaszcza fizyki chmur
1974   Alan Cottrell[33] w uznaniu wybitnego wkładu do metalurgii fizycznej, a zwłaszcza za rozszerzenie wiedzy o roli dyslokacji w pękaniu metali
1976   Ilya Prigogine w uznaniu jego wybitnego wkładu do termodynamiki procesów nieodwracalnych (zob. Termodynamiczna strzałka czasu według Prigogine'a)
1978   George Porter w uznaniu jego wybitnych badań bardzo szybkich reakcji chemicznych, zachodzących wskutek fotolizy błyskowej ( flash photolysis)
1980   William Frank Vinen[34] w uznaniu dla odkrycia kwantu obrotu w nadciekłym helu i dla rozwinięcia nowych technik precyzyjnych pomiarów wewnątrz ciekłego helu
1982   Charles Gorrie Wynne[35] w uznaniu dla unikalnego wkładu w projektowanie dużej gamy instrumentów optycznych, od dużych teleskopów do optyki komór pęcherzykowych
1984   Harold Horace Hopkins[36] w uznaniu jego wkładu w dziedzinie instrumentów optycznych (teorie i konstrukcje), w szczególności za wkład we wdrożenie szerokiej gamy nowych ważnych instrumentów medycznych, wartościowych w diagnostyce klinicznej i chirurgii
1986   Denis Rooke[37] w uznaniu dla wkładu w rozwój nauki o gazach przemysłowych
1988   Felix Weinberg[38] w uznaniu dla pionierskich prac w zakresie diagnostyki optycznej i elektrycznych aspektów spalania oraz za podstawowe badania problematyki ognia, silników odrzutowych i pieców
1990   Walter Spear[39] za odkrycie i zastosowania technik osadzania i charakteryzowania cienkich warstw amorficznego krzemu wysokiej jakości oraz wykazanie, że mogą one być stosowane jako użyteczne domieszki w urządzeniach elektronicznych, takich jak tanie ogniwa słoneczne, duże tablice z tranzystorów cienkowarstwowych, ekrany LCD TV
1992   Harold Temperley[40] w uznaniu jego obszernego i pomysłowego wkładu do matematyki stosowanej i fizyki statystycznej, szczególnie wkładu w badania fizycznych właściwości cieczy i rozwój algebry Temperley-Lieb[41]
1994   Andrew Keller[42] w uznaniu dla wkładu do nauki o polimerach, w szczególności za wyjaśnienie podstaw powstawania elementów krystalicznych, które są składnikiem wielu materiałów, opracowanie sposobów wytwarzania mocnych włókien i wyjaśnienie właściwości roztworów polimerów, leżących u podstaw tej technologii
1996   Grenville Turner[43] w uznaniu jego pracy nad datowaniem z użyciem izotopów argonu 40Ar/39Ar i rozwinięciem do wyrafinowanego poziomu techniki, która jest szeroko stosowana do datowania skał pozaziemskich i ziemskich
1998   Richard Friend[44] w uznaniu jego wiodącej roli w badaniach dotyczących elektroniki na bazie polimerów i optoelektroniki, które umożliwiają bardzo szybki postęp prac rozwojowych, mających na celu wytwarzanie tanich elastycznych plastikowych wyświetlaczy elektronicznych o różnych kształtach
2000   Wilson Sibbett[45] w uznaniu wyników naukowych i technologicznych badań laserów emitujących ultrakrótkie impulsy, ultrashort pulse laser (fs – 10 ps)
2002   David King[46] za szczególne zasługi dla fundamentalnego zrozumienia struktury i dynamiki reakcji na powierzchni ciał stałych
2004   Richard Dixon w uznaniu jego znacznego wkładu do spektroskopii molekularnej (zob. widmo pasmowe) i wiedzy na temat dynamiki fotodysocjacji
2006   Jean-Pierre Hansen[47] za pionierskie badania właściwości stopionych soli i gęstej plazmy, które otworzyły drogę do zrozumienia ilościowej struktury i dynamiki silnie skorelowanych cieczy jonowych
2008   Edward Hinds[48] za bardzo obszerne i innowacyjne badania materii w ultraniskich temperaturach (zob. ultrazimne atomy)
2010   Gilbert Lonzarich[49] za wybitne osiągnięcia w badaniach nowych rodzajów materii kwantowej, z wykorzystaniem innowacyjnej aparatury i technik
2012   Roy Taylor[50] za zasługi w dziedzinie techniki przestrajanych laserów i nieliniowej optyki włóknistej, w tym włókien Ramana i źródeł typu soliton i supercontinuum (zob. światłowód fotoniczny), co stało się podstawą odkryć o znaczeniu praktycznym
2014   Jeremy Bauberg[51] za wybitną twórczość w nanofotonice, badanie licznych nanostruktur, zarówno sztucznych jak i naturalnych, mających swoje wykorzystanie w rozwijaniu nowych zjawisk plazmowych związanych ze spektroskopią Ramana, wydajnością ogniw słonecznych i metamateriałowymi aplikacjami
2016   Ortwin Hess[52] za pionierskie badania w dziedzinie aktywnych nano-plazmatyków oraz optycznych metamateriałów z kwantowym przyrostem
2018   Ian Walmsley[53] za pionierskie badania nad kwantową kontrolą światła i materii za pomocą ultrakrótkich impulsów
2019   Miles Padgett[54] za nowatorskie badania nad optycznym pędem orbitowym zawierającym kątową formę paradoksu Einsteina-Podolskiego-Rosena
2020   Patrick Gill[55] za wkład w rozwój optycznych zegarów atomowych o znakomitej precyzji, bardzo stabilnych laserów oraz standardów częstotliwości dla fundamentalnej fizyki, przetwarzania informacji kwantowych, nauki o wszechświecie, nawigacji satelitarnej i obserwacji Ziemi
2021   Carlos Frenk[56] za odkrycie drogą złożonych symulacji komputerowych, w jaki sposób drobne fluktuacje we wczesnym wszechświecie doprowadziły do powstania dzisiejszych galaktyk

Uwagi edytuj

  1. ↑ Zdjęcia awersu i rewersu Medalu Rumforda są zamieszczone na stronie internetowej Royal Society[2].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Sir John Meurig Thomas, F.R.S.: Sir Benjamin Thompson, Count Rumford And The Royal Institution. [w:] Notes Rec. R. Soc. Lond. 53 (1) [on-line]. Royal Society, 1999. s. 11–25. [dostęp 2014-07-19]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e Rumford Medal. [w:] Strona internetowa stowarzyszenia > Awards [on-line]. royalsociety.org. [dostęp 2014-07-12]. (ang.).
  3. ↑ a b Rumford Medal. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-07-12]. (ang.).
  4. ↑ John Leslie. [w:] Strona internetowa School of Mathematics and Statistics University of St Andrews, Scotland [on-line]. www-history.mcs.st-andrews.ac.uk. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  5. ↑ William Murdock, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2014-07-15] (ang.).
  6. ↑ Kentwood D. Wells: William Charles Wells and the Races of Man. [w:] Isis, Vol. 64, No. 2 [on-line]. The University of Chicago Press, Jun. 1973. s. 215-225. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  7. ↑ Macedonio Melloni. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  8. ↑ R. N. Smart: Forbes, James David (1809–1868), physicist and geologist. [w:] Oxford Dictionary of National Biography, doi:10.1093/ref:odnb/9832 [on-line]. Oxford University Press, 2004. [dostęp 2015-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-24)]. (ang.).
  9. ↑ Robert A. Bayliss, C. William Ellis: Neil Arnott, F.R.S., Reformer, Innovator and Popularizer of Science, 1788-1874. [w:] Notes and Records of the Royal Society of London Vol. 36, No. 1 [on-line]. Royal Society, Aug. 1981. s. 103-123. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  10. ↑ Balfour Stewart, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2014-07-15] (ang.).
  11. ↑ M. Alfred Lacroix: Extrait De La Notice Historique sur Francois-Sulpice Beudant et Alfred-Louis-Olivier Legrand Des Cloizeaux, Membres de da Section de Minéralogie de L'Académie des Sciences. annales.org, 15 Décembre 1930. [dostęp 2014-07-15]. (fr.).
  12. ↑ Sir William de Wiveleslie Abney, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2014-07-15] (ang.).
  13. ↑ N.C. Dunér: Tobias Robert Thalén. [w:] Digital Library for Physics and Astronomy [on-line]. adsabs.harvard.edu. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  14. ↑ Ileana Chinnici. Pietro Tacchini’s activity as astronomer in the scientific correspondence kept at the UCEA. „Annals of Geophysics”. 52 (6), s. 589-594, December 2009. (ang.). 
  15. ↑ H.L. Callendar, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2014-07-15] (ang.).
  16. ↑ J J O’Connor, E F Robertson: Sir Charles Vernon Boys. [w:] School of Mathematics and Statistics University of St Andrews Scotland > The MacTutor History of Mathematics archive [on-line]. www-history.mcs.st-andrews.ac.uk. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  17. ↑ G.C. Simpson, Sir Arthur Schuster. 1851-1934, „Obituary Notices of Fellows of the Royal Society”, 1 (4), The Royal Society, 1935, s. 408-423, JSTOR: 768973 [dostęp 2023-11-25] (ang.).
  18. ↑ H.B.G. Casimir: Wander Johannes de Haas, 1878-1960. [w:] Strona internetowa Leiden University, Instituut-Lorentz for Theoretical Physics [on-line]. lorentz.leidenuniv.nl. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  19. ↑ A.R. Stock: Coker, Ernest George (1869–1946). [w:] Oxford Dictionary of National Biography [on-line]. Oxford University Press, 2004. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  20. ↑ Robert W. Wood. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-07-09]. (ang.).
  21. ↑ Barry R. Masters: Robert W. Wood: The Scientist who Played with Optics. [w:] Optics & Photonics News [on-line]. The Optical Society of America, October 2009. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  22. ↑ Sir Harry Ralph Ricardo: The Ricardo story: the autobiography of Sir Harry Ricardo, pioneer of engine research. [w:] z SAE historical series [on-line]. Society of Automotive Engineers, 1992. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  23. ↑ Alfred John Francis Egerton. [w:] Tatton Park – Its' People [on-line]. tattonpark.cheshirealan.org.uk. [dostęp 2014-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-08)]. (ang.).
  24. ↑ N. Kurti: Franz Eugen Simon. 1893-1956. [w:] Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society Vol. 4 [on-line]. jstor.org, Nov. 1958. s. 224-256. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  25. ↑ T.E. Allibone: Cecil Reginald Burch 12 May 1901-19 July 1983. [w:] Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society Vol. 30 [on-line]. jstor.org, Nov. 1984. s. 2-42. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  26. ↑ Frank Philip Bowden 1903-1968. [w:] Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society > Vol. 15 [on-line]. jstor.org, Nov. 1969. s. 1-38. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  27. ↑ Thomas Ralph Merton 1888-1969. [w:] Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society, Vol. 16 [on-line]. jstor.org, Nov. 1970. s. 421-440. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  28. ↑ F. J. Weinberg: Alfred Gordon Gaydon. 26 September 1911 – 16 April 2004 Elected F.R.S. 1953. [w:] Biographical Memoirs of the Fellows of the Royal Society ; ISSN 1748-8494 [on-line]. rsbm.royalsocietypublishing.org. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  29. ↑ Claudia Flavell-While: Chemical engineering meets James Bond; Claudia Flavell-While goes on the trail of Dudley Maurice Newitt. tcetoday.com. [dostęp 2014-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  30. ↑ The Rt Hon. Lord Penney, OM, KBE, MA, PHD, DSC, HONFCGI, FIC, FRS. [w:] Strona internetowa Imperial College London [on-line]. www3.imperial.ac.uk. [dostęp 2014-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-09)]. (ang.).
  31. ↑ Christopher Hinton, Baron Hinton, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2014-07-15] (ang.).
  32. ↑ Sir Basil John Mason FRS 1965. workspace.imperial.ac.uk. [dostęp 2014-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-22)]. (ang.).
  33. ↑ John Knott: Sir Alan Cottrell obituary. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 18 marca 2012. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  34. ↑ Professor W F Vinen. [w:] Strona internetowa University of Birmingham, Condensed Matter Physics [on-line]. cm.ph.bham.ac.uk. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  35. ↑ Jonathan Maxwell, Prudence M.J.H. Wormell: Charles Gorrie Wynne. 18 May 1911 – 1 October 1999. [w:] Biographical Memoirs of the Fellows of the Royal Society [on-line]. rsbm.royalsocietypublishing.org. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  36. ↑ Charles W. McCombie, Joseph C. Smith: Harold Horace Hopkins. [w:] Biographical Memoirs of the Fellows of the Royal Society [on-line]. rsbm.royalsocietypublishing.org. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  37. ↑ Sir Denis Rooke OM CBE FRS FREng. [w:] Strona internetowa Royal Academy of Engineering [on-line]. raeng.org.uk. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-15)]. (ang.).
  38. ↑ Professor Felix Weinberg. [w:] Strona internetowa Imperial College London [on-line]. imperial.ac.uk. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  39. ↑ Professor Walter Spear. [w:] Strona internetowa University of Dundee, Nethergate [on-line]. app.dundee.ac.uk, 3 marca 2008. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  40. ↑ Harold Neville Vazeille Temperley. [w:] Mathematics Genealogy Project [on-line]. genealogy.math.ndsu.nodak.edu. [dostęp 2014-07-15]. (ang.).
  41. ↑ Samson Abramsky: Temperley-Lieb Algebra: From Knot Theory to Logic and Computation via Quantum Mechanics. math.helsinki.fi, 14 paź 2009. [dostęp 2014-07-14].
  42. ↑ Andras (Andrew) Keller. [w:] National Archives, Kew, Richmond [on-line]. apps.nationalarchives.gov.uk. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  43. ↑ Prof Grenville Turner (FRS). [w:] Strona internetowa The University of Manchester, School of Earth, Atmospheric and Environmental Sciences [on-line]. manchester.ac.uk. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-15)]. (ang.).
  44. ↑ Professor Sir Richard Friend, FRS. [w:] Strona internetowa University of Cambridge > Cavendish Laboratory > Optoelectronics Group [on-line]. oe.phy.cam.ac.uk. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-24)]. (ang.).
  45. ↑ Wilson Sibbett. [w:] Strona internetowa University of St Andrews [on-line]. risweb.st-andrews.ac.uk. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  46. ↑ Professor Sir David A. King. [w:] Strona internetowa Queens' College, Cambridge > Surface Science Group [on-line]. www-jenkins.ch.cam.ac.uk. [dostęp 2014-07-19]. (ang.).
  47. ↑ Scientific research of Jean-Pierre Hansen. [w:] Strona internetowa University of Cambridge > Department of Chemistry [on-line]. www-theor.ch.cam.ac.uk. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  48. ↑ Professor Hinds; Faculty of Natural Sciences, Department of Physics. [w:] Strona internetowa mperial College London [on-line]. imperial.ac.uk. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  49. ↑ Prof. Gil Lonzarich. [w:] Strona internetowa Cavendish Laboratory, Cambridge [on-line]. qm.phy.cam.ac.uk. [dostęp 2014-07-14]. (ang.).
  50. ↑ Photonics Group > People > Prof. Roy Taylor. [w:] Strona internetowa Imperial College London [on-line]. www3.imperial.ac.uk. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-15)]. (ang.).
  51. ↑ Jeremy Bauberg - Royal Society [online] [dostęp 2021-08-25] (ang.).
  52. ↑ Professor Ortwin Hess - Imperial College London [online] [dostęp 2021-08-25] (ang.).
  53. ↑ Ella McPherson, Royal Society Gives Prestigious Awards To Oxford Researchers, „The Oxford Student”, 28 lipca 2018 [dostęp 2021-08-25] (ang.).
  54. ↑ Miles Padgett - The Royal Society [online] [dostęp 2021-08-25] (ang.).
  55. ↑ Senior NPL Fellow awarded prestigious Royal Society Medal [online] [dostęp 2021-08-25] (ang.).
  56. ↑ Prestigious award for galaxy evolution research [online], 24 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-25] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Medal_Rumforda&oldid=73604823”