John William Strutt

angielski fizyk, noblista

John William Strutt, 3. baron Rayleigh, Lord Rayleigh (ur. 12 listopada 1842 w Langford Grove, zm. 30 czerwca 1919 w Witham) – brytyjski fizyk, profesor Uniwersytetu w Cambridge (1879–1887) i Uniwersytetu w Londynie (od roku 1887), laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1904 „za badania nad gęstością najważniejszych gazów i odkrycie argonu[1].

John William Strutt
Ilustracja
Państwo działania

Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

12 listopada 1842
Maldon

Data i miejsce śmierci

30 czerwca 1919
Witham

profesor
Specjalność: fizyka
Alma Mater

Trinity College

Uczelnia

University of Cambridge,
University of London

Faksymile
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki
Medal Copleya

Życiorys

edytuj

Urodzony w Langford Grow w hrabstwie Essex, najstarszy syn Johna Strutta, 2. barona Rayleigh i Clary Vicars, córki kapitana Richarda Vicarsa. W dzieciństwie często chorował. Naukę rozpoczął w Harrow School. Później studiował matematykę na Trinity College w Cambridge. W roku 1865 uzyskał tytuł bakałarza, a w roku 1868 – Master of Arts. Został też przyjęty do Stowarzyszenia Trinity. Pozostawał w Stowarzyszeniu do lipca 1871 roku.

Po śmierci ojca w roku 1873 odziedziczył tytuł barona Rayleigh wraz z prawem do zasiadania w Izbie Lordów, poświęcił się jednak karierze naukowej. 12 czerwca 1873 roku został przyjęty do Towarzystwa Królewskiego. W latach 1885–1896 pełnił funkcję jego sekretarza, a w latach 1905–1908 – prezesa.

W latach 1879–1887 był profesorem fizyki (Cavendish Professor of Physics) w Cambridge. Od roku 1887 wykładał na Uniwersytecie Londyńskim.

Obszar badań

edytuj

Prowadził prace badawcze z zakresu gęstości gazów, promieniowania cieplnego, dokładnego oznaczenia jednostek elektrycznych i inne. W 1894 r. razem z Williamem Ramseyem odkrył argon. Opisał m.in. zjawiska rozpraszania światła na cząsteczkach mniejszych od długości jego fali (tzw. rozpraszanie Rayleigha) oraz fale powstające przy trzęsieniach ziemi (tzw. fale Rayleigha). Jego imieniem nazywane jest kryterium pozwalające odróżnić od siebie dwie linie widmowe światła.

Wyróżnienia, odznaczenia i upamiętnienie

edytuj

Za swoje badania otrzymał wiele odznaczeń: Royal Medal (1882 r.), Medal Mateucciego (1894 r.), Medal Copleya (1899 r.) i Medal Rumforda (w latach 1914 i 1920 – pośmiertnie). Lord Rayleigh został również laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1904 „za badanie gęstości większości znanych gazów i odkrycie argonu”. Na jego cześć zostały nazwane kratery na Marsie i Księżycu.

Życie osobiste

edytuj

19 lipca 1871 roku poślubił Evelyn Georgiana Mary Balfour (zm. 7 kwietnia 1934), córkę Jamesa Maitlanda Balfoura i lady Blanche Gascoyne-Cecil, córki 2. markiza Salisbury, siostry polityka Arthura Balfoura. John i Evelyn mieli czterech synów:

Lord Rayleigh zmarł w 1919 r. w Witham w hrabstwie Essex. Tytuł barona odziedziczył jego najstarszy syn.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Rayleigh, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-29].

Bibliografia

edytuj