Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii
Szkoła Podoficerów Zawodowych Kawalerii (Szk. Podof. Zaw. Kaw.[1]) – szkoła podoficerska kawalerii Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr kaw. Tadeusz Komorowski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Departament Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych |
Szkoła została zorganizowana latem 1926 roku w garnizonie Lwów. Z dniem 15 lipca 1926 roku Minister Spraw Wojskowych przeniósł do kadry oficerów kawalerii siedmiu oficerów i przydzielił ich do szkoły na stanowiska instruktorów oraz komendanta[2]. Następnie szkoła została przeniesiona do Jaworowa. Nauka w szkole trwała sześć miesięcy. Przez kolejnych pięć miesięcy kandydaci na podoficerów zawodowych doskonalili umiejętności w dywizjonach szkolnych organizowanych w dywizjach i brygadach kawalerii oraz w Szkole Jazdy Konnej w Centrum Wyszkolenia Kawalerii[3].
Kadra szkoły
edytujKomendanci:
- mjr kaw. Tadeusz Komorowski (19 VII 1926 – XII 1927)
- mjr kaw. Edmund Heldut-Tarnasiewicz (XII 1927[4] - 1929)
- mjr kaw. Kazimierz Suski de Rostwo (1929 – I 1931[5])
Kwatermistrz:
- rtm. Władysław Jan Olszowski (od 19 VII 1926)
Instruktorzy:
- mjr kaw. Józef Trenkwald z 8 p.uł.
- por. kaw. Paweł Bierzyński z 24 p.uł.
- por. kaw. Jerzy Jasiewicz z 2 p.uł.
- por. kaw. Janusz Kapuściński z 15 p.uł.
- por. kaw. Bolesław Pieczyński z 16 p.uł.
- por. kaw. Karol Stefan Rudnicki z 6 p.uł.
- por. kaw. Aleksander Sitek z 15 p.uł.[6]
Przypisy
edytuj- ↑ Skrót stosowany na przełomie lat 20. i 30. XX wieku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 19 lipca 1926 roku, s. 221.
- ↑ Stanisław Rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970, s. 110, 116. Piotr Stawecki, Wojsko Marszałka Józefa Piłsudskiego 12 V 1926 - 12 V 1935, Oficyna Wydawnicza „Rytm”, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-078-X, s. 118.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 364.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 14.
- ↑ Rotmistrz Aleksander Sitek urodził się 20 września 1897 roku w Miastkowie, w powiecie łukowskim. W kampanii wrześniowej 1939 roku dowódca szwadronu marszowego 7 psk. Zamordowany wiosną 1940 roku w Charkowie. 5 października 2007 roku mianowany pośmiertnie majorem.