Tyniec nad Ślęzą
Tyniec nad Ślęzą[4] (niem. Gross Tinz, od 1938 Gross Tinz an der Lohe[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Kobierzyce.
wieś | |
Pałac w Tyńcu nad Ślęzą | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) |
564[2] |
Strefa numeracyjna |
71 |
Kod pocztowy |
55-040[3] |
Tablice rejestracyjne |
DWR |
SIMC |
0875626 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego | |
Położenie na mapie gminy Kobierzyce | |
50°53′19″N 16°55′39″E/50,888611 16,927500[1] |
Podział administracyjny
edytujW latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wrocławskiego.
Położenie
edytujPrzez wieś przepływa rzeka Ślęza.
Nazwa wsi
edytujTyniec nad Ślęzą jest często błędnie nazywany Tyńcem nad Ślężą. Nazwa miejscowości pochodzi od rzeki Ślęzy, która przez nią przepływa, nie zaś od góry Ślęży leżącej w okolicy Sobótki (widać to doskonale w niemieckiej nazwie Tinz a. d. Lohe - natomiast góra Ślęża w języku niemieckim to Zobtenberg), zatem poprawną nazwą jest tylko nazwa Tyniec nad Ślęzą – taka też nazwa widnieje w urzędowym systemie identyfikatorów i nazw miejscowości.
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:
- kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła, wzmiankowany w 1170 i 1189, jednonawowy, murowany, zbudowany w stylu romańskim około 1250 r., najprawdopodobniej w dwóch etapach, przebudowany w stylu gotyckim w XIV w., kiedy dodano prezbiterium. Wieża znacznie późniejsza, datowana na XV wiek, gotycka. Świątynia była ponownie dwukrotnie przebudowywana, w roku 1666 i 1715, w stylu barokowym, wyposażenie wnętrza pochodzi głównie z okresu drugiej przebudowy. Oprócz wystroju barokowego w kościele znajduje się 6 kolumn romańskich z bogato zdobionymi głowicami, ambona z 1714, na południowej ścianie nawy obraz św. Marka z ok. 1720, ołtarz główny św. Jadwigi z 1753[7], ul. Szkolna
- zespół pałacowy, ul. Ogrodowa, z drugiej połowy XVIII w.:
- dom kawalerów maltańskich, obecny barokowy z około 1782 roku w miejscu starszego z pierwszej połowy XVI w., przebudowany w 1894.
- park
inne zabytki:
- ceglany pręgierz
- gotycka, monolitowa kapliczka słupowa w murze cmentarza kościelnego[8]
- figura św. Jana Nepomucena autorstwa Johanna Urbanskyego z 1733 r.[9] przy kościele. Na postumencie kartusze, górny przedstawiający śmierć Jana Nepomucena (wrzucenie z mostu do Wełtawy), dolny herb fundatora: Johanna Josepha von Götzena.
-
Kościół i figura Nepomucena
-
Herb von Götzena
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 142151
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1323 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 119.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 233. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 120
- ↑ Michał Zalewski: Gotycka kapliczka słupowa w Tyńcu nad Ślęzą. kapliczki.org.pl. [dostęp 2016-11-25].
- ↑ Figura św. Jana Nepomucena w Tyńcu nad Ślęzą. kapliczki.org.pl. [dostęp 2012-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
Bibliografia
edytuj- Czesław Cetwiński, Zabytki architektury w województwie wrocławskim, Wyd. Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, 1987
- Marta Miniewicz, Dorota Waligóra, Marcin Wolny, Kobierzyce przewodnik po gminie, Kobierzyce 2006 ISBN 978-922-822-8