Ulica św. Gertrudy w Krakowie

ulica w Krakowie

Ulica św. Gertrudy w Krakowie biegnie wzdłuż Plant, od Poczty Głównej do Wawelu. Została wytyczona w latach 70. XIX wieku w miejscu drogi, która niegdyś prowadziła wzdłuż murów miejskich. Stanowi fragment I obwodnicy Krakowa.

ulica św. Gertrudy
Stare Miasto
Ilustracja
Widok ulicy w kierunku północnym. Po lewej Planty.
Państwo  Polska
Miejscowość Kraków
Długość 660 m
Plan
Plan przebiegu ulicy
Przebieg
Ikona ulica skrzyżowanie.svg ul. Sienna, ul. Westerplatte, ul. Starowiślna
Ikona ulica z prawej.svg ul. Dominikańska
Ikona ulica z lewej.svg ul. J.Sarego
Ikona ulica z lewej.svg ul. św.Sebastiana
Ikona ulica skrzyżowanie.svg ul. św.Idziego, ul. Bernardyńska, ul. Stradomska
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica św. Gertrudy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „ulica św. Gertrudy”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „ulica św. Gertrudy”
50,057535°N 19,940556°E/50,057535 19,940556
Multimedia w Wikimedia Commons

Tu – na obecnych Plantach – w pobliżu ul. Siennej znajdował się kościół św Gertrudy – zwany także kościołem Złoczyńców. Na otaczającym kościół cmentarzu chowano osoby skazane na karę śmierci i ścięte mieczem katowskim. Cmentarz zamknięto po 1796 r. Świątynię zamknięto w 1810 r, a w 1820 r. władze miejskie sprzedały na licytacji ruinę kościółka (którą ostatecznie rozebrano w 1822 r.) i nie pozwoliły na zabudowę powstałego placu, gdyż już dojrzewała myśl założenia Plant.

Po II wojnie światowej w 1950 r. ulicy nadano imię Ludwika Waryńskiego – działacza ruchu robotniczego; w 1990 r. przywrócono starą nazwę – św. Gertrudy.

Niektóre kamieniceEdytuj

  • Pod nr 2 znajduje się kamienica wzniesiona w duchu historyzmu według projektu Karola Zaremby w 1889 r.
  • Nr 5 to specjalnie zaprojektowany budynek kina „Wanda” (dziś delikatesy spożywcze) otwarty uroczyście w 1912 r. Fasada zachowała secesyjną dekorację z mozaiką.
  • Pod nr 6 znajduje się hotel Monopol zaprojektowany przez Filipa Pokutyńskiego w 1876 r. z fasadą w stylu eklektycznym i lustrzaną nadbudową z ostatnich lat.
  • Budynek nr 12 A pochodzący z 1886 r. zachował wystrój z ostatniej modernizacji w 1938 r. Na klatce schodowej znajdują się witraże ze scenami alegorycznymi.
  • Kamienice 23-24 zostały zbudowane przez zakon księży Misjonarzy i stanowią własność kościelną. W latach II wojny światowej znajdowała się w nich siedziba Abwehry – niemieckiego wywiadu wojskowego.
  • Kompleks budynków 26-29 to hotel „Royal”, przed II wojną światową były to 4 hotele: Royal, Union, City i Garnizonowy. W okresie II wojny światowej zamieszkiwali tutaj żołnierze niemieccy, po wojnie do 1954 roku mieściło się Dowództwo Krakowskiego Okręgu Wojskowego, następnie kasyno i hotel garnizonowy. Ostatecznie po generalnym remoncie w 1987 roku, obiekt połączono w jeden kompleks hotelowy pod nazwą Hotel „Royal” z 120 miejscami noclegowymi.


  • Widok od skrzyżowania z ul. Dominikańską na południe.

  • Budynek dawnego kina „Wanda”.

  • Hotel Royal.

  • Tablica pamięci generała Władysława Andersa, wmurowana w ścianę hotelu „Royal”.


PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Krzysztof Jakubowski, Spacerownik krakowski, s. 142.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ulica_św._Gertrudy_w_Krakowie&oldid=61307797”