Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie

ulica w Warszawie

Ulica Mikołaja Kopernika – ulica w śródmieściu Warszawy.

Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie
Śródmieście Północne
Ilustracja
Ulica Kopernika przy ul. Tamka
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

600m

Przebieg
ul. Foksal
70m ul. Przybosia
90m ul. Szczygla
250m ul. Ordynacka
300m ul. Tamka
350m ul. Konopczyńskiego
410m ul. Świętokrzyska
460m ul. Bartoszewicza
480m ul. Karasia
600m ul. Krakowskie Przedmieście/ul. Oboźna
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Mikołaja Kopernika w Warszawie”
Ziemia52°14′09,5″N 21°01′13,4″E/52,235972 21,020389
Ulica Kopernika przed 1939

Przebieg

edytuj

Na całej długości jest ulicą jednojezdniową, o dwóch pasach ruchu. Składa się z trzech odcinków.

W przeszłości drogi biegnące wzdłuż dzisiejszej ulicy Kopernika nosiły nazwy: Zjawienie, Aleksandria, Wróbla (odcinek od Foksal do Ordynackiej). Połączenie dwóch ostatnich w jedną ulicę i nadanie jej nazwy na cześć Mikołaja Kopernika nastąpiło w 1907[2].

W listopadzie 2012 Rada Warszawy uściśliła brzmienie nazwy ulicy zmieniając ją z Kopernika na Mikołaja Kopernika[3].

Historia

edytuj

W 1670 książę Aleksander Zasławski założył jurydykę przy drodze Zjawienie, później od jego imienia nazwaną Aleksandrią. W XVIII wieku stało w okolicy 7 murowanych domów i 12 drewnianych dworków oraz ocalałe z pożaru w 1788 skrzydło pałacu księcia de Nassau. Następnie przy Aleksandrii miał swoją rezydencję i sklepy Seweryn Uruski. W latach 1874–1875 zbudowano w Aleksandrii szpital dla dzieci, który istnieje do dziś.

Po połączeniu dróg w jedną ulicę Kopernika wzniesiono kilka wielopiętrowych kamienic, m.in. w 1911 budynek Centralnego Towarzystwa Rolniczego (obecnie Kopernika 30). W latach 20. XX wieku zbudowano gmach zaprojektowany przez Antoniego Jawornickiego do pełnienia funkcji hotelowych, którego pierwszym gospodarzem stał się Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych (Kopernika 36/40).

W czasie powstania warszawskiego, na odcinku między ulicami Szczyglą i Foksal znajdowała się powstańcza barykada[4]. Zabudowa ulicy została częściowo zniszczona w wyniku bombardowań Luftwaffe 6 września 1944[5].

Po II wojnie światowej przedłużono ulicę Świętokrzyską, łącząc ją z ulicą Kopernika (wcześniej kończyła się przy Nowym Świecie).

Według koncepcji z początku lat 50. XX wieku[6] ulica Kopernika miała stanowić odciążenie Nowego Światu i przejąć ruch w kierunku północnym. W tym celu przewidziano jezdnię między Domem Partii i Muzeum Narodowym, która miała wiaduktem przechodzić nad Alejami Jerozolimskimi i dalej po wyburzeniu domów przy Smolnej i Foksalu przebiegać poszerzoną ulicą Kopernika, dalej po wyburzeniu szpitala dziecięcego dochodzić przy pomniku Kopernika do Krakowskiego Przedmieścia.

Ważniejsze obiekty

edytuj

Obiekty nieistniejące

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Krzysztof Śmietana: Za miesiąc Świętokrzyska będzie węższa. warszawa.gazeta.pl, 2013-09-09. [dostęp 2013-10-08].
  2. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 367. ISBN 83-86619-97X.
  3. Uchwała N r XLVI/1259/2012 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie nazw niektórych ulic, placów, ronda i skwerów w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego [on-line]. mazowieckie.pl, 21 listopada 2012. s. 2. [dostęp 2013-10-10].
  4. Stanisław Komornicki: Na barykadach Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964, s. 244.
  5. Włodzimierz Rosłoniec: Grupa „Krybar” Powiśle 1944. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1989, s. 188, 191. ISBN 83-211-1037-1.
  6. Wacław Ostrowski, Zespoły zabytkowe a urbanistyka, Warszawa: Arkady, 1980, ISBN 83-213-2973-X, OCLC 830256724.

Bibliografia

edytuj