Wacław Jerzy Hryniewicz
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
Wacław Jerzy Hryniewicz (ur. 10 stycznia 1909 w Petersburgu, zm. 1987 w Londynie)[1] – polski architekt, projektant wnętrz i plakacista.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 stycznia 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1987 |
| Narodowość | |
| Alma mater | |
| Praca | |
| Styl | |
Życiorys
edytujUkończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, po których podjął pracę architekta. W 1937 uczestniczył w tworzeniu pawilonu polskiego na Międzynarodowej Wystawie Sztuki, Techniki i Życia Nowoczesnego (Exposition internationale des arts et des techniques appliqués à la vie moderne) w Paryżu[2].
We wrześniu 1939 po agresji ZSRR na Polskę dostał się do sowieckiej niewoli[1]. W 1941 na mocy ustaleń układu Sikorski-Majski został zwolniony z łagru i mógł wstąpić do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Powstały w ten sposób 2 Korpus Polski stał się w 1942 filarem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W szeregach 2. korpusu wziął udział w bitwie o Monte Cassino w 1944[1]. Jeszcze podczas trwania bitwy, bo 18 maja gen. Anders podjął decyzję o utworzeniu cmentarza wojennego dla poległych w niej żołnierzy. Wraz z Jerzym Skolimowskim Wacław Hryniewicz zaprojektował nekropolię, która powstała na przełomie lat 1944–1945[3].
Po zakończeniu II wojny światowej i demobilizacji w 1945 osiadł na stałe w Wielkiej Brytanii. Zmarł w Londynie, lecz został pochowany na swoim cmentarzu na Monte Cassino.
Dokonania
edytuj- Restauracja na Gubałówce w Zakopanem (1939) – autorzy: Arseniusz Romanowicz, Piotr Szymaniak i Jacek Szwemin, współpraca: Zygmunt Kotyński, Eugeniusz Szparkowski, Wacław Kowalik, Antoni Kenar i Kazimierz Mann[4]
- Polski Cmentarz Wojenny na Monte Cassino (1944–1945) – współautor: Jerzy Skolimowski
Konkursy
edytuj- Projekt rozplanowania terenów Pola Mokotowskiego i folwarku Rakowiec wraz z przyległymi terenami państwowymi i prywatnymi (1934) – współautorzy: Helena Morsztynkiewiczowa, Jerzy Hryniewiecki, J. Stanisławska, Wacław Podlewski i Tadeusz Sieczkowski (nagroda równorzędna)
- Projekt gmachu Państwowego Instytutu Meteorologicznego (Aerologicznego) w Warszawie na Bielanach (1938) – współautorzy: Anna Kodelska i Władysław Stokowski (I nagroda)
- Projekt rozplanowania komunikacyjnego portu lotniczego na Gocławiu w Warszawie (1938) – współautorzy: Czesław Duchnowski, Aleksander Kodelski, Anna Kodelska i Władysław Stokowski (zakupiony)
- Projekt szkicowy pawilonu polskiego na Wystawę Światową w Nowym Jorku w 1939 (1938) – współautorzy: Lucjan I. Piętka, Stefan Osiecki, Jerzy Skolimowski i Eugeniusz Szparkowski (I nagroda)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Wacław Jerzy Hryniewicz. SARP. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).
- ↑ Pawilon polski na na Międzynarodowej Wystawie „Sztuka i Technika” w Paryżu. „Architektura i Budownictwo”, nr 6, 1937. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).
- ↑ Maki pamięci – Rocznica bitwy pod Monte Cassino. gazetaolsztynska.pl. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).
- ↑ Restauracja na Gubałówce. obiekty.architektsarp.pl. [dostęp 2024-05-30]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Wacław Jerzy Hryniewicz, SARP