Wybrzeże Gdańsk (żużel)
GKS Wybrzeże Gdańsk – polski klub żużlowy z Gdańska. W latach 1957–2005, uwzględniając jego protoplastów, brał udział w rozgrywkach ligowych. W późniejszym czasie przestał funkcjonować.
Pełna nazwa |
Gdański Klub Sportowy Wybrzeże |
---|---|
Barwy |
czerwono-biało-niebieskie |
Data założenia |
17 kwietnia 1945 (klub)[1] |
Debiut w najwyższej lidze |
10 kwietnia 1960 (Legia Gdańsk) |
Państwo | |
Siedziba | |
Stadion |
W latach 1957–1959 w rozgrywkach ligowych występował gdański LPŻ „Neptun”, który przed sezonem 1960 połączył się z sekcją warszawskiej Legii tworząc klub pod nazwą Legia Gdańsk. Przed sezonem 1962 został on przejęty przez GKS „Wybrzeże” (zał. 1945).
HistoriaEdytuj
Początki sportu żużlowego na Pomorzu sięgają pierwszych lat po wojnie. W 1947 roku w jednych z pierwszych indywidualnych mistrzostw Polski, jeszcze na przystosowanych motocyklach drogowych, ścigali się reprezentanci, aż trzech trójmiejskich klubów, które jednak zniknęły wraz z zakończeniem okresu rozkwitu żużla w Polsce.
Żużel do Gdańska powrócił w 1957 roku, kiedy powołano LPŻ. W 1960 roku do Gdańska przeniesiono I-ligową sekcję żużlową warszawskiej Legii, która połączyła się z III-ligowym LPŻ Neptunem Gdańsk. W 1962 sekcję żużlową przejął GKS „Wybrzeże” Gdańsk, istniejący od 1945. Odtąd zespół przez trzydzieści lat startował głównie w najwyższej lidze, nie odnosząc jednak spektakularnych sukcesów. Najlepsze lata przypadają na okres startów w Gdańsku Zenona Plecha, wicemistrza świata z 1979 roku i wielokrotnego indywidualnego mistrza Polski.
Od początku lat 90. zespół balansuje na krawędzi ekstraligi, spadając i awansując na przemian. Od tego czasu z przerwami trwa współpraca z Rafinerią Gdańską (obecnie Grupa Lotos). Ostatnie lata stały pod znakiem problemów organizacyjnych spowodowanych zadłużeniem z lat poprzednich, które w 2005 roku doprowadziły do przejęcia działalności ostatniej czynnej sekcji sportowej „Wybrzeża” przez nowy twór, kontynuujący jej tradycje, a przed sezonem 2006 do całkowitego zawieszenia działalności GKS-u i stworzenia w Gdańsku nowego klubu, który rozpoczął starty od najniższej ligi.
Poszczególne sezonyEdytuj
Sezon | Rozgrywki ligowe | Uwagi | |||
---|---|---|---|---|---|
Liga | Miejsce | ||||
1957 | III | III liga (gr. „północ”) | 4/5 | ||
1958 | III liga | 7/10 | |||
1959 | III liga | 3/8 | Awans w wyniku reorganizacji rozgrywek – podjęto decyzję o likwidacji III ligi | ||
Fuzja z Legią Warszawa i zajęcie jej miejsca w I lidze w sezonie 1960 | |||||
1960 | I | I liga | 2/8 | ||
1961 | I liga | 7/8 | Wygrane baraże o utrzymanie | ||
1962 | I liga | 5/8 | |||
1963 | I liga | 5/8 | 6/8 | ||
1964 | I liga | 5/8 | |||
1965 | I liga | 3/8 | 3/8 | ||
1966 | I liga | 4/8 | |||
1967 | I liga | 2/8 | 4/8 | ||
1968 | I liga | 8/8 | |||
1969 | I liga | 6/8 | |||
1970 | I liga | 7/8 | Wygrane baraże o utrzymanie | ||
1971 | I liga | 7/8 | Przegrane baraże o utrzymanie | ||
1972 | II | II liga | 2/8 | Przegrane baraże o awans | |
1973 | II liga | 3/8 | |||
1974 | II liga | 2/8 | Wygrane baraże o awans | ||
1975 | I | I liga | 8/8 | Brak spadku – podjęto decyzję o powiększeniu I ligi[a] | |
1976 | I liga | 9/10 | Wygrane baraże o utrzymanie | ||
1977 | I liga | 6/10 | |||
1978 | I liga | 2/10 | |||
1979 | I liga | 5/10 | |||
1980 | I liga | 9/10 | Wygrane baraże o utrzymanie | ||
1981 | I liga | 4/10 | |||
1982 | I liga | 5/10 | |||
1983 | I liga | 5/10 | |||
1984 | I liga | 7/10 | |||
1985 | I liga | 2/10 | |||
1986 | I liga | 7/10 | |||
1987 | I liga | 7/10 | |||
1988 | I liga | 6/10 | |||
1989 | I liga | 9/10 | |||
1990 | II | II liga | 6/10 | ||
1991 | II liga | 3/12 | Wygrane baraże o awans | ||
1992 | I | I liga | 9/10 | ||
1993 | II | II liga | 1/10 | ||
1994 | I | I liga | 5/10 | ||
1995 | I liga | 9/10 | |||
1996 | II | II liga | 3/12 | ||
1997 | II liga | 4/11 | |||
1998 | II liga | 2/12 | |||
1999 | I | I liga | 3/10 | ||
2000 | Ekstraliga | 8/8 | |||
2001 | II | I liga | 1/8 | ||
2002 | I | Ekstraliga | 7/8 | Wygrane baraże o utrzymanie | |
2003 | Ekstraliga | 7/8 | Przegrane baraże o utrzymanie | ||
2004 | II | I liga | 1/7 | ||
2005 | I | Ekstraliga | 7/8 | Wygrane baraże o utrzymanie |
Poziom ligowy | Liczba sezonów | Sezony |
---|---|---|
I | 35 | 1960–1971, 1975–1989, 1992, 1994–1995, 1999–2000, 2002–2003, 2005 |
II | 11 | 1972–1974, 1990–1991, 1993, 1996–1998, 2001, 2004 |
III | 3 | 1957–1959 |
OsiągnięciaEdytuj
KrajoweEdytuj
Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników reprezentujących klub w rozgrywkach pod egidą PZM oraz GKSŻ.
Mistrzostwa PolskiEdytuj
Młodzieżowe drużynowe mistrzostwa Polski
Mistrzostwa Polski par klubowych
Młodzieżowe mistrzostwa Polski par klubowych
Indywidualne mistrzostwa Polski
- 1. miejsce (3):
- 2. miejsce (4):
- 3. miejsce (3):
Młodzieżowe indywidualne mistrzostwa Polski
- 1. miejsce (1):
- 3. miejsce (7):
PozostałeEdytuj
Puchar Polskiego Związku Motorowego
- 3. miejsce (1):
- 1. miejsce (2):
- 2. miejsce (5):
- 3. miejsce (2):
- 1. miejsce (2):
- 2. miejsce (1):
- 3. miejsce (3):
- 1. miejsce (2):
- 2. miejsce (1):
- 3. miejsce (2):
MiędzynarodoweEdytuj
Poniższe zestawienia obejmują indywidualne osiągnięcia zawodników krajowych na arenie międzynarodowej, a także w barwach reprezentacji Polski, w rozgrywkach pod egidą FIM oraz FIM Europe.
Mistrzostwa świataEdytuj
- 1. miejsce (2):
- 2. miejsce (2):
- 3. miejsce (3):
- 2. miejsce (1):
- 3. miejsce (2):
Indywidualne mistrzostwa świata
- 2. miejsce (1):
Indywidualne mistrzostwa świata juniorów
- 2. miejsce (1):
Mistrzostwa EuropyEdytuj
- 1. miejsce (1):
- 3. miejsce (1):
Indywidualne mistrzostwa Europy
- 3. miejsce (1):
Inne sekcjeEdytuj
Gdański Klub Sportowy „Wybrzeże” posiadał bogate tradycje w wielu dyscyplinach sportu. Na przestrzeni lat, oprócz sekcji żużlowej, istniały sekcje:
- bokserska (1945-1990)
- 3 medale olimpijskie – srebrny Aleksego Antkiewicza (Helsinki 1952), brązowy Aleksego Antkiewicza (Londyn 1948), brązowy Huberta Skrzypczaka (Meksyk 1968)
- 3 tytuły mistrza Europy – Zenon Stefaniuk (1953, 1955), Hubert Skrzypczak (1968)
- 3 tytuły wicemistrza Europy – Bogdan Węgrzyniak (1953), Henryk Dampc (1959), Hubert Skrzypczak (1965)
- brązowy medal mistrzostw Europy – Aleksy Antkiewicz (1953)
- 21 tytułów indywidualnego mistrza Polski seniorów
- koszykarska (1949-1995, 2007-2009)
- medale mistrzostw Europy (Zbigniew Dregier) – srebrny (Wrocław 1963), dwa brązowe (Moskwa 1965 i Helsinki 1967)
- 4 tytuły mistrzów Polski – 1971, 1972, 1973, 1978
- 3 puchary Polski – 1976, 1978, 1979
- judo (1958-2002)
- 2 medale olimpijskie Janusza Pawłowskiego – srebrny (Seul 1988), brązowy (Moskwa 1980)
- 4 brązowe medale mistrzostw świata – Antoni Reiter (1973), Janusz Pawłowski (1979, 1983, 1987)
- medale mistrzostw Europy Antoniego Reitera – złoty (1975), srebrny (1974), brązowy (1976), ponadto brązowe: Jan Okrój (1963), Kazimierz Jaremczak (1965), Czesław Kur (1968, 1969), Janusz Pawłowski (1982, 1983, 1986)
- 45 tytułów indywidualnych mistrzów Polski
- 11 tytułów drużynowego mistrza Polski
- piłki ręcznej mężczyzn (1951-2002, od 2010)
- dwa brązowe medale mistrzostw świata – Marek Panas (RFN 1982), Daniel Waszkiewicz (RFN 1982)
- dwa tytuły klubowego wicemistrza Europy – 1985, 1986
- 10 tytułów mistrza Polski (1966, 1984 – 1988, 1991, 1992, 2000, 2001)
- lekkoatletyczna (1945-1971)
- tytuł wicemistrza Europy – Władysław Nikiciuk (oszczep, 1966)
- brązowy medal mistrzostw Europy – Władysław Komar (kula, 1966)
- 22 tytuły mistrzów Polski seniorów
- gimnastyczna (1952-1956)
- brązowy medal olimpijski – Lidia Szczerbińska (Melbourne 1956)
- piłki ręcznej kobiet (1952-1963)
- piłkarska (1945-1961)
- siatkarska (1945-1969)
- kolarska (1945-1955)
- motocyklowa (1948-1955)
- zapaśnicza (1951-1955)
Zobacz teżEdytuj
UwagiEdytuj
- ↑ 14 grudnia 1975 roku Plenum GKŻ PZM podjęło decyzję o zwiększeniu liczby drużyn w I lidze z 8 do 10. W ten sposób awans uzyskała Stal Toruń (wicemistrz II ligi) i Wybrzeże Gdańsk, które wcześniej zostało z I ligi zdegradowane.
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Historia speedway’a w Polsce. speedwayw.pl. (pol.).