GKS Wybrzeże Gdańsk (żużel)
Gdański Klub Sportowy Wybrzeże – nieistniejący polski klub żużlowy z Gdańska.
| |||
| Pełna nazwa | Gdański Klub Sportowy Wybrzeże | ||
| Barwy | czerwono-biało-niebieskie | ||
| Data założenia | 17 kwietnia 1945[1] 31 marca 1962 (sekcja żużlowa) | ||
| Debiut w najwyższej lidze | 15 kwietnia 1962 Sparta 46:32 Wybrzeże | ||
| Stadion | Stadion Żużlowy w Gdańsku | ||
Spis treści
Historia klubuEdytuj
Początki sportu żużlowego na Pomorzu sięgają pierwszych lat po wojnie. W 1947 roku w jednych z pierwszych indywidualnych mistrzostw Polski, jeszcze na przystosowanych motocyklach drogowych, ścigali się reprezentanci, aż trzech trójmiejskich klubów, które jednak zniknęły wraz z zakończeniem okresu rozkwitu żużla w Polsce.
Żużel do Gdańska powrócił w 1957 roku, kiedy powołano LPŻ. W 1960 roku do Gdańska przeniesiono I-ligową sekcję żużlową warszawskiej Legii, która połączyła się z III-ligowym LPŻ Neptunem Gdańsk. W 1962 sekcję żużlową przejął GKS „Wybrzeże” Gdańsk, istniejący od 1945. Odtąd zespół przez trzydzieści lat startował głównie w najwyższej lidze, nie odnosząc jednak spektakularnych sukcesów. Najlepsze lata przypadają na okres startów w Gdańsku Zenona Plecha, wicemistrza świata z 1979 roku i wielokrotnego indywidualnego mistrza Polski.
Od początku lat 90. zespół balansuje na krawędzi ekstraligi, spadając i awansując na przemian. Od tego czasu z przerwami trwa współpraca z Rafinerią Gdańską (obecnie Grupa Lotos). Ostatnie lata stały pod znakiem problemów organizacyjnych spowodowanych zadłużeniem z lat poprzednich, które w 2005 roku doprowadziły do przejęcia działalności ostatniej czynnej sekcji sportowej „Wybrzeża” przez nowy twór, kontynuujący jej tradycje, a przed sezonem 2006 do całkowitego zawieszenia działalności GKS-u i stworzenia w Gdańsku nowego klubu, który rozpoczął starty od najniższej ligi.
Poszczególne sezonyEdytuj
| Wyniki ze wszystkich sezonów Wybrzeża Gdańsk | ||
|---|---|---|
| ||
Osiągnięcia klubuEdytuj
Inne sekcjeEdytuj
Gdański Klub Sportowy „Wybrzeże” posiadał bogate tradycje w wielu dyscyplinach sportu. Na przestrzeni lat, oprócz sekcji żużlowej, istniały sekcje:
- bokserska (1945-1990)
- 3 medale olimpijskie – srebrny Aleksego Antkiewicza (Helsinki 1952), brązowy Aleksego Antkiewicza (Londyn 1948), brązowy Huberta Skrzypczaka (Meksyk 1968)
- 3 tytuły mistrza Europy – Zenon Stefaniuk (1953, 1955), Hubert Skrzypczak (1968)
- 3 tytuły wicemistrza Europy – Bogdan Węgrzyniak (1953), Henryk Dampc (1959), Hubert Skrzypczak (1965)
- brązowy medal mistrzostw Europy – Aleksy Antkiewicz (1953)
- 21 tytułów indywidualnego mistrza Polski seniorów
- koszykarska (1949-1995, 2007-2009)
- medale mistrzostw Europy (Zbigniew Dregier) – srebrny (Wrocław 1963), dwa brązowe (Moskwa 1965 i Helsinki 1967)
- 4 tytuły mistrzów Polski – 1971, 1972, 1973, 1978
- 3 puchary Polski – 1976, 1978, 1979
- judo (1958-2002)
- 2 medale olimpijskie Janusza Pawłowskiego – srebrny (Seul 1988), brązowy (Moskwa 1980)
- 4 brązowe medale mistrzostw świata – Antoni Reiter (1973), Janusz Pawłowski (1979, 1983, 1987)
- medale mistrzostw Europy Antoniego Reitera – złoty (1975), srebrny (1974), brązowy (1976), ponadto brązowe: Jan Okrój (1963), Kazimierz Jaremczak (1965), Czesław Kur (1968, 1969), Janusz Pawłowski (1982, 1983, 1986)
- 45 tytułów indywidualnych mistrzów Polski
- 11 tytułów drużynowego mistrza Polski
- piłki ręcznej mężczyzn (1951-2002, od 2010)
- dwa brązowe medale mistrzostw świata – Marek Panas (RFN 1982), Daniel Waszkiewicz (RFN 1982)
- dwa tytuły klubowego wicemistrza Europy – 1985, 1986
- 10 tytułów mistrza Polski (1966, 1984 – 1988, 1991, 1992, 2000, 2001)
- lekkoatletyczna (1945-1971)
- tytuł wicemistrza Europy – Władysław Nikiciuk (oszczep, 1966)
- brązowy medal mistrzostw Europy – Władysław Komar (kula, 1966)
- 22 tytuły mistrzów Polski seniorów
- gimnastyczna (1952-1956)
- brązowy medal olimpijski – Lidia Szczerbińska (Melbourne 1956)
- piłki ręcznej kobiet (1952-1963)
- piłkarska (1945-1961)
- siatkarska (1945-1969)
- kolarska (1945-1955)
- motocyklowa (1948-1955)
- zapaśnicza (1951-1955)