Azotan miedzi(II)

związek chemiczny
(Przekierowano z Azotan(V) miedzi(II))

Azotan miedzi(II), Cu(NO3)2nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu azotowego i miedzi. Postać bezwodna tworzy niebiesko-zielone kryształy i sublimuje w próżni w temperaturze 150–200 °C[6].

Azotan miedzi(II)
krystaliczny trihydrat roztwór w rozc. HNO3
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Cu(NO3)2

Masa molowa

Cu(NO3)2 – 187,57 g/mol
Cu(NO3)2·3H2O – 241,60 g/mol
Cu(NO3)2·6H2O – 295,65 g/mol

Wygląd

zielononiebieskie kryształy (bezwodny) lub niebieskie kryształy (uwodniony)[1][2]

Identyfikacja
Numer CAS

3251-23-8 (bezwodny)
10031-43-3 (trihydrat)
13478-38-1 (heksahydrat)[1]

PubChem

167780

Podobne związki
Inne aniony

chlorek miedzi(II)

Inne kationy

azotan potasu, azotan srebra

Podobne związki

siarczan miedzi(II)

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Właściwości

edytuj

Tworzy formy uwodnione Cu(NO
3
)
2
·xH
2
O
, gdzie x = 2,5, 3 lub 6. Sześciowodzian (heksahydrat) łatwo traci wodę w temp. 25 °C dając Cu(NO
3
)·3H
2
O
. Bezwodny Cu(NO
3
)
2
jest otrzymywany z Cu oraz N
2
O
4
zgodnie z reakcją

Cu + 3N
2
O
4
→ [NO][Cu(NO
3
)
3
] + 2NO

w obecności katalizatora MeCN, po której następuje rozkład [NO][Cu(NO
3
)
2
do Cu(NO
3
)
2
[7]. Próba dehydratacji dowolnego uwodnionego azotanu miedzi(II) przez ogrzewanie prowadzi jednak do tlenków, a nie Cu(NO
3
)
2
. W temp. 80 °C hydrat przekształca się bowiem w zasadowy azotan miedzi(II), Cu
2
(NO
3
)(OH)
3
, który po podgrzaniu do 180 °C daje CuO[2].

Otrzymywanie

edytuj

Azotan miedzi można otrzymać np.:

  • w reakcji kwasu azotowego z miedzią[2]:
ze stężonym kwasem azotowym: Cu + 4HNO
3
→ Cu(NO
3
)
2
+ 2NO
2
↑ + 2H
2
O
z rozcieńczonym, zimnym kwasem azotowym: 3Cu + 8HNO
3
→ 3Cu(NO
3
)
2
+ 2NO↑ + 4H
2
O

W warunkach standardowych uwodniony azotan miedzi jest niebieskim, krystalicznym ciałem stałym. Rozpuszcza się w wodzie. Roztwór ma odczyn kwasowy.

Zastosowanie

edytuj

Stosowany jest m.in. do barwienia ceramiki, nabłyszczania żelaza, produkcji papieru światłoczułego, jako utleniacz w paliwach rakietowych i w pirotechnice[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Pradyot Patnaik: Handbook of Inorganic Chemicals. The McGraw-Hill Companies, 2003, s. 269–271. ISBN 0-07-049439-8.
  2. a b c d H. Wayne Richardson: Copper Compounds. W: Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry. Wiley-VCH, Weinheim, 2005. DOI: 10.1002/14356007.a07_567.
  3. a b c Department of Chemistry, The University of Akron: Cupric nitrate. [dostęp 2012-02-23]. (ang.).
  4. a b Azotan miedzi(II), hydrat (nr 229636) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  5. CRC Handbook of Chemistry and Physics. Wyd. 83. Boca Raton: CRC Press, 2003, s. 4-23.
  6. Pass, Sutcliffe: Practical Inorganic Chemistry. London: Chapman and Hall, 1968.
  7. C. Housecroft, E. Sharpe: Inorganic Chemistry. Pearson Prentice Hall, 2005 (wydanie II), s. 636. ISBN 0130-39913-2.