Cicindela decemnotata

gatunek owada

Cicindela decemnotatagatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny trzyszczowatych. Zamieszkuje zachodnią Nearktykę od Alaski po Nowy Meksyk.

Cicindela decemnotata
Say, 1817
Ilustracja
Podgatunek nominatywny
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

trzyszczowate

Plemię

Cicindelini

Podplemię

Cicindelina

Rodzaj

Cicindela

Podrodzaj

Cicindela s.str.

Gatunek

Cicindela (Cicindela) decemnotata

Synonimy
  • Cicindela decemnotata albertina Casey, 1913
  • Cicindela lantzi E.D. Harris, 1913

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1817 roku przez Thomasa Saya[1]. W 1913 roku Thomas Casey opisał podgatunek C. decemnotata albertina[2], a E.D. Harris gatunek C. lantzi – oba już w 1915 roku zsynonimizowane zostały z C. decemnotata przez Walthera Horna[3]. Współcześnie wyróżniane podgatunki wprowadzone w 2012 roku zostały przez C. Barry’ego Knisleya i Michaela G. Kippenhana[4]. Wyróżnia się ich cztery[5][6]:

  • Cicindela decemnotata bonnevillensis Knisley et Kippenhan, 2012
  • Cicindela decemnotata decemnotata Say, 1817
  • Cicindela decemnotata meriwetheri Knisley et Kippenhan, 2012
  • Cicindela decemnotata montevolans Knisley et Kippenhan, 2012

W obrębie podrodzaju nominatywnego rodzaju Cicindela gatunek ten tworzy grupę decemnotata wraz z C. ancocisconensis, C. arida, C. denverensis, C. fulgida, C. latesignata, C. lengi, C. limbalis, C. nigrior, C. ohlone, C. parowana, C. pimeriana, C. plutonica, C. pugetana, C. purpurea, C. scutellaris, C. splendida, C. tenuicincta i C. tranquebarica[5].

Morfologia edytuj

Chrząszcz o ciele długości od 12 do 14 mm. Jego warga górna w przypadku obu płci jest kremowo biała, a spód ciała jest zawsze w całości metalicznie niebiesko-zielony, bez odcieni miedzianych na tułowiu. Wierzch ciała bywa natomiast ubarwiony rozmaicie. U podgatunku nominatywnego może być trawiastozielony, ciemnozielony, oliwkowy, niebieskozielony, zielonofioletowy, fioletowy, czerwonofioletowy lub czarny. U C. d. meriwetheri jest on zielony z pokrywami wąsko obrzeżonymi barwą jaskrawozieloną, ciemnozieloną lub niebieskozieloną. U C. d. bonnevillensis wierzch ciała bywa od jaskrawozielonego do ciemnoniebieskiego lub fioletowego. U C. d. montevolans jest on matowo czerwonofioletowy. Spośród typowych dla trzyszczy paskowatych plam kremowej barwy na pokrywach komplet występuje u podgatunku nominatywnego. U C. d. meriwetheri występują plamy środkowe i wierzchołkowe, ale brak jest barkowych. Plamy u C. d. decemnotata i C. d. meriwetheri są dobrze zaznaczone, grube, a środkowa z nich zakrzywia się pod ostrym kątem ku tyłowi i nie osiąga zewnętrznej krawędzi pokryw. U pozostałych podgatunków wzór jest zredukowany. U C. d. montevolans ma on postać kilku kropek, zaś u C. d. bonnevillensis mogą występować ślady plamy środkowej i plama wierzchołkowa, tylko plama wierzchołkowa lub wzór może być całkiem zanikły[6].

Ekologia i występowanie edytuj

Owad ten zasiedla łąki o przerzedzonej roślinności, widne lasy sosnowe, otwarte formacje zaroślowe, formacje stepowe z dominacją bylic, solniska i wapienne zbocza. Bytuje na podłożu piaszczystym, gliniastym i żwirowym. Na nizinach rozwój larwalny trwa dwa lata, a postacie dorosłe pojawiają się w dwóch okresach – od marca do końca czerwca i od początku września do października. Na położeniach wyższych rozwój larwalny przedłużać się może do lat trzech, a okres pojawu postaci dorosłych zaczyna się pod koniec czerwca i trwa do końca sierpnia. Postacie dorosłe spotykane są pojedynczo. Współwystępować mogą z C. purpurea, C. longilabris i C. pugetana[6].

Gatunek nearktyczny. Podgatunek nominatywny rozmieszczony jest od wschodniej części Alaski przez kanadyjski Jukon, Albertę i Saskatchewan oraz amerykańskie stany Idaho, Montana, Dakota Północna, Wyoming, Nebraska, Nevada, Utah i Kolorado po wschodni Nowy Meksyk. Niepewne jego rekordy pochodzą z Kansas i Manitoby. C. d. meriwetheri zamieszkuje południowo-środkową Kolumbię Brytyjską i środkowo-wschodni Waszyngton. C. d. montevolans ograniczony jest do znajdującej się powyżej 2000 m n.p.m. części Bear River Mountain Range w południowo-wschodnim Idaho i północno-wschodnim Utah. C. d. bonnevillensis jest endemitem Hrabstwa Tooele w Utah, gdzie występuje tylko na zachodnich pobrzeżach dawnego, plejstoceńskiego jeziora Bonneville[5][6].

Przypisy edytuj

  1. Thomas L. Say: American entomology, or descriptions of insects of North America. Illustrated by coloured figures from drawings executed from nature. Philadelphia: Mitchell & Ames, 1817.
  2. Thomas L. Casey: Memoirs on the Coleoptera. IV. Lancaster (PA): The New Era Printing Company, 1913.
  3. Walther Horn: Coleoptera Adephaga. Fam. Carabidae: subfam. Cicindelinae. Genera Insectorum. Fasc. 82C. Bruxelles: Wytsman, 1915.
  4. C.B. Knisley, M.R. Woodcock, M.G. Kippenhan. (2012) A morphological and mtDNA analysis of the badlands tiger beetle, Cicindela (s.str.) decemnotata Say, 1817 (Coleoptera: Carabidae: Cicindelinae) with the description of three new subspecies. „Insecta Mundi”. 0214, s. 1-49, 2012. 
  5. a b c Y. Bousquet. Catalogue of Geadephaga (Coleoptera: Adephaga) of America, north of Mexico. „ZooKeys”. 245, s. 1-1722, 2012. DOI: 10.3897/zookeys.245.3416. 
  6. a b c d David L. Pearson, C. Barry Knisley, Daniel Paul Duran, Charles J. Kazilek: A Field Guide to the Tiger Beetles of the United States and Canada. Identification, Natural History and Distribution of the Cicindelidae. Oxford University Press, 2015, s. 71-72.