Darja Gawriłowa
Darja Alieksiejewna Gawriłowa ros. Дарья Алексеевна Гаврилова (ur. 5 marca 1994 w Moskwie) – australijska tenisistka występująca do 2014 roku w barwach Rosji, triumfatorka juniorskiego US Open w singlu, juniorskiego French Open w deblu oraz złota medalistka igrzysk olimpijskich młodzieży, zdobywczyni Pucharu Hopmana w 2016 roku.
| ||
![]() | ||
Państwo | ![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 5 marca 1994 Moskwa | |
Wzrost | 166 cm | |
Masa ciała | 61 kg | |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand | |
Zakończenie kariery | aktywna | |
Trener | Nicole Pratt | |
Gra pojedyncza | ||
Wygrane turnieje | 1 WTA, 4 ITF | |
Najwyżej w rankingu | 20 (28 sierpnia 2017) | |
Australian Open | 4R (2016, 2017) | |
Roland Garros | 3R (2018) | |
Wimbledon | 3R (2018) | |
US Open | 2R (2017, 2018) | |
Gra podwójna | ||
Wygrane turnieje | 2 WTA, 2 ITF | |
Najwyżej w rankingu | 45 (25 września 2017) | |
Australian Open | 2R (2019) | |
Roland Garros | 3R (2017) | |
Wimbledon | 3R (2016) | |
US Open | 3R (2017) |
![]() | ||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Kariera tenisowaEdytuj
2010Edytuj
Gawriłowa reprezentowała Rosję podczas Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2010 w Singapurze. Gawriłowa zdobyła złoty medal, a w finale pokonała Chinkę Zheng Saisai 2:6, 6:2, 6:0.
Podczas juniorskiego US Open Gawriłowa pokonała Lauren Davis, Caroline Price, Tang Haochen, Robin Anderson oraz Sloane Stephens. W finale wygrała z Juliję Putincewą 6:3, 6:2. Był to pierwszy wielkoszlemowy tytuł dla Gawriłowej. W grze podwójnej, grając wraz z Iriną Chromaczewą doszły do półfinału, gdzie przegrały z późniejszymi triumfatorkami całej imprezy – Timeą Babos i Sloane Stephens.
Podczas Kremlin Cup, dzięki otrzymanej "dzikiej karcie", po raz pierwszy w karierze zagrała w turnieju głównym imprezy WTA. Przegrała z Ukrainką Aloną Bondarenko 5:7, 1:6.
Podczas turnieju ITF w Albuquerque doszła do drugiej rundy, gdzie przegrała z Kathrin Wörle 5:7, 1:6. Na koniec 2010 roku Gawriłowa zagrała w Orange Bowl. Odpadła w ćwierćfinale, przegrywając z Lauren Davis 2:6, 0:6.
2011Edytuj
Rok 2011 rozpoczęła turniejem Loy Yang Traralgon International w Australii. Przegrała w 1/2 finału z Monicą Puig 2:6, 3:6. Podczas Australian Open odpadła w pierwszej rundzie, po przegranej z Kanami Tsuji 4:6, 3:6. W grze podwójnej grała wraz z Margaritą Gasparian. Rosjanki odpadły w ćwierćfinale, po przegranym spotkaniu z Eri Hozumi i Miyu Kato. W marcu Gawriłowa doszła do finału turnieju ITF w Moskwie, w którym uległa Ludmyle Kiczenok. Trzy tygodnie później odniosła swój pierwszy triumf w imprezie cyklu ITF – w Antalyi.
Otrzymała dziką kartę do turnieju kwalifikacyjnego podczas wielkoszlemowego US Open. W pierwszym meczu przegrała z Kurumi Narą 2:6, 4:6.
2012Edytuj
W lutym dotarła do półfinału imprezy z cyklu ITF w Moskwie, w którym przegrała 2:6, 1:6 z Anniką Beck. W parze z Iriną Chromaczewą zdobyła tytuł deblowy w Chiasso. Dwa tygodnie później grała w finale turnieju o puli nagród 25 000 $ w Moskwie, w którym przegrała z Margaritą Gasparian.
W czerwcu, w parze z Iriną Chromaczewą, zdobyła tytuł mistrzyni w grze podwójnej dziewcząt podczas paryskiego French Open. Dwa tygodnie później, po przejściu kwalifikacji UNICEF Open 2012, Gawriłowa zagrała w swoim drugim w turnieju głównym imprezy WTA i odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w tego typu turnieju pokonując w pierwszej rundzie 6:1, 6:2 Yaninę Wickmayer, w drugiej ulegając 5:7, 6:7(4) Kirsten Flipkens. W tym samym miesiącu Gawriłowa zagrała w juniorskim turnieju londyńskiego Wimbledonu, jednak przegrała w pierwszej rundzie 5:7, 6:4, 6:8 z Marcelą Zacarías. Odpadła w drugiej rundzie kwalifikacji Baku Cup. Ten sam wynik powtórzyła podczas imprez w Seulu, Osace i Moskwie. Dotarła do półfinału turnieju cyklu ITF w Traralgon, w którym przegrała 5:7, 5:7 z Ashleigh Barty. Ten sam wynik uzyskała dwa tygodnie później w Bendigo – tym razem uległa Olivii Rogowskiej 6:1, 4:6, 4:6.
2013Edytuj
Gawriłowa rozpoczęła rok od kwalifikacji turnieju w Brisbane. W pierwszej rundzie pokonała 6:2, 6:3 Marianę Duque Mariño, a w drugim meczu uległa Vanii King 6:7(0), 7:6(6), 2:6. W Hobart ponownie spotkała się z Marianą Duque Mariño, z którą tym razem przegrała 3:6, 4:6.
Startowała w turnieju kwalifikacyjnym Australian Open. Pokonała w nich Stephanie Vogt, Eugenie Bouchard oraz Zhou Yimiao i awansowała do turnieju głównego. W swoim pierwszym wielkoszlemowym spotkaniu turnieju głównego, pokonała Lauren Davis 6:3, 6:7(2), 6:4. W drugim pojedynku zmierzyła się z Łesią Curenko, z którą prowadziła w pierwszym secie 4:0, lecz ostatecznie przegrała całe spotkanie 5:7, 3:6. Na turnieju w Ad-Dausze wystąpiła w eliminacjach, w których pokonała Kristinę Barrois i uległa Tadeji Majerič. Wystąpiła jednak w turnieju jako szczęśliwa przegrana. W pierwszej rundzie wygrała z Anabel Mediną Garrigues 4:6, 6:3, 6:3. W kolejnym meczu przegrała z Sereną Williams 2:6, 1:6.
Następny start w turnieju głównym cyklu WTA Tour zanotowała w Monterrey. Uległa wtedy w pierwszej rundzie singla Terezie Mrdežie 4:6, 2:6, a w deblu awansowała do ćwierćfinału. W Oeiras przegrała w pierwszej rundzie gry podwójnej. W kwalifikacjach do French Open awansowała do trzeciej rundy, w eliminacjach do Wimbledonu zanotowała pierwszą rundę, a w turnieju kwalifikacyjnym do US Open przegrała w drugiej rundzie.
W Baku i Tokio osiągnęła pierwszą rundę singla, zaś w Taszkencie pierwszą rundę debla.
2014Edytuj
W sezonie 2014 osiągnęła pierwszą rundę gry podwójnej w Stanford i drugą rundę gry pojedynczej w Tokio. W kwalifikacjach do US Open, reprezentując Australię, osiągnęła drugą rundę.
2015Edytuj
W Brisbane i Sydney Gawriłowa osiągnęła drugie rundy. Podczas Australian Open przegrywała w pierwszym meczu singla i debla, a w mikście dotarła do drugiej rundy. Następnie zanotowała kolejno: pierwszą rundę w Dosze, drugą w Indian Wells oraz czwartą w Miami. W turnieju w Rzymie rozgrywanym na nawierzchni ceglanej osiągnęła półfinał, przegrywając w nim z Mariją Szarapową. W drugim meczu French Open skreczowała.
Na nawierzchni trawiastej w Eastbourne mecz ćwierćfinałowy przeciw Sloane Stephens oddała walkowerem. Na Wimbledonie nie wygrała meczu. Rosjanka w lipcu wygrała pierwszy deblowy turniej rangi WTA Tour. W Stambule w parze z Eliną Switoliną (jako debel zastępujący) pokonały w ostatnim spotkaniu Çağlę Büyükakçay i Jelenę Janković 5:7, 6:1, 10–4.
W Toronto osiągnęła trzecią rundę, w Cincinnati – drugą, podczas US Open nie wygrała pierwszego spotkania. W Hongkongu zanotowała ćwierćfinał, w którym uległa Jelenie Janković 1:6, 1:6.
2016Edytuj
Na początku sezonu razem z Nickiem Kyrgiosem osiągnęła triumf w rozgrywkach o Puchar Hopmana.
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
Rosja | Australia | |||||||||||||||||||||||||
Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | 2R | A | 1R | 4R | 4R | 2R | 1R | A | 2R | 0 / 7 | 9 – 7 | ||||||||||||
French Open | A | A | A | Q3 | A | 2R | 1R | 1R | 3R | 1R | 2R | 0 / 6 | 4 – 6 | |||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | Q1 | A | 1R | 2R | 1R | 3R | 1R | NH | 0 / 5 | 3 – 5 | |||||||||||||
US Open | A | Q1 | A | Q2 | Q2 | 1R | 1R | 2R | 2R | 1R | A | 0 / 5 | 2 – 5 | |||||||||||||
Ranking na koniec roku | 515 | 383 | 215 | 144 | 233 | 36 | 25 | 25 | 38 | 237 | 446 | 0 / 23 | 18 – 23 |
Występy w grze podwójnejEdytuj
Rosja | Australia | ||||||||||||||||||||||||||
Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | A | 1R | 0 / 6 | 1 – 6 | |||||||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | 1R | 3R | 1R | A | A | 0 / 3 | 2 – 3 | ||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | 1R | 3R | A | 1R | A | NH | 0 / 3 | 2 – 3 | ||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 1R | A | A | 0 / 4 | 3 – 4 | ||||||||||||||
Ranking na koniec roku | – | 833 | 477 | 537 | 398 | 173 | 90 | 55 | 118 | 148 | – | 0 / 15 | 8 – 15 |
Występy w grze mieszanejEdytuj
Rosja | Australia | ||||||||||||||||||||||||||
Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | A | A | A | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | NH | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | A | NH | 0 / 2 | 0 – 2 | ||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | NH | 0 / 1 | 1 – 1 | ||||||||||||||
0 / 7 | 2 – 7 |
Finały turniejów WTAEdytuj
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
2009 – 2020 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 4 (1–3)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 22 października 2016 | Moskwa | Twarda (hala) | Swietłana Kuzniecowa | 2:6, 1:6 |
Finalistka | 2. | 27 maja 2017 | Strasburg | Ceglana | Samantha Stosur | 7:5, 4:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 26 sierpnia 2017 | New Haven | Twarda | Dominika Cibulková | 4:6, 6:3, 6:4 |
Finalistka | 3. | 15 października 2017 | Hongkong | Twarda | Anastasija Pawluczenkowa | 7:5, 3:6, 6:7(3) |
Gra podwójna 4 (2–2)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 26 lipca 2015 | Stambuł | Twarda | Elina Switolina | Çağla Büyükakçay Jelena Janković |
5:7, 6:1, 10–4 |
Finalistka | 1. | 22 października 2016 | Moskwa | Twarda (hala) | Darja Kasatkina | Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká |
6:4, 0:6, 7–10 |
Finalistka | 2. | 23 września 2017 | Tokio | Twarda | Darja Kasatkina | Andreja Klepač María José Martínez Sánchez |
3:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 25 maja 2019 | Strasburg | Ceglana | Ellen Perez | Duan Yingying Han Xinyun |
6:4, 6:3 |
Wygrane turnieje rangi ITFEdytuj
Gra pojedynczaEdytuj
Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 17/04/2011 | Antalya | ITF | 10 000 | ziemna | Ksenia Łykina | 6:4, 4:6, 6:2 |
2. | 12/10/2014 | Bangkok | ITF | 25 000 | twarda | Sabina Sharipova | 7:6(4), 6:3 |
3. | 08/02/2015 | Burnie | ITF | 50 000 | twarda | Irina Falconi | 7:5, 7:5 |
4. | 15/02/2015 | Launceston | ITF | 50 000 | twarda | Tereza Mrdeža | 6:1, 6:2 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj
Gra pojedyncza (2)Edytuj
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Finalistka | 2009 | French Open | Ziemna | Kristina Mladenovic | 3:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 2010 | US Open | Twarda | Julija Putincewa | 6:3, 6:2 |
Gra podwójna (1)Edytuj
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 2012 | French Open | Ziemna | Irina Chromaczowa | Montserrat González Beatriz Haddad Maia |
4:6, 6:4, 10–8 |
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 23 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 23 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 23 sierpnia 2013].