Darja Gawriłowa

Darja Alieksiejewna Gawriłowa ros. Дарья Алексеевна Гаврилова (ur. 5 marca 1994 w Moskwie) – australijska tenisistka występująca do 2014 roku w barwach Rosji, triumfatorka juniorskiego US Open w singlu, juniorskiego French Open w deblu oraz złota medalistka igrzysk olimpijskich młodzieży, zdobywczyni Pucharu Hopmana w 2016 roku.

Darja Gawriłowa
Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1994 Moskwa
Wzrost	166 cm
Masa ciała	61 kg
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Nicole Pratt
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	1 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	20 (28 sierpnia 2017)
Australian Open	4R (2016, 2017)
Roland Garros	3R (2018)
Wimbledon	3R (2018)
US Open	2R (2017, 2018)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2 WTA, 2 ITF
Najwyżej w rankingu	45 (25 września 2017)
Australian Open	2R (2019)
Roland Garros	3R (2017)
Wimbledon	3R (2016)
US Open	3R (2017)

Dorobek medalowy
Reprezentacja Rosja Igrzyska olimpijskie młodzieży złoto Singapur 2010 gra pojedyncza

Kariera tenisowa

2010

Gawriłowa reprezentowała Rosję podczas Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2010 w Singapurze. Gawriłowa zdobyła złoty medal, a w finale pokonała Chinkę Zheng Saisai 2:6, 6:2, 6:0.

Podczas juniorskiego US Open Gawriłowa pokonała Lauren Davis, Caroline Price, Tang Haochen, Robin Anderson oraz Sloane Stephens. W finale wygrała z Juliję Putincewą 6:3, 6:2. Był to pierwszy wielkoszlemowy tytuł dla Gawriłowej. W grze podwójnej, grając wraz z Iriną Chromaczewą doszły do półfinału, gdzie przegrały z późniejszymi triumfatorkami całej imprezy – Timeą Babos i Sloane Stephens.

Podczas Kremlin Cup, dzięki otrzymanej "dzikiej karcie", po raz pierwszy w karierze zagrała w turnieju głównym imprezy WTA. Przegrała z Ukrainką Aloną Bondarenko 5:7, 1:6.

Podczas turnieju ITF w Albuquerque doszła do drugiej rundy, gdzie przegrała z Kathrin Wörle 5:7, 1:6. Na koniec 2010 roku Gawriłowa zagrała w Orange Bowl. Odpadła w ćwierćfinale, przegrywając z Lauren Davis 2:6, 0:6.

2011

Rok 2011 rozpoczęła turniejem Loy Yang Traralgon International w Australii. Przegrała w 1/2 finału z Monicą Puig 2:6, 3:6. Podczas Australian Open odpadła w pierwszej rundzie, po przegranej z Kanami Tsuji 4:6, 3:6. W grze podwójnej grała wraz z Margaritą Gasparian. Rosjanki odpadły w ćwierćfinale, po przegranym spotkaniu z Eri Hozumi i Miyu Kato. W marcu Gawriłowa doszła do finału turnieju ITF w Moskwie, w którym uległa Ludmyle Kiczenok. Trzy tygodnie później odniosła swój pierwszy triumf w imprezie cyklu ITF – w Antalyi.

Otrzymała dziką kartę do turnieju kwalifikacyjnego podczas wielkoszlemowego US Open. W pierwszym meczu przegrała z Kurumi Narą 2:6, 4:6.

2012

W lutym dotarła do półfinału imprezy z cyklu ITF w Moskwie, w którym przegrała 2:6, 1:6 z Anniką Beck. W parze z Iriną Chromaczewą zdobyła tytuł deblowy w Chiasso. Dwa tygodnie później grała w finale turnieju o puli nagród 25 000 $ w Moskwie, w którym przegrała z Margaritą Gasparian.

W czerwcu, w parze z Iriną Chromaczewą, zdobyła tytuł mistrzyni w grze podwójnej dziewcząt podczas paryskiego French Open. Dwa tygodnie później, po przejściu kwalifikacji UNICEF Open 2012, Gawriłowa zagrała w swoim drugim w turnieju głównym imprezy WTA i odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w tego typu turnieju pokonując w pierwszej rundzie 6:1, 6:2 Yaninę Wickmayer, w drugiej ulegając 5:7, 6:7(4) Kirsten Flipkens. W tym samym miesiącu Gawriłowa zagrała w juniorskim turnieju londyńskiego Wimbledonu, jednak przegrała w pierwszej rundzie 5:7, 6:4, 6:8 z Marcelą Zacarías. Odpadła w drugiej rundzie kwalifikacji Baku Cup. Ten sam wynik powtórzyła podczas imprez w Seulu, Osace i Moskwie. Dotarła do półfinału turnieju cyklu ITF w Traralgon, w którym przegrała 5:7, 5:7 z Ashleigh Barty. Ten sam wynik uzyskała dwa tygodnie później w Bendigo – tym razem uległa Olivii Rogowskiej 6:1, 4:6, 4:6.

2013

Gawriłowa rozpoczęła rok od kwalifikacji turnieju w Brisbane. W pierwszej rundzie pokonała 6:2, 6:3 Marianę Duque Mariño, a w drugim meczu uległa Vanii King 6:7(0), 7:6(6), 2:6. W Hobart ponownie spotkała się z Marianą Duque Mariño, z którą tym razem przegrała 3:6, 4:6.

Startowała w turnieju kwalifikacyjnym Australian Open. Pokonała w nich Stephanie Vogt, Eugenie Bouchard oraz Zhou Yimiao i awansowała do turnieju głównego. W swoim pierwszym wielkoszlemowym spotkaniu turnieju głównego, pokonała Lauren Davis 6:3, 6:7(2), 6:4. W drugim pojedynku zmierzyła się z Łesią Curenko, z którą prowadziła w pierwszym secie 4:0, lecz ostatecznie przegrała całe spotkanie 5:7, 3:6. Na turnieju w Ad-Dausze wystąpiła w eliminacjach, w których pokonała Kristinę Barrois i uległa Tadeji Majerič. Wystąpiła jednak w turnieju jako szczęśliwa przegrana. W pierwszej rundzie wygrała z Anabel Mediną Garrigues 4:6, 6:3, 6:3. W kolejnym meczu przegrała z Sereną Williams 2:6, 1:6.

Następny start w turnieju głównym cyklu WTA Tour zanotowała w Monterrey. Uległa wtedy w pierwszej rundzie singla Terezie Mrdežie 4:6, 2:6, a w deblu awansowała do ćwierćfinału. W Oeiras przegrała w pierwszej rundzie gry podwójnej. W kwalifikacjach do French Open awansowała do trzeciej rundy, w eliminacjach do Wimbledonu zanotowała pierwszą rundę, a w turnieju kwalifikacyjnym do US Open przegrała w drugiej rundzie.

W Baku i Tokio osiągnęła pierwszą rundę singla, zaś w Taszkencie pierwszą rundę debla.

2014

W sezonie 2014 osiągnęła pierwszą rundę gry podwójnej w Stanford i drugą rundę gry pojedynczej w Tokio. W kwalifikacjach do US Open, reprezentując Australię, osiągnęła drugą rundę.

2015

W Brisbane i Sydney Gawriłowa osiągnęła drugie rundy. Podczas Australian Open przegrywała w pierwszym meczu singla i debla, a w mikście dotarła do drugiej rundy. Następnie zanotowała kolejno: pierwszą rundę w Dosze, drugą w Indian Wells oraz czwartą w Miami. W turnieju w Rzymie rozgrywanym na nawierzchni ceglanej osiągnęła półfinał, przegrywając w nim z Mariją Szarapową. W drugim meczu French Open skreczowała.

Na nawierzchni trawiastej w Eastbourne mecz ćwierćfinałowy przeciw Sloane Stephens oddała walkowerem. Na Wimbledonie nie wygrała meczu. Rosjanka w lipcu wygrała pierwszy deblowy turniej rangi WTA Tour. W Stambule w parze z Eliną Switoliną (jako debel zastępujący) pokonały w ostatnim spotkaniu Çağlę Büyükakçay i Jelenę Janković 5:7, 6:1, 10–4.

W Toronto osiągnęła trzecią rundę, w Cincinnati – drugą, podczas US Open nie wygrała pierwszego spotkania. W Hongkongu zanotowała ćwierćfinał, w którym uległa Jelenie Janković 1:6, 1:6.

2016

Na początku sezonu razem z Nickiem Kyrgiosem osiągnęła triumf w rozgrywkach o Puchar Hopmana.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

	Rosja					Australia
Turniej	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	2R	A	1R	4R	4R	2R	1R	A	2R	0 / 7	9 – 7
French Open	A	A	A	Q3	A	2R	1R	1R	3R	1R	2R		0 / 6	4 – 6
Wimbledon	A	A	A	Q1	A	1R	2R	1R	3R	1R	NH		0 / 5	3 – 5
US Open	A	Q1	A	Q2	Q2	1R	1R	2R	2R	1R	A		0 / 5	2 – 5
Ranking na koniec roku	515	383	215	144	233	36	25	25	38	237	446		0 / 23	18 – 23

Występy w grze podwójnej

	Rosja					Australia
Turniej	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	1R	1R	1R	1R	2R	A	1R	0 / 6	1 – 6
French Open	A	A	A	A	A	A	1R	3R	1R	A	A		0 / 3	2 – 3
Wimbledon	A	A	A	A	A	1R	3R	A	1R	A	NH		0 / 3	2 – 3
US Open	A	A	A	A	A	1R	2R	3R	1R	A	A		0 / 4	3 – 4
Ranking na koniec roku	–	833	477	537	398	173	90	55	118	148	–		0 / 15	8 – 15

Występy w grze mieszanej

	Rosja					Australia
Turniej	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	2R	1R	1R	A	A	A		0 / 3	1 – 3
French Open	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	NH		0 / 1	0 – 1
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	A	1R	1R	A	NH		0 / 2	0 – 2
US Open	A	A	A	A	A	2R	A	A	A	A	NH		0 / 1	1 – 1
													0 / 7	2 – 7

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 4 (1–3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	22 października 2016	Moskwa	Twarda (hala)	Swietłana Kuzniecowa	2:6, 1:6
Finalistka	2.	27 maja 2017	Strasburg	Ceglana	Samantha Stosur	7:5, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	26 sierpnia 2017	New Haven	Twarda	Dominika Cibulková	4:6, 6:3, 6:4
Finalistka	3.	15 października 2017	Hongkong	Twarda	Anastasija Pawluczenkowa	7:5, 3:6, 6:7(3)

Gra podwójna 4 (2–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	26 lipca 2015	Stambuł	Twarda	Elina Switolina	Çağla Büyükakçay Jelena Janković	5:7, 6:1, 10–4
Finalistka	1.	22 października 2016	Moskwa	Twarda (hala)	Darja Kasatkina	Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká	6:4, 0:6, 7–10
Finalistka	2.	23 września 2017	Tokio	Twarda	Darja Kasatkina	Andreja Klepač María José Martínez Sánchez	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	2.	25 maja 2019	Strasburg	Ceglana	Ellen Perez	Duan Yingying Han Xinyun	6:4, 6:3

Wygrane turnieje rangi ITF

Gra pojedyncza

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	17/04/2011	Antalya	ITF	10 000	ziemna	Ksenia Łykina	6:4, 4:6, 6:2
2.	12/10/2014	Bangkok	ITF	25 000	twarda	Sabina Sharipova	7:6(4), 6:3
3.	08/02/2015	Burnie	ITF	50 000	twarda	Irina Falconi	7:5, 7:5
4.	15/02/2015	Launceston	ITF	50 000	twarda	Tereza Mrdeža	6:1, 6:2

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	2009	French Open	Ziemna	Kristina Mladenovic	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	2010	US Open	Twarda	Julija Putincewa	6:3, 6:2

Gra podwójna (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	2012	French Open	Ziemna	Irina Chromaczowa	Montserrat González Beatriz Haddad Maia	4:6, 6:4, 10–8

Bibliografia

• Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 23 sierpnia 2013].
• Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 23 sierpnia 2013].
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 23 sierpnia 2013].