Daria Saville

Daria Saville
Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1994 ; Moskwa
Wzrost	166 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Nicole Pratt
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	1 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	20 (28 sierpnia 2017)
Australian Open	4R (2016, 2017)
Roland Garros	3R (2018, 2022)
Wimbledon	3R (2018)
US Open	2R (2017, 2018)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	3 WTA, 2 ITF
Najwyżej w rankingu	45 (25 września 2017)
Australian Open	2R (2019)
Roland Garros	3R (2017)
Wimbledon	3R (2016)
US Open	3R (2017)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Rosja
	Igrzyska olimpijskie młodzieży
	Multimedia w Wikimedia Commons

Daria Saville (z domu Darja Alieksiejewna Gawriłowa, ros. Дарья Алексеевна Гаврилова; ur. 5 marca 1994 w Moskwie) – australijska tenisistka występująca do 2014 roku w barwach Rosji, triumfatorka juniorskiego US Open w singlu, juniorskiego French Open w deblu oraz złota medalistka igrzysk olimpijskich młodzieży, zdobywczyni Pucharu Hopmana w 2016 roku.

W grudniu 2021 roku jej mężem został tenisista Luke Saville^[1].

Kariera tenisowaEdytuj

2010Edytuj

Reprezentowała Rosję podczas Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2010 w Singapurze. Zdobyła tam złoty medal, a w finale pokonała Chinkę Zheng Saisai 2:6, 6:2, 6:0.

Podczas juniorskiego US Open pokonała Lauren Davis, Caroline Price, Tang Haochen, Robin Anderson oraz Sloane Stephens. W finale wygrała z Juliję Putincewą 6:3, 6:2. Był to jej pierwszy wielkoszlemowy tytuł. W grze podwójnej, grając wraz z Iriną Chromaczewą doszły do półfinału, gdzie przegrały z późniejszymi triumfatorkami całej imprezy – Timeą Babos i Sloane Stephens.

Podczas Kremlin Cup, dzięki otrzymanej „dzikiej karcie”, po raz pierwszy w karierze zagrała w turnieju głównym imprezy WTA. Przegrała z Ukrainką Aloną Bondarenko 5:7, 1:6.

Podczas turnieju ITF w Albuquerque doszła do drugiej rundy, gdzie przegrała z Kathrin Wörle 5:7, 1:6. Na koniec 2010 roku zagrała w Orange Bowl. Odpadła w ćwierćfinale, przegrywając z Lauren Davis 2:6, 0:6.

2011Edytuj

Rok 2011 rozpoczęła turniejem Loy Yang Traralgon International w Australii. Przegrała w 1/2 finału z Monicą Puig 2:6, 3:6. Podczas Australian Open odpadła w pierwszej rundzie, po przegranej z Kanami Tsuji 4:6, 3:6. W grze podwójnej grała wraz z Margaritą Gasparian. Rosjanki odpadły w ćwierćfinale, po przegranym spotkaniu z Eri Hozumi i Miyu Kato. W marcu doszła do finału turnieju ITF w Moskwie, w którym uległa Ludmyle Kiczenok. Trzy tygodnie później odniosła swój pierwszy triumf w imprezie cyklu ITF – w Antalyi.

Otrzymała dziką kartę do turnieju kwalifikacyjnego podczas wielkoszlemowego US Open. W pierwszym meczu przegrała z Kurumi Narą 2:6, 4:6.

2012Edytuj

W lutym dotarła do półfinału imprezy z cyklu ITF w Moskwie, w którym przegrała 2:6, 1:6 z Anniką Beck. W parze z Iriną Chromaczewą zdobyła tytuł deblowy w Chiasso. Dwa tygodnie później grała w finale turnieju o puli nagród 25 000 $ w Moskwie, w którym przegrała z Margaritą Gasparian.

W czerwcu, w parze z Iriną Chromaczewą, zdobyła tytuł mistrzyni w grze podwójnej dziewcząt podczas paryskiego French Open. Dwa tygodnie później, po przejściu kwalifikacji w ’s-Hertogenbosch, zagrała w swoim drugim w turnieju głównym imprezy WTA i odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w tego typu turnieju pokonując w pierwszej rundzie 6:1, 6:2 Yaninę Wickmayer, w drugiej ulegając 5:7, 6:7(4) Kirsten Flipkens. W tym samym miesiącu zagrała w juniorskim turnieju londyńskiego Wimbledonu, jednak przegrała w pierwszej rundzie 5:7, 6:4, 6:8 z Marcelą Zacarías. Odpadła w drugiej rundzie kwalifikacji w Baku. Ten sam wynik powtórzyła podczas imprez w Seulu, Osace i Moskwie. Dotarła do półfinału turnieju cyklu ITF w Traralgon, w którym przegrała 5:7, 5:7 z Ashleigh Barty. Ten sam wynik uzyskała dwa tygodnie później w Bendigo – tym razem uległa Olivii Rogowskiej 6:1, 4:6, 4:6.

2013Edytuj

Sezon 2013 rozpoczęła od kwalifikacji turnieju w Brisbane. W pierwszej rundzie pokonała 6:2, 6:3 Marianę Duque Mariño, a w drugim meczu uległa Vanii King 6:7(0), 7:6(6), 2:6. W Hobart ponownie spotkała się z Marianą Duque Mariño, z którą tym razem przegrała 3:6, 4:6.

Startowała w turnieju kwalifikacyjnym Australian Open. Pokonała w nich Stephanie Vogt, Eugenie Bouchard oraz Zhou Yimiao i awansowała do turnieju głównego. W swoim pierwszym wielkoszlemowym spotkaniu turnieju głównego, pokonała Lauren Davis 6:3, 6:7(2), 6:4. W drugim pojedynku zmierzyła się z Łesią Curenko, z którą prowadziła w pierwszym secie 4:0, lecz ostatecznie przegrała całe spotkanie 5:7, 3:6. Na turnieju w Ad-Dausze wystąpiła w eliminacjach, w których pokonała Kristinę Barrois i uległa Tadeji Majerič. Wystąpiła jednak w turnieju jako szczęśliwa przegrana. W pierwszej rundzie wygrała z Anabel Mediną Garrigues 4:6, 6:3, 6:3. W kolejnym meczu przegrała z Sereną Williams 2:6, 1:6.

Następny start w turnieju głównym cyklu WTA Tour zanotowała w Monterrey. Uległa wtedy w pierwszej rundzie singla Terezie Mrdežie 4:6, 2:6, a w deblu awansowała do ćwierćfinału. W Oeiras przegrała w pierwszej rundzie gry podwójnej. W kwalifikacjach do French Open awansowała do trzeciej rundy, w eliminacjach do Wimbledonu zanotowała pierwszą rundę, a w turnieju kwalifikacyjnym do US Open przegrała w drugiej rundzie.

W Baku i Tokio osiągnęła pierwszą rundę singla, zaś w Taszkencie pierwszą rundę debla.

2014Edytuj

W sezonie 2014 osiągnęła pierwszą rundę gry podwójnej w Stanford i drugą rundę gry pojedynczej w Tokio. W kwalifikacjach do US Open, reprezentując Australię, osiągnęła drugą rundę.

2015Edytuj

W Brisbane i Sydney osiągnęła drugie rundy. Podczas Australian Open przegrywała w pierwszym meczu singla i debla, a w mikście dotarła do drugiej rundy. Następnie zanotowała kolejno: pierwszą rundę w Dosze, drugą w Indian Wells oraz czwartą w Miami. W turnieju w Rzymie rozgrywanym na nawierzchni ceglanej osiągnęła półfinał, przegrywając w nim z Mariją Szarapową. W drugim meczu French Open skreczowała.

Na nawierzchni trawiastej w Eastbourne mecz ćwierćfinałowy przeciw Sloane Stephens oddała walkowerem. Na Wimbledonie nie wygrała meczu. Rosjanka w lipcu wygrała pierwszy deblowy turniej rangi WTA Tour. W Stambule w parze z Eliną Switoliną (jako debel zastępujący) pokonały w ostatnim spotkaniu Çağlę Büyükakçay i Jelenę Janković 5:7, 6:1, 10–4.

W Toronto osiągnęła trzecią rundę, w Cincinnati – drugą, podczas US Open nie wygrała pierwszego spotkania. W Hongkongu zanotowała ćwierćfinał, w którym uległa Jelenie Janković 1:6, 1:6.

2016Edytuj

Na początku sezonu razem z Nickiem Kyrgiosem osiągnęła triumf w rozgrywkach o Puchar Hopmana.

Historia występów wielkoszlemowychEdytuj

Legenda

W, wygrany turniej

F, przegrana w finale

SF, przegrana w półfinale

QF, przegrana w ćwierćfinale

xR, przegrana w x rundzie

Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

A, brak startu

NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczejEdytuj

Turniej	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–P
	Rosja					Australia
Australian Open	A	A	A	2R	A	1R	4R	4R	2R	1R	A	2R	1R	0 / 8	9 – 8
French Open	A	A	A	Q3	A	2R	1R	1R	3R	1R	2R	A	3R	0 / 7	6 – 7
Wimbledon	A	A	A	Q1	A	1R	2R	1R	3R	1R	NH	A	1R	0 / 6	3 – 6
US Open	A	Q1	A	Q2	Q2	1R	1R	2R	2R	1R	A	A	1R	0 / 6	2 – 6

Ranking na koniec roku	515	383	215	144	233	36	25	25	38	237	446	419		0 / 27	20 – 27

Występy w grze podwójnejEdytuj

Turniej	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–P
	Rosja					Australia
Australian Open	A	A	A	A	A	1R	1R	1R	1R	2R	A	1R	A	0 / 6	1 – 6
French Open	A	A	A	A	A	A	1R	3R	1R	A	A	A	A	0 / 3	2 – 3
Wimbledon	A	A	A	A	A	1R	3R	A	1R	A	NH	A	1R	0 / 4	2 – 4
US Open	A	A	A	A	A	1R	2R	3R	1R	A	A	A	2R	0 / 5	4 – 5

Ranking na koniec roku	–	833	477	537	398	173	90	55	118	148	–	564		0 / 18	9 – 18

Występy w grze mieszanejEdytuj

Turniej	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–P
	Rosja					Australia
Australian Open	A	A	A	A	A	2R	1R	1R	A	A	A	A	1R	0 / 4	1 – 4
French Open	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	NH	A	A	0 / 1	0 – 1
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	A	1R	1R	A	NH	A	A	0 / 2	0 – 2
US Open	A	A	A	A	A	2R	A	A	A	A	NH	A	A	0 / 1	1 – 1

														0 / 8	2 – 8

Finały turniejów WTAEdytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od 2021
	WTA 1000 (obowiązkowe)
	WTA 1000 (nieobowiązkowe)
	WTA 500
	WTA 250
	WTA 125

Gra pojedyncza 5 (1–4)Edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	22 października 2016	Moskwa	Twarda (hala)	Swietłana Kuzniecowa	2:6, 1:6
Finalistka	2.	27 maja 2017	Strasburg	Ceglana	Samantha Stosur	7:5, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	26 sierpnia 2017	New Haven	Twarda	Dominika Cibulková	4:6, 6:3, 6:4
Finalistka	3.	15 października 2017	Hongkong	Twarda	Anastasija Pawluczenkowa	7:5, 3:6, 6:7(3)
Finalistka	4.	27 sierpnia 2022	Grandby	Twarda	Darja Kasatkina	4:6, 4:6

Gra podwójna 5 (3–2)Edytuj

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	26 lipca 2015	Stambuł	Twarda	Elina Switolina	Çağla Büyükakçay Jelena Janković	5:7, 6:1, 10–4
Finalistka	1.	22 października 2016	Moskwa	Twarda (hala)	Darja Kasatkina	Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká	6:4, 0:6, 7–10
Finalistka	2.	23 września 2017	Tokio	Twarda	Darja Kasatkina	Andreja Klepač María José Martínez Sánchez	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	2.	25 maja 2019	Strasburg	Ceglana	Ellen Perez	Duan Yingying Han Xinyun	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	3.	21 maja 2022	Strasburg	Ceglana	Nicole Melichar-Martinez	Lucie Hradecká Sania Mirza	5:7, 7:5, 10–6

Wygrane turnieje rangi ITFEdytuj

Gra pojedynczaEdytuj

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	17/04/2011	Antalya	ITF	10 000	ziemna	Ksenia Łykina	6:4, 4:6, 6:2
2.	12/10/2014	Bangkok	ITF	25 000	twarda	Sabina Sharipova	7:6(4), 6:3
3.	08/02/2015	Burnie	ITF	50 000	twarda	Irina Falconi	7:5, 7:5
4.	15/02/2015	Launceston	ITF	50 000	twarda	Tereza Mrdeža	6:1, 6:2

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj

Gra pojedyncza (2)Edytuj

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	2009	French Open	Ziemna	Kristina Mladenovic	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	2010	US Open	Twarda	Julija Putincewa	6:3, 6:2

Gra podwójna (1)Edytuj

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	2012	French Open	Ziemna	Irina Chromaczowa	Montserrat González Beatriz Haddad Maia	4:6, 6:4, 10–8

PrzypisyEdytuj

↑ Łukasz Iwanek: Iga Świątek wie, z kim zagra w Adelajdzie. Rywalka miesiąc temu zmieniła stan cywilny. Sportowe Fakty, 2022-01-03. [dostęp 2022-01-03]. (pol.).

BibliografiaEdytuj

Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-23] (ang.).
Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-23] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-23] (ang.).

[1] Łukasz Iwanek: Iga Świątek wie, z kim zagra w Adelajdzie. Rywalka miesiąc temu zmieniła stan cywilny. Sportowe Fakty, 2022-01-03. [dostęp 2022-01-03]. (pol.).

[1]