Dichlorek siarki

Dichlorek siarki
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	dichlorek siarki, chlorek(1−) siarki(2+), chlorek siarki(II)
podst.	dichlorosulfan
addyt.	dichlorydosiarka
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	chlorek siarki(II)
inne	daw. dwuchlorek siarki
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	SCl; 2
Masa molowa	102,97 g/mol
Wygląd	czerwona do brązowej, lepka ciecz o ostrym zapachu
	Identyfikacja
Numer CAS	10545-99-0
PubChem	25353
InChI
	InChI=1S/Cl2S/c1-3-2
	InChIKey
	FWMUJAIKEJWSSY-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	1,621 g/cm³ (15 °C); ciecz
	Rozpuszczalność w wodzie
	reaguje z wodą
Temperatura topnienia	−122 °C; ok. −65 °C
Temperatura wrzenia	59,6 °C
Współczynnik załamania	1,557 (589 nm, 14 °C)
Prężność pary	1,01 kPa (−23 °C); 21,75 kPa (20 °C)
Budowa
Moment dipolowy	0,36 ± 0,01 D
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI
Zwroty H	H314, H335, H400, EUH014
Zwroty P	brak wiarygodnych danych
Temperatura zapłonu	118 °C (możliwy także brak zapłonu do 130 °C)
Temperatura samozapłonu	230 °C
Numer RTECS	WS4500000
	Podobne związki
Podobne związki	chlorek siarki, tlenek chloru(I)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dichlorek siarki – nieorganiczny związek chemiczny z grupy chlorków, połączenie chloru i siarki na II stopniu utlenienia.

Jest czerwoną, nietrwałą cieczą. Reaguje łatwo z wodą, alkoholami i eterami. Otrzymuje się go przez chlorowanie dichlorku disiarki w temperaturze 0 °C lub przez przepuszczanie chloru nad siarką w obecności żelaza i trójchlorku fosforu. Rozpuszcza się w benzenie i tetrachlorometanie^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Sulfur dichloride, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 4290 [dostęp 2017-10-21] (niem. • ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Haynes 2016 ↓, s. 4-88.
↑ Haynes 2016 ↓, s. 4-132.
↑ Haynes 2016 ↓, s. 9-65.
↑ Dichlorek siarki, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-10-21] (ang.).
↑ JanuszJ. Supniewski JanuszJ., Preparatyka nieorganiczna, Wydawnictwa naukowe PWN, 1958 .

CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).