Flemming (Flemingowie, Flemmingowie, von Flemming)zniemczony flamandzki ród szlachecki, wywodzący się z Flandrii (dzisiejsza Belgia), zamieszkujący Pomorze Zachodnie od okresu średniowiecza (XIII w.) do XIX/XX wieku.

Herb Fleming

HistoriaEdytuj

Nazwisko Flemmingów wskazuje na flamandzkie korzenie rodu i związane jest z niemiecką ekspansją na tereny słowiańskie na wschód od Łaby oraz z założeniem Marchii Brandenburskiej przez Albrechta Niedźwiedzia (1157). Na podbitych obszarach margrabia i arcybiskup magdeburski Wichmann von Seeburg prowadzili intensywną akcję kolonizacyjną, osiedlając tu m.in. osadników flamandzkich.

Najstarszym znanym przedstawicielem rodu był Thamm Flemming, marszałek pomorski, który między 1281 r. a 1302 występuje jako właściciel Stepnicy. Z jego synem – Konradem – związane są najstarsze informacje o herbie rodu. Potomkowie skupili w swym ręku liczne posiadłości ziemskie w rejonie Wolina i Kamienia Pomorskiego, stąd okręg Kamienia nazywany był powiatem Flemmingów (Flemmingscher Kreis).

Posiadali oni posiadłości m.in. w okolicach Maszewa, Maciejewa i Mostów. Z czasem rozrodzony ród Flemmingów zyskał w XVIII-XIX w. duże znaczenie (szczególnie w Saksonii i Prusach, w mniejszym stopniu w Polsce) oraz liczne posiadłości w Brandenburgii, pruskiej części Saksonii, w Saksonii, Turyngii, Galicji, na Śląsku oraz w Rosji, Szwecji, Finlandii, Szkocji i we Włoszech. W XVIII wieku osiągnęli godności ministerialne i generalskie w Rzeczypospolitej.

Między rokiem 1724 a 1937 pałac Crossen koło Eisenberga w Turyngii był własnością rodu. Rodzina mieszkała w nim do roku 1925.

Przedstawiciele roduEdytuj

Pałace, zamki i dworyEdytuj

Zobacz teżEdytuj

LiteraturaEdytuj

  • Otto Hupp: Münchener Kalender 1931. Verlagsanstalt Buch u. Kunstdruckerei AG, München, Regensburg 1931.
  • Genealogisches Handbuch des Adels, Adelslexikon Band III, S. 305, Band 61 der Gesamtreihe, C. A. Starke Verlag, Limburg (Lahn) 1975.