Glipizyd

związek chemiczny

Glipizyd (łac. Glipizidum) – lek przeciwcukrzycowy, pochodna sulfonylomocznika. Lek stymuluje wydzielanie insuliny w wyspecjalizowanych komórkach trzustki, prowadząc tym samym do wzmożonego jej wydzielania.

Glipizyd
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C21H27N5O4S

Masa molowa

445,54 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały, krystaliczny proszek[1], bez zapachu[2]

Identyfikacja
Numer CAS

29094-61-9

PubChem

3478

DrugBank

DB01067

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

A10 BB07

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Farmakokinetyka

edytuj

Glipizyd szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu krwi osiąga po ok. 1 godzinie. W 98% wiąże się z białkami osocza. Biologiczny okres półtrwania wynosi około 7 godzin.

Wskazania

edytuj

Przeciwwskazania

edytuj

Działania niepożądane

edytuj

Preparaty

edytuj
  • Antidiab – tabletki 0,005 g
  • Glibenese GITS – tabletki o przedłużonym uwalnianiu 0,005 g, 0,01 g
  • Glipizide BP – tabletki 0,005 g
  • Minidiab – tabletki 0,005 g

Dawkowanie

edytuj

Doustnie. Dawkę oraz częstotliwość stosowania leku ustala lekarz w zależności od przebiegu choroby. Dawka dobowa wynosi 2,5–20 mg, najczęściej w jednej dawce przed śniadaniem.

Lek nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży oraz karmiących piersią. Podczas leczenia należy kontrolować stężenie glukozy w krwi i w moczu.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. a b c Glipizyd. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-09-03]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  3. a b c Glipizide (nr G117) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  4. Glipizide, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB01067 (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005, Kraków, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, ISBN 83-7430-006-X