Wikipedia

Grzegorz Ciechowski

polski muzyk

Grzegorz Zbigniew[a] Ciechowski (ur. 29 sierpnia 1957 w Tczewie, zm. 22 grudnia 2001 w Warszawie) – polski muzyk rockowy, pianista, flecista, poeta, kompozytor, felietonista, autor tekstów, lider i wokalista zespołu Republika, który działalność artystyczną zaczynał w toruńskim klubie studenckim „Od Nowa” w 1980.

Grzegorz Ciechowski
Ilustracja
Podobizna Grzegorza Ciechowskiego
Imię i nazwisko Grzegorz Zbigniew[a] Ciechowski
Pseudonim Obywatel G.C.
Ewa Omernik
Grzegorz z Ciechowa
Data i miejsce urodzenia 29 sierpnia 1957
Tczew
Data i miejsce śmierci 22 grudnia 2001
Warszawa
Przyczyna śmierci tętniak serca
Instrumenty flet poprzeczny, instrumenty klawiszowe, gitara
Gatunki rock, post punk, nowa fala, art rock
Zawód muzyk
Aktywność 1976–2001
Powiązania Lady Pank, Justyna Steczkowska, Kayah, Nowo Mowa
Zespoły
Republika (1981–2001)
Obywatel G.C. (1986–1992),
Nowo Mowa (1982–1985)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośm.)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Popiersie Grzegorza Ciechowskiego wyrzeźbione przez Dorotę Dziekiewicz-Pilich
Tablica pamiątkowa w miejscu urodzenia Grzegorza Ciechowskiego na ścianie domu przy ul. Nowy Rynek w Tczewie
Grób Grzegorza Ciechowskiego na Powązkach Wojskowych
Gwiazda Grzegorza Ciechowskiego w Alei Gwiazd Polskiej Piosenki w Opolu
Tablica poświęcona Grzegorzowi Ciechowskiemu przed klubem Od Nowa w Toruniu
Plac im. Grzegorza Ciechowskiego przed Centrum Kulturalno-Kongresowym Jordanki w Toruniu
Parowóz w barwach Republiki w Tczewie

Jako solista występował m.in. pod pseudonimami Obywatel G.C. i Grzegorz z Ciechowa[1]. Pisał również teksty innym wykonawcom m.in. zespołowi Lady Pank („Zostawcie Titanica”) oraz Justynie Steczkowskiej (pod pseudonimem Ewa Omernik)[2].

ŻyciorysEdytuj

Wczesne lataEdytuj

Urodził się 29 sierpnia 1957 w Tczewie[3][4]. Był drugim z trojga dzieci Zbigniewa (1923-1993)[5] – prezesa tamtejszej Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej i Heleny Omernik. Miał siostry Aleksandrę (ur. 26 sierpnia 1954) i Małgorzatę (ur.1966)[6]. W Tczewie uczęszczał do szkoły podstawowej, w 1972 rozpoczął naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie, w którym w 1976 złożył egzamin dojrzałości.

W latach szkolnych rozwijał swoje zainteresowania muzyczne i literackie; grał na flecie i pianinie, występował – jako flecista – w chórze i w zespołach Nocny Pociąg, a od 1976 w Jazz Formation. Pisał wiersze, zbierał płyty, ćwiczył też kulturystykę. Na studia wybrał się do Torunia na polonistykę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Tam też wydał tom wierszy oraz zaczął karierę muzyczną.

KarieraEdytuj

W 1979 dołączył do zespołu Res Publica, prowadzonego przez Jana Castora, szybko został jego liderem, napisał sam większość utworów grupy, która od 1980 przyjęła nazwę Republika.

Zespół Republika zaczął publiczne występy jesienią 1981 w Toruniu, a wiosną 1982 pojawił się w Warszawie. Proponował nowe, ostre brzmienie, oryginalne teksty oraz czarno-biały styl wizualny. Utwory Republiki odbierano jako inteligentne spojrzenie na sytuację jednostki w odhumanizowanym społeczeństwie. Pierwsze nagrania to największe przeboje zespołu: „Kombinat”, „Gadające głowy”, „Sexy Doll”, „Układ sił”, „Telefony” i „Biała flaga”.

We wrześniu 1982 zespół nagrał pierwszą płytę długogrającą Nowe sytuacje, która została wydana w marcu 1983. Wszystkie 10 utworów napisał Grzegorz Ciechowski i były to tylko nowe piosenki. Zespół nagrał też anglojęzyczną wersję albumu, która ukazała się rok później w Wielkiej Brytanii jako 1984. W tym samym roku Republika wystąpiła na festiwalu w Roskilde w Danii, śpiewając po polsku i po angielsku. Ciechowski jako jeden z pierwszych w polskim show-biznesie zaczął stosować kontrowersję, jako sposób na promocję zespołu i swej osoby. Między innymi wyreżyserował reportaż radiowy prezentujący go jako gwiazdę rocka[7].

Przez rok zespół przygotowywał materiał na nową płytę, która pojawiła się w listopadzie 1984 pod tytułem Nieustanne tango. Znalazły się na niej przeboje: „Obcy astronom”, „Zróbmy to (teraz)”, „Poranna wiadomość” i piosenka tytułowa. W następnych latach nagrali jeszcze kilka utworów, takich jak „Ciało”, „Klatka”, „Sam na linie” i „Moja krew”. W 1986 zakończyli działalności, a Ciechowski zaczął występować jako „Obywatel G.C.”. W 1987 wydał pierwszy solowy album, również zatytułowany Obywatel G.C.. Rok później wydał kolejny album pt. Tak! Tak!, na którym znalazły się przeboje „Nie pytaj o Polskę” i „Tak... tak... to ja”. W sierpniu 1988 wystąpił na festiwalu w Sopocie. Jego muzyka była bardziej osobista i łagodniejsza, a brzmienie bardziej oparte na instrumentach klawiszowych i mniej oryginalne niż wcześniej. Muzyk wyraźnie wzbogacił instrumentarium, grał m.in. na pianie Fendera i organach Hammonda. W 1989 wydał muzykę do filmu Stan strachu.

W 1990 powrócił do śpiewania z zespołem Republika, pierwszy koncert po zjednoczeniu zagrali w Opolu. Po fali koncertów wydali nowy album pt. 1991, który promowali utworem „Lawa”. Następnie wydali płytę pt. Siódma pieczęć, będącą składanką starych nagrań i koncert akustyczny. W tym czasie Ciechowski nagrał również solowy album pt. Obywatel świata i stworzył muzykę filmową do niemieckiego serialu Schloss Pompon Rouge. W 1991 Roland Rowiński napisał scenariusz do filmu Obywatel świata na podstawie noweli Ciechowskiego.

Od połowy lat 90. Ciechowski powoli stabilizował swoje życie osobiste i karierę muzyczną. Wydał składankową płytę solową pt. Selekcja i tom wierszy Wokół niej, a z zespołem nagrał płytę pt. Republika marzeń. W 1996 pod nazwą „Grzegorz z Ciechowa” wydał płytę pt. OjDADAna z muzyką nawiązującą do polskiego folkloru, zawierającą m.in. utwór „Piejo kury, piejo”.

Udzielał się też jako producent płytowy. Współpracował nad albumami m.in. Kayah, Kasi Kowalskiej, Justyny Steczkowskiej, Marcina Rozynka, Krzysztofa Antkowiaka i Katarzyny Groniec.

W 1998 została wydana przedostatnia płyta Republiki pt. Masakra, zawierająca przeboje, takie jak „Mamona”, „Raz na milion lat” czy „Odchodząc”. Później ukazały się tylko wznowienia dawnych nagrań oraz muzyka Ciechowskiego do filmu Wiedźmin (2001). Nagrania do nowej płyty grupy przerwała niespodziewana śmierć Ciechowskiego. Kilka gotowych piosenek, w tym „Śmierć na pięć”, wydano w następnym roku na płycie pt. Republika. Zespół zakończył działalność koncertem o nazwie „Kombinat”, który odbył się w ramach 23. Przeglądu Piosenki Aktorskiej 16 marca 2002[8].

Archiwalne nagrania Ciechowskiego i grupy Republika ukazały się po jego śmierci w kilku obszernych wydawnictwach płytowych. Album z koncertem zespołu, zarejestrowanym w 1998 w studiu Programu Trzeciego, dołączono 7 listopada 2007[9] do dziennika „Rzeczpospolita”. Od kilku lat odbywają się w Tczewie festiwale jego muzyki In memoriam. Toruń przyznaje nagrodę artystyczną jego imienia.

Pod koniec lata 2007 przygotowano książkę o Obywatelu G.C. pt. „Grzegorz Ciechowski 1957–2001. Wybitny artysta rodem z Tczewa”, którą zredagował jego szkolny kolega, poseł Jan Kulas. Książka ukazała się w 50. urodziny muzyka.

Śmierć i pochówekEdytuj

Zmarł niespodziewanie w sobotę, 22 grudnia 2001 w szpitalu w Warszawie[10], po przeprowadzonej w trybie nagłym operacji tętniaka serca. Tuż przed tym zabiegiem spisał testament[11].

4 stycznia 2002[12][13] urnę z jego prochami złożono na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C 17, rząd 5)[14].

NagrodyEdytuj

W 2002 otrzymał za album Wiedźmin Orła w kategorii „Najlepsza muzyka”[15].

Corocznie, podczas koncertu pamięci Grzegorza Ciechowskiego w Klubie Studenckim Od Nowa na toruńskich Bielanach, przyznawana jest specjalna nagroda jego imienia dla młodych, utalentowanych muzyków.

Prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[12][13].

12 września 2009 na Międzynarodowym Festiwalu Producentów Muzycznych Soundedit '09 otrzymał pośmiertnie nagrodę „Człowiek ze Złotym Uchem”[16]. Statuetkę w imieniu zmarłego producenta odebrała jego córka, Weronika Ciechowska[16]

UpamiętnienieEdytuj

Życie prywatneEdytuj

W latach 70. ożenił się z Jolantą Muchlińską. Rozstał się z nią przez romans z aktorką i reżyserką Małgorzatą Potocką, z którą związany był od końca 1985 do 1994[22] i z którą miał córkę Weronikę. W 1994 jego żoną została Anna Wędrowska[23], z którą miał troje dzieci: Helenę (ur. 1995), Bruna (ur. 1996) i Józefinę (ur. 2002, już po śmierci artysty).

DyskografiaEdytuj

Zobacz więcej w artykule Republika (zespół muzyczny), w sekcji Dyskografia.

Jako Obywatel G.C.Edytuj

Jako Grzegorz z CiechowaEdytuj

Jako on samEdytuj

Inne wydawnictwaEdytuj

UwagiEdytuj

  1. ↑ a b Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów G. Ciechowskiego.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ ciechowski.art.pl (pol.). [dostęp 5 grudnia 2009].
  2. ↑ Wideoteka Dorosłego Człowieka; program poświęcony Grzegorzowi Ciechowskiemu; wywiad z Januszem Panasewiczem (powtórka TVP Polonia 2011). Maria Szabłowska, Krzysztof Szewczyk TVP 2. TVP Polonia, Warszawa. 20:25-21:05. Odcinek odc 4, sezon 10. [dostęp 28-10-2011].
  3. ↑ Witold Filler: Gwiazdozbiór estrady polskiej: od Zimińskiej do Kayah. Philip Wilson, 1999, s. 27. ISBN 978-83-7236-097-7.
  4. ↑ Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia polskiego rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 322, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  5. ↑ ZBIGNIEW CIECHOWSKI| = [dostęp 2020-05-30] (pol.).
  6. ↑ Nie potrafił wytłumaczyć, jak komponował - po prostu czuł muzykę. Grzegorza Ciechowskiego wspominają mama i siostra [cz. 1] | = [dostęp 2020-05-30] (pol.).
  7. ↑ Posłuchaj, jak Ciechowski wkręcił całą Polskę (pol.). torun.gazeta.pl, 22-12-2011. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-01)].
  8. ↑ REPUBLIKA – 23. Przegląd Piosenki Aktorskiej.
  9. ↑ Pierwsza strona „Rzeczpospolitej” z 7 listopada 2007. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-14)].
  10. ↑ Grzegorz Ciechowski nie żyje (pol.). muzyka.interia.pl, 24-12-2001.
  11. ↑ Grzegorz Ciechowski – Informacje.
  12. ↑ a b Pogrzeb Grzegorza Ciechowskiego. muzyka.interia.pl.
  13. ↑ a b Pogrzeb Grzegorza Ciechowskiego. wyborcza.pl.
  14. ↑ Tadeusz Sobieraj: Orły Niepodległości. Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie w setną rocznicę jego powstania (1912–2012). Ząbki: Apostolicum, 2012, s. 100. ISBN 978-83-7031-808-6.
  15. ↑ Lista Laureatów Polskich Nagród Filmowych ORŁY 2002 (pol.). www.pnf.pl. [dostęp 2013-01-13].
  16. ↑ a b Soundedit, czyli łódzkie święto muzyki, [w:] informacje prasowe [online], Warszawa: iSource SA, 10 września 2009 [dostęp 2012-10-31].???
  17. ↑ Uchwała nr LXIV/1797/2013 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 12 września 2013 w sprawie nadania nazwy obiektowi miejskiemu w Dzielnicy Targówek m.st. Warszawy. W: Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego poz. 9738 [on-line]. edziennik.mazowieckie.pl, 19 września 2013. [dostęp 2014-07-21].
  18. ↑ „Grzegorz Ciechowski” – piąta moneta z serii „Historia polskiej muzyki rozrywkowej” (pol.). nbp.pl, 2014-12-11. [dostęp 2015-08-18].
  19. ↑ Administrator, Amfiteatr w Tczewie będzie nosił im. Grzegorza Ciechowskiego, www.republikamarzen.pl [dostęp 2016-12-15].
  20. ↑ Plac Grzegorza Ciechowskiego w Toruniu – Kultura – Polskie Radio PiK, www.radiopik.pl [dostęp 2016-12-15].
  21. ↑ Poznań ma ulicę Grzegorza Ciechowskiego, „epoznan.pl” [dostęp 2018-07-02] (ang.).
  22. ↑ Małgorzata Potocka na filmweb
  23. ↑ Anna Ciechowska o mężu

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_Ciechowski&oldid=60579451”