Kwercetyna

związek chemiczny

Kwercetyna (łac. quercetum ‘las dębowy’) – organiczny, wielopierścieniowy związek aromatyczny pochodzenia roślinnego, zaliczany do flawonoli, mający zastosowanie w lecznictwie[3][4]. Może występować jako pochodna glikozydowa lub w stanie wolnym[3].

Kwercetyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C15H10O7

Masa molowa

302,24 g/mol

Wygląd

żółte, bezwonne, igiełkowate kryształy

Identyfikacja
Numer CAS

117-39-5

PubChem

5280343

DrugBank

DB04216

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Do źródeł występowania kwercytyny zaliczają się: cebula, ciemne winogrono, Eriodictyon californicum, gwiazdnica, perełkowiec, wyka, ziele żurawki, ziele śledziennicy, ziele czerwca, owoc migdałecznika chebułowca oraz ziele estragonu[5], nasiona czarnuszki siewnej[6].

Najważniejsze glikozydy zawierające kwercetynę to:

Zastosowanie w lecznictwie edytuj

Kwercetyna znajduje zastosowanie w lecznictwie. Jest składnikiem wielu preparatów stosowanych pomocniczo w leczeniu alergii różnego pochodzenia w połączeniu z solami wapnia. Wykazuje aktywność przeciwalergiczną i przeciwzapalną poprzez hamowanie enzymów uczestniczących w produkcji leukotrienów i prostaglandyn. Hamuje również uwalnianie histaminy. Może być też stosowana w celu zmniejszenia aktywności hialuronidazy.

COVID-19 edytuj

Prace naukowe sugerują, że kwercetyna może zakłócać replikację wirusa powodującego COVID-19[7][8][9].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Quercetin, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 14 września 2023, numer katalogowy: Q4951 [dostęp 2023-12-09]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. a b David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3–452, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  3. a b Stanisław Kohlmunzer, Farmakognozja. Podręcznik dla studentów farmacji, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1998, s. 161–163, ISBN 83-200-2230-4.
  4. Henryk Różański, Fitoterapia, 2007 [dostęp 2008-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2008-04-30].
  5. Henryk Różański, Antyoksydanty w ziołach, Medycyna dawna i współczesna, 3 czerwca 2011 [dostęp 2022-05-28].
  6. Dorota Mańkowska, Wiesława Bylka, Nigella sativa L. – związki czynne, aktywność biologiczna, „Herba Polonica”, 59 (1), 2009, s. 109–125, ISSN 0018-0599.
  7. Giuseppe Derosa i inni, A role for quercetin in coronavirus disease 2019 (COVID-19), „Phytotherapy Research”, 35 (3), 2021, s. 1230–1236, DOI10.1002/ptr.6887, PMID33034398, PMCIDPMC7675685 (ang.).
  8. Saiyad Bastaminejad, Salar Bakhtiyari, Quercetin and its relative therapeutic potential against COVID-19: A retrospective review and prospective overview, „Current Molecular Medicine”, 21 (5), s. 385–392, DOI10.2174/1566524020999200918150630, PMID32957884 (ang.).
  9. Pawan K. Agrawal, Chandan Agrawal, Gerald Blunden, Quercetin: Antiviral significance and possible COVID-19 integrative considerations, „Natural Product Communications”, 15 (12), DOI10.1177/1934578X20976293 (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj