Lista odcinków serialu Pomoc domowa

Lista odcinków serialu „Pomoc domowa” – emitowanego w amerykańskiej telewizji CBS od 3 listopada 1993 roku do 23 czerwca 1999 roku.

Seria	Liczba odcinków	Emisja w Stanach Zjednoczonych	Uwagi	Średnia liczba widzów (w mln.)
1	22	03.11.1993 – 16.05.1994		9,52
2	26	12.09.1994 – 22.05.1995		12,5
3	27	11.09.1995 – 20.05.1996	Zawierał animowany odcinek 14, pt „Oy to the World”.	12,4
4	26	18.09.1996 – 21.05.1997		9,1
5	23	01.10.1997 – 13.05.1998	Lauren Lane była w ciąży przez połowę serii. Urodziła córeczkę, Kate Wilkins, dnia 23 lutego 1998 roku, między emisją odcinka 14. a 15.	11,5
6	22	30.09.1998 – 23.06.1999	Po finale pokazano jeszcze sześć nieemitowanych odcinków: „Ma’ternal Affairs”, „The Producers”, „The Dummy Twins”, „Yetta’s Letters”, „Maggie’s Wedding” i „The Baby Shower”. Rachel Chagall była w ciąży pod koniec serii. Jonah i Eve, imiona, które nadała swym bliźniakom, zostały też użyte jako imiona noworodków serialowej Fran.	9,3

Lista odcinków

Seria 1

Nr	Tytuł	Reżyseria	Scenariusz	Premiera
1	The Nanny	Lee Shallat-Chemel	Fran Drescher i Peter Marc Jacobson	3 listopada 1993
Wesoła Fran Fine, o krzykliwym stylu ubierania, po trzech latach wstępnego narzeczeństwa z Dannym Imperiali (Jonathan Penner), została wyrzucona przez niego z salonu sukien ślubnych w Queens w mieście Nowy Jork. Jako akwizytorka kosmetyków, została wzięta za kandydatkę do roli niani nad trzema dziećmi owdowiałego producenta Broadwayu, Maxwella „Maxa” Beverly Sheffielda: nieśmiałą 14-letnią Margaret „Maggie”, sarkastycznym 10-letnim Brightonem Millhouse i zamkniętą w sobie 5-latką Grace „Gracie”. Już pierwszego wieczoru dokonała cudu, prezentując dzieci na przyjęciu ojca. Ten otrzymał za to czeki na duże sumy by wystawiać sztuki. Fran została zganiona za pochwalenie pocałunku Maggie z kelnerem (James Marsden). Maxwell ją zwolnił, ale po uwadze Nilesa – kamerdynera mężczyzny – o tym, że panna Fine jest potrzebnym powiewem świeżego powietrza w tej rodzinie, została przyjęta ponownie.
2	Smoke Gets in Your Lies	Lee Shallat-Chemel	Michael Rowe	10 listopada 1993
Maxwell, wraz ze swoją złośliwą i samolubną wspólniczką „C.C.” Babcock, poszukiwał muzyka do swego musicalu, ale odrzucił m.in. Carol Channing. Fran przez przypadek zdradziła Brightonowi, że jeden z chłopaków z jej klasy był palaczem. Chłopak został przyłapany na incydencie z papierosem i zaszantażował nianię. W końcu powiedziała o fakcie ojcu chłopaka, a po kłótni dodała, że to przez nią zapalił. Maxwell zdziwił się jednak, że Brighton nie powiedział o tym pierwszy i wraz z nianią uznali, że nawiązali szczególną więź. Fran nastraszyła chłopca swoją palącą jak smok sklerotyczną babcią, Yettą Rosenberg. Tymczasem, Maggie przeżyła katusze z powodu pryszcza na lewym policzku.
3	My Fair Nanny	Lee Shallat-Chemel	Andy Goodman	17 listopada 1993
„C.C.” Babcock zorganizowała spotkanie dla Maggie by poznała bogate osoby, a sami z Maxwellem, otrzymali fundusze na swoją kolejną produkcję. Fran poparła „C.C.” ze względu na brak życia towarzyskiego nastolatki. Zobowiązała się też zorganizować przyjęcie składkowe z bogatymi damami. „C.C.” uznała, że zrobi z siebie idiotkę. Niles i Maxwell postanowili ją wyszkolić na damę, ale Maggie nie chciała swej niani w takim sztucznym i nudnym wydaniu. Zabawa w stylu panny Fine okazała się sukcesem. Maggie zaimponowała Cindy Wentworth (Nikki Cox), a jej matka – Maureen (Dorothy Lyman) – zainwestowała w przedstawienie Maxwella. Wróżka (Magda Harout) wynajęta przez Fran przepowiedziała jej, że to będzie hit.
4	The Nuchslep	Lee Shallat-Chemel	Eve Ahlert i Dennis Drake	24 listopada 1993
Eddie (James Marsden) – chłopak, z którym całowała się Maggie – umówił się z nią na randkę. Fran została wysłana przez zdenerwowanego Sheffielda jako ich przyzwoitka. Eddie zdawał się lubić bardziej Fran, ale okazało się, że nie chciał wykorzystać Maggie do podania Maxwellowi swego CV i zdjęcia do castingów. Tymczasem, Maxwell podarował „C.C.” pieska rasy Szpic miniaturowy, którego nazwała Chester.
5	Here Comes the Brood	Lee Shallat-Chemel	Diane Wilk	1 grudnia 1993
„C.C.” – po nieudanej wizycie w ZOO z dziećmi – powiedziała im, że zrobiła to dobrowolnie, podczas gdy ich niania dostaje pieniądze za to by była z nimi. Dlatego Gracie uciekła do domu Fine’ów w Queens. Maxwell, który początkowo docenił ten ruch swej wspólniczki, przyjechał po córeczkę na ślub krewnej panny Fine. Niania i pracodawca byli wściekli na „C.C.”, ale Fran wyjawiła Gracie „sekret”: dostaje pensję za opiekę, ale nie za miłość do niej i rodzeństwa. Ostrzegła pannę Babcock, że jeśli powtórzy taki wybryk, źle to się dla niej skończy.
6	The Butler, the Husband, the Wife and Her Mother	Lee Shallat-Chemel	Howard Meyers	8 grudnia 1993
Niles oczekiwał wizyty przedstawicieli (Ian Abercrombie i Brian George) Związku Kamerdynerów. Tymczasem do Sylvii Fine – matki Fran – przyjechali jej pyszni i przechwalający się krewni, Jack (Zack Norman) oraz Marsha (Nancy Frangione). By nie wypaść przy nich blado, skłamała im, że Fran jest żoną bogatego producenta filmowego i macochą jego trójki dzieci. Niles, za namową niani, przejął obowiązki Maxwella, a Sheffield, pod wpływem dzieci, udawał przed inspektorami kamerdynera. Dopiero wizyta „C.C.” rozwiązała wszystkie więzy. Tymczasem, Brighton oszukał rodzinę i wmówił im, że klasa wybrała go na przewodniczącego.
7	Imaginary Friend	Lee Shallat-Chemel	Pamela Eells i Sally Lapiduss	15 grudnia 1993
Gracie stworzyła sobie wymyślonego przyjaciela, Imogenę. Fran zdecydowała się by zastosować przy niej mniej terapii, a więcej zabawy. Niestety, niania zjadła ją i nie zdołała uratować jej życia. By odsunąć od niej smutek, zorganizowała „pogrzeb” jej koleżanki. Uroczystość przerwała dr Voort (Cristine Rose), która wezwała nianię i ojca do swego gabinetu. Stwierdziła, że Fran świetnie poradziła sobie z dziewczynką ponieważ stała się dla niej jak matka, a uśmiercenie Imogeny było tylko sposobem na pozbycie się jej. Tymczasem Maggie uczyła się grać na fortepianie co doprowadzało rodzinę do rozpaczy.
8	Christmas Episode	Lee Shallat-Chemel	Fran Drescher i Peter Marc Jacobson	22 grudnia 1993
W rezydencji nastały święta Bożego Narodzenia. W dzień Wigilii, Maxwell musiał wyjechać by zbierać datki z „C.C.” na biednych. Zdążył wypisać 4-cyfrowe czeki świąteczne swym pracownikom. Fran przez przypadek przekonała go jednak by dał wszystkim coś osobistego. To pogrążyło nianię w długach, gdyż sama chciała kupić coś swym mikołajo-sceptycznym podopiecznym. Płaciła czekami bez pokrycia, licząc na czek świąteczny. Zamiast tego, otrzymała niebiesko-srebrny wazon. Sprzedała go by spłacić długi, ale odzyskała go za swój zegarek, po tym jak usłyszała od szefa, że wazon, tak jak ona dla nich, jest cennym nabytkiem. Niles powiedział o wszystkim Maxwellowi, przez co ten zostawił „C.C.” na lotnisku i dołączył do rodziny w kościele. Odkupił zegarek, ale po chwili usiadł na wazonie i trafił do szpitala. Na łóżko obok trafił Święty Mikołaj (Richard Roat), ale gdy nastała Wigilia, Sheffieldowie oraz kamerdyner z nianią złożyli sobie życzenia. Odkryli przy tym, że sąsiad opuścił swe łoże i pognał na saniach rozdawać prezenty.
9	Personal Business	Lee Shallat-Chemel	Fran Drescher i Peter Marc Jacobson	29 grudnia 1993
Wskutek nieoczekiwanego telefonu Valerie Toriello do Fran na prywatną linię telefoniczną Maxwella, Sheffield podjął ważną decyzję. „Nie można mieszać spraw osobistych z zawodowymi”. Po zaangażowaniu do jednego ze swych przedsięwzięć aktora Brocka Storm (Stephen Nichols), musiał zmienić swe zdanie. Brock zgodził się bowiem zagrać u niego za randkę z panną Fine. Sheffield miał wątpliwości, ale „C.C.” przekonała go do tego. Fran była rozradowana, ale domyśliła się, że to złamanie wcześniejszej zasady i Max przyznał się do wszystkiego. Fran nie spodobała się randka z Brockiem, bo nie był, taki jak jego serialowa postać w „One Day After Another”. Na pożegnanie, kopnęła go w krocze.
10	The Nanny-in-Law	Paul Miller	Eve Ahlert i Dennis Drake	12 stycznia 1994
Do Sheffieldów przyjechała dawna niania Maxwella, Clara Mueller (Cloris Leachman). Była to stanowcza konserwatystka o żelaznych zasadach, która miała przelotny romans z synem dawnego kamerdynera, Nilesem. Nazajutrz zaczęła strofować dzieci i przywoływać je do porządku. Fran nie pasowało to, ale po rozmowie koleżankami–nianiami (Lu Leonard, Peggy Blow i Irene Olga López), postanowiła nie wchodzić między mężczyznę, a jego nianię. Dostosowała się do zasad Clary, co z kolei przestało odpowiadać Maxwellowi. Porównanie panny Fine przez Clarę do psa zmusiło jej szefa do działania. Razem zdecydowali się skrócić jej wizytę po czym odkryli wspólny sekret Nilesa i Clary. Nazajutrz, Sheffield próbował naciskać na swą dawną nianię by wyjechała, ale zanim skończył, przypomniała mu historie jak uratowała mu życie gdy wpadł do stawu. Wtedy wyszedł, a Fran dokończyła jego prośbę. Clara przekazała jej pewną prawdę, że jako niania wychowuje inne dzieci aż pewnego dnia nie ma już komu dać tej miłości. Fran wpadła na pomysł by Clara razem z matką „C.C.” udały się do Japonii.
11	A Plot for Nanny	Fran Drescher i Peter Marc Jacobson	Sandy Krinski i Lisa Garrett	19 stycznia 1994
Fran obchodziła swoje urodziny i Sylvia kupiła córce miejsce na cmentarzu w ramach drugiego prezentu urodzinowego. W domu pogrzebowym spotkały żałobnika, Steve’a Mintz (Matt McCoy). Fran chciała zwrócić miejsca, ale Steve umówił się z nią na randkę. Brighton i Maxwell zaczęli się martwić co by się stało, gdyby odeszła, a ten drugi, uzmysłowił jej o zasadach chodzenia z chłopakiem tak by nie popsuć dzieci. Steve zauważył jej poczucie humoru i zdradził jej, że chciałby być clownem. To było powodem ich zerwania. Tymczasem, Maggie umówiła się z Philippem.
12	The Show Must Go On	Will Mackenzie	Dana Reston i Frank Lombardi	26 stycznia 1994
W szkole Grace zorganizowano zebranie. Fran postanowiła zaangażować najmłodsze dziecko do szkolnego przedstawienia. Emma Trusdale (Maree Cheatham) – dyrektor szkoły – wmieszała Maxwella w reżyserowanie przestawienia „matki gęsi”. Ten wybrał Fran na to stanowisko. W posiadłości Sheffieldów odbyło się przesłuchanie do roli otwierającej przedstawienie: Gracie i Andrei (Tina Hart), lecz to ta pierwsza wygrała casting. Emma z Maxwellem zobaczyli gotową scenę oraz próbę i przejęli reżyserię. Gracie nie spodobało się to i musiała stepować przez kilka godzin do nowej formy przedstawienia. Fran wystąpiła w jej obronie, a w wieczór premiery, dziewczynka nie chciała wystąpić. Do czasu gdy Fran zaproponowała Andreę na jej miejsce. Przedstawienie zakończyło się z uśmiechem na twarzy Gracie.
13	Maggie the Model	Will Mackenzie	Diane Wilk	2 lutego 1994
Do rezydencji przyjechała Chloe „madame pssyt” Simpson (Lesley-Anne Down), była dziewczyna Maxwella, która złamała mu serce. Niles wyjawił Fran ich wspólną historię. Chloe zaproponowała Maggie pracę modelki, a Fran przekonała ojca dziewczyny, żeby się zgodził. Zauważyła jednak, razem z panną Babcock, że Chloe odsunęła od nich Maxwella z Maggie. Do tego, Fran podsłuchała Chloe jak stwierdziła do swego fotografa (Anthony Cistaro), że cała sesja to tylko przedstawienie, które do niczego nie zaprowadzi. Fran chciała ostrzec dziewczynę przed rozczarowaniem, ale Maggie to odrzuciła. Załamała się, gdy Chloe stwierdziła jej w twarz, że jest „beznadziejna” i przeprosiła Fran. Niania natomiast wyprosiła Chloe z rezydencji, nie dając szansy na pożegnanie się z Maxwellem, by ten o niej zapomniał.
14	The Family Plumbing	Linda Day	Bill Lawrence	9 lutego 1994
W rezydencji Sheffieldów zabrakło wody. Maxwell, w akcie desperacji, zgodził się na to by kuzyn Fran, hydraulik Irwing Koenig (Louis Guss) zajął się tym problemem. Tymczasem Maggie nie mogła iść na zabawę, a Brighton zaprzyjaźnił się z wnuczką Irwinga, Tiffany (Jackie Tohn). Tak mocno, że się z nią całował pod prysznicem. Max dowiedział się o tym przez przypadek i Fran odkryła, że nierówno traktuje swe dzieci. Gdy pod naciskiem Maggie, chciała ponownie wymusić na Maxie inną decyzję, nakryła go nagiego w łazience z bieżącą wodą. Był skrępowany, ale dostrzegł problem i zgodził się na wyjście najstarszej córki.
15	Deep Throat	Linda Day	Pamela Eells i Sally Lapiduss	2 marca 1994
Maggie, Brighton i Gracie zachorowali na grypę. Niania, przebywając z dziećmi, które zaczęły zdrowieć, sama zachorowała. Lekarz Link (Doug Ballard) nakazał jej usunąć jeden z migdałków. Maxwell został z nią a gdy poddała się środkom znieczulającym, powiedziała mu, że go kocha. Maxwell przejął się tym, ale okazało się – po udanej operacji – że mówiła „kocham cię” do każdego. W domu, mogła jeść lody do woli i tym razem dzieci usługiwały jej oraz choremu Nilesowi. Tymczasem, „C.C.” chciała zabrać Maxwella na spotkanie szkolne po latach. Musiała się na nie udać sama, gdyż mężczyzna został przy Fran w szpitalu. Poirytowana pytaniami koleżanek, powiedziała jednej (Pamela Dillman) o romansie jej męża z drugą (Lauren Koslow). Maxwell przyszedł, gdy zjazd się skończył.
16	Schlepped Away	Linda Day	Fran Drescher i Peter Marc Jacobson	9 marca 1994
W Nowym Jorku nastała zima. Sheffieldowie, za namową Fran, postanowili udać się na wakacje na Bermudy. Zabłądzili w śnieżycy i przyjechali do domu Fran, do Sylvii i Morty’ego. Dowiedzieli się, że mosty i lotniska są zamknięte. Maggie i „C.C.” zaczęły narzekać, do czasu gdy ta pierwsza spotkała syna sąsiadów, Kenny’ego (Gregg Rogell). Fran odkryła liścik miłosny od rzeźnika i podejrzewała matkę o romans. Sylvia wyjaśniła córce, że jej ojciec o wszystkim wie, a ta relacja to tylko flirt by zyskać rabat na mięso. Wszyscy dobrze się bawili, ale jak tylko udrożnili drogi i mosty, goście wynieśli się z domu.
17	Stop the Wedding, I Want to Get Off	Gail Mancuso	Diane Wilk	16 marca 1994
Do Maxwella przyjechała jego siostra, Jocelyn Sheffield (Twiggy) wraz z księciem Salisbury, Nigelem Waters (Lane Davies) i szoferem, Lesterem (Leigh Lawson). Ogłosiła bratu, że wychodzi za mąż za Nigela, a Fran zaproponowała rezydencję na ślub. Zgodzili się, ale Fran odkryła, że Jocelyn zadurzyła się w szoferze. Obiecała szefowi, że nic nie powie jego siostrze, ale zachęciła Lestera do wyznania miłosnego. Książę dowiedział się o wszystkim, ale zniósł to w sposób stonowany. Jocelyn i Lester pobrali się. Kenny (Gregg Rogell) też został zaproszony i Maggie udała się z nim na randkę.
18	Sunday in the Park with Fran	Gail Mancuso	Howard Meyer	23 marca 1994
Na przedstawienie Sheffielda przyszła cała rodzina Fine. By przekupić krytyków, „C.C.” wysłała im kosze z upominkami. Tylko jeden z nich – Frank Bradley (Eric Braeden) – nie dał się przekupić. Dlatego Babcock wpadła na pomysł by Gracie zaprzyjaźniła się z synem mężczyzny, Frankiem Juniorem (Miko Hughes). Maxwell poparł „C.C.”, dlatego Fran musiała zabrać niegrzeczne dziecko ze sobą na piknik, z jedzeniem ze zepsutej lodówki. Gdy mały Frank ujeżdżał konno Gracie, Fran uderzyła go bagietką przez co ojciec chłopca miał pretensje do Sheffielda, a ten, do Fran. Frank Senior został zaproszony do rezydencji by go przeprosić, ale Maxwell obronił wygadaną Fran i pieska panny Babcock. Frank zjadł jedną z zepsutych przystawek, przez co dostał grypy żołądkowej. Fran stała się jedną z „przypadkowych” recenzentek w telewizji, przez co sztukę ogłoszono jako sukces. Maxwell po raz pierwszy pocałował pannę Fine, a lodówkę naprawił monter (Dan Aykroyd).
19	The Gym Teacher	Gail Mancuso	Alan Eisenstock i Larry Mintz	6 kwietnia 1994
Fran odkryła, że Maggie nie chce chodzić na wychowanie fizyczne. Wymigiwała się różnymi przyczynami. Fran robiła to samo ze swoją ostrą nauczycielką, ale początkowo, chciała by dziewczyna sama stawiła jej czoło. Dała się jednak namówić na zwolnienie lekarskie dla niej. Gdy odkryły, że mają tego samego belfra, panią Stone zd. Wickervich (Rita Moreno), postanowiły się przygotować do finalnego egzaminu. Nie zdały go, ale uzyskały ocenę „bardzo dobry” po tym jak Fran udrożniła drogi oddechowe wuefistki, która zakrztusiła się gwizdkiem. Tymczasem, Maxwell zatrudnił aroganckiego Alana Beck (Joseph Bologna) do roli Franklina Delano Roosevelta. Ten dał popalić Sheffieldowi w młodości. Wyrównał z nim rachunki tuż przed finalnymi ustaleniami.
20	Ode to Barbra Joan	Gail Mancuso	David M. Matthews, Frank Lombardi i Dana Reston	13 kwietnia 1994
Do „C.C.” przyjechał jej ojciec, zabawny i rozluźniony Stewart (Robert Culp). Fran polubiła go i zemdlała, gdy Babcock zaproponował jej udanie się na koncert Barbry Streisand, w pierwszym rzędzie i z wizytą za kulisami. Zrobił tak, gdyż „C.C.” nie chciała z nim iść. Udawała też, że nie obchodzi ich zażyłość Fran z ojcem, ale gdy pękła, Fran – mimo nacisków Sylvii – oddała jej swój bilet. Babcockowie razem udali się na koncert, a w nagrodę, Sylvia i Fran porozmawiały z Barbrą (Loren Michaels) przez telefon. Tymczasem, Brighton zaczął grać w baseball, na prawym skrzydle. Maxwell odwołał swe plany by być na jego meczu.
21	Franny’s Choice	Paul Miller	Tracy Newman i Jonathan Stark	27 kwietnia 1994
Fran dowiedziała się od matki, że Danny Imperiali (Jonathan Penner) zerwał z Heather. Fran, za namową Val, udała się do byłego chłopaka by teraz ona mogła go rzucić. Tym razem Danny poprosił Fran o rękę, ale dopiero po rozmowie z matką, zgodziła się. Powiedziała o tym Maxwellowi i dzieciom, ale te były zasmucone i wściekłe. Tylko „C.C.” była wniebowzięta tą nowiną. Sheffield zaczął szukać nowej niani, ale żadna mu nie odpowiadała. Niles starał się uświadomić szefowi, żeby sam podjął kroki by ją zatrzymać. Ten kazał tylko dzieciom pozwolić odejść ich niani, ale Brighton wyłamał się z tej zasady. Fran zganiła Sheffielda i sama porzuciła Danny’ego, bo zmądrzała.
22	I Don’t Remember Mama	Paul Miller	Howard Meyers i Diane Wilk	16 maja 1994
W dzień matki, Fran postanowiła dać prezent Sylvii w postaci starych filmów, przegranych na kasety VHS. Natomiast Maxwell – jak co roku, chcąc rozproszyć uwagę dzieci od tego, że zabrakło ich matki – dołączył do klubu country. Fran i Gracie dołączyły do konkursu dla matek i córek. Dziewczynka powiedziała jednak innej uczestniczce (J. Madison Wright), że Fran nie jest jej mamą, przez co inna matka (Leann Hunley) zgłosiła to organizatorce (Miriam Flynn). Gracie wykrzyczała im, że jej matka zmarła i uciekła do rezydencji. Maxwell przyszedł do córeczki, która przyznała się mu, że nie tęskni za biologiczna mamą bo jej nie pamięta. On nie mówił o zmarłej żonie bo było to dla niego trudne, ale sam pamiętał wszystko. Teraz mogli wspominać ją razem. Fran z Gracie wystąpiły przed publicznością. Po nich, Patti LaBelle z córką (Kimberly Natasha Ali), a w rezydencji, Fran pokazała rodzinie swoje kasety. Maxwell odtworzył dla dzieci stare nagrania, z Sarą Sheffield (Bess Armstrong). Gracie przypomniała sobie jak matka ją przytulała.

Seria 2

Nr	Tytuł	Reżyseria	Scenariusz	Premiera
1	Fran-Lite	Lee Shallat-Chemel	Janis Hirsch	12 września 1994
Wakacje dobiegły końca. Dzieci wróciły do szkoły i tylko Brighton to ciężko przeżył. Fran przeprowadziła śledztwo i oboje z Maxwellem sądzili, że chłopcu chodzi o to, że ma za małego penisa, lecz okazało się, że jest najniższy w szatni. Tymczasem – 5 lat po śmierci Sary – poczytny magazyn umieścił Maxwella na liście najlepszych partii do wzięcia. Maxwell bronił się przed tym, ale za radą Fran, udał się do klubu i został wpuszczony do środka przez ochroniarza (Sherman Augustus). Umówił się na randkę z kobietą o imieniu Leslie (Tracy Kolis), wyglądającą i brzmiącą jak panna Fine. Niles zobaczył ją i pokazał pannie Babcock. Następnie chciał przekonać swego przełożonego, że oryginał – pannę Fine – ma pod swoim dachem. Sheffield rozstał się z Leslie, ale podziękował swej niani za to, że otworzyła mu oczy i dała perspektywę.
2	The Playwright	Gail Mancuso	Lisa Medway	19 września 1994
Brighton miał wspólny projekt z niezbyt ładną prymuską i alergiczką Brooke (Bonnie Morgan), ale nie chciał iść z nią na dyskotekę. Fran zganiła chłopca, ale w taksówce spotkała Jeffreya Needlemana (Richard Kind), którego sama dręczyła w szkole. Pod wpływem chłopaka, umówiła się z nim na zaległą randkę. Poprosił ją o rękę, ale go odrzuciła. Dlatego chciał się zabić przez skok z budynku. Miał z niego zejść, dopiero gdy ktoś przeczyta jego sztukę. Max zrobił to z niechęcią, ale był zachwycony. Jeffrey – ze szczęścia i przez przypadek – spadł z budynku na górę śmieci. Natomiast Brighton miał takie wyrzuty sumienia, że udał się z dziewczyną na zabawę. Ta przyszła do niego zupełnie odmieniona, dzięki Fran. Tymczasem Maggie zakochała się w nauczycielu baletu Gracie, który mieszkał z sublokatorem i był wizażystą. Fran musiała jej uświadomić, że to prawdopodobnie homoseksualista.
3	Everybody Needs a Bubby	Lee Shallat-Chemel	Diane Wilk	26 września 1994
Yetta Rosenberg, sklerotyczna babcia Fran od strony matki, mieszkała w domu opieki. Tam rozpoczęło się wytruwanie termitów, dlatego Sylvia zaproponowała córce by jej matka została w rezydencji. Fran była zszokowana, ale zdołała nakłonić szefa by nestorka u nich została. Sheffield zrobił rewizję w pokoju Maggie i znalazł kasetę „Żar ciała”. Przerwał też randkę swej starszej córki z Gregiem (Barry Watson). Fran go nie wsparła, a dziewczyna poskarżyła się „babci”. Ta doradziła jej, że powinna szanować ojca bo ma tylko jednego. Dała też Brightonowi 100 dolarów z okazji jego Bar micwy i przezwała go „Shmuel”. Maxwell przyłapał ją na igraszkach łóżkowych z Saulem (Ralph Manza), a Gracie – która była nastraszona przez brata wizją końca świata – usłyszała od Yetty, żeby się bawiła i nie przejmowała. Fran i Maxwell obawiali się, że te słowa powiedziała do Maggie, ale niania z kamerdynerem poznali prawdę. Sheffield przejmował się, gdy Maggie wyszła na koncert z Gregiem. Spóźniła się do domu, ale postanowiła ochłonąć bo nie chciała zrobić pierwszego kroku bez konsultacji z Fran.
4	Material Fran	Lee Shallat-Chemel	Eileen O’Hare	3 października 1994
Fran, na przyjęciu żon bogatych mężów zorganizowanym przez „C.C.”, poznała swoją starą koleżankę z lat szkolnych, Katherine Porter (Judith Hoag), kiedyś Kathy Marie O’Malley. Awansowała społecznie i przyznała się do nich dopiero w kuchni. Umówiła Fran z przyjacielem jej męża, Theodorem Timmons (Efrem Zimbalist Jr.). Nazajutrz, wbrew oczekiwaniom rodziny, randka okazała się sukcesem. Theodor i Fran udali się do Paryża z Katherine i Richardem Porter (Edward Penn). Nie mogła się pogodzić z tym, że mężczyźni cały czas pracują, przez to Theo nie miał dla niej czasu. Zerwała z nim i odesłała większość prezentów od niego. Zachowała tylko naszyjnik. „C.C.” zaczęła się z nim umawiać. Tymczasem Maggie poprosiła Fran o zorganizowanie przez ojca biletów na koncert z chłopakiem. Fran i Maxwell udali się z nimi. Natomiast Gracie postanowiła porzucić swego misia i udała się na zabawę z koleżankami, które przyniosły swoje pluszowe zabawki.
5	Curse of the Grandmas	Lee Shallat-Chemel	Eric Cohen	10 października 1994
Fran zgłosiła się jako zastępowa w grupie harcerzy, do których należała również Gracie. By rozbudzić w nich empatię, udały się do domu spokojnej starości, gdzie każda z nich miała sobie zaadoptować babcię. Dwie zarezerwowane dla Gracie umarły, dlatego Fran przydzieliła jej swoją babcię, Yettę. By udowodnić podopiecznej, że nie ciąży na niej żadna klątwa. Fran spodziewała się też, że skoro w sobotę minie rok odkąd została tu zatrudniona, pan Sheffield przygotuje coś dla niej z tej okazji. Okazało się, że w tym dniu będzie się musiała opiekować dziećmi, gdyż on i „C.C.” udadzą się na rozdanie nagród Centrum Sztuki Teatralnej. Maxwell dowiedział się o wszystkim od Nilesa i podziękował swej niani w ramach podziękowań za zdobytą nagrodę. Fran była też zawiedziona, że nikt nie chce jej – jako pracownicy – odbić z domu państwa Sheffield. Maxwell skłamał jej, że była by zbyt dużym zagrożeniem dla żon panów domu.
6	The Nanny Napper	Lee Shallat-Chemel	Jayne Hamil i Rick Shaw	17 października 1994
Fran, w trakcie podróży z dziećmi w metrze, przez przypadek „porwała” dziecko pewnej imigrantki (Nancy Lenehan). Przyniosła chłopczyka do domu, gdzie Sheffieldowie otoczyli go opieką, dopóki w telewizji pojawił się komunikat o porwaniu dziecka z rysopisem Fran. Maxwell i niania udali się na posterunek policji gdzie Fran została aresztowana, a „C.C.” – dzięki pomysłowości Nilesa – została powiązana przed Maxwellem z prostytutką (Anika Marinelli). Panna Fine uniknęła więzienia tylko dzięki wspomnieniu, przy matce i policjantowi (Dayton Callie), dokładnie takiej samej sytuacji z opery mydlanej „Żar młodości”. Wieczorem, Gracie spytała się otwarcie ojcu czy nie mogą zrobić dziecka z nianią i dlaczego się nie pobiorą.
7	A Star is Unborn	Lee Shallat-Chemel	Pamela Eells i Sally Lapiduss	24 października 1994
Phillipe (Richard Portnow), producent Broadwayowski, obsadził Fran w jednej z tytułowych ról do „Romea i Julii”. Ta zaangażowała do prób Nilesa i swojego pracodawcę, z którym się nawet pocałowała. „C.C.” odkryła za to, że Phillipe spodziewa się odpisu podatkowego i celowo szykował klapę przedstawienia. Maxwell, podczas prób Fran z Romeem (Peter Marc Jacobson), przyjechał do niej i przeprosił, że nie wspierał jej kariery. Chciał wyjawić jej prawdę, ale zgodził się na jej wersję, że tęsknią za nią. Tymczasem, Maggie chciała się udać do Hamptons na wycieczkę z koleżankami, ale ojciec się nie zgodził.
8	Pishke Business	Lee Shallat-Chemel	Alan R. Cohen i Alan Freedland	31 października 1994
Po spotkaniu z Benem Vereen, klub brydżowy Sylvii Fine postanowił wesprzeć pana Sheffielda z „C.C.” i zainwestować swoje piszki – 25 000 dolarów z kart – w przestawienie jakie duet zamierzał wystawić. Pomimo to, „C.C.” ściągnęła też inwestora, który zbił miliardy dolarów na śmieciach oraz był kobieciarzem, Charlesa Haste (Wallace Shawn). Krótko potem zbiła go swoją parasolką, dlatego Fran musiała się wcielić w „C.C.” by oczarować bogacza. Babcock była temu przeciwna, ale nazajutrz Fran udała się do jej apartamentu po wiedzę na jej temat. Fran przyjęła Charlesa, a ten zgodził się zainwestować dwa razy tyle. Maxwell przyszedł do mieszkania „C.C.” by powstrzymać nieświadomą tego Fran od takiego sposobu załatwienia sprawy, lecz ukrył się w szafie z „C.C.”, gdy powiedziała mu ile chce dać. Charles próbował przekonać Fran jako „C.C.” do zerwania współpracy z Sheffieldem, ale ta mu odmówiła. Za okazaną lojalność, Maxwell wyszedł z szafy i odrzucił pieniądze Haste’a. Fran bała się powiedzieć matce o tym, że ich piszki nie będą mogły być zainwestowane. Maxwell tym razem zainwestował w swoją sztukę, ale powiedział Sylvii o odrzuceniu przez córkę amorów bogacza. Dlatego ta włożyła głowę do pieca gazowego.
9	Stock Tip	Lee Shallat-Chemel	David M. Matthews	7 listopada 1994
Fran poznała Glena Mitchella (Corbin Bernsen) w sklepie spożywczym mężczyznę pracującego na Wall Street. Sądziła, że jest maklerem i w to uwierzył też Maxwell. „C.C.” namawiała swego wspólnika na kupno domu letniskowego, ale ten zdecydował się zainwestować w akcje jakie doradził mu Glen, z którym się zaprzyjaźnił. Miał przekazać mu czek w klubie dla mężczyzn. Fran spotkała Mitchella na Wall Street, gdy sprzedawał hot-dogi. Gdy nie udało jej się przekonać „C.C.” – doradcy finansowego Maxwella – do powstrzymania Sheffielda, sama musiała się przebrać za mężczyznę by wejść do klubu. Tam zastopowała całą transakcję.
10	The Whine Cellar	Lee Shallat-Chemel	Eileen O’Hare	14 listopada 1994
Maxwell pozwolił Fran na urządzenie 50. urodzin Sylvii w rezydencji. Sam z „C.C.” miał się udać na weekend na spotkanie z Gene’em Shalitem i jego żoną przed rozdaniem nagród Tony. Wszystko szło po myśli „C.C.”, dopóki zamknęła się w piwniczce z winami Maxwella. Dołączyła do niej Fran, która zrobiła jej wytapirowaną fryzurę, a „C.C.” zwierzyła się jej, że podkochuje się w Maxie. Ostrzegła nianię by uciekała z tego domu bo skończy jak ona, ale gdy Max je uratował, wyznała mu, że Fran mówiła o nim złe rzeczy. Fran, podstępem, przedłużyła jej pobyt w piwnicy, a sama udała się na przyjęcie. Dopiero Niles wypuścił ją stamtąd. Max wyjawił niani, że podejrzewa „C.C.” o podkochiwanie się w nim. Tymczasem, babcia Yetta nawiązała spółkę z Brightonem „Shmuelem”. Przedstawiła go wujowi Stanley (Mort Drescher), od którego dostał pieniądze na Bar micwę, po czym otrzymała połowę kwoty od chłopca. Babcia zapomniała też o prezencie dla córki. Dlatego wysłała Gracie by położyła karteczkę z jej imieniem na największym prezencie. Maggie miała się spotkać z kuzynem Irwing (Christopher Brand). Sądziła, że będzie szpetny, ale na zabawie wyjawiła jemu przed kim się ukrywała.
11	When You Pish Upon a Star	Lee Shallat-Chemel	Diane Wilk	21 listopada 1994
„C.C.” zaangażowała – obecnie bezrobotnego – Jacka Walkera (J.D. Daniels) z serialu „Royal Flush” (parodii „pomocy domowej”) do kolejnego przedstawienia. Był bogaty, przez co Niles pokochał go za napiwki, a Brighton, za sprowadzenie dziewczyn, ale tylko Fran zauważyła, że to rozbuchany seksualnie egocentryk i jest pozbawiony przyjaciół oraz dzieciństwa. Tuż po tym jak Maxwell podziękował niani za przekonanie do zatrudnienia Jacka, ten przyszedł do niego z informacją o zakończeniu kariery. „C.C.” była wściekła, a Maxwell kazał Fran odkręcić sytuację. Pomimo że Fine poznała Boba Barkera, nie udało jej się to, a Sheffield pogodził się z sytuacją. Tuż po tym jak Walker opuścił ich rezydencję, rodzina dowiedziała się z telewizji, że chłopiec podpisał nowy kontrakt na 85 000 dolarów z twórcami „Royal Flush”, pod warunkiem jeśli nie wystąpi na Broadwayu.
12	Take Back Your Mink	Lee Shallat-Chemel	Fran Drescher i Peter Marc Jacobson	21 listopada 1994
Fran udała się na pogrzeb swej ciotecznej baki, 104−letniej Memy Fager. W domu, wraz z matką, babcią i Jackiem (Zack Norman) oraz Marshą (Nancy Frangione) urządzili skromną stypę i odczytali testament. Ulubione futro z norek otrzymała Fran. Nie chciała go, gdyż Maggie przechodziła fazę walki o ekologię. Sylvia naciskała córkę na go by zatrzymała. Dostarczyła nawet część garderoby do rezydencji Sheffieldów. Maxwell zaprosił Sylvię do siebie na kolację, żeby zażegnać konflikt. Nie chciał jako jedyny z nią rozmawiać, więc dokooptował „C.C.” do towarzystwa. Gdy Sylvia miała wyjść, Fran ubrała chustę i zaśpiewała refren piosenki „Sunshine, Sunset” Billy Joe Thomasa. Pogodziły się, a Maggie pozwoliła niani zatrzymać futro. Po chwili, Sylvia sprzedała go „C.C.” za 10 000 dolarów. Tymczasem, Gracie kupiła sobie dwa chomiki które nazwała po ojcu i niani. Chomik Fran zaszła w ciążę z chomikiem Maxwellem, dlatego zdradzili tę informację „C.C.”.
13	The Strike	Lee Shallat-Chemel	Janis Hirsch	28 listopada 1994
Maxwell i rodzina zaczęła się przygotowywać na premierę przedstawienia. Brighton chciał się udać do Jersey na otwarcie nowego centrum handlowego. Fran mu zabroniła, ale zwrócił się ze sprawą do ojca. Zataił miejsce sklepu, dlatego otrzymał zgodę. Fran interweniowała u szefa i po wyjawieniu prawdy, uzyskała pełne wsparcie od niego. Rozszyfrowała też chłopców w tym, że Kyle (Jason Stoll) zapłacił mężczyźnie (Ron Melendez) 20 dolarów za to by udawał ich kierowcę. Maxwell nałożył na syna karę, ale razem z kamerdynerem i nianią, udali się na przedstawianie oraz bankiet. Przed wejściem na salę odbył się strajk kelnerów, a Maxwell zmusił Fran do przekroczenia go. Został sfotografowany i okrzyknięty wrogiem związkowców. Nazajutrz, „C.C.” ogłosiła im, że dzięki temu incydentowi, bilety rozeszły się jak świeże bułeczki, a Sally Jessy Raphael zaprosiła ich do swego talk-show. Na antenie, Max wyznał Fran, że jest dla niego ważna.
14	I’ve Got a Secret	Lee Shallat-Chemel	Eric Cohen	12 grudnia 1994
Maxwell przyprowadził do domu zabandażowanego gościa. Była to gwiazda, ale on nie chciał zdradzić Fran i „C.C.” jej tożsamości. Niani nie dawało to spokoju do czasu gdy sama Cher (Heidi Thompson). Fran przysięgła Maxwellowi, że nikomu o tym nie powie, dopóki nie spotkała Val Toriello, a ta swego spowiednika. Rezydencja Sheffieldów została oblężona przez prasę, a Fran, by załatwić problem, sprowadziła swego kuzyna Irę (Marvin Nathan) by Cher mogła się wydostać ze spokojem tylnymi drzwiami. Tymczasem, Brighton otrzymał mówiącą papugę od kolegi, który chciał się jej pozbyć. Raymond Turnboat (Roger Kern), ojciec znajomego Brightona, przyszedł odzyskać ptaka i zdradził Maxowi, że to on wydał prasie informacje o Cher, podczas męskich pogaduszek.
15	Kindervelt Days	Lee Shallat-Chemel	Frank Lombardi i Dana Reston	2 stycznia 1995
Podczas sprzątania piwnicy Sylvii, Fran i dzieci znaleźli stare niewysłane zgłoszenie panny Fine na randkę z Erikiem Estradą, z 1979 roku. Fran czekał jeszcze zlot obozowiczów z Kindervelt. Miała być tam obecna, pełna pychy i znienawidzona przez Fran, Judy Silverman (Morgan Brittany). Niania chciała jechać jako singielka, dlatego poprosiła Maxwella by jej towarzyszył. Ten jej początkowo odmówił, ale po rozmowie z kamerdynerem, zmienił zdanie. Do drzwi rezydencji zapukał sam Erik Estrada, gdyż to dzieci wysłały dawne zgłoszenie. Udał się z Fran na zjazd, ale musiał jechać do rodziny, tuż przed tym jak Judy go zobaczyła. Silverman przedstawiła Fran i Val Toriello swego narzeczonego, Blake’a Glickmana (Robert Lee Jacobs). Ten ośmieszył Judy, gdyż przyznał się Maxwellowi, który przyjechał do Fran, że był na jednym z przesłuchań Sheffielda, po czym oboje musieli wyjść. Fran i Maxwell zatańczyli razem, skupiając uwagę zaproszonych, ale też musieli opuścić lokal, gdyż zbyt ciasna sukienka Fran się rozerwała. Tymczasem, „C.C.” paliła papierosy i na żądanie Maxwella musiała rzucić nałóg. Niles wykorzystał okazję do tego by ją utuczyć.
16	Canasta Masta	Lee Shallat-Chemel	Frank Lombardi i Dana Reston	9 stycznia 1995
Po nieudanej próbie dołączenia przez Brightona do drużyny baseballowej w Queens, chłopak przez przypadek stał się częścią drużyny karcianej Sylvii, Yetty i Fran. Gert, jedna z uczestniczek, wyjechała na Florydę do córki. Fran powiedziała Maxwellowi o tym co się wydarzyło, a ten zaakceptował to po ataku wściekłości. Tymczasem Gert wróciła, dlatego Sylvia i Yetta zgodziły się wyrzucić Fran z drużyny. Ta, wraz z chłopcem i resztą Sheffieldów, udali się na zawody do Atlantic City. Fran spotkała tam nawet Steve’a Lawrence i Eydie Gormé, ale ich nie rozpoznała. Brighton zrezygnował z gry, by Fran mogła się pogodzić z matką, po czym Yetta wezwała ją do zespołu. Tymczasem, Niles został w domu i „C.C.” przyłapała go na tym jak tańczył do piosenki „Old Time Rock and Roll” w majtkach, koszuli i skarpetkach.
17	The Will	Randy Bennett	Fran Drescheri i Peter Marc Jacobson	16 stycznia 1995
Maxwell udał się do lekarza na badania kontrolne. Uwzględnił też Fran w testamencie. Miała otrzymać dzieci pod opiekę, gdyby coś mu się stało. Obok tego, Doug Emerson (Michael Winters), współpracownik Andrew Lloyd Webbera, który nie tak dawno przeszedł Pomostowanie aortalno-wieńcowe, przyjął zaproszenie na kolację w rezydencji. Jego lekarz przesłał wytyczne dietetycznych dań dla niego, ale Fran sądziła, że dotyczą Sheffielda. Zaczęła nadgorliwie troszczyć się o szefa. W trakcie kolacji nakładała sos holenderski, sól, śmietanę i masło na talerz Douga. Maxwell wyjaśnił wszystko Fran, a Emerson nabawił się niestrawności i trafił do szpitala. Panna Fine podpisała testament pana Sheffielda i razem z kamerdynerem, wyjawiła fakt, że wiedzieli o sejfie szefa i kombinacji do niego. Tymczasem, do Gracie przyszła koleżanka, Erica (Gabrielle Boni), która zakochała się w Brightonie. Za radą Fran, chłopiec miał zrobić z niej „niewolnicę”.
18	The Nanny Behind the Man	Jerry Perzigian	Howard Meyer	23 stycznia 1995
Maxwell chciał otrzymać prawa do niedokończonej sztuki, która – jak sądził – miała być jego wielkim hitem na Broadwayu. „C.C.” nakłaniała go do tego by zrezygnował, ale za namową Fran, Sheffield zaprosił autora sztuki, południowca, nie stroniącego od alkoholu, kobiet i papierosów. Maxwell miał zamiar podsunąć mu samą Cindy Crawford, ale Fran zorganizowała dla niego odpowiednią partię. Gdy Dakota Williams (George Murdock) zjawił się w rezydencji, za nim przybyła babcia Yetta. Max był wściekły, ale matka Sylvii najwyraźniej oczarowała autora scenariusza. Maxwell był szczęśliwy, że pokonał Andrew Lloyd Webbera, ale nazajutrz usłyszał od Yetty, że Dakota przeszedł na emeryturę. Miał blokadę od 20 lat. By naprawić błąd, Yetta miała rzucić Dakotę, a wtedy on wycofałby się z umowy z Sheffieldem. Yetta przystała na to, a nazajutrz, „C.C.” przeczytała Maxwellowi, że Dakota dokończył sztukę w jedną noc i sfinalizował umowę z Webberem. Tymczasem, Gracie napisała list do prezydenta Clintona, a ten był tak wzruszony, że przysłał do rezydencji swego brata, Rogera.
19	A Fine Friendship	Lee Shallat-Chemel	Eileen O’Hare	6 lutego 1995
Fran poznała męską nianię chłopca Williego (Jake Richardson) o imieniu Kurt Jacobs (Christopher Rich). Sądziła, że jest homoseksualistą, do czasu gdy zaczął ją całować w sypialni. Fran i Maxwell byli zszokowani, ale tego drugiego coś nurtowało w tym, że jego niania idzie na randkę z Kurtem. Niles próbował im przemówić do rozsądku, że sami powinni się ze sobą umówić, ale nie odczytali aluzji. Fran ostatecznie zerwała z Jacobsem. Tymczasem, gdy Gracie i Willie usłyszeli o fabule „Wszystkich moich dzieci”, zaczęli myśleć, że zostaną rodzicami, do czasu rozmowy z Fran.
20	Lamb Chop’s On the Menu	Lee Shallat-Chemel	Frank Lombardi i Dana Reston	13 lutego 1995
Chester, pies panny Babcock, za namową Fran, miał przenocować kilka dni w rezydencji do zakończenia remontu mieszkania „C.C.”. Ta zorganizowała prawa do pierwszego filmu fabularnego jaki pokażą z Maxwellemm pt. „Owieczka kotlecik”. Chester zaczął rozmieszczać swoje odchody w każdym punkcie nowego miejsca, a do rezydencji zawitała Shari Lewis z Owieczką. Gdy ta druga spała, Fran i Val weszła do pokoju z Chesterem, który w chwili ich nieuwagi, rzucił się na Owieczkę. Val, Fran, Niles, „C.C.”, Maxwell i Shari sądzili, że Owieczka została pożarta. Fran próbowała nawet stworzyć nową Owieczkę, ale oryginał znalazł się w praniu. Owieczka wycofała się z interesu, ale gdy usłyszała, że Fran zasugerowała Miss Piggy, zmieniła zdanie.
21	Close Shave	Dorothy Lyman	Elliot Stern	20 lutego 1995
Fran zaproponowała Maxwellowi by jego najstarsza córka, zamiast brać od niego pieniądze, nauczyła się szacunku do nich i poszła do pracy. Niania zorganizowała jej wolontariat w szpitalu. Po pierwszym wieczorze Maggie była już zachwycona tym zajęciem i opowiedziała o tym swemu chłopakowi, Peterowi (Ron Melendez). Nazajutrz udała się na koncert pewnego zespołu i namówiła Fran do zastąpienia jej. „C.C.” zaczęła uczęszczać na kurs gotowania i częstowała swymi daniami Maxwella. Ten zaczął cierpieć na zapalenie wyrostka robaczkowego co doprowadziło mężczyznę do szpitala podczas dyżuru Fran. Niania musiała go przygotować do zabiegu appendektomii. Maxwell sądził, że to był sen, do czasu, gdy Fran nałożyła bitą śmietanę na lody.
22	What the Butler Sang	Lee Shallat-Chemel	Diane Wilk	27 lutego 1995
Barry Cooperman (Ron Orbach), szwagier Fran, odszedł od jej starszej siostry, matki dwójki dziewczynek i kucharki Nadine (Ellen Ratner). Fran zapewniła Nilesowi przesłuchanie w sztuce Maxwella po tym jak jeden z jego śpiewaków odszedł. Tak, podstępem, zdołała sprowadzić zasmuconą Nadine do rezydencji. Wizyta przypomniała jej, że Nadine kopiowała młodszą siostrę i skoro nic nie łączyło Fran z Maxwellem, mogła poderwać producenta teatralnego. Maxwell przejrzał na oczy, że jest obiektem pożądania kobiety, a Fran zadzwoniła po Barry’ego. Gdy zjawił się w rezydencji, cała trójka tak się pokłóciła, że zepsuła przesłuchanie kamerdynera. Coopermanowie pogodzili się, a inwestorzy zainteresowali się komedią w ich wydaniu.
23	A Kiss Is Just a Kiss	Dorothy Lyman	Eileen O’Hare	1 maja 1995
Billy Ray Cyrus zorganizował konkurs całowania, w którym główną nagrodą było pojawienie się na okładce jego płyty. Maggie chciała się zgłosić, a Fran zachęciła Maxwella by zgodził się, gdyż to rozerwie związek Maggie z Seanem (Scott Whyte). Fran pojechała z Maggie i pozbyła się dla niej rywalki, Pameli Chapman (Rochelle Bond), ale to Fran, zachęcona przez podopieczną, wygrała konkurs. Sheffield nie mógł w to uwierzyć, dlatego sama dała mu pełną moc swych możliwości. Nie chciała jednak zrealizować wygranej i razem z Val wytłumaczyły to osobiście gwieździe country. Wtedy usłyszały od jego menedżera (David Carpenter), że wypadłby staro przy nastolatce. Niles dowiedział się o tym od Fran i przekazał „C.C.”, a ta Maxwellowi. Ojciec dzieci przyszedł do pokoju Fran i docenił ją, że jest jak dojrzałe wino, co poprawiło jej humor. Pocałowała go w czoło.
24	Strange Bedfellows	Dorothy Lyman	Frank Lombardi i Dana Reston	8 maja 1995
Fran świętowała z Lupe (Irene Olga López) i Addie (Adeline Drescher), przejście ich koleżanki po fachu Mony (Tyne Daly) na emeryturę. Odkryła, że Mona była dokładnie taka jak ona, 20 lat wcześniej, z tą samą historią. Zrozumiała, że zniknie z rodziny jak tylko dzieci skończą szkołę. Udała się na przyjęcie emerytki i po tym jak usłyszała, że Mona przeprowadzi się do matki i babci na Florydzie oraz że będzie spać na kanapie pokrytej plastikiem, spiła się alkoholem. Trafiła do łóżka Maxwella, a rano obudziła ich wrzeszcząca „C.C.”. Maxwell był chory i po silnych lekach. Dlatego nie wiedzieli, czy odbyli stosunek. Niles wyłuszczył mu problem panny Fine, a Mona ogłosiła Fran swe zaręczyny z szefem. Garderobę, którą stworzył z jej pokoju, ofiarował jej. Maxwell podszedł do niani. Zamiast spełnić oczekiwania Nilesa oraz Fran by się oświadczyć, ofiarował kobiecie mieszkanie na stare lata. Po chwili, oboje odnieśli wrażenie, że coś między nimi doszło tamtej nocy.
25	The Chatterbox	Lee Shallat-Chemel	S: Fran Drescher, Peter Marc Jacobson, Prudence Fraser i Robert Sternin	15 maja 1995
W salonie piękności „Chatterbox” 16-letnia Maggie miała poddać się zabiegom fryzjera Claude’a (Edward Hibbert), podczas gdy Yettę i Sylvię obsługiwał przystojny Anthony (Patrick Cassidy). Kim (Lauren Tom), pomogła zrobić manicure i pedicure paznokci matki Fran. W międzyczasie panna Fine poświęciła swój czas i usiłowała znaleźć tam pracę dla bezrobotnej, początkującej aktorki Mary Ruth (Tracy Nelson), odrzuconej w castingu przez „C.C.”. O tę samą posadę walczyła Sylvia i była rozgniewana na córkę. Mary Ruth usiłowała naprawić życie prywatne Anthony’ego ze względu na jego syna, Mimo (J.D. Daniels). Ten odcinek miał zapoczątkować spin-off serialu „Pomoc Domowa”. Skupiał się na pracownikach salonu piękności, którzy wystąpili tylko w tym epizodzie.
26	Fran Gets Mugged	Lee Shallat-Chemel	Jayne Hamil i Rick Shaw	22 maja 1995
Wujek Maxwella zmarł, dlatego Sheffield odziedziczył fragment rękopisu William Shakespeare’a. Fran udała się z Brightonem po jego nowe okulary, dlatego zabrała listę zakupów z biurka pracodawcy. Wzięła fragmnt rękopisu i włożyła do torebki, którą ukradł złodziej (Alex Nevil). Detektyw Schoenfeld (William Bumiller), wezwany do rezydencji, spisał zeznania kobiety i chłopcy. Fran zaczęła się bać wyjścia z domu, a Maxwell z Nilesem odkryli, że Fran straciła dokument poety. „C.C.” chciała ją udusić poduszką, ale Niles przekazał im wiadomość o zatrzymaniu podejrzanego. Fran rozpoznała kryminalistę, ale został wypuszczony, a Max nie odzyskał rękopisu. Był też zazdrosny o zauroczenie detektywem przez Fran. Kobieta spotkała złodzieja w parku, który odpracowywał zadania społeczne, a Sheffieldowi wręczył dokument. Napastnik wysłał też parę na przedstawienie, a w tym czasie obrabował rezydencję.

Seria 3

Nr	Tytuł	Reżyseria	Scenariusz	Premiera
1	Pen Pal	Dorothy Lyman	Jayne Hamil i Rick Shaw	11 września 1995
Fran od lat pisała do korespondencyjnego przyjaciela, Lenny’ego. Po tylu latach poprosił ją o spotkanie w rosyjskiej herbaciarni. Fran była przerażona bo przez ten czas zdążyła mu nakłamać w paru kwestiach: zdobycia złotego medalu olimpijskiego, wywiadu u Davida Lettermana czy misji na księżyc. Maxwell udał się z Fran jako obstawa jej randki. Oboje bawili się tak dobrze, że Lenny zostawił tylko kartkę portierowi (Milton James). Krótko potem Fran zauważyła mężczyznę z różą, znakiem rozpoznawczym. Pocałowała go i ten przedstawił się Maxwellowi jako David Stavros (Dean Tarrolly). Róża oznaczała członkostwo w kapeli lokalu. Fran odesłała go i po chwili przeczytała kartkę, że to ostatni list i Lenny zrozumiał, że nie miał szans z tym przystojnym mężczyzną. Tymczasem, Brighton też miał korespondencyjną przyjaciółkę, Monicę. „C.C.” spodziewała się natomiast romantycznego wieczoru z Maxwellem. Zamiast tego, spędziła go z Nilesem. Po kilku wyzwiskach, pocałowali się gorąco, co widzieli Maxwell z Fran.
2	Franny and the Professor	Dorothy Lyman	Janis Hirsch	18 września 1995
Do „C.C.” przyjechał jej brat, wykładowca uniwersytecki, dr Noel Babcock (Michael McKean). On i „C.C.” założyli się o jego lamborghini i jej wierzchowca, że Fran uda się dostać do teleturnieju „Jeopardy”. By nie przegrać, Noel postanowił ją przeszkolić, ale był załamany jej poziomem wiedzy. Fran za to była z siebie dumna i oznajmiła mu o swoich szansach w dostaniu się do programu. Dopiero Niles powiedział Maxwellowi, że chodziło o zakład. Sheffield chciał o tym powiedzieć niani, lecz usłyszał od panny Fine, że zdała test i wystąpi w „Jeopardy”. Pojawiła się w programie razem z dwoma innymi uczestnikami (Sue Goodman i John Bishop). Na początku szło jej bardzo źle, ale Alex Trebek przyznał jej zwycięstwo za poprawne odpowiedzi. Fran zaprosiła też do rezydencji Rogera Clintona by przekazał Maxwellowi zaproszenia na renesansowy weekend, w zamian za randkę z Janet Reno.
3	Dope Diamond	Dorothy Lyman	Diane Wilk	25 września 1995
Fran udała się na tańce chasydów z polecenia matki. Tam poznała Jules Kimballa (Ian Buchanan) i Sylvia przygotowała córkę na ich pierwszą randkę. Maxwell zaczął być zazdrosny o ich czas wspólny, a „C.C.”, o jego wygląd zewnętrzny. Sheffield podejrzewał, że związek szybko się zakończy, ale Fran zaskoczyła go informacją o oświadczynach Juliesa. Nie powiedziała „tak”, na co Sylvia była wściekła, ale by ją uspokoić, zgodziła się na ślub. Sylvia odwiodła Maxwella widelcem od wspierania poprzedniego stanowiska Fran. Niania i Jules udali się do jubilera, skąd mężczyzna uciekł z pierścionkiem wartym 50 000 dolarów. Policjant (Ron Recasner) wyjawił Fran, że Julies jest poszukiwany od 3 lat i polował na zdesperowane 30−latki. Gracie zaproponowała Sylvii i Fran terapię. Udały się do specjalistki (Cyndi James Gossett) wraz z Yettą, w sprawie popychania Fran do ślubu przez Sylvię. Panie Fine pogodziły się, a w rezydencji, Maxwell i Fran podzielili się ze sobą uwagą od terapeutek, że podświadomie unikają związków.
4	A Fine Family Feud	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	2 października 1995
Zbliżały się 16. urodziny Maggie. Fran postanowiła urządzić jej imprezę, a ojciec zarezerwował salę słoneczną w muzeum Guggenheima. Fran w imieniu Maggie, przekabaciła ojca dziewczyny do odwołania rezerwacji i przejęła sprawę. Przyszła do siostry ojca, Freidy Fine (Lainie Kazan) by w jej klubie z disco w Queens rozpocząć zabawę. Sylvia, skłócona ze szwagierką od 1979 roku, była wściekła i rozbudziła wyrzuty sumienia u Maggie i córki by nie bawiły się tam, jednocześnie dając pozwolenie na to. Chcąc wyjść z impasu, Fran zaprosiła ciotkę i matkę do rezydencji, gdzie niania przypomniała im dobre czasy. Zabawa taneczna odbyła się w klubie Freidy. Fran zauważyła, że ciotka miała podwiązaną sukienkę, czego Sylvia specjalnie nie zauważyła. Freida przypomniała sobie, że od takiego incydentu zaczął się ich konflikt. Rozpoczęły kłótnię, po czym Freida rozmazała eklera na biuście Sylvii i otrzymała ten sam cios. To rozpoczęło walkę na jedzenie. Maxwell był wściekły na nianię bo sądził, że Maggie będzie zażenowana, ale sama stwierdziła, że to była najlepsze wydarzenie wieczoru.
5	Val’s Apartment	Dorothy Lyman	Pamela Eells i Sally Lapiduss	9 października 1995
Sylvia uzmysłowiła córce, że nie ma życia prywatnego poza Sheffieldami i rezydencją. Natomiast Val postanowiła się wyprowadzić z pokoju w domu rodziców. Po randce z mężczyzną (David Bowe), Fran miała dość inwigilacji. Oboje z Maxwellem pokłócili się i zgodzili zamieszkać osobno. Val i ona wprowadziły się do piwnicznego mieszkania, z karaluchami, pełnym homoseksualistów słuchających „The Trolley Song” Judy Garland, blisko domu opieki Yetty i rozkładaną kanapą jako łóżkiem. Nawet gospodarz (David L. Lander) był odmiennej orientacji. Fran wróciła do pracy, ale odkryła, że Maxwell nie radził sobie z dziećmi, gdyż naciągnęły go na pieniądze do szkoły, w sobotę. Wkrótce też Sheffieldowie zaczęli odczuwać brak Fran, chociażby przy kolacji. Niles i Maxwell doszli do wniosku, że trzeba odkręcić sytuację i w tym celu posłużyli się Sylvią. W nagrodę, matka niani otrzymała od niego bilety na przedstawienie i opłaconą kolację w restauracji oraz obietnicę wnuka, od córki. Sheffield kupił też Fran prezent, płytę z piosenkami Judy Garland.
6	Shopaholic	Dorothy Lyman	Eric Cohen	16 października 1995
Val Toriello przyszła do Fran z szokującą nowiną. Danny Imperiali, jej były chłopak, żeni się z Heather Biblow. Niles rozprowadził nowinę wśród rodziny i zaczęli się o nią martwić. Fran wpadła w szał zakupów, za każdym razem gdy padało jego imię. Dla Heather, Danny wyrzucił nawet Val z pracy w salonie sukien ślubnych. Dlatego zaczęła sprzedawać produkty „Tupperware”. Gracie, która towarzyszyła Fran, przekazała ojcu, że ich opiekunka stała się zakupoholiczką. Sheffield uświadomił to Fran i udała się na terapię. Przeprosiła wszystkich i została zmuszona do przecięcia kart kredytowych. Będąc „na głodzie”, ukradła Maxwellowi jego portfel. Zdrzemnęła się z nim na kanapie, ale po wizycie ciężarnej Heather Biblow–Imperiali, znowu się załamała. Ukradła portfel Nilesa i udała się do sklepu w Jersey, dokąd udał się Maxwell. Wyjaśnił jej, że czuje pustkę po utracie Danny’ego i zapełniała ją zakupami. Fran martwiła się, że ona nie znajdzie drugiej połówki i dopiero długi pocałunek Sheffielda ją wyleczył. Niania oddała wszystko do sklepu.
7	Oy Vey, You’re Gay	Dorothy Lyman	Eileen O’Hare	23 października 1995
Maxwell udał się na zabawę, na której się upił. Nazajutrz miał kaca i zwierzył się pannie Fine, że żadna z kobiet nie odezwała się do niego. Kobieta powiedziała mu, że to przez obrączkę, którą cały czas nosił po zmarłej żonie. „C.C.” zaproponowała mu specjalistę od zmiany wizerunku, Sydney Mercer (Catherine Oxenberg). Sądziła, że to mężczyzna, ale do rezydencji przyszła jego córka. Odmłodziła garderobę klienta o 20 lat, a po umówieniu się z Sydney na kolację i pocałowaniu jej, Fran z „C.C.” zaczęły być zazdrosne. Fran wyczuła też, że zdjął obrączkę, mimo że nie pokazał jej dłoni. Maxwell udał się na spotkanie z Sydney, a specjalistka przyszła po niego do rezydencji. Wyjawiła przed Fran, że jest lesbijką i nie była świadoma tego, że Maxwell się w niej zauroczył. Fran zdecydowała się powiedzieć swemu szefowi o wszystkim i to osobiście. Utknęli w windzie hotelu i Fran chciała ją naprawić, ale utknęła w otworze nad głową. Gdy Sheffield wyznał, że nie rozpoznałby prawdziwej kobiety, nawet gdyby spadła na niego z nieba, kobieta opadła na Maxwella.
8	The Party’s Over	Dorothy Lyman	Caryn Lucas	6 listopada 1995
Podczas gdy „C.C.”, Maxwell, Gracie i Brighton udali się do Bostonu na wyjazd służbowy, Fran wpadła na pomysł własnego, odpłatnego przyjęcia dla singli w „barze u Bena”. Ojciec zostawił dom Maggie, a ta, po tym jak usłyszała, że bar Freidy spłonął, pozwoliła Fran na urządzenie zabawy w rezydencji. W jej trakcie, Fran poznała mężczyznę, który nie znał się na żartach (Kevin Light), takiego co chciał przymierzyć jej szpilki (Merrick Deamon) i kolejnego, z tuszem wysmarowanym na głowie (Andrew Steel). W końcu, znalazła Jeffa (Kane Picoy), który okazał się policjantem. Funkcjonariusz aresztował ją za nieopodatkowany dochód z przyjęcia. Spędziła noc w areszcie po czym odwiózł ją do domu. Maxwell wrócił wcześniejszym samolotem do domu i uznał, że to Maggie urządziła przyjęcie, a ta przyznała się do tego bo usłyszała, że w innym przypadku, musiałby zwolnić Fran. Ta, pomimo wszystkiego, przyznała się szefowi, a Niles przypomniał mu, że dokonała cudu. Gracie nie chodziła tak często do terapeuty, Brighton przestał się ubierać jak dorosły, a Maggie wzięła w obronę przyjaciółkę, za cenę koncertu. Fran, w towarzystwie Val, udała się do sądu, przed sędziego (Allan Rich). Jej adwokatem został sklerotyczny i podstarzały wujek Manny (Milton Berle). Dopiero Sheffield wziął ją w obronę i zapłacił grzywnę w wysokości 500 dolarów. Miał je potrącić z jej wypłaty.
9	The Two Mrs. Sheffields	Dorothy Lyman	Diane Wilk	13 listopada 1995
Fran poznała w kwiaciarni natrętną kobietę. W rezydencji, okazało się, że jest to matka Maxwella i Jocelyn, Elizabeth Sheffield (Dina Merrill). Czerpała radość z krytykowania innych, miała bliskie kontakty z „C.C.” i nie przypadła jej nowa pomoc domowa. Elizabeth zażądała od syna by zwolnił pannę Fine, gdyż miała zbyt duży wpływ na dzieci. Przykładem była chociażby Gracie, która sparodiowała opiekunkę. Maxwell nie przejął się groźbą wydziedziczenia i by zrobić na złość matce, oświadczył się niani. By to udowodnić, mocno ją pocałował, a Fran się zgodziła. Później żałował tej decyzji, w przeciwieństwie do uradowanego, wszechwiedzącego Nilesa. Sheffield wmówił sobie, że jego „wybranka” nie potraktowała tego poważnie. W tym czasie Fran ubrała już suknię ślubną Sylvii i wraz z matką, zaktualizowała zakurzoną listę gości na wesele. Była szczęśliwa, dopóki Val uświadomiła jej dlaczego Maxwell to zrobił. Fran obmyśliła mały rewanż. Wciągnęła szefa w konsekwencje ślubu i zaprosiła „przyszłą teściową” do domu matki. Rozbudziła w nim wyrzuty sumienia, a Max przyznał się, że właściwie nie zna matki. Zamiast to naprawić, Elizabeth udała się do swego szofera. Sheffield przeprosił pracownicę, a ta pokazała mu, że założyła by tylko szminkę na noc poślubną.
10	Having His Baby	Dorothy Lyman	Erik Mintz	20 listopada 1995
Danny’emu i Heather urodziła się owłosiona córeczka, Judy. Przysłali Fran jej zdjęcie, a niania zaczęła myśleć nad tym jak wspaniale byłoby mieć własne dziecko. Do rezydencji przyszła gwiazda kina, Monica Baker (Donna Dixon), od której dowiedziała się, że też ma dziecko. Skorzystała z banku spermy, zanim sama upodobni się do swej matki. Val uświadomiła przyjaciółce, że będzie odczuwała bóle porodowe. Udały się osobiście do banku spermy i Fran wybrała kandydata. Powiedziała to tak panu Sheffieldowi, że pomyślał iż on ma nim być. Razem z Nilesem zwrócili się do Sylvii, która miała to wyperswadować córce. Dopiero opieka nad dzieckiem Moniki, Zacharym (Skyler Littlefield), sprawiła, że panna Fine odłożyła ten plan na później. Na razie nie miała nikogo z kim mogłaby dzielić to doświadczenie. Maxwell wyznał, że myślał o sobie jako kandydacie, ale kobieta oznajmiła mu, że będzie to musiał zrobić po staroświecku.
11	The Unkindest Gift	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	27 listopada 1995
Maxwell napisał sztukę, nieświadomie odpowiadającą jego życiu: o kamerdynerze, seksownej guwernantce i wdowcu z trójką dzieci. Fran przeczytała ją, mimo zabezpieczeń ze strony pisarza. Była zachwycona i wysłała ją do 12 wydawców. Ci uznali, że książka jest beznadziejna. Wtedy sama wysłała mu list potwierdzający jego talent, ale spostrzegł dołączony rachunek do listu z jej nazwiskiem. Tymczasem, Sylvia miała urządzić obrzezanie dla syna kuzynki (Lorna Luft). Nie chciała tego zrobić, ale wtedy nie zaprosili by jej na Florydę. Musieli znaleźć mohela, a Brighton, mający kamerę, mógł to sfilmować. Dziecko było brzydkie, ale obie musiały kłamać matce. Chłopak nie wiedział czym jest ten zabieg, dlatego pobladł i zemdlał z kamerą, zanim nagrał zdarzenie. Sylvia dostała zakaz wyjazdu na Florydę, ale filmik Brightona został posłany przez Fran do „najgłupszych filmów Ameryki” i został wyróżniony. Rodzina udała się do Hollywood, a niania trafiła na plan „Doktor Quinn”, gdzie poznała Jane Seymour i Joe Lando. Została jednak wyproszona przez ochroniarzy (m.in. Lawrence Mandley) studiów filmowych. Brighton nie wygrał, ale umówił się ze zwyciężczyniami konkursu (Alissa Dowdy i Danielle Dowdy).
12	The Kibbutz	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	4 grudnia 1995
Nastały ferie świąteczne od szkoły. Maxwell zdecydował się posłać Maggie do klasztoru w Szwajcarii by tam mogła się uczyć przez ferie języka francuskiego, sztuk i historii Europy. Zamiast tego, Fran podsunęła dziewczynie myśl o wyjeździe do Kibucu, gdzie sama była 20 lat temu. Sylvia przypomniała jej, że nienawidziła tego miejsca i opuściła je w połowie wyjazdu. Fran pamiętała jednak, że tam odbyła swój pierwszy stosunek z Yossim (Ofir Anschel). Chciała wszystko odkręcić, a Maxwell domyślił się dlaczego, ale ostatecznie, udali się z nią na miejsce. Fran odciągnęła ją od syna Yossima (Michael Dow). Tymczasem, po raz pierwszy Niles miał zostać sam w domu, gdy rodzina wyjechała. Mógł sobie zaplanować swoje wakacje, ale „C.C.” i Maxwell uznali, że jest dusigroszem. Stać go było jednak na wycieczkę, gdyż sprzedał spinki od Maxwella, podarowane mu przez „C.C.”. Udał się w to samo miejsce co ona.
13	An Offer She Can’t Refuse	Dorothy Lyman	Jayne Hamil i Rick Shaw	11 grudnia 1995
Gracie uczyła się grać na skrzypcach z Frankie Tattori (Justin Jon Ross). Krótko potem Fran umówiła się z jego rozwiedzionym ojcem, Tonym (Burke Moses). W podzięce, przysłał jej angielską wołowinę. Na randce w restauracji, wręczył jej złoty naszyjnik. Fran udała się do łazienki i zadzwoniła do Val, ale w tym czasie, na głównej sali, doszło do strzelaniny. Tak odkryła, że jest szefem mafii. Przekazała to Val, a ta, Nilesowi. Fran chciała pokonać Tony’ego swymi krewnymi, specjalistami od podatków. Kamerdyner próbował wytłumaczyć niebezpieczną sytuację swemu szefowi, ale ten zrozumiał to tak, że ma w jej imieniu zerwać z nim. Tony był skonsternowany i przez chwilę uwierzył, że Gracie ma w futerale na skrzypce broń maszynową. Gdy usłyszał, że Maxwell to producent Broadwayu, sam zerwał z Fran by być dublerem w jednym z jego przedstawień. Fran powiedziała Sheffieldowi kim jest Tony. Tymczasem, Brighton odkrył pamiętnik Maggie i zrobił z niej swoją niewolnicę. Do czasu, gdy Fran wyciągnęła kasetę z Brightonem, całującym się z jej lalką.
14	Oy to the World	Dorothy Lyman	Fran Drescher i Peter Marc Jacobson	18 grudnia 1995
Odcinek animowany. Fran pomogła Świętemu Mikołajowi (Max) w rozwożeniu prezentów, usuwając Wstrętną Babcock („C.C.”) z horyzontu i przywracając Brightonowi wiarę w pomoc ubogim.
15	Fashion Show	Dorothy Lyman	Eileen O’Hare	8 stycznia 1996
Rodzina miała się udać na premierę i Fran przedłużała wyjście zmianami kreacji. Wiedziała, że torebka nie będzie pasować do sukienki, ale nie mogła już tego zmienić. Dała się sfotografować mężczyźnie (Derek Webster) z magazynu „Gloss” przed wejściem do teatru. Nazajutrz, pojawiła się w tej gazecie, w dziale „najgorzej dopasowani”. Fran była wściekła i zadzwoniła do matki by Sylvia opowiedziała Maxwellowi o swej histerektomii. Sheffield chciałby Fran mu nawet pofarbowała szary kosmyk, ale pod wpływem „C.C.”, powierzył swej niani stworzenie kostiumów do przyjęcia dobroczynnego. „C.C.” uświadomiła wspólnikowi, że robi to z powodu uczucia jakim ją obdarza oraz że będą tam wszyscy i każdy o tym napisze. Niles zrobił kilka zdjęć tego co Fran zdążyła zrobić, co go uspokoiło. Niania wyjawiła, że to pranie Maggie i zatrudniła do współpracy kuzyna Todda. Gdy wyszła, Maxwell miał wątpliwości. Tuż przed powrotem kobiety, niemal wyznał, że ją kocha, ale nie zdążył tego wypowiedzieć, co zawiodło Nilesa. Podczas wielkiego wieczoru, „C.C.” wyśmiała kostiumy, ale te okazały się sukcesem. Todd Oldham – jeden z gości – okazał się kuzynem Fran, a Fran widząc fotografa z „Gloss”, rzuciła „C.C.” torebkę przez co teraz ona znalazła się w dziale najgorszej stylizacji.
16	Where’s Fran?	Dorothy Lyman	Sally Lapiduss	15 stycznia 1996
Fran nakryła Maggie i jej chłopaka (Bryan Kirkwood) na paleniu. Nie mogła na nich naskarżyć Maxwellowi, dlatego uknuła plan. Maxwell miał ją nakryć, a Maggie miała widzieć jak wpada w złość, przez co sama by już nie zapaliła. Plan zadziałał, ale Maxwell przesadził i nazwał swą nianię per „głupia”, przez co odeszła z rezydencji wprost do domu Clintonów. Gracie, Brighton, Sylvia, Yetta i Niles zaczęli się o nią zamartwiać, przypominając zabawne sytuacje z Fran. Maxwell zrozumiał, że to co zrobiła jego pracownica było tylko zwykłym fortelem, gdy podsłuchał rozmowę Maggie z jej chłopakiem. On i kamerdyner wpadli na pomysł by udać się do Rogera Clinton. Ten miał poszukać Fran przez FBI, ale Maxwell znalazł pannę Fine. Przeprosił ją i błagał by wróciła, a gdy „rozmawiała” z Hillary Clinton, odkrył, że kabel telefonu stacjonarnego nie był w gniazdku.
17	The Grandmas	Dorothy Lyman	Caryn Lucas	22 stycznia 1996
Fran zaczęła narzekać na rutynę dziejącą się w rodzinie Sheffield. Natomiast Gracie chciała iść do koleżanki, ale bez udziału Fran co ją zabolało. Niania udała się do matki by o tym porozmawiać, ale tam dowiedziała się, że Sylvia wyrzuciła męża z domu bo się bardzo mocno pokłócili. Z pomocą Nettie Fine (Marilyn Cooper) i Yetty Rosenberg, swych babć, chciała ich pogodzić, ale nie podzielały jej poglądu. Fran i Nettie udały się do domu teściowej Sylvii, gdzie Fran chciała przekonać ojca do powrotu, ale odkryła, że jej matka już to zrobiła. Fine, w wesołym nastroju, wróciła do domu i doceniła, że tu się nic nie zmienia, dopóki zobaczyła wyluzowanego Maxwella w nowej koszuli i zezwalającego Maggie na późną zabawę, do 3:00 nad ranem. Niania zażądała powrotu starego Sheffielda i skłamała sąsiadce, że Gracie ma ospę, przez co mogła po nią przyjść.
18	Val’s Boyfriend	Dorothy Lyman	Erik Mintz	5 lutego 1996
Valerie „Val” Toriello została poderwana przez Pauly’ego (James DiStefano). Nikt nie mógł w to uwierzyć. Chcąc sobie zastąpić koleżankę, wybrała Brightona. Pauly odwiedził rezydencję i przytulił się do Fran, po czym położył dłonie na jej pośladkach. Ukarała go kilka razy i podejrzewała, że ją podrywa, ale wmówiła sobie, że jest zazdrosna. Przeprosiła go, a ten ją pocałował. Val nakryła go i zerwała z nim. Natomiast „C.C.” zażądała od Maxwella by utworzył z nią spółkę. Ten chciał uniknąć rozmowy na ten temat i nie marzył o tym by oddać połowę swej firmy. Pożarli się tak mocno, że „C.C.” odeszła od niego, w co Niles nie mógł uwierzyć. Później, skłamała, że prowadzi rozmowy z Marvinem Hamlisch, a kamerdyner zaczął zastępować jedzeniem prztyczki z „C.C.”. Wkrótce Maxwell docenił pracę „C.C.”, ale nie mógł się do tego przyznać. „C.C.” preparowała nawet okładkę „Inquisitora”, z sobą i Hamlischem. Fran dowiedziała się o tym na kolacji z „C.C.” i by przekonać Maxwella do powrotu wspólniczki, przyprowadziła do rezydencji swego dawnego nauczyciela muzyki, Alana Neidera (Marvin Hamlisch), by udawał Marvina. Maxwell, pod naciskiem sytuacji, z sukcesem przebłagał ją by wróciła, co ucieszyło Nilesa.
19	Love is a Many Blundered Thing	Dorothy Lyman	Dan Amernick i Jay Amernick	12 lutego 1996
Nastał czas walentynek. Fran otrzymała kartkę od detektywa, Jeffa (Kane Picoy) oraz drugą, od znajomego Brightona, Tommy’ego Altmana (Michael Bacall). Tommy podpisał się jako „cichy wielbiciel, pannie Fine”. Niania sądziła, że to od pana Sheffielda i kupiła dla niego olbrzymi billboard z napisem. Niania odprawiła błyskawiczną randkę z Jeffem i udała się do lodziarni by spotkać się z szefem. Była nieco rozczarowana swoją nieletnią walentynką i wraz z Valerie Toriello, miały zamalować billboard. Przeszkodził jej mały wypadek z windą, a Maxwell dowiedział się o całej sytuacji. Przyniósł do niej koszyk „C.C.” z łakociami i winem. Tam spędzili miły wieczór. Tymczasem, Niles sądził, że Maxwell zdołał ukryć przed nim swą randkę z panną Fine, dlatego był nieco oburzony na szefa.
20	Your Feet’s Too Big	Dorothy Lyman	Sally Lapiduss	19 lutego 1996
Dawna agencja modelek stóp zorganizowała zlot byłych pracownic. Sylvia zaczęła narzekać, że przestała się podobać mężowi. Zdecydowała się na operację plastyczną by poprawić swe przedramiona i ramiona. Udały się do doktora Robertsa (John Astin). Ten powiedział im, że Fran będzie wyglądać jak jej matka, a Gracie dodała, że w jej wieku powiększą się jej stopy. W sklepie obuwniczym, Fran usłyszała od sprzedawcy (John Glen Bishop), że powiększył się jej rozmiar jej stopy. Maxwell zapewniał ją, że niepotrzebnie się martwi, ale nie chciała jechać na zjazd. Miała nawet koszmar, że ma stopy o rozmiarze 100 i przyjemny sen o pocałunku z Maxwellem. Sylvia obudziła ją z nowiną, że nie podda się operacji, gdyż nie pokryje tego ubezpieczenie. Sheffield, za radą Nilesa, udał się do Fran i oznajmił jej, że uda się z nią na zjazd. Ten okazał się bardzo przyjemny, po czym wrócili do domu, do umalowanej twarzy „C.C.” pastą do butów.
21	Where’s the Pearls?	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	26 lutego 1996
Do rezydencji miała przyjść Elizabeth Taylor, a Maxwellowi i „C.C.” nie udało się pozbyć Fran z domu. Pomimo ich środków ostrożności, niani oraz Sylvii, schowanej w szafie, udało się poznać aktorkę. Tuż po tym jak Maxwell przywołał gwiazdę do swego biura, Taylor poprosiła Fran by zaufany kurier przewiózł jej perły pod wskazany adres. Za namową matki, sama je przewiozła, tuż po tym jak wyciągnęła Yettę z szafy. Fran doznała jednak wypadku w taksówce Cozette (Rosie O’Donnell), tuż po tym jak chciała pokazać jej perły. Trafiła do szpitala, gdzie lekarz (Steve Blackwood) stwierdził częściową utratę pamięci, która wróci stopniowo. „C.C.” powiedziała Maxwellowi o zaginięciu pereł, a Fran nie pamiętała ani dzieci, ani matki z babcią czy spotkania z Elizabeth Taylor. Yetta powiedziała jej za to, że tylko najmniejsza z dzieci jest jej biologiczną córką. Fran udała się do kąpieli z Maxwellem, a ten – zawstydzony – wyjawił jej, że nie są małżeństwem, tylko nianią, a on nie jest Pierce’em Brosnanem. Gdy chlapali się wodą, Niles ich nakrył i przekazał wszystko „C.C.”. Nazajutrz, stwierdziła, że skoro jest producentem musicali to musi być gejem, gdyż tak się ubiera, ale nic się między nimi nie dzieje. Panna Fine nie pamiętała też swego ojca na zdjęciach, ale wszystko do niej wróciło, gdy Sylvia wspomniała o ślubie kuzynki Rose. Maxwell usłyszał o tym i zaczął się z nią ścigać po rezydencji.
22	The Hockey Show	Dorothy Lyman	Robbie Schwartz	4 marca 1996
Fran została wypatrzona w barze sportowym przez Mike’a LaVoe (Anthony Addabbo), zawodnika „New York Rangers”. Umówiła się z nim na spotkanie, a Maxwell sam zachęcił swą nianie do randek bo chciał go poznać. Na randce, Mike okazał się sportowcem wierzącym w przesądy. Przez to chciała z nim zerwać, ale Maxwell i Brighton namówili ją by udała się z nimi na mecz. Założyła przy tym czerwone, „pechowe” szpilki. Całe miasto okrzyknęło ją jak tą co przynosi pecha. Sylvia wzięła silne proszki uspokajające, a ojciec ją wydziedziczył. Nawet rrapeuta Gracie zakończyła terapię, gdyż miała abonament na mecze Rangersów. Przednie drzwi rezydencji zostały nawet obrzucone jajkami, co wykorzystał Niles i zużył zapas specjalnie na „C.C.”. Maxwell chciał załagodzić sprawę i spotkał się z Mikiem oraz, przy okazji, z Ronem Greschner. Obsmarowali Fran, a ta wszystko usłyszała i wpędziła szefa w poczucie winy. Sama odwiedziła Mike’a w jego szatni i złamała przy nim kilka najpopularniejszych przesądów, do czasu gdy publicznie ją przeprosił i wycofał oskarżenie o przynoszenie pecha. Panna Fine wróciła do domu w czerwonych szpilkach i gdy je zdjęła, Rangersi zaczęli wygrywać.
23	That’s Midlife	Dorothy Lyman	Caryn Lucas	11 marca 1996
Fran poznała Monikę Seles w klubie tenisowym. Przypomniała sobie jak sama kiedyś grała w tenisa i Brighton zgłosił się jako jej nauczyciel. Natomiast Maxwell dowiedział się, że jego kolejna sztuka okazała się niewypałem. Wpadł w kryzys wieku średniego, pogłębiony przegraną w meczu z panną Fine, zasugerowanym przez Nilesa. Fran, posługując się fortelem, zaciągnęła swego szefa do terapeutki, dr Joyce Brothers. Nazajutrz, Maxwell porzucił teatr, odmłodził swoją garderobę i sam pofarbował swoje siwe włosy. Fran była wściekła i przyjechała do matki. Sylvia przypomniała jej, że mężczyznę można pokonać w czymkolwiek dopiero po ślubie. Następnie zeszła do pana Sheffielda z nowym porsche. Uświadomiła mu, że nie osiągnął sukcesu finansowego, lecz sam osiągnął sukces i poradził sobie z wychowaniem trójki dzieci.
24	The Cantor Show	Dorothy Lyman	Diane Wilk	29 kwietnia 1996
W synagodze pojawił się nowy i utalentowany kantor, Gary Isaacs (Philip Casnoff). Wszystkie kobiety były zachwycone jego śpiewem i Fran z matką, Maggie oraz Gracie udały się na nabożeństwo by go posłuchać. Sylvia przedstawiła Isaacowi swą młodszą córkę, a ta zaprosiła go rezydencji, gdzie „C.C.” i Maxwell przesłuchiwali Burta Bacharacha. Isaac zaśpiewał „I say a little prayer” przy akompaniamencie Burta i ten ostatni zażądał jego w sztuce. Sylvia była tak uradowana wieścią, że zebrała znajomych do domu by ogłosić tę nowinę, ale Gary zakomunikował wszystkim, że zrezygnował ze śpiewania w świątyni by poświęcić się Broadwayowi. Dostał nawet główną rolę w przedstawieniu, gdyż zmarł producent wykonawczy. Sylvia zażądała powrotu swego kantora albo ich Bóg się na nich zemści. Wkrótce zaczęło pada 7 dni i 7 nocy, a Maxwell wystawił największy hit sezonu, lecz dowiedział się do Isaacsa, że zagra w „Evicie” Andrew Lloyda Webera. Sądził, że ten podpisał już żelazny kontrakt, ale „C.C.” nie zdążyła mu go podsunąć. W międzyczasie Fran oszukała linie lotnicze na ubezpieczenie warte 500 dolarów. Otrzymała czek na taką sumę i gdy podarowała go świątyni na nowego kantora, ich nieszczęścia się skończyły.
25	Green Card	Dorothy Lyman	Rick Shaw	6 maja 1996
Brighton otrzymał „niedostateczny” z języka francuskiego. Maxwell zdecydował się zatrudnić mu korepetytora. Fran, w imieniu szefa, przyjęła do tego zajęcia przystojnego Philippe’a (Paolo Seganti). Ten zaczął podrywać nianię i zanim udali się na randkę, pożarł się z Maxwellem. Dzień później Phillipe oświadczył się, a Fran przekazała nowinę Sylvii. Ta sądziła, że to Maxwell, ale gdy zobaczyła Francuza, od razu go zaakceptowała. Para musiała przejść test urzędniczki imigracyjnej (Gloria Gifford), ale był tak pociągający, że musiała zapalić papierosa. Philippe kokietował też z „C.C.” na czym nakrył ich Niles. Ten przekonał „C.C.” by podała to dalej Maxwellowi i Phellipe przyznał się do tego. Kochał wszystkie kobiety, a Maxwell udowodnił mu, że potrafi całować i pokazał to na pannie Fine, która rzuciła narzeczonego. Przytuliła się do szefa, a „C.C.” była zawiedziona, że Niles ją ponownie zmanipulował.
26	Ship of Fran’s	Dorothy Lyman	Diane Wilk	13 maja 1996
Fran zdecydowała się udać na krótkie wakacje, w rejs statkiem po Karaibach. Od wróżki dowiedziała się, że zatańczy na wodzie z mężczyzną swych marzeń. Nalegała też by Brighton, gdyż sam był chętny na to, miał huczną Bar micwę. Maxwell zaprosił, na ten sam rejs, siebie, swą rodzinę, Nilesa, „C.C.”, Val, Yettę i Sylvię z Mortym. Sylvia zapoznała córkę ze Steve’em Goodman (David Starzyk), który zaprosił ją na konkurs tańca mambo. Po wspaniałym dniu spędzonym z rodziną, panna Fine dowiedziała się, że Steve jest pasażerem na gapę. Pomimo to, zatańczyła z Maxwellem. Tymczasem, Niles zagrał w kości i przegrywał przy stole, dopóki „C.C.” przyszła do niego.
27	A Pup in Paris	Dorothy Lyman	Diane Wilk	20 maja 1996
Fran, na polecenie „C.C.”, miała zabrać Chestera do fryzjera. Umieściła psa w czarnej torbie. W podobną spakował się Maxwell, który zamierzał lecieć do Paryża, do brata, który kupił podejrzany klub nocny. Fran podała mu torbę z psem, a dopiero Yetta „odkryła” pomyłkę. Niania udała się na lotnisko, do samolotu, ale gdy chciała zamienić torby, członek personelu pokładowego (Tim Bagley) zamknął ją w luku bagażowym. Na miejscu, zastali tylko jeden pokój hotelowy i spotkali Nigela Sheffield (Harry Van Gorkum). Bracia pokłócili się, a panna Fine nakłoniła Maxa do udania się do tego klubu. Zanim tam dotarli, spędzili czas na zakupach, spacerach lunchu i trzymali się za dłonie. Na miejscu, wysłuchali śpiewu Earthy Kitt. Maxwell uznał, że chciałby być, taki jak brat i odzyska dawną pasję. Udali się pierwszym samolotem do domu. W czasie turbulencji, Maxwell wyznał Fran, że ją kocha i ją pocałował. W międzyczasie, Yetta i Niles zajęli się dziećmi. Kamerdyner dręczył „C.C.” wizją wspólnego czasu Maxwella i Fran.

Seria 4

Nr	Tytuł	Reżyseria	Scenariusz	Premiera
1	The Tart with Heart	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	18 września 1996
Po powrocie do domu, Maxwell wycofał się ze słów jakie wypowiedział swej niani. Fran była wściekła i zawiedziona. Po słowach „C.C.” i Maxwella, że została zatrudniona tylko ze względu na wygląd, poznała niewidomego Jacka (Jason Alexander). Zaczęła się z nim umawiać, ale zerwali, gdyż ona uświadomiła sobie, że umawiała się z niewidomym bo chciała coś udowodnić Maxwellowi. Sylvia wytłumaczyła Fran, po tym jak sama flirtowała z rzeźnikiem Paulem (Joey Dente), że korzystanie z atutów nie jest złe. Natomiast Sheffield wycofał się, gdyż pamięta o zmarłej żonie, obawia się reakcji dzieci i ewentualnego małżeństwa z kimś poza jego sfery. Fran wybaczyła szefowi i zgodzili się na przyjaźń, z nutą flirtu. Tymczasem, Niles nie mógł znieść tego, że Maxwell nie chciał mu powiedzieć o tym co zaszło podczas lotu z Paryża. Podjął wszelkie środki by zmienić ten stan rzeczy, a Gracie miała wybrać kobietę o ciekawej karierze w ramach wypracowania. W trakcie prac, chciała się z tego wycofać.
2	The Cradle Robbers	Dorothy Lyman	Nastaran Dibai i Jeffrey B. Hodes	25 września 1996
Siedemnastoletnia Maggie zaczęła się umawiać z 25-letnim Johnem (Brian Bloom). Fran kazał córce z nim zerwać. Fran była skłonna by go najpierw poznali i Fran udała się z nią na podwójną randkę. Ten przyprowadził kolegę, Mike’a McMullena (Sean Kanan). Niania była wniebowzięta, gdyż okazało się, że Mike ma matkę Żydówkę, a ojciec pracuje jako dostawca w jej ulubionym sklepie „Loehmann”. Pomimo to, Fran kazała jej zerwać z Johnem, gdyż nic ich nie łączyło. Maggie była zła na pannę Fine, ale ta ostatnia wpadła na pomysł by pozwolić im się spotkać, bo nie będą mieli wspólnych tematów do rozmowy. Plan zadziałał i dziewczyna podziękowała przyjaciółce. Tymczasem, Niles podawał „C.C.” środki pobudzające w herbacie i kawę z kofeiną, by ta nie mogła spać. Tak przespała jedyną szansę na randkę z szefem. Maxwell cierpiał natomiast na krótkotrwały zanik słuchu w lewym uchu, z powodu ogłuszających dźwięków z gardła panny Fine.
3	The Bird’s Nest	Dorothy Lyman	Jayne Hamil	2 października 1996
Fran i Gracie zebrały się pod sklepem „Loehmanna” w dzień wyprzedaży. Trafiła na kobietę (Nora Dunn), której wyrwała jasnozielony sweter. Brighton nie zdał biologii, dlatego razem z Fran przygotował projekt naukowy. W innym przypadku ojciec – który dokarmiał kota Clintonów – zesłałby go do szkoły wojskowej. Pierwszy obiekt badań – spleśniała truskawka – został wyrzucony, dlatego niania wpadła na pomysł by wykluć 3 porzucone przez ptaka jajka, pod lampą. Kobieta pewnego dnia zapomniała ją wyłączyć, przez co ugotowała je. Zdecydowała się udać do samej nauczycielki (Nora Dunn) i przekonała ją na przedłużenie terminu swym jasnozielonym swetrem. Brighton znalazł trzeci projekt: obserwowanie pleców Sylvii po jedzeniu podejrzanych homarów. Maxwell natomiast czuł się winny, bo sądził, że kot zjadł ptasie jaja. Tymczasem, w apartamencie „C.C.” odbyła się dezynfekcja i na złość kamerdynerowi, wprowadziła się na kilka dni do rezydencji za zgodą Maxwella. Nagranym głosem pana domu, mocno sobie dokuczyli.
4	The Rosie Show	Dorothy Lyman	Nastaran Dibai i Jeffrey B. Hodes	9 października 1996
Fran z Val i Gracie dostała się do widowni „Rosie O’Donnell Show”. Dzięki zabawnej uwadze Fran, zwróciła na siebie uwagę Rosie i po programie udały się do garderoby gospodyni by porozmawiać. O’Donnell zaoferowała jej współpracę w ramach porad o wychowaniu dzieci. Niania zgodziła się, a Val rozpowiedziała wszystkim o tej nowinie. Maxwell usłyszał to od Nilesa, który wciąż nie wiedział co stało się podczas lotu z Paryża. Sheffield wsparł swą pracownicę, ale ta wciąż nie mogła mu wybaczyć odwołania „tego”. „C.C.” stała się agentką pomocy domowej. Jej oszałamiająca kariera wpłynęła na dzieci. Nie przeczytała Gracie książki, nie odebrała Brightona z kary po lekcjach, a Maggie nie potrafiła zakryć malinki na szyi po randce. Spotykała się za to ze sławnymi ludźmi, jak Donald Trump. Maxwell udawał przed Fran, że ją wspiera, ale obawiał się, że ją straci. Sylvia i Yetta ostrzegły go, że przyśniła im się Bubby Sophie i przekazała, że Maxwellowi stanie się coś złego. Ten skłamał Fran, że Bubby Sophie kazała mu ukrócić występy jego niani w telewizji bo nie wyjdzie to na dobre dzieciom. Panna Fine się tym nie przejęła, ale nazajutrz usłyszała, że ją wyrzucili, na rzecz pary emerytów (Morty Drescher i Sylvia Drescher) piszących recenzje z restauracji. Tymczasem, Niles domyślił się co zrobił jego szef.
5	Freida Needa Man	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	16 października 1996
Ciotka Fran, 5-krotna wdowa Freida Fine (Lainie Kazan), zbankrutowała. Przyjechała do rezydencji ze swym nieśmiałym chłopakiem, milionerem Fredem (Donald O’Connor). Freida wprowadziła się do Sheffieldów, a Fran udała się do Jacht Klubu, gdzie spotkała Freda. Nie chciał się oświadczyć, bo Freida była pełna werwy i energii. Gdy zaszeleścił plikiem pieniędzy, dodał, że nie wie co w nim widzi. Stwierdził, że nie mógłby jej dać interesującego życia i nie potrafił tańczyć. Fran zgodziła się go przeszkolić, ale w trakcie nauki, dostał ataku serca. Upadł na nią, a Freida źle to zinterpretowała. Jego pierwszymi słowami w szpitalu była „Fran, jesteś dobra” i zerwała z Fredem. Dopiero gdy doszedł do zdrowia, wyjaśnił jej wszystko i się oświadczył. Maxwell nieświadomie zgodził się, żeby ceremonia odbyła się w rezydencji, ale nie miał odwagi tego cofnąć. Ślub zebrał m.in. Nettie Fine (Marilyn Cooper) i Sylvię. Natomiast Fred miał wątpliwości. Chciał się ożenić z Fran, ale ta postawiła na szczęście ciotki. Fred zdążył powiedzieć sakramentalne „tak” po czym padł nieprzytomny, a cała rodzina Fine zaświadczyła jego słowa. Odzyskał zdrowie po operacji pomostowania aortalno-wieńcowego. Tymczasem, Niles miał usłyszeć od Maxwella o tym co ten powiedział Fran, ale przeszkodziła mu w tym „C.C.”.
6	Me and Mrs. Joan	Dorothy Lyman	Peter Marc Jacobson	30 października 1996
Maxwell zauważył w galerii swego ojca, Jamesa Sheffield (Robert Vaughn). Pokłócił się z nim, a Fran zaprosiła Jamesa na obiad. Złagodziła tę nowinę, informacją o tym, że Brighton chce być baletnicą. „C.C.” była podekscytowana tym spotkaniem i Niles zaczął jej dozować wiadomości w zamian za pieniądze i kosztowności. Maxwell był wściekły, ale został na kolacji. James przyprowadził ze sobą swą nową partnerkę, sekretarkę Joan (Joan Collins). Za nimi zjawiły się Sylvia i Yetta. James zdradził Sylvii informacje o nowej inwestycji, a Joan pokazała Fran pierścionek zaręczynowy i obrączkę. Fran uznała, że lubi bardziej ojca, bo jest inny niż Maxwell, a gdy James wzniósł toast za siebie i nową zonę, Maxwell nazwał macochę łowczynią majątków i wyszedł. Nazajutrz Joan przyszła do rezydencji i porozmawiała z Fran o tym jak jej mąż zrobił pierwszy krok po 10 latach. Oświadczył się, gdy przyszła do niego kuso ubrana i udowodnił to 6 razy. Później, Maxwell stwierdził, że też ma swe potrzeby i może pójdzie śladami ojca. Zaczął całować Fran, ale Niles im przeszkodził. James i Joan przyszli do rezydencji by powiedzieć mu, że jadą do Saint-Tropez. Maxwell chciał przeprosić ojca, ale Sylvia wpadła do biura z informacją, że stracili 25 000 dolarów na inwestycji Sheffielda. Za te pieniądze mieli się przenieść, do Boca na Florydzie. Maxwell dostrzegł oschłość Jamesa i przeprosił Fran za to co niemal się stało. Joan, przed wyjściem, doradziła niani by nie przesadzała z czekoladkami bo pasierb może zmienić zdanie.
7	The Taxman Cometh	Dorothy Lyman	Dan Amernick i Jay Amernick	6 listopada 1996
Jayowi Leno spodobało się przedstawienie „C.C.” i Maxwella. Zgodził się podpisać z nimi kontrakt. Nie chciał rozstawać się ze swym psem, dlatego Maxwell wyznaczył swą nianię jako opiekunkę suczki. Gracie powiedziała jej o tym jak Chester i pies Jaya się parzyły. Natomiast Fran czekała kontrola skarbowa. Obawiała się jej, gdyż nakłamała w zeznaniu podatkowym, że ma dziecko na utrzymaniu za granicą, jest żoną inwalidy, z szóstką dzieci i hoduje szynszyle. Odwiedził ją urzędnik Josh Bassin (Dana Gould). Próbowała go przekonać do siebie za pomocą kusej sukienki i dobrego jedzenia, ale w liście, zażądał 5000 dolarów podatku. Maxwell zgodził się napisać z nią odwołanie i udał się z nią do Sylvii po jej kwity podatkowe. Z nimi, stawili się w urzędzie, gdzie przełożony Josha (Rich Little) zgodził się z podwładnym w sprawie podatków petentki. Rozprawiali nad nimi do czasu gdy Jay Leno zjawił się w biurze i kierownik zamknął sprawę zanim udał się z nim na spotkanie. Tymczasem, Brighton czuł się zażenowany czasem spędzony wspólnie z ojcem. Musiał udawać radość, albo unikać spotkań z nim. Jay wycofał się z występu, gdyż jego pies się oszczenił.
8	An Affair to Dismember	Dorothy Lyman	Diane Wilk	13 listopada 1996
Fran zaczęła narzekać na brak życia towarzyskiego czy miłosnego, gdy do rezydencji przyjechał Nigel (Harry Van Gorkum), brat Maxwella. „C.C.” z Maxwellem byli zbyt zajęci pracą, dlatego zblazowana Fran zgodziła się mu pokazać Nowy Jork. Nigel zabrał ją do klubu tańca i powtarzał, że jest bardzo seksowna. Nazajutrz, Gracie i Brighton zauważyli, że jest szczęśliwa, a Nigel pojawił się u niani z kwiatami raz naszyjnikiem z małym brylantem. Po tym jak odesłała zszokowanego Nilesa, pocałowali się, ale Fran odepchnęła Nigela jak tylko Maxwell wszedł do pomieszczenia po szampan dla jednej z aktorek. Kamerdyner wręczył go szefowi i oboje wyszli, a Fran przysięgała, że nie zachowała się jak zdradzająca żona. Nigel wręczył jej bilet na statek. Wyjeżdżał dziś o północy i jeśli to zrobi, będzie jego żoną. Jeśli by nie przyjechała, wiedziałby, że się nie zgodziła. Niania pochwaliła się tym Val i z matką, a Sylvia zdradziła, że dopiero ciąża sprawiła, że Morty się oświadczyć. Fran zostawiła nawet list pożegnalny na biurku Maxwella i z dwiema torbami, opuściła rezydencję. Skręciła kostkę w doku i zobaczyła tylko odpływający statek. Wróciła do posiadłości, gdzie Maxwell przyszedł za nią. Zrozumiała, że nie był w biurze i gdy na chwilę wyszedł po lód na kostkę, zabrała list z biurka i schowała go. Maxwell zaniósł na rękach swą nianię do pokoju.
9	Tattoo	Dorothy Lyman	Caryn Lucas	20 listopada 1996
Maggie zapragnęła zrobić sobie tatuaż. Fran jej zabroniła, ale gdy do kuchni weszła też Sylvia, Valerie Toriello wymsknęło się przy Maggie i kamerdynerze, że też ma tatuaż. Matka Fran była załamana i dowiedziała się, że zrobiła go sobie gdy były jeszcze nieletnie i kupiły dowody tożsamości od tatuażystki (Sally Kirkland). Sylvia ostrzegła ją, że sprzeciwiła się Bogu i dopóki go będzie miała, nie spocznie na rodzinnym cmentarzy oraz ma się czuć jak wydziedziczona. Niles „dyskretnie” przekazał tę nowinę Maxwellowi, a „C.C.” to podsłuchała. Sheffield zaciekawił się tym i chciał wiedzieć gdzie on jest. Val, Fran i Sylvia udały się na konsultacje z doktorem Roberts (John Astin) i po tym jak wysłuchał Sylvii, oznajmił, że tatuaż będzie można usunąć w najbliższym czasie oraz że będzie bolało. Fran zgodziła się, ale zanim to nastąpiło, chciała pokazać tatuaż panu Sheffieldowi. Wybrała Bermudy na długi weekend. Chciała pokazać tatuaż, ale po rozmowie z Gracie, oboje zdecydowali się rozładować napięcie seksualne grą w tenisa.
10	The Car Show	Dorothy Lyman	Robbie Schwartz	11 grudnia 1996
„C.C.” i Maxwell zaangażowali Roslyn Kind – przyrodnią siostrę Barbary Streisand – do prowadzenia benefisu. Natomiast Maggie poprosiła Fran by wygrała dla niej auto w konkursie miss. Panna Fine nie potrafiła obsługiwać ręcznej skrzyni biegów i namówiła Maxwella by ją przeszkolił. Podczas nauki, wpadła w ekscytację, gdy „C.C.” zadzwoniła z wiadomością, że Streisand zgodziła się poprowadzić benefis, u niej w domu. Gdy sądziła, że odwiedzi dom swej idolki, przejechała królika. Zmartwiła się tym, ale Maxwell pocieszył ją. Na konkursie po przywitaniu się z Miss Ameryki (Tara Dawn Holland), niania przystąpiła do konkursu, ale przegrała, gdy zobaczyła króliczą łapkę na przednim lusterku samochodu. Maggie straciła przyjaciółki, a Gracie starała się przeprowadzić z nią terapię by wyciągnąć ją z ponurego nastroju. dopiero sugestia Nilesa, by odwiedzili dom Barbary, ożywiła Fran. Maxwell, w połowie trasy, udał ból żołądka, by Fran mogła dalej poprowadzić samochód z ręczną skrzynią biegów. Fran ukradła nawet swej mistrzyni torebkę i but, który musiała zwrócić.
11	Hurricane Fran	Dorothy Lyman	Rick Shaw	18 grudnia 1996
Fran zdecydowała się na osobne wakacje na Bahamach. Maxwell chciał ją powstrzymać, ale zawiódł. Udała się do celu podroży z Valerie Toriello. Wyspę, na której byli, nawiedził jednak huragan, a Sylvia odwiedziła Maxwella z tą nowiną. Miała pretensje do niego, dlaczego nie ożenił się z jej córką bo była by bezpieczna, w domu. Huragan nie zrobił krzywdy kobietom i Fran wróciła do domu, gdzie oboje z szefem przyznali się, że osobne wakacje były błędem. Tymczasem, „C.C.” złamała nogę, gdyż wbiegła na wypastowaną podłogę. Została w domu sama, na zepsutym elektronicznym wózku, gdy Niles, Fran i Maxwell udali się w rejs jachtem po wyspach greckich.
12	Danny’s Dead and Who’s Got the Will?	Dorothy Lyman	Jayne Hamil	8 stycznia 1997
Do rezydencji przyjechała Eloise (Myra Carter), babcia Maxwella z 80 milionami na koncie, by sprawdzić czy rodzina trzyma poziom kulturalny. Jeśli nie, wykreśliła by danego członka rodziny z testamentu. Natomiast Fran dowiedziała się, że jej były chłopak Danny Imperiali zmarł na uczulenie od wosku na plecy. Na stypie, Fran spotkała wdowę po zmarłym, Heather Biblow-Imperiali (Pamela Anderson) i sympatycznego „wdowca” Harveya (Todd Graff), lekarza i geja, który opłakiwał śmierć swego ukochanego. Był z nim 16 lat, a teraz jego rodzina udawała, że nie istnieje. Umówiła się z nim do kina, a po rozmowie z matką, zmierzyła się z Maxwella przy Eloise i zwolniła się. Znalazła nową pracę w centrum handlowym, u pana Bindera (Darryl Hickman). Gdy Niles dowiedział się co zaszło w samolocie z Paryża, chciał go kopnąć i razem z dziećmi, wymusili na nim by przeprosił Fran oraz sprowadził ją do domu. „C.C.” dowiedziała się o nowej sytuacji i chciała uwieść Maxwella, ale ten przyszedł do niej i zaświadczył jej, że umieścił w testamencie wyznanie miłości do Fran. Wtedy nie będzie mógł go cofnąć, a Fran poprosiła Maxwella by przypomniał sobie co napisał. Z zamkniętymi oczami, ale mikrofonem przy ustach, głośno powiedział co czuje do niej. Tymczasem, Eloise spotkała Yettę i ta wytłumaczyła jej, że Fran z Maxwellem mają już nastoletnie dzieci, ale są dopiero 3 lata po ślubie.
13	Kissing Cousins	Dorothy Lyman	Caryn Lucas	15 stycznia 1997
Fran, w barze dla singli, została wybrana przez żydowskiego lekarza, Boba (Jon Stewart). Wydawał się Fran tak idealny, że zdradziła matce oraz szefowi iż go poślubi. Dopiero na ślubie kuzynki okazało się, że był to jej kuzyn. Fran była załamana i zrozpaczona, a by pomóc przejść jej przez trudne chwile, Maxwell zapisał ją do specjalisty, doktora Jacka Millera (Spalding Gray). Ten odkrył jej problem. Miała obsesję na punkcie wyjścia za mąż. Fran powiedziała Maxwellowi, że specjalista wyleczył ją, ale użyła terapii do osiągnięcia własnego szczęścia. Tymczasem, Val starała się nakłonić „C.C.” do zostania jej przyjaciółką.
14	The Fifth Wheel	Dorothy Lyman	Jayne Hamil	29 stycznia 1997
Jako część swojej terapii, Fran zdecydowała się zaprzestać pościgu za mężczyznami. Sylvia była wściekła i winiła Maxwella za to. Po tym jak „C.C.” odkryła, że umawiała się z Brightonem przez internet, ona wraz z Val i Fran udały się na kilka „babskich wieczorów”. Te skończyły się, gdy najpierw Val zdobyła mężczyznę (Joel Murray), a „C.C.” umówiła się z właścicielem trzech teatrów (Gordon Thomson). By nie była sama, dwie pary zaprosiły Fran wraz z nimi do restauracji. Początkowo odmówiła, ale gdy się tam udała, poczuła się nieswojo. Maxwell był w domu i miał dokładnie takie same emocje, bez Fran dotrzymującej mu towarzystwa. Dlatego oboje postanowiły poćwiczyć bycie samotnym razem.
15	The Nose Knows	Dorothy Lyman	Rick Shaw	5 lutego 1997
Fran z Maxwellem zrozumieli, że niania potrzebuje więcej spotkań z terapeutą, po tym jak zrobiła awanturę szefowi za całowanie się ze swoją randką, Danielle (Brenda Epperson). W trakcie terapii doszło do przełomu: wyjawił jej, że Maxwell jest jej szefem, a ona tylko nianią. Pomimo prostoty wnioskowania, Fran nazwała go geniuszem i wychwalała pod niebiosy. Szybko zmieniła o nim zdanie, gry wraz z Val i babcią zobaczyły go w kinie, jak dłubał w nosie. Maxwell usłyszał od Sylvii, że doktor „zrobił coś nieodpowiedniego i włożył dłonie tam gdzie nie miał”, producent Broadwayu pomyślał, że Fran była molestowana. Panna Fine w końcu uznała, że musi się zmierzyć z tym problemem bezpośrednio z doktorem, podobnie jak Sheffield. Dopiero w biurze dowiedział się prawdy i wykrzyczał, że skończy w domu wariatów. Kompulsywny kłamca w korytarzu (Merrick Deamon) stwierdził, że są najpiękniejszą i najlepiej dobraną parą jaką widział. Fran, wiedząc o jego przypadłości, skłamała Maxwellowi, że to najlepszy doradca par w biznesie. Tymczasem, Chandler zerwał z „C.C.”, dlatego ta zaprosiła Nilesa na rozdanie nagród. Miała mu zapłacić 250 dolarów w czeku, ale oboje tak dobrze się bawili, że kamerdyner podarł czek.
16	The Bank Robbery	Dorothy Lyman	Jayne Hamil	12 lutego 1997
w dzień walentynek, Maxwell zrobił żart swej niani przez głupią kartkę. Natomiast Fran z matką udały się do banku by założyć wspólne konto Sylvii i Yetty. Sylvia podejrzewała, że mężczyzna, który poznał jej matkę, będzie chciał od niej wyciągnąć 200 dolarów tygodniowo zapomogi. Bank, który odwiedzili, padł ofiarą napadu niezbyt rozgarniętego Leslie Tilberta (Peter Scolari). Matka zmusiła go do tego i chciał ją wysłać na Florydę, by dała mu spokój. Gracie powiedziała Yetcie, Maxwellowi i Nilesowi o napadzie i ostatnia dwójka przyjechała pod bank. W środku, Fran pomogła napastnikowi w przebiegu wydarzenia – zamawiając jedzenie dla wszystkich oraz przedstawiając listę żądań i upewniła zakładników, że Leslie nienawidzi krwi. Po wystrzale, Fran upewniła policję, że wszyscy są cali, a Fran nie chciała rozmawiać przez telefon z Maxwellem. Sylvia przypomniała złodziejowi by zabrał pieniądze i zgodziła się go poprowadzić, a ten wziął jeszcze Fran jako zakładniczkę. Dopiero gdy Maxwell zadeklarował jej przez megafon, iż nie żałuje, że powiedział „kocham Cię”. Fran kazała Lesliemu i matce uciekać, a sama pobiegła do swego szefa. Złodziej został złapany gdy Sylvia pokierowała do budki z jedzeniem.
17	Samson, He Denied Her	Dorothy Lyman	Flo Cameron	19 lutego 1997
Minęło 6 miesięcy od wspólnej podróży Fran z Maxwellem do Nowego Jorku z Paryża. Panna Fine sadziła, że Maxwell porozmawia z nią o wielkim miłosnym błędzie jaki popełnił pół roku temu. Wbrew jej oczekiwaniom, chodziło mu o zwrot zbyt wysoko naliczonego podatku. Natomiast „C.C.” została powołana na przysięgłego. Fran udała się z nią i obie zostały wybrane na ławę przysięgłych. Sylvia Fine przyszła na zastępstwo swej córki. Na rozprawie, pod przewodnictwem sędziego Jerry Morana (Robert Urich), gosposia Kiki Hanson (Laura Kightlinger) została oskarżona o obcięcie na łyso gwiazdę okładek romansów Vincenzo / Bernie Schwartzberga (Luigi Amodeo). Zaatakowała go, gdyż wyznał, że ją kocha, ale potem wycofał to, a Fran wykrzyczała na całą salę, że oskarżona jest niewinna. Prokurator (Gloria Gifford) przesłuchała obydwu i mimo dowodów obciążających kobietę, w tym jej wyznania winy, jako jedyna z rady była za tym, że jest „niewinna”. Dopiero inny członek rady (Lawrence Mandley) zdołał wyjaśnić Fran, że Vincenzo odwołał swe wyznania ze względu na dzieci, traktującą Kiki jak matkę. Fran wróciła po tygodniu, do głodującej rodziny i była bardziej wyrozumiała dla szefa. Niles przekazał im, że Vincenzo wycofał oskarżenie i ożenił się z Kiki, a Fran i Maxwell objęli się.
18	The Facts of Lice	Dorothy Lyman	Nastaran Dibai i Jeffrey B. Hodes	5 marca 1997
Gracie przyniosła do domu wszy. Fran upomniała Maxwella, że za mało czasu przebywa z dziećmi co potwierdziło się, gdy wszy złapali ona, Brighton i Maggie, lecz nie pan Sheffield. Natomiast Niles był w podłym nastroju, gdyż czuł się popychany i musiał wykonywać upokarzające czynności. Wpadł w gniew gdy wypadła mu kartka, która Fran podniosła i przeczytała, ale skłamała kamerdynerowi, że tego nie zrobiła. Sądząc, że ma mordercze skłonności, ona i Val przeszukały jego pokój by znaleźć dowody na tę tezę. Niles znalazł później odciśnięty makijaż Fran na białej marynarce. Maxwell posłuchał rady Fran i wraz z dziećmi wyszedł z domu, zostawiając nianię i kamerdynera samych w domu. Uciekając przed nim, uderzyła się w drzwi łazienki otwieranej przez „C.C.”. Po ocknięciu, wyjawił jej, że napisał sztukę „zapewnić sobie alibi” i chciał by była pierwszą recenzentką. Dzwonił do kostnicy by zachować realia, a banany przeznaczył na ciasto, które zjadła Sylvia. Maxwell wrócił do domu z wszami na głowie.
19	Fran’s Roots	Dorothy Lyman	Caryn Lucas	12 marca 1997
Fran otrzymała telefon od Lila Baker (Telma Hopkins), która twierdziła, że może być jej biologiczna matką. Śmiała się nawet jak ona. Niania powiedziała o tym Maxwellowi i Sylvii, a ta przyznała się, że raz ukradła placek pacjentce w śpiączce, przez co spuściła oko z córki. Urodziła ją w dniu Rosz ha-Szana, przez co w szpitalu mogło być za mało lekarzy. Fran zaprosiła ją do rezydencji, gdzie Lila okazała się Afroamerykanką. Poznała zbyt mocno opalonego ojca swej córki w Miami, a o możliwości podmiany dowiedziała się z programu Morley Safera. Tam jedna z pielęgniarek przyznała się, że upuściła – i później pomieszała – akty urodzenia gdy biegła za jedną z pacjentek kradnących jedzenie. Lila zaprosiła ją do swojego domu by poznała afroamerykańskich braci z drugiego małżeństwa, lekarza Davida (Donald Willis) i studenta prawa, Matta (Benjamin Brown). Sylvia wbiegła do posiadłości Bakerów by zaświadczyć im, że Fran jest jej córką, ale David poinformował je, że szpital stwierdził, iż DNA Fran i Lila jest różne. Sylvia bardzo to przeżyła i odwiedziła Bakerów, siedząc tam dłużej niż by oni chcieli. Tymczasem, „C.C.” wyjechała do Kalifornii by sprzedać jedną ze sztuk Maxwella na potrzeby kręcenia serialu. Sheffield nie chciał się na to zgodzić, gdy usłyszał, że chcą w niej wszystko zmienić. Niles gorąco go do tego namawiał bo mógł się pozbyć „C.C.” i chciał nawet wykorzystać historię Fran o dwóch matkach. Na koniec, kamerdyner zarezerwował „C.C.” lot powrotny z czterema przesiadkami.
20	The Nanny and the Hunk Producer	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	2 kwietnia 1997
Maxwell wygrał trzy nagrody Tony za swój spektakl „Wdowiec” o mężczyźnie, który stracił żonę, lecz już nie otworzył się na miłość. „C.C.” była w świetnym humorze, gdyż bilety wyprzedawały się jak świeże bułeczki, do czasu gdy jedna z gazet umieściła informację, że twórca „wdowiec” ma romans z nianią. Maggie była wściekła na Fran i ojca, gdyż artykuł sugerował, że było to jeszcze za życia jej matki. Niania zdołała jej wszystko wyjaśnić. Fran za to wpadła w furię, gdy przeczytała później, że według gazety ma 40 lat. Oboje z Maxwellem udali się do siedziby gazety, gdzie redaktor (Michael Brandon) przeprosił ich, gdyż gazeta źle się sprzedawała. Wyszedł z biura, gdy Max chciał mu pokazać czym jest gorący romans i zaczął całować Fran. Tymczasem, by uspokoić Nilesa, który był zbyt marudny, Maxwell wręczył mu miniaturowy puchar „kamerdyner roku”.
21	The Passed-Over Story	Dorothy Lyman	Rick Shaw	9 kwietnia 1997
Maxwell zatrudnił gwiazdę filmową Morgan Faulkner (Jane Sibbett) by grała w jego ostatniej produkcji. Fran znała ją bardziej jako Marcy Feldman. Będąc „tylko nianią”, Fran miała wobec niej kompleks niższości. Gdy Maggie aplikowała na studia, ale została odrzucona. Morgan zdecydowała się zatrudnić dziewczynę jako swoją asystentkę. Maxwell zgodził się, gdyż sądził, że to wspaniałe tymczasowe zajęcie przed udaniem się na kolejny etap edukacji, podczas gdy Fran uznała, że aktorka przejęła jej rolę w życiu nastolatki. Maxwell zmienił swe podejście, gdy usłyszał od córki, że nie idzie na studia, lecz uda się do Europy z Morgan. Fran i Max chcieli wyperswadować ten pomysł młodej dziedziczce ten pomysł, bez zrażania do nich Morgan. Fran udało się przemówić dziewczynie do rozsądku. Tymczasem, Sylvia zaprosiła rodzinę i kamerdynera na paschę, do swojego domu. Nie omieszkała przypomnieć panu Sheffieldowi kiedy się ożeni z jej córką, a Niles przygotował wszystkie potrawy.
22	No Muse Is Good Muse	Dorothy Lyman	Jayne Hamil	23 kwietnia 1997
Fran, po obejrzeniu teledysku piosenkarki Tashy (Ivana Milicevic), uznała, że ma naturalny talent do pisania piosenek, zwłaszcza dla buntowniczej i pełnej gniewu Tashy. Fran i Val chciały wyśledzić Tashę, ale trafiły na Jayne Meadows. W końcu trafiły do hotelu piosenkarki i jako pokojówki, weszły do jej pokoju. Tasha sądziła, że się wypaliła. Zdecydowała, że potrzebuje nie swej menedżerki (Lois Chiles), lecz pomocy Fran. W rezydencji, przekonała się, że jest kiepska jako autorka tekstów, ale będzie dobrym natchnieniem. Tasha dowiedziała się od Maxwella od nieszczęśliwszym życiu Fran, a ta upodobniła się strojem do idolki nastolatek. Gdy Fran usłyszała o d Maxwella, że on potrzebuje jej bardziej, w domu niż Tasha, ucieszyło to Nianię, co przekreśliło ją jako muzę Tashy. Gwiazda szybko znalazła Val Toriello, jako bezdenne źródło inspiracji. Tymczasem, Niles słuchał kasety audio „jak zdobyć kobietę”, przez co Max i „C.C.” robili sobie z niego żarty.
23	You Bette Your Life	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	30 kwietnia 1997
Maxwell i „C.C.” zorganizowali akcję dobroczynną. Sheffield zgodził się na udział Fran, po tym jka dowiedziała się, że Betty Midler była w rezydencji i będzie prowadzić galę. Zaproponowała swe usługi jako niania. Maxwell nie był przekonany czy jego pracownica zdobędzie znaczącą kwotę, ale przez swój skąpy strój, zebrała 5000 dolarów. Wygrał Keith Rosenstein (Danny Dayton) – utalentowany pianista i syn Toma (Ed Begley Jr.), który pragnął utopić pieniądze w jednym z przestawień Maxwella by uniknąć podatku. Miał być pod opieką Fran przez jeden dzień, ale zaprzestał grania, gdy w domu spokojnej starości Yetty zobaczył śmierć staruszka (Don Siess). Tom zagroził wycofaniem pieniędzy ze sztuki, a Betty była wściekła na Fran i biegała za nią po rezydencji, chłostając torebką. Dopiero Gracie uratowała sytuację, gdyż naśladując kokieteryjne zachowanie niani, nakłoniła Keitha do ponownego grania. Tymczasem, Niles także zgłosił swe usługi na akcji charytatywnej i „C.C.” wygrała go za 37 dolarów. Musiał umyć auto, które wynajęła, dekorować taras, którego nie miała oraz służyć za model do sukienki, która przedłużała. Na koniec wypożyczyła go rodzicom Fran, by ich masował.
24	The Heather Biblow Story	Dorothy Lyman	Ivan Menchell	7 maja 1997
Heather Biblow-Imperiali (Pamela Anderson) – rywalka Fran ze szkoły i o zmarłego chłopaka – trafiła do produkcji „Żar młodości”, jako jedna z postaci. By pochwalić się tym co ma, zaprosiła Val i Fran do swej posiadłości w Malibu. Obie spotkały mnóstwo aktorów z planu, jak Hunter Tylo, Barbara Crampton, Melody Thomas Scott, Joshua Morrow, Shemar Moore, Jeanne Cooper i Richard Kline. Podczas produkcji, pokazała im jednak, że nie jest naturalną aktorką, gdyż zapomniała swoje kwestie. Gdy Fran zgodziła się podszkolić, Peter Bergman, grający partnera Heather w scenie, wybrał właśnie ją jako zastępstwo dotychczasowej aktorki. Maxwell początkowo zgodził się na babcię Yetttę, jako tymczasowe zastępstwo na Bahamach, ale wraz z powrotem do domu, musiał zatrudnić kogoś na stałe. Pod wpływem Nilesa, wybrał Heather, gdyż kamerdyner chciał ją ściągnąć do domu. Fran była tak przejęta nową sytuacją i „Heather na biurku pana Sheffielda”, że kilka razy pomyliła kwestie i reżyserka (Dorothy Lyman) wysłała ją samolotem, prosto do Nowego Jorku. Na lotnisku spotkała pana Sheffielda, który sam chciał by była przy nim. Osobą, która najwięcej rozpaczała na utracie Heather, był Brighton. Najszczęśliwsza była „C.C.”, gdyż przy Heather Maxwell jej nie zauważał.
25	The Boca Story	Dorothy Lyman	Caryn Lucas	14 maja 1997
Sylvia zdecydowała się kupić mieszkanko na Florydzie, w Boca Raton. Prezenter oferty (Stanley Kamel) miał ułatwione zadanie, gdy zaofiarował jej darmowe jedzenie za wpłatę depozytu. Fran, zamiast się cieszyć, popadła w depresję. Doktor Miller wyjaśnił jej, że to z powodu kontaktu z matką, którego wkrótce zabraknie. By przezwyciężyć to, Maxwell zaproponował jej tydzień na Florydzie. Tam miał sędziować w Miss World 1997, ale Fran po spotkaniu z Miss Świata 1996 (Alicia Machado) – skłamała przy organizatorce (Kristin Birch), że Maxwell jest kuzynem miss Ameryki (Brook Mahealani Lee). W drodze powrotnej, Sheffield zaproponował Fran by przejechali się na miejsce osiedla Sylvii i zasugerował, że wyjazd matki może mieć też plus w postaci zaangażowania Maxwella w związek z Fran. Niania z rodziną zobaczyli bagno, dlatego Fran była zdeterminowana by umieścić matkę w Boca, ale koniec, końców została w Nowym Jorku. Tymczasem, Yetta znalazła randkę zdolną do otwierania jej słoików (Bobby Ramsen).
26	Fran’s Gotta Have It	Dorothy Lyman	Diane Wilk	21 maja 1997
Maxwell, tuż przed wyjazdem do Londynu, flirtował przez chwilę z Fran. Ta miała tego dość i chciała odejść z pracy, ale Val podsunęła jej myśl, by też udała się do angielskiej stolicy i roznieciła namiętność z Paryża. Na miejscu, Maxwell spędził szczęśliwe chwile ze swą nianią i spotkał się z Céline Dion w sprawie jej udziału w przedstawieniu na Broadwayu. Odmówiła mu, a on i Fran udali się do pokoju hotelowego. Mieli się kochać, ale w ostatniej chwili Maxwell wycofał się, gdyż nie uważał panny Fine jako kobiety na jedną noc. Fran była wściekła i chciała odejść, ale telefon o zawale Nilesa ich uspokoił. Przylecieli do szpitala, gdzie „C.C.” była w szoku i usłyszeli od lekarza (Darryl Hickman), że pacjent musi zmienić dietę. Fran zajęła się domem: zamówiła jedzenie na wynos, Gracie umyła łazienkę, a Brighton z Maggie wysłała po pranie. Natomiast „C.C.” przyznała się jej, że relacja z Nilesem jest dysfunkcyjna i inaczej nie potrafi budować związku. Kamerdyner, pogrążony we śnie, najwidoczniej czuł to samo. Jego stan uświadomił Maxwellowi, że życie jest za krótkie na ograniczanie się. Zaczęli się namiętnie całować na łóżku obok Nilesa, a tam nakryła ich „C.C.”.

Seria 5

Nr	Tytuł	Reżyseria	Scenariusz	Premiera
1	The Morning After	Dorothy Lyman	Caryn Lucas	1 października 1997
Maxwell był przerażony tym co mógł zrobić Fran, gdyby nie „C.C.”. Porozmawiał o tym z Nilesem, który teraz musiał ćwiczyć i odżywiać się zdrowo. Ten zasugerował mu by się oświadczył, lub dał Fran jakieś zajęcie, które rozproszy jej uwagę. Ten podjął ten pomysł i kazał jej prze-dekorować kuchnię. Niania powiedziała o tym matce i ta pochwaliła ideę. Fran chciała zrobić wszystko sama, tak jak Sara – pierwsza żona Maxwella lub Martha Stewart, ale Sylvia zauważyła, że pierwsza z nich nie żyje, a druga, jest rozwódką. Zasugerowała dekoratorkę wnętrz i kuzynkę, Sheilę (Roseanne Barr), która po czterech latach związku, osiągnęła „drugą bazę” ze swoim chłopakiem Mitchem (Ben Thomas), po czym została rzucona. Gdy kuchnia uległa przeobrażeniu w rogi oraz tapety z ostrygami, znanym afrodyzjakiem, który zadziałał tylko na Nilesa i „C.C.”, Fran dowiedziała się od Sheily, że pogodziła się z Mitchem, który rzucił ją bo nie podobał mu się jej gust. Fran jeszcze raz zmieniła kuchnię na kolory ochry, miodu i cegły z drewnianymi blatami. Sheffieldowi bardzo spodobał się wynik końcowy, a Fran przyciągnęła uwagę swego szefa nocną koszulą w ostrygi. Tymczasem, Yetta zaręczyła się ze swym 80-letnim chłopakiem, Sammym.
2	First Date	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	8 października 1997
Maxwell zaproponował Fran pierwszą oficjalną randkę. Udali się na premierę filmu autobiograficznego „Elton John: Tantrums & Tiaras”, w reżyserii Davida Furnisha. Fran była odpowiedzialna za jedną z traum Eltona Johna i by zapewnić sobie udaną randkę, a jednocześnie, nie dać się rozpoznać, przebrała się za Yettę. Plan się udał, do momentu gdy Elton zapomniał się podpisać na swej płycie. Fran zawołała go tak jak zapamiętał za pierwszym razem. Tymczasem, „C.C.” chciała zaimponować Maxowi i nauczyła się imion jego dzieci, których nigdy nie pamiętała. Niles wmówił jej, że istnieje czwarte dziecko, o twarzy Macaulay Culkina. Zapłaciła nawet pewnemu dziecku (Patrick Howard) by udawał go i by Niles wpadł w panikę.
3	The Bobbie Fleckman Story	Dorothy Lyman	Diane Wilk	15 października 1997
Brighton wygrał konkurs zorganizowany przez Briana Setzera na sfilmowanie jego najnowszego teledysku w domu zwycięzcy. Głową całego przedsięwzięcia była Bobbi Fleckman (Fran Drescher), była biznesowa współpracowniczka Maxwella. „C.C.” przekonała Fran, że Bobbi jest połączeniem jej i niani. Kobietą idealną, którą poszukiwał obiekt ich westchnień. Pana Fine nie wiedziała jak jego od niej odciągnąć, do chwili gdy asystentka Bobbi (Lisa Loeb) pomyliła ją ze swoją szefową. Przebrała się za nią, podczas gdy Val i Sylvia uwięziły prawdziwą Bobbi w jednym z pokojów rezydencji. Fran jako Bobbi chciała zerwać z Maxwellem, ale ten przyznał, że łączy ich tylko przyjaźń. Ten dostrzegł jednak coś nowego w kobiecie i zaczął ją namiętnie całować. Max rozpoznał Fran po nieodciętej metce sukienki i pocałował ją oraz oświadczył się. Przyznał się do żartu, ale zachowanie Fran miało finansowe konsekwencje dla Maxwella.
4	Fransom	Dorothy Lyman	Jayne Hamil	22 października 1997
„C.C.” pokazała Fran okładkę magazynu „Park Place” ze zdjęciem, na którym ona trzymała Chestera. Zaproponowała Fran wyprowadzanie chestera do Central Parku. Tam dokonywano od pewnego czasu porwań psów, gdzie jedną z ofiar padł Chester. Policjant Jeff (Kane Picoy) przyjechał do rezydencji z zawodowym partnerem (Roger Tinsley) i wyjawił, że podejrzanymi są małżonkowie. Porywacz, Mąż niezbyt mądrej Arianny (Yvonne Sciò) – Brian Levine (Joey Slotnick) – zażądał 20 000 dolarów za zwrot psa, lecz „C.C.” zdecydowała się wyznaczyć taką nagrodę za schwytanie porywacza. Fran obmyśliła plan, że schwyta mężczyznę i odbierze nagrodę. Usłyszała przez telefon muzykę „Tacy byliśmy” z samochodu z lodami, jeżdżącym tylko po Greenwich Village. Rozpoznała głos porywacza, gdy Val sprzedała mu lód, ale Koniec końców, zostały nakryte i związane w jego mieszkaniu. Brian zadzwonił z tą informacją do Maxwella i ten wykonał kilkustopniowy plan przekazania 40 000 dolarów okupu. Fran odzyskała wolność, wręczając porywaczom czekoladki ze środkiem przeczyszczającym wygrane przez Yettę, której wesele miała zorganizować rodzina Fine.
5	The Ex-Niles	Dorothy Lyman	Nastaran Dibai i Jeffrey B. Hodes	29 października 1997
„C.C.” i Fran wdały się w kłótnię o to która z nich będzie lepszą żoną Maxwella. Zgodziły się rozsądzić ten spór przez doktor Joyce Brothers, w zamian za zaprezentowanie obiektowi badań podkładu muzycznego do „Czubków”. Przyszła do rezydencji by obserwować zachowanie obu kobiet. Natomiast Niles spojrzał tam gdzie nie miał, w pisemną prośbę do banku panny fine o kolejną kartę kredytową, gdzie skłamała, że zarabia 50 000 dolarów rocznie. To spowodowało nagłe żądanie skierowane go Maxwella o podwyżkę, a gdy ten się nie zgodził, Niles odszedł z pracy. „C.C.” była wniebowzięta i zatrudniła Trevora (Michael Ensign) w miejsce poprzednika. Z drugiej strony, Niles znalazł zatrudnienie u owdowiałej milionerki i ciotki Fran, Freidy (Lainie Kazan). Ta traktowała go tak samo jak Maxwell obchodził się z Fran. Niania wyjaśniła swemu przyjacielowi, że było to kłamstwo, ale ten nie chciał się pogodzić z Sheffieldem. Uciekł od niej gdy miał myć okna i na swoje szczęście, Maxwell potrzebował go, gdyż Trevor nie miał jednej umiejętności: wtrącania się w cudze życie.
6	A Decent Proposal	Dorothy Lyman	Ivan Menchell	5 listopada 1997
„C.C.” zaproponowała Maxwellowi monodramat i chciała by Chevy Chase w nim wystąpił. Udali się do Atlantic City by się z nim spotkać. Fran wzbudziła zazdrość u Maxwella, gdy skłamała, że uda się na randkę i tak została przez niego zabrana, wraz z dziećmi i kamerdynerem. Chevy miał lepszą kartę odkąd spotkał Fran. Zaprosił ją na prywatne spotkanie pokerowe, ale Maxwell sądził, że udadzą się do łóżka. Fran dowiedziała się o szalonej zazdrości Maxwella od Nilesa i postanowiła mu zagrać na nosie, mówiąc mu przez Maggie kiedy i gdzie będzie z aktorem. Tymczasem, w kasynie objawiło się uzależnienie Nilesa od hazardu, gdzie Fran próbowała to powstrzymać, kradnąc mu portfel i powierzając go Gracie. Plan doprowadził nieumyślnie, do osobistego spotkania między Nilesem a panną Babcock.
7	Mommy and Mai	Dorothy Lyman	Caryn Lucas	12 listopada 1997
Od czasów szkoły średniej, Valerie Toriello i Fran miały zaadoptowaną córkę Mai Ling (Jennie Kwan), z Kambodży, za 19 centów dziennie. Teraz po 19 latach, przyjechała do nich, do rezydencji gdzie mogły się zobaczyć po raz pierwszy. Mai Ling pochodziła z ubogiego środowiska, ale szybko zaaklimatyzowała się w domu Sheffieldów. Pożyczyła ubrania od Fran bez pytania i wtedy jej działania wywołały burzę między jej „matkami”, wymagającej terapii u doktora Millera (Spalding Gray). Sylvia była podejrzliwa co do motywów Mai Ling i zasugerowała jej, że – tak jak Soon-Yi Previn (była pasierbica i żona Woody’ego Allena) – może zastąpić Fran w życiu Maxwella. Tak naprawdę, Mai Ling chciała się związać z Brightonem by uzyskać zieloną kartę. Val i Fran pogodziły się. Były złe na swą „córkę” do czasu, gdy odkryły, że zamieszkała w domu Barbry Streisand. Tymczasem, Yetta była przekonana, że jest finalistką konkursu na prenumeraty.
8	Fair Weather Fran	Dorothy Lyman	Rick Shaw	19 listopada 1997
Dzień ślubu Yetty zbliżał się wielkimi krokami. Fran i Sylvia poznały wybranka seniorki, Sammy’ego Jones (Ray Charles), który nie spodobał się matce panny Fine, mimo 25 lat żałoby Yetty, po śmierci męża. Zmieniła zdanie, gdy dowiedziała się, że jest wujkiem Bryanta Gumbel. Sammy sądził, że Bryant pomoże Fran w realizacji jej marzenia, co rozproszy jej uwagę od ślubu babci. Zdecydowała się być pogodynką w telewizji. Maxwell sądził, że to niedorzeczna idea, ale w głębi serca uważał, że zostawi go, jeśli odniesie sukces. Sammy zaaranżował spotkanie jej u Gumbela, a ten powiedział jej, że nie mają pogody, ale szukają felietonistki. Jej przesłuchanie poszło źle, a Maxwell udał się do stacji by odzyskać Fran z pomocą Gracie.
9	Educating Fran	Dorothy Lyman	Suzanne Gangursky	10 grudnia 1997
Maggie zakochała się w swym nauczycielu filozofii. Gdy nazwała go po imieniu, Maxwell zaniepokoił się i wysłał Fran po to by upewniła się czy nie traktuje jej zbyt specjalnie. Niania udała się na uczelnię i poznała przystojnego Żyda, profesora Steve’a (Harry Hamlin) i zapewnił ją, że traktuje wszystkich równo, a nawet jego studenci go adorowali. Zainteresował się Fran, gdyż według jego astrolożki, ktoś, taki jak ona miał wkroczyć w jego życie. Fran rozważała udanie się na randkę ze Steve’em, ale nie chciała krzywdzić Maggie i nie wiedziała na jakim gruncie stoi jej relacja z panem Sheffield. Po tym jak uzyskała pozwolenie od Maggie, spotkali się w jego domu. Wtedy, ich związek zakończył się, zanim się zaczął, gdyż astrolożka przepowiedziała mu, że ożeni się i będzie mieć dzieci ze starszą kobietą. Fran i Maxwellowi ulżyło, gdyż powiedzieli osobno swemu powiernikowi, Nilesowi, że są sobie przeznaczeni. Tymczasem, kamerdyner i „C.C.” uzależnili się od hiszpańskiej opery mydlanej, bez napisów czy lektora.
10	From Flushing with Love	Dorothy Lyman	Dan Amernick i Jay Amernick	17 grudnia 1997
Fran i Niles skoczyli sobie do gardeł w sprawie urlopu, który wypadał w tym samym czasie. Kamerdyner uważał, że Fran otrzymywała to co chce dzięki ciągłemu flirtowi z szefem. Nie przyjął porażki i dokonał „odwrócenia przymierzy”, łącząc siły z arcywrogiem, panną Babcock. Wraz z nią utrudniał życie niani nie dając tortu, wlewając budyń do butów czy obcinając wszystkie szminki za pomocą nożyczek. Fran powiedziała doktorowi Millerowi, że Niles jej nienawidzi i uświadomiła sobie w jego gabinecie, że ciągle używa zmysłowego uroku by dopiąć swego. Niles i Fran pogodzili się, gdy kamerdyner podsunął jej pomysł zabrania Maxwella z dziećmi do wodospadów Niagara. Była to stolica spontanicznych oświadczy, co potwierdziła Sylvia bo sama powiedziała tam „tak” Morty’iemu. Z małą pomocą dzieci, pan Sheffield udał się na „Zjazd Rodziny Fine’ów”, gdzie na statku „Panna Mgieł” spotkał ciotkę Marylin (Anna Berger), wdowca Raya (Allan Rich) i grającą na piersiach ciotkę Cookie (Sparkle). Oczarowany pięknem tego miejsca, spontanicznie oświadczył się Fran, lecz ta tego nie usłyszała, a sam stracił przytomność po uderzeniu fali. Po powrocie do rezydencji, Maxwell sądził, że jest kamerdynerem i ma romans z nianią, ale zanim do czegokolwiek doszło z panną Fine, odzyskał wspomnienia.
11	Rash to Judgment	Dorothy Lyman	Ivan Menchell	7 stycznia 1998
Sylvia musiała się udać na dietę. Przyniosła do rezydencji zupę z dyniowymi pierożkami, nadziewanymi tykwą. Natomiast Val otrzymała dwa bilety od swej kuzynki na występ Michaela Bolton. Fran ukradła je i poprosiła swego szefa na drugą, oficjalną randkę. Po południu dostała pokrzywki. Udała się do apteki po maść na tę przypadłość, ale aptekarz Fred (Fred Stoller) nie mógł jej pomóc. „C.C.” też była w aptece i żeby nie mówić Fran co jej dolega, umówiła się z Fredem na randkę. Pokrzywka stała się swędząca i objęła całe ciało, ale mimo to ciągle drapiąca się Fran z Maxwellem udali się na koncert Michela. Następnie, przyszli do zarezerwowanego dla nich pokoju. Niania, by zyskać na czasie, zadzwoniła do rezydencji by Maxwell mógł porozmawiać z Gracie, a sama udała się do szpitala. Tam spotkała swego znajomego z klasy i fajtłapę, doktora Frankie Cresitelli (Scott Baio), który wraz z pielęgniarką (Casey Williams) wstrzyknęli jej hydrocortison. Tuż po tym jak wyszła, przypomniał sobie czy jest na coś uczulona. Po powrocie do pokoju, Maxwell był zszokowany, gdyż spuchła. Sylvia przyjechała do córki w szpitalu i tam przyznała się do tego co było w pierożkach, a co uczuliło Fran. Zastrzyk przeciwdziałający poprzedniemu zastrzykowi został jej podany i nazajutrz Maxwell chciał powtórzyć ich przerwana przygodę. Fran zdała się na spontaniczny rozwój wypadków, gdyż miała jeszcze spuchnięte pośladki.
12	One False Mole and You’re Dead	Dorothy Lyman	Frank Lombardi	14 stycznia 1998
„C.C.” i Maxwell zaproponowali pełnej temperamentu Margo Lange (Joan Van Ark) występ w ich produkcji „Maria Antonina”. Oboje postarali się też by Fran się z nią nie spotkała, co się nie udało. Niania przebrała się za ogrodnika i podczas wrzasku pana Sheffielda na nią, trysnęła wodą z węża ogrodowego w twarz Margo. Wytarła z jej twarzy pieprzyk, jeden z powodów dlaczego była tak sławna. Obawiając się, że taka nowina zrujnuje jej karierę, Maxwell zakazał Fran mówić o tym komukolwiek. Panna fine złamała ten zakaz i przekazała tę nowinę matce, która poszła do lekarza, który wyznaczył jej restrykcyjną dietę. Rozmowę usłyszała królowa plotek, Cindy Adams i wyjawiła wielki sekret całemu Nowemu Jorkowi, włączając to upublicznienie źródła swej informacji. Max poczuł się zdradzony i nie mógł już zaufać Fran. Kobieta udała się do Margo za radą Val i wpadła na pomysł sprzedaży sztucznych ozdóbek Margo w internecie. Maxwell przebaczył Fran, a ta wyjawiła mu swe zamiary. Ten „puścił farbę” dwóm komikom i Fran była smutna z tego powodu. Maxwell oświadczył się jej by ją pocieszyć. Niania była wściekła, ale zaakceptowała propozycję ślubu. Pobiegła do Nilesa i tam zdała sobie sprawę, że nie chce ślubu z poczucia winy. Obróciła to w żart przed szefem, a ten nie wiedział czy to dobrze, że znowu mu się upiekło.
13	Call Me Fran	Fran Drescher	Diane Wilk	21 stycznia 1998
Morty, ojciec Fran, nie przyszedł na mecz New York Knicks z córką. Fran poszła na niego z Sylvią, a tam dowiedziała się, że Morty wiedział, że bilety są od pana Sheffielda, a on niczego nie chciał od niego. Uważał, że marnuje swe najlepsze lata na mężczyznę, który nigdy się z nią nie ożeni. Fran poczuła się dotknięta, gdyż tak naprawdę nie miała wsparcia ojca. Dr Miller (Spalding Gray) zauważył, że ona szuka nieśmiałego mężczyzny, który trzyma ją na dystans, tak jak ojciec. Opierając się na tym i braku możliwości zmiany Maxwella, Sylvia przypadkowo przekonała córkę, że to ona ma się zmienić. Zdecydowała się sformalizować relacje między sobą, a Maxwellem na zasadzie szef-niania. Gdy to nie dało rezultatów, była gotowa na wyprowadzenie się z rezydencji. Wtedy Max przełamał się i przestał mówić do niani „panna Fine”. Zaczął się do niej zwracać po imieniu. Tymczasem, Maggie zorganizowała spotkanie z koleżankami i zabrała Brightona jako „największego dziwoląga”.
14	Not Without My Nanny	Dorothy Lyman	Nastaran Dibai i Jeffrey B. Hodes	28 stycznia 1998
Billy (Rahi Azizi) zaproponował Gracie spędzenie przerwy semestralnej w Kurestanie, gdzie jego ojciec (Charles Shaughnessy) był sułtanem. Fran chciała by Niles wyjechał z nią, a sama mogłaby spędzić czas z Maxwellem, ten nalegał by sama wyjechała z jego córką do tego bliskowschodniego kraju. Kobieta zaprzyjaźniła się z władcą i chłopcem oraz pokochała to miejsce. Sułtan poprosił ją, żeby została, ale Fran odmówiła bo była nadal wierna Maxwellowi. Nazajutrz nie mogła znaleźć paszportów, a przed ich komnatą był strażnik (Sayed Badreya). Natomiast Maxwell czuł się nieswojo bez ukochanej, zwłaszcza że się z nią pokłócił. Niles posłużył się podstępem i kupił swemu szefowi bilety do Kurestanu, które nieświadoma „C.C.” mu wręczyła. Na miejscu, spotkał Fran z Gracie, które dowiedziały się, że paszporty zostały umieszczone w sejfie, gdyż mogły być skradzione i istniała groźba zamachu terrorystów. Sułtan chciał by Fran była jego nianią, a sam nie był nią zainteresowany i kazał jej wyjechać. Maxwell powiedział Fran, że ją kocha i ją pocałował.
15	The Engagement	Dorothy Lyman	Rick Shaw	4 marca 1998
Po powrocie do rezydencji, Maxwell ogłosił wszystkim to co zrobił i że tego nie cofnął. „C.C.” była zniesmaczona całą sytuacją i wmówiła Fran, że teraz Maxwell może tylko przedłużać ten stan rzeczy. Mogli być narzeczonymi przez następne 30 lat. Maxwell stanął na wysokości zadania i pokazał kamerdynerowi pierścionek zaręczynowy dla niani. Rozpłakał się, a poprzez kalambury, przekazał przyjaciółce zapowiedź oświadczyn. Fran zadzwoniła do Sylvii ze szczęśliwą nowiną, a ta przekazała to rzeźnikowi Chung (Jim Lau), Valerie Toriello, matce Yetcie i rabinowi Margulies (Sandy Hackett). Maxwell zamówił miejsce w restauracji i poprosił ukochaną o zabranie ze sobą rodziny, której Fran kazała udawać zaskoczenie. Maxwell był zajęty w teatrze i pod koniec pracy, zadzwonił do niani z wiadomością, że się spóźni, tylko by pożegnać się duchowo ze swą pierwszą żoną, Sarą. Nie pojawił się w rezydencji, gdyż został napadnięty przez dwóch złodziei (m.in. Vasili Bogazianos). Fran przyjechała pod teatr, gdzie zastała pobitego producenta. Ten, pomimo sytuacji, oświadczył się jej za pomocą kółka do otwierania puszki, a ona się zgodziła.
16	The Dinner Party	Dorothy Lyman	Ivan Menchell	11 marca 1998
Maxwell i Fran udali się po odpowiedni pierścionek zaręczynowy. Teraz, perspektyw stania się drugą panią Sheffield stała się jeszcze bardziej realna. Jednakże inne osoby doprowadziły do tego, że Fran nie czuła się jako odpowiednia wybranka Maxwella. Została zlekceważona w ekskluzywnym sklepie odzieżowym przez sprzedawczynię (Rowena Balos). Na przyjęciu Clarringtonów, największym wydarzeniu sezonu, bogaci gospodarze z gośćmi (Jennifer Edwards oraz Donald Condon) wieszali na niej psy, o czym dowiedziała się od pokojówek (Adeline Drescher i Jean Ford). Zasmuciła się przez to i pomimo rad matki, że odważyła się być inna, Fran udała się popłakać do parku. Tam spotkała Prestona Collier (Dick Martin). Sądziła, że jest głodny i zaoferowała mu jedzenie. Sama miała zorganizować przyjęcie w rezydencji, a Preston, poruszony jej dobrym sercem, zgodził się zainwestować każdą sumę w przedstawienie Maxwella. Tymczasem, „C.C.” wciąż nie mogła się pogodzić z nową sytuacją w domu.
17	Homie-Work	Dorothy Lyman	Jayne Hamil	18 marca 1998
„C.C.” i Maxwell mieli wystawić hip-hopowy musical. Nie mogli jednak znaleźć głównego wykonawcy dla Ty’a (T.K. Carter). Sammy Jones (Ray Charles), mąż Yetty, zaproponował swego wnuka, „profesjonalnego nawijacza”, który nawijał u Puffa Daddy”. Fran zgodziła się go zaangażować, ale wpadła w histerię, gdy dowiedziała się, że Irwin (Coolio) jest tylko monterem kabli telekomunikacyjnych. Maxwell był wściekły, gdy usłyszał prawdę od „C.C.”. Fran pod naciskiem Nilesa i mając w perspektywie przykry telefon do matki w sprawie odwołania ślubu, przeistoczyła Irwina w rapera. Zmieniła mu fryzurę, nauczyła gestykulacji i odpowiednio ubrała. Ten okazał się pojętym uczniem i najlepszym kandydatem do roli na wymarzonym Broadwayu. Widząc to wszystko, „C.C.” straciła rozum i Niles zawiózł ją do odpowiedniego ośrodka, ale sam posmutniał, w przeciwieństwie do psa panny Babcock, Chestera.
18	The Reunion Show	Dorothy Lyman	Suzanne Gangursky i Sean Hanley	25 marca 1998
Maxwell udał się do Waszyngtonu, na odczyt w Narodowym Fundusz Sztuki, dlatego Fran udały się same, z Val, na zjazd szkolny. Tam spotkała kilku znajomych, jak Ray Barone (Ray Romano; z „Wszyscy kochają Raymonda) i znajome, z którymi się nienawidziły w szkole: Naomi Demble (Leila Kenzle) i Dotty (Dee Dee Rescher). Zauważyła, że wszystkie trzy się rozwiodły z powodu różnic nie do pogodzenia. Fran zaczęła myśleć poważnie na temat małżeństwa i ich stosunków podczas nowego rozdziału w ich życiu. Najważniejszym problemem okazała się kwestia kolejnego dziecka, jakie chciała Fran, a nie za bardzo pragnął Maxwell. Dopiero po rozmowie z Nilesem, zrozumiał, że mają dzieci, ale nie są ich, a dziecko wzmacnia więzi. Maxwell wyjawił, że chce nacieszyć się żoną, zanim będą mieli dzieci. Tymczasem, do Gracie przyszła koleżanka, Mary Ann (Faryn Einhorn), która ostrzegła ją, że zaczęła być niewidzialna odkąd jej ojciec ożenił się po raz drugi. Dziewczynka znalazła następnie broszurę do internatu. Po interwencji Fran, Gracie zrozumiała, że to obóz teatralny i była tym zachwycona. Natomiast Niles, bez panny Babcock, stracił chęć do podsłuchiwania innych.
19	Immaculate Concepcion	Dorothy Lyman	Fran Drescher i Robert Sternin	1 kwietnia 1998
Fran i Maxwell otrzymali informację od Nigela, że James Sheffield – ich ojciec – właśnie zmarł. W testamencie jaki nagrał, przedstawionym przez prawnika Chandlera Evans (Richard Fancy), dowiedzieli się, że miał jeszcze jedną córkę, Marię de la Concepcion Bustilla Garcia del Amo Sheffield (Maria Conchita Alonso) i jej zostawił majątek, czyli 100 000 000 dolarów. Weszła do pokoju i przedstawiła się, a Fran, gdy dowiedziała się, że Maria mieszkała z mężczyzną przez 5 lat, lecz nie chciała się wiązać, potwierdziła mu, że to jego siostra. Brighton otrzymał kolekcję drogich znaczków, które Fran zużyła do naklejania kopert, a Gracie, porcelanową lalkę. Zaczęły narzekać na to co otrzymały, a nie skupiały się na śmierci dziadka i zyskaniu ciotki. Fran zwróciła im uwagę, by przemyślały to co robią, a „C.C.” – która wróciła z „sanatorium” – zasadziła we Fran niepewność, że Maxwellowi szybko skończą się pieniądze. Sylvia przekonała córkę by odzyskała pieniądze i razem udały się do ich nowego apartamentu, gdzie spotkały się także z matką Marii, Consuelą (Liz Torres). Fran powstrzymała się przed zadaniem pytania i zaprosiła ją na wesele. W rezydencji, Maxwell zapewnił ją, że są daleko od bankructwa, mimo że Niles już zaczął robić inwentaryzację majątku. Fran była nawet zrezygnować z małżeństwa by Max mógł utrzymać poziom życia i ożenić się z bogatą kobietą. Chandler Evans przyjechał do rezydencji z nowiną, że Maria de la Concepcion podzieli się majątkiem z rodzeństwem, gdyż pragnęła tylko zaakceptowania przez rodzinę.
20	The Pre-Nup	Peter Marc Jacobson	Frank Lombardi	29 kwietnia 1998
Maxwell – zgodnie z sugestią prawników – podsunął Fran intercyzę do podpisania, by ochronić majątek i rodzinę. Dlatego podarował jej telefon komórkowy, limuzynę i pager by ją nakłonić do tego. Wiedział, że jej się to nie spodoba i odebrała to jako brak zaufania. Sylvia kazała jej podpisać dokument, gdyż zaproszenia zostały już wysłane i tylko o tym chciała wiedzieć. Ona, Fran z Maxwellem i Yetta z Sammym (Ray Charles) udali się do jego kuzynki, Edny (Whoopi Goldberg) na sesję fotograficzną. Tam, Fran i Maxwell pokłócili się. Tak mocno, że Maxwell postawił jej ultimatum, że nie będzie ślubu, dopóki nie podpisze umowy. Po rozmowie z Val, Fran zrozumiała, że to rodzina go naciska na to posunięcie, po czym Fran otrzymała informację o tym, że Brighton miał wypadek na boisku. Trafił do szpitala, do którego niania podążyła. Pielęgniarka (Kathryn Joosten) nie wpuściła jej do pokoju, gdyż nie należała do rodziny. Fran weszła tam w stroju siostry zakonnej, po czym Gracie i Maggie dołączyły do nich. Maxwell podsłuchał, że Fran ich kocha i nie przeżyła by, gdyby coś im się stało. Następnie przeprosił swą narzeczoną i zamiast intercyzy, podsunął jej dokument adopcji jego dzieci. Tymczasem, Sheffield zatrudnił tymczasowo kobietę (Jessica Tuck) zastępującą „C.C.”, która robiła żarty, atrakcyjnemu dla niej kamerdynerowi.
21	The Best Man	Dorothy Lyman	Rick Shaw	6 maja 1998
Podczas przesłuchań do kolejnego przedstawienia Sheffielda, Fran spotkała Marlę Maples – w trakcie jej rozwodu z Donaldem Trumpem – po czym dowiedziała się od niej, że 18 miesięcy wcześniej flirtowała z Maxwellem i miała wobec niego poważne plany. Niles skłamał jej, że rola została obsadzona i wyprosił za drzwi. Następni powiedział Fran, że do Maxwella przyjedzie jego brat, Nigel (Harry Van Gorkum) w roli pierwszego drużby. Fran wpadła w panikę, gdyż sama ukrywała fakt, że kiedyś chciała z nim uciec. Ten przyjechał z dziewczyną o imieniu Geneviève (Yvonne Sciò) i niania kazała Nigelowi trzymać usta na kłódkę, za wszelką cenę. Ten namówił brata na urządzenie wieczoru kawalerskiego, a Fran sama schowała się w torcie, pod wpływem słów matki na temat jej ojca, który odwołał własny ślub i uciekł z Sylvią, dziewczyną z tortu. Na zabawie, Nigel wyjawił mu, że oświadczył się kiedyś przyszłej szwagierce. Maxwell był wściekły i po wyjeździe Nigela, Fran oddała pierścionek producentowi i mimo protestów Nilesa oraz Sylvii, chciała się wyprowadzić z rezydencji. Dopiero „C.C.” pod wpływem prozacu, która wróciła z „sanatorium”, zwróciła uwagę Fran, że Maxwell sam nie był święty. To przypomniało niani o Marli, którą zaprosiła do rezydencji by zawstydzić Maxa. Plan się udał i po wyprowadzeniu kobiety przez kamerdynera, Sheffield przeprosił ukochaną i zwrócił pannie Fine pierścionek.
22	The Wedding, Part I	Peter Marc Jacobson	Caryn Lucas	13 maja 1998
Do rezydencji przyjechała Jocelyn, siostra Maxwella (Sophie Ward) z wieścią, że ich matka nie przyjedzie na ślub, gdyż gardzi przyszła synową. Maxwella nie obchodziło co ona myśli, ale wieczorem przyszła do niego sama Sara (Bess Armstrong), zmarła żona producenta. Wyjawiła mu, że dobrze wybrał. Dokonała cudu w jego rodzinie, przywracając im radość życia i sama przysłała tę dziewczynę do niego. Życzyła mu szczęścia i po tym jak zapewniła go, że go kocha, zniknęła. Sam zastanawiał się jednak czy powiedzieć nowinę o matce swej narzeczonej, a od matki Val dowiedział się o zaginieciu Sylvii, jej córki i Val na autostradzie. W tym czasie, Fran z matką i Val udały się do sklepu, gdzie miały kupić zamówioną bieliznę. Ta okazała się koloru czarnego, a sprzedawczyni (Sue Goodman) nie mogła jej dać innej. Dlatego udały się aż do New Jersey, gdzie zdobyły produkt. Wracając, jechały opuszczoną drogą, gdzie ich koło pękło. Nie mając koła zapasowego, utknęły na pustkowiu. Zaczęły iść i trafiły na telefon alarmowy. Fran zadzwoniła z niego do policjanta (David Gianopoulos) i opowiedziała mu swoją historię. Gdy upierał się, że przyślę pomoc za kilka godzin, zmienił zdanie gdy usłyszał ile ma lat. W tej chwili nadjechał Maxwell, ale Sylvia zasłoniła Fran by zgodnie z tradycją, nie widział panny młodej.
23	The Wedding, Part II	Peter Marc Jacobson	Caryn Lucas	13 maja 1998
Za 24 godziny miał się odbyć ślub Maxwella Beverly i Fran. Niania, mimo pokusy silnych erotycznych doznań, przeniosła się do domu rodziców by zgodnie z tradycją, pan młody nie widział wybranki. Sylvia przeczytała jej list, który napisała w dniu jej porodu, a Fran przysięgła jej, że nic się między nimi nie zmieni. Natomiast, w rezydencji, Maxwell miał obawy przed nocą poślubną. Niles zapewnił go, że Fran jest tak gotowa, że zaspokoi ją nawet Anglik. W dniu ślubu, Fran zaczęła wariować, a Jocelyn (Sophie Ward), po tradycyjnym, chłodnym przywitaniu w rodzinie, przekazała jej, że matka pana młodego nie przyjedzie a sama się rozwodzi z Lesterem. Stwierdziła, że nie da się zatrzeć różnic w pochodzeniu i brak wspólnych tematów. Lester był nieokrzesany, a jego rodzina nie miała klasy. Wtedy weszła Sylvia z pytaniem o toaletę, bo wzięła moczopędne tabletki. To załamało Fran, przez co zwątpiła w ślub. Nie wyszła do gości i pana młodego, który – wraz z Sylvią – musiał zainterweniować. Maxwell przyrzekł jej, że kocha jej ogień i namiętność, uśmiech oraz miłość bez ograniczeń. Za to, że wpuściła tyle optymizmu do jego domu, będzie ją miłował do śmierci. Para wzięła ślub w towarzystwie Nilesa, „C.C.”, Jocelyn, Yetty, Val, dzieci, Sylvii z Mortym, ciotki Rosie (Sylvia Drescher), wujka Stanleya (Mort Drescher), pod przewodnictwem księdza (Darryl Hickman) i rabina (David Benedict). Sylvia postarała się by nikt nie przerwał ceremonii. Po udanym weselu, na którym nawet kamerdyner i panna Babcock się razem bawili, państwo młodzi wypłynęli jachtem w podróż poślubną. Maxwell chciał zrobić jej zdjęcie, ale Fran usiadła na poręczy i wypadła na burtę, poprawiając włosy. Sheffield rzucił się za drugą panią Sheffield w morze.

Seria 6

Tytuły odcinków zostały podane według chronologii emisji w Polsce, z zachowaniem amerykańskich dat premiery i numeracji.
Tytuły na zielono były wyemitowane po odcinkach „The Finale: Part 1” i „The Finale: Part 2”. Stąd różnice w datach emisji.

Nr	Tytuł	Reżyseria	Scenariusz	Premiera
1	The Honeymoon’s Overboard	Peter Marc Jacobson	Frank Lombardi	30 września 1998
Sylvia przyszła do rezydencji, do Nilesa i „C.C.”, którym pękały głowy od kaca. Sądzili, że mogli spędzić tę noc razem i przysięgli sobie, że nikomu nic nie powiedzą. Chcieli też nakarmić Sylvię by ona ich nie wydała. Do Nilesa zadzwoniła straż przybrzeżna z informacją, że pusty jacht dobił do portu, ze szlafrokiem pana Sheffielda i nietkniętymi przystawkami. Sylvia sądziła, że Fran umarła, a rodzina zaczęła się zamartwiać. „C.C.” wykorzystała ten fakt do promocji przedstawienia, ale po tygodniu, miała wyrzuty sumienia i zorganizowała akcję poszukiwawczą z profesjonalnym pilotem (Ray Abruzzo). Tymczasem, Fran i Maxwell trafili na bezludną wysepkę. Maxwell wybudował szałas i nawrzeszczał na żonę, gdy ta zaczęła narzekać. To podnieciło Fran i gdy mieli się zbliżyć do siebie, Maxwella coś ukąsiło. Zaczął drętwieć od pasa w dół, a pani Sheffield, by ratować pocącego się męża, wyssała i wypluła truciznę. Pomogła mu w rekonwalescencji i na plaży odbyli swój pierwszy stosunek, gdzie dzięki krzykowi „panie Sheffield”, panie „C.C.” i Sylvia odnalazły ich. W rezydencji, skłamali, że ciągle myśleli o najbliższych, po czym nowożeńcy udali, że są zmęczeni i pobiegli do sypialni.
2	Fran Gets Shushed	Peter Marc Jacobson	Caryn Lucas	7 października 1998
Fran została uciszona przez Maxwella tuż przed ich pierwszą nocą poślubną w rezydencji. Była tak oburzona, gdy zrobił to drugi raz, że udała się do domu matki. Sylvia doradziła jej, by poszła na kompromis, a Niles zasugerował swemu szefowi bycie bardziej energicznym i na luzie. Fran wróciła do męża i uzgodnili swe nowe podejście do życia oraz zaaranżowali pusty dom. Fran wysłała Maggie z chłopakiem do domu Val, a Nilesa umieściła w hotelu. Mieli mieć całą rezydencję dla siebie, po powrocie z bankietu u Wendella Kenta (Ray Stricklyn). „C.C.” skłamała Wendellowi, że jest żoną Maxwella, a ten wybrał go jako producenta swej sztuki, gdyż Andrew Lloyd Webber wyjechał z miasta. Para ucieszyła się i udała się razem do toalety, gdzie nagle Maxwellowi zachciało się oddać mocz. Nie mógł tego zrobić przy zonie i zakazał jej wrzeszczenia po pomoc. Wpadli na pomysł, że Fran będzie stać za oknem, ale potknęła się i spadła z dachu, wprost na Wendella, co zakończyło się jego śmiercią. Sheffieldowie udali się na pogrzeb, a później, Maxwell przeczytał sztukę Kenta i śmiał się do rozpuku, gdyż był to dramat. Uznał, że ukochana ocaliła go, gdy spadła na zmarłego.
3	Once a Secretary, Always a Secretary	Peter Marc Jacobson	Allen Jay Zipper	14 października 1998
Brighton chciał pojechać z kolegami do Atlantic City. Maxwell był kategorycznie przeciwny i nazwał żonę per „niania”. Poradziła się matce i babci, a te zasugerowały jej, by nie dopuszczała męża do siebie i odmawiała mu seksu. Dla Fran okazało się to zbyt trudne i pogodzili się, gdy Fran otrzymała drogie kolczyki Harry Winstona. Następnie, Maxwell pokazał się w telewizji, w „Entertainment Tonight”, prowadzonym przez Boba Goen, gdzie znowu określi Fran jako nianię. W ramach przeprosin, podarował jej naszyjnik. By wyjść z tego błędnego koła, Fran zatrudniła otyłą nianię, panią Bower (Marji Martin). Mając mnóstwo wolnego czasu, Fran udała się tam gdzie pierwsza pani Sheffield, do klubu country. Tam dowiedziała się, że nie pasuje do towarzystwa blondynek, ubranych na biało i pijących mnóstwo alkoholu. Niania Bower także zrozumiała, że dom Sheffieldów tak naprawdę nie potrzebuje niani. Maxwell i Fran doszli do wniosku, że Fran jest rzeczywiście nianią oraz matką. Tymczasem, Gracie przeżyła swą pierwszą miesiączkę.
4	Sara’s Parents	Peter Marc Jacobson	Jayne Hamil	21 października 1998
Do rezydencji przyjechali pryncypialni rodzice pierwszej żony Maxwella, Roberta (Diane Baker) i Ernest (George Coe). Nie przyjęli dobrze faktu, że ich zięć się ponownie ożenił i nie wiedzieli, że Maxwell z drugą żoną zaplanował podpisanie dokumentów umożliwiających Fran zaadoptowanie ich wnuków. Fran pokazała się im nago, przez przypadek, a potem starała się zatrzeć na nich złe wrażenie. Zrobiła im śniadanie, ale Ernest znalazł w jedzeniu jej plaster, po czym zaprosiła ich do baru z karaoke. Fran sądziła, że ma wspaniale relacje z dziadkami jej dzieci, dopóki powiedziała jej o planie adopcji. Roberta zagroziła Maxwellowi i Fran sądem oraz odebraniem dzieci. Nowa pani Sheffield uznała, że przegrają jeśli na jaw wyjdą grzeszki z jej przeszłości. Fran chciała się przyznać mężowi do wszystkiego, ale Maxwell już o tym wiedział, gdyż prześledził ją przez FBI. Wiedział wszystko o żonie, oprócz jej wieku. Sheffieldowie chcieli porozmawiać z Robertą i Ernestem o adopcji, która nie zmieni ich relacji. Maggie wtrąciła się do rozmowy i powiedziała dziadkom o oglądaniu starych kaset z ich biologiczną matką, gdy są smutni, a Brighton o zapalaniu świeczek Sarze w jej urodziny. To przełamało lody między Ernestem a Fran, a żeby przekonać Robertę, Ernest zaproponował żeberka i wielki kotlet mielony z cebulą, by przy tym daniu dalej porozmawiać. Fran zapewniła ich, że dzieci nadal będą mieć ciepły i stabilny dom pod jej opieką. Tymczasem, Yetta sądziła, że Niles to jej mąż.
5	Maggie’s Boyfriend	Peter Marc Jacobson	Rick Shaw	28 października 1998
Rodzinę Sheffield odwiedził chłopak Maggie, Michael (Andrew Levitas). Wyjawił rodzinie, że jest Żydem, synem najlepszego chirurga na Long Island, zarabia jako model, 800 000 rocznie, został zauważony przez agencję na studiach i jest właścicielem pięknego mieszkania. Niles był załamany tymi informacjami, a Fran uznała, że są dorośli i mogą podejmować własne decyzję. Pokłócili się nawet o to i wyszli z jadalni, ale Fran prosiła go by jej zaufał w kwestii akceptowania dzieci. Chwilę potem Maggie oznajmiła macosze, że zamieszka razem z chłopakiem. Dopiero „C.C.”, która odwiedziła ojca Michaela, ze sparaliżowaną połową twarzy, oznajmiła mu o zamiarze chłopaka córki. Max był rozzłoszczony, a Fran udała się do matki. Ta przekazała jej moc „poczucia winy”. Fran opracowała plan z Maxwellem i jako pierwsza udała się do Maggie. Tam skłamał, że daje im błogosławieństwo na wspólne mieszkanie, a Max pojawił się tuż za nią i poważnie „pokłócił się z żoną”. Maggie nie chciała by jej rodzice się rozwiedli, dlatego wraz z Michelem zabrali jej walizki i udali się do rezydencji. Maxwell nie mógł w to uwierzyć, dlatego miał „plan B” w postaci Nilesa z wynikami badań, mówiącymi o tym, że zostało mu 4 miesiące życia. Kamerdyner zobaczył jego mieszkanie i się załamał.
6	I’m Pregnant	Peter Marc Jacobson	Ivan Menchell	4 listopada 1998
Fran nakryła Maggie z Michaelem w swoim starym pokoju w rezydencji. Tuż za nim przyszedł Max i skrzyczał córkę, po czym kazał się wynieść chłopakowi. Sheffield nakazał żonie by przemówiła Maggie do rozsądku. Dziewczyna przyszła do macochy z nowiną, że okres spóźniał jej się o 11 dni i podejrzeniami ciąży, gdyż nie odbyła stosunku z Michaelem pierwszy raz. Przeprosiła ojca i razem z Fran kupiły test ciążowy, lecz zostały nakryte przez producenta w łazience. Maxwell, podczas wrzasków na żonę, kazał im iść do ginekologa. Fran i Maggie znalazły specjalistkę, dr Reynolds (Nora Dunn), która wykluczyła ciążę u Maggie. Usłyszała, że wszystkie objawy ciążowe ma Fran i zasugerowała jej, że to ona może być brzemienna. Fran była wniebowzięta, ale zanim mu powiedziała, została sprowadzona na ziemię. Maxwell uznał, że jest za stary na dziecko i ostatnią rzeczą jaka jest im potrzebna to „bachor”. Tymczasem, Niles wdał się w negocjacje z „C.C.” o wykupienie jej starego auta. Kazał jej śpiewać piosenkę przewodnią z filmu animowanego „Popeye the Sailor Man”, a ona w odpowiedzi, nakłoniła go do pomagania Sylvii w ćwiczeniach. W końcu sprzedała mu pojazd, ale ten go nie satysfakcjonował. By odzyskać swe oszczędności, posłużył się podstawionym mężczyzną (Steve Posner), który skłamał pannie Babcock, że zapłaci dwa razy tyle za auto. „C.C.” odkupiła samochód.
7	Mom’s the Word	Peter Marc Jacobson	Cody Farley i Suzanne Myers	11 listopada 1998
Fran zadzwoniła do matki z nowiną, że jest w ciąży. Kazała jej jednak nikomu nie mówić, bo nie powiedziała o tym Maxwellowi, a on tego nie chciał. Niles podsłuchał wszystko za drzwiami i rozpłakał się ze szczęścia. Usłyszał, że nowy Sheffield będzie mieć na imię Shlomo – po ojcu Sylvii, lub Shloma. Wskutek niewinnego incydentu z Yettą, Niles powiedział „C.C.” o ciąży Fran i stał się jej niewolnikiem, byle tylko ona nie mówiła o tym Maxwellowi. Fran przygotowała mężowi poczęstunek i ubrała się w koszulę nocną by – zgodnie z sugestią matki – powiedzieć mu o swym stanie błogosławionym. Ten nie domyślił się czegokolwiek i Fran wykrzyczała mu, że jest w ciąży, po czym wybiegła. Maxwell pomówił z Nilesem o sytuacji w domu i kamerdyner mógł się zrewanżować pannie Babcock. Fran udała się do parku i odbyła rozmowę z Karyn (Margaret Cho), matką dwójki dzieci. Ta przekazała jej, że poród będzie bardzo bolesny, a Fran doszła do wniosku, że powinna porozmawiać z mężem. Wtedy zabolał ją brzuch i trafiła do szpitala, pod opiekę doktora Osborna (Chad Everett) i pielęgniarki (Tawny Moyer). Był zaskoczony listą tego co Fran zjadła i zlecił ultrasonografię. Sylvia z zięciem oraz Maggie i Gracie przyjechały do szpitala, gdzie Osborn poprosił Sheffielda do żony, a Sylvia rozpoznała w doktorze starego znajomego z czasów nastoletnich. Dr Reynolds (Nora Dunn) przeanalizowała wyniki i tuż po przeprosinach producenta, przyszłą do małżonków i stwierdziła tylko, że jest jej przykro. Tymczasem, Brighton zabrał Yettę do kina. Po seansie, zgubili się i obawiali się komukolwiek o tym powiedzieć. Dopiero wieczorem odnaleźli się w rezydencji.
8	Making Whoopi	Peter Marc Jacobson	Suzanne Gangursky	18 listopada 1998
Dr Reynolds (Nora Dunn) wyjaśniła im, że Fran nie była w ciąży i doświadczyła „fałszywego wyniku pozytywnego”. Pani Sheffield udała, że nic się nie stało, lecz gdy została sama, gorzko zapłakała. Nazajutrz, była zdeterminowana by za wszelką cenę zajść w ciążę. Sylvia stwierdziła, że same ich starania nic nie dadzą, jeśli się nie posłużą pomocą. Val podsunęła myśl Fran, by udała się do zielarza bo tak jej matka zaszła w ciążę i urodziła ją oraz dwójkę rodzeństwa. Val i Fran udała się za plecami Maxwella do pana Fu (Dennis Dun). Ten sprzedał Fran korzeń chińskiego grzyba na poczęcie, a Val, słoik z tajemniczą zawartością na zmądrzenie. Na dowód, pokazał im żonę, panią Fu (Saemi Nakamura) w trzecim trymestrze ciąży. Ta doradziła jej by jeszcze kupiła specjalne ciasteczka migdałowe jako afrodyzjak. W rezydencji, środek dla Valerie zaczął działać, a Fran podała Maxwellowi koktajl z grzybkiem. „C.C.” i Niles natomiast skosztowali ciasteczka i poczuli na siebie ochotę. Fran i Maxwell przez dwa dni nieustannie się kochali by począć dziecko, ale test ciążowy Fran okazał się negatywny. „C.C.”, w trakcie ich przerwy, oznajmiła producentowi, że otrzymał zaproszenie do teleturnieju „Hollywood Squares” i zaprosił Fran z matką by mogły go obserwować. Fran udała się do apteki, gdzie Fred (Fred Stoller) sprzedał jej hormony przepisane przez panią ginekolog oraz aparat sprawdzający owulację. Fred dodał, że nie może się kochać z mężem do owulacji. W teleturnieju uczestniczyło wiele gwiazd: Rita Rudner, Howie Mandel, Caroline Rhea, Whoopi Goldberg, Coolio, Estelle Getty, Martin Mull i Bruce Vilanch. Był prowadzony przez Toma Bergerona i podczas niego Fran zrobiła test na owulacje. Z wynikiem pozytywnym, udała się po Maxwella by odbyć stosunek.
9	Oh, Say, Can You Ski?	Peter Marc Jacobson	Dan Amernick i Jay Amernick	25 listopada 1998
Dr Reynolds (Nora Dunn) zobaczyła na własne oczy, podczas wizyty domowej, że Fran robi wszystko by zajść w ciążę. Zaleciła solidną przerwę od prób, a Maxwell zaproponował żonie wyjazd do Aspen na opłaconą kolację z Billem (Timothy Watters) i Hilary Clinton (Teresa Barnwell). Dzieci oraz Niles też pojechał z nimi, ale na miejscu musiał się zajmować „C.C.”, gdyż na miejscu złamała nogę i lewą rękę. Fran zdradziła matce i Val, że uda się tam by zrobić dziecko. Sylvia wykorzystała nieobecność zięcia i córki by urządzić w rezydencji przyjęcie, a Maxwell zrobił Fran listę zakazanych tematów. Po przejściu przez kontrolę agenta Secret Service (Chris Elliott) Fran zrobiła wrażenie na parze prezydenckiej, a Maxwell się wygłupił. Sekretarka prezydencka zadzwoniła do Fran i zaprosiła ją na narty. Pani Sheffield nie wiedziała jak jeździć, dlatego udała się do instruktora (Chris Bruno) dla dziewczynek, a później do męża, by ją nauczył tej sztuki. Razem się zgubili i wykorzystali to na odbycie stosunku. Po znalezieniu pary, Fran się przeziębiła. Nie mogła otrzymać antybiotyków bez badań. Podczas jazdy wyciągiem z fajtłapowatym agentem Chrisem (Chris Elliott), otrzymała telefon ze szpitala i dowiedziała się, że jest w ciąży. Przekazała tę informację Maxwellowi, a ten się ucieszył.
10	The Hanukkah Story	Peter Marc Jacobson	Matthew J. Berman i Ivan Menchell	16 grudnia 1998
W dzień Chanuki, do rezydencji przyszedł Sammy (Ray Charles) z Yettą oraz Jocelyn (Sophie Ward) by zrobić niespodziankę nowemu chłopakowi, ale była zdruzgotana, gdyż miał zonę i dzieci. Maxwell został ostrzeżony przez Fran, że to dla niej ważne święto. Ten udał się z Gracie i „C.C.” do Bostonu, ku niezadowoleniu Fran, na nowy musical oraz by odwiedzić nową szkołę córki. Niles był smutny, że jego „C.C.” wyjechała, a Fran oraz Maxwell przypomnieli sobie, że ich Chanuka obywała się bez rodziny, Teraz chcieli to zmienić to zmienić. Max zmierzał do nowej szkoły córki, ale po drodze zdecydował się zawrócić. Zadzwoniło niej z tą informacją, ale połączenie przerywało i cała trójka miała wypadek. z 1/8 baku, mieli mieć ogrzewanie na godzinę, a Fran i Maxwell zaczęli się zamartwiać. Fran uspokoiła Maggie z Brightonem i powiedziała im o cudzie Chanuki, ale sama panikowała przed przyjacielem. Fran czekała na bliskich przed domem, gdy podeszła do niej siostra zakonna Sister (Donna Hardy). Razem pomodliły się o bezpieczny powrót jej męża i pasierbicy z panną Babcock, po czym cała trójka zjawiła się przed rezydencją. Mieli ogrzewanie na osiem godzin, co Fran uznała za cud. Na zakończenie drugiego dnia Chanuki, Sammy zagrał na fortepianie. W dodatkowej scenie, młodsze wersje Fran (Jamie Renée Smith), Maxwella (Chris Marquette) i Nilesa (Preston Wamsley) zobaczyły swoje odpowiedniki w przyszłości i były z nich zadowolone.
11	The In-Law Who Came Forever	Peter Marc Jacobson	Danny Passman, Michael Scalisi i Rick Shaw	6 stycznia 1999
Ciotka Fran, Freida Fine (Lainie Kazan) ponownie została wdową i odziedziczyła miliardy. Otrzymała zaproszenie na ślub bratanicy, lecza Sylvia zabroniła jej śpiewać. Dlatego zemściła się na bratowej i wykupiła ich kamienicę, po czym wyrzuciła ich na bruk. Sylvia była zrozpaczona, ale liczyła na córkę, do której się wprowadziła z Mortym. Wieczorem, Maxwell dowiedział się o wszystkim i początkowo był na „nie”. Sylvia zaczęła krytykować Fran i Brightona oraz rozpieszczać Maxwella, co łącznie denerwowało jej młodszą córkę. Niles wyjawił pani Sheffield, że jego własna matka była lodowata i nie okazywała mu ciepła. Fran zdecydowała się mu wszystko wynagrodzić. Udała się na sesję chłopaka Maggie, Michaela (Andrew Levitas), do plakatu promującego ich przedstawienie. Maggie też była tam obecna i zazdrosna o inne modelki. Max był zajęty i chciał by Fran przygotowała im romantyczny wieczór w domu, ale żona przypomniała mu o ich dziwactwach jak rozpisanie grafiku na jacuzzi. Sheffieldowie zgodzili się pozbyć Fine’ów, a Fran wpadła na pomysł. Za pomocą kamery, wkleiła ciotkę Freidę do filmu z jej wesela. Nagrała też scenę z ciotką, jak śpiewa dla nowożeńców. Fran sprowadziła ciotkę i matkę do rezydencji by razem obejrzały dzieło powstałe z pomocą dzieci i Michaela. Wzruszyło je tak, że przeprosiły się, a Fran z Maxwellem pobiegli do jacuzzi.
12	The Fran in the Mirror	Jennifer Reed	Chandler Evans i Jayne Hamil	20 stycznia 1999
Do Maxwella przyjechał znajomy z Oxfordu i rozrywkowy Rodney Pembroke (Maxwell Caulfield). Razem się upili pierwszego dnia, a następnie Maxwell udał się do Londynu w sprawie teatru. Rodney dobił pewnej umowy z Maxwellem, lecz nie zostawił mu pieniędzy. Wykorzystał Fran do wypisania mu czeku na milion dolarów. Dopiero Jocelyn (Sophie Ward) powiedziała jej o tym, że Rodney jest bankrutem. Fran była załamana, gdyż transakcji nie dało się cofnąć. Pomimo to udała się do Rodneya, za namową Val, po zwrot pieniędzy. Ten oddał jej czek, ale kobieta usłyszała, że zrobił jedną błędną inwestycję i teraz chciał wrócić na dobre tory. Fran oddała mu pieniądze. „C.C.” była tak pewna, że Sheffieldowie się rozwiodą, że zaczęła planować wspólną przyszłość z Maxwellem. Ten dowiedział się o postępku żony i był wściekły. Razem przyszli do Rodneya, a ten wyjawił Maxwellowi, że nie tylko odzyskał pieniądze, ale zarobił dodatkowe 500 000 dolarów. Natomiast Fran próbowała przekupić dyrektorkę szkoły (Susan Krebs), w której miała się uczyć Gracie. Zafundowała w rezydencji „dzień pełnej kultury” z pianistą oraz kłamstwem, że chodziła do prywatnej szkoły. Po incydencie z Rodneyem, zaczęło ją gryźć jej własne sumienie. Przyznała się dyrektorce do kłamstw, lecz ta uznała, że nie mogą przyjąć Gracie. Była dzieckiem bogacza, a oni chcieli przyjąć kogoś z uboższej dzielnicy, jak Queens. Tymczasem, Niles otrzymał wiadomość o śmierci wuja, po którym odziedziczył tytuł „Sir” i majątek. Zaczął żyć ponad stan, zadłużając się w kartach kredytowych, ale został sprowadzony na ziemię, gdy majątek okazał się bezwartościowy, a o tytuł toczyły się procesy sądowe. By spłacić długi, dołączył do pracy Val Toriello w piekarni z pączkami i bułkami.
13	The Yummy Mummy	Peter Marc Jacobson	Cody Farley i Suzanne Myers	3 lutego 1999
Fran udała się do dr Reynolds (Nora Dunn) na wizytę kontrolną. W przeciwieństwie do męża, chciała znać płeć dziecka. By uciec od tej myśli, udała się z Brightonem na Harvard by odwiedzić uczelnię, na którą miał chodzić. Tam pokłócił się z innymi przyszłymi studentami gdy uznali Fran za MILF. Brighton zdecydował, że macocha nie może jeździć z nim na uczelnię, ale nie powiedział dlaczego bo to go krępowało. Sheffield zrozumiała, że pasierb uważa ją za głupią i poczęła się intensywnie uczyć oraz brać rady od Lynn Redgrave na temat tego jak uchodzić za inteligentną. Lynn przyjechała do Maxwella by grać w jego sztuce. Fran wreszcie usłyszała od Brightona, że – delikatnie mówiąc – uznali ją za seksowną. Na badaniu ultrasonografem dr Reynolds pokazała Sheffieldom, że będą mieli bliźniaki: chłopca i dziewczynkę. Fran wpadła na pomysł, że mając piątkę dzieci, założy zespół muzyczny. Tymczasem, „C.C.” umawiała się z Colinem (James McDonnell), który stosował te same słowne wyzwiska, co Niles do niej. Kamerdyner poczuł się zazdrosny, ale gdy usłyszał, że zerwali, zrezygnował z planu wyznania jej miłości.
14	California, Here We Come	Peter Marc Jacobson	Suzanne Gangursky i Mary Lindes	26 marca 1999
Maxwell ogłosił żonie, że jedna z jego sztuk zostanie zmieniona w film. Jeśli przedsięwzięcie by się udało, musieli by się przenieść do Hollywood i polecił Fran znaleźć im nowy dom. Fran obawiała się tylko reakcji matki na tę nowinę. Ta nie przejęła się tym co zdziwiło Fran. Pani Sheffield i Niles udali się na poszukiwanie domów. W jednym z nich spotkali Donnę Douglas, którą Fran ciągle myliła z jej postacią, Elly May Clampett z serialu „Bogate biedaki”. Nilesowi spodobał się nowy dom bo miał ultranowoczesny interkom. Donna usłyszała historię jej i matki. Doradziła Fran by nie zostawiała matki za sobą, gdyż pęknie jej serce. Fran udała się na spotkanie Maxwella i „C.C.” z dyrektorem firmy, Maury Sherry (Hal Linden), zajmującym się filmami. Zaoferował mu olbrzymie pieniądze za zmianę jego sztuki w Sitcom. Mary zasugerował kobiecie by sprowadziła matkę za sobą, do „fabryki snów”. Fran wyjawiła ten plan matce, ale Sylvia kazała jej nie przejmować się sobą, gdyż nie będzie wieczna. Sądziła, że jest chora i po rozmowie z Val, zadzwoniła do ojca, który powiedział jej, że Sylvia jest w salonie piękności „Chatterbox”. Tam Libby (Nancy Cassaro) przekazała jej, że Sylvia jest w szpitalu i chodzi tam trzy razy w tygodniu. Sylvia przyszła do rezydencji i zaprzeczyła jakoby była chora. Milczeniem, potwierdziła jednak, że ma romans. „C.C.” była w takim szoku, że chciała się zagazować w piekarniku.
17	Ma’ternal Affairs	Peter Marc Jacobson	Frank Lombardi	2 czerwca 1999
Fran nie mogła uwierzyć w nowinę. Odwiedziła doktora Joe Razzo (Joseph Bologna), z którym Sylvia miała romans, pod zmienionym nazwiskiem. Dowiedziała się, że od 9 lat był wdowcem i brakowało mu kobiety. Sylvia była zła na córkę i przedstawiła jej sytuację w swym małżeństwie. Nie czuła już pożądania ani płomienia w związku i nie mogła znieść obojętności. Było jej obojętne, że córka nie akceptuje tej sytuacji. Pokłóciły się, ale doszły do porozumienia w trakcie przedstawienia Gracie. Fran, by ratować małżeństwo rodziców, sprowadziła ojca (Steve Lawrence) do rezydencji i przemówiła mu do rozsądku, by był bardziej romantyczny do matki. On z Sylvią, córką i zięciem udali się na kolację by uczcić rocznicę ślubu Fine’ów. Morty chciał być miły, ale udał się do toalety. Tam spotkał doktora Joe Razzo i Fran przedstawiła jego ojcu jako lekarza matki. Joe usłyszał jak Morty kocha żonę i ostrzegł go, że straci ukochaną na rzecz kogoś innego jeśli czegoś nie zrobi. Fran podziękowała mu, a Morty wrócił do żony. Przyznał się do błędów w nie okazywaniu emocji, a Sylvia wyjawiła mu co czuje. By ją odzyskać i znowu ją zaskakiwać, zaśpiewał jej fragment piosenki do muzyki granej na fortepianie i zaczęli tańczyć. Tymczasem, „C.C.” zgodziła się reżyserować przedstawienie Gracie pt. „Antoniusz i Kleopatra”. Zabrakło dziecka, które grało posłańca, dlatego tę rolę otrzymał Niles. Maxwell nie był pewny wyboru, ale Niles był tak butny, że sam zachęcił go do występu. Na scenie, kamerdyner tylko się jąkał i nie mógł wypowiedzieć swej kwestii. Z tego powodu źle o nim napisano w recenzji szkolnej gazetki.
18	The Producers	Peter Marc Jacobson	Mike Dow, Chandler Evans i Rick Shaw	9 czerwca 1999
Niles otrzymał skrypt sztuki napisanej przez przyjaciela. Chciał go sprzedać Maxwellowi, ale ten się nie zgodził. Gdy Fran usłyszała, że przyjaciel nie chciał jej wystawić tylko dla samego sukcesu, lecz by zaimponować kobiecie, w której się zakochał. Fran była w szoku, gdy dowiedziała się kim jest ta kobieta: „C.C.” Babcock. Całkowicie nie rozumiała tego co on w niej widział. Sheffield zdecydowała się wyprodukować wspólnie z Nilesem całe przedsięwzięcie. By wcielić je w życie, posłużyli się ich nazwiskami. Natrafili na kilka wybojów, jak wynajęcie starego teatru lub brak pieniędzy na oświetlenie czy zatrudnienie gwiazdy opery mydlanej sprzed 30 lat, Madeline Porter (Anne Lambton), która teraz pracowała jako kelnerka. Wpadli w kłopoty po uszy, gdy pewna kobieta (Casey Williams) dostarczyła im wezwanie do zapłaty 250 000 dolarów za naruszenie praw teatralnych. Początkowo Fran i Niles próbowali to ukryć przed „C.C.” z Maxwellem, lecz bezskutecznie. Sheffield był wściekły, ale zapłacił karę i zaangażował się przedstawienie. Okazało się pomniejszym sukcesem, ale Niles zachęcony przez Fran podszedł do „C.C.”, która była pod wrażeniem. Zamiast wyznać jej miłość, oświadczył się kobiecie. Tymczasem, Maxwell usłyszał jak „C.C.” mówiła do Fran, że jej nienawidzi. Kazał wspólniczce zaprzyjaźnić się jego żoną lub została by zwolniona z pracy.
19	The Dummy Twins	Steve Posner	Rachel Chagall, Harriet Goldman, Camelia Kath i Ivan Menchell	16 czerwca 1999
„C.C.” wyśmiała propozycję Nilesa, za co ten nie był wdzięczny Fran. Był zdruzgotany przez to, a Fran – po rozmowie z mężem – zamiast doradzać przyjacielowi cokolwiek, posłużyła się Brightonem jako Niles i Gracie jako „C.C.” do odegrania scenki, w której kamerdyner musiałby się najpierw umówić z kobietą. Oboje udali się na randkę, po której ponownie został odrzucony. Był tak wściekły na Fran, że zrezygnował z pracy. Maxwell zmusił do konfrontacji swego kamerdynera i wspólniczkę. „C.C.” wyjawiła, że oświadczył się jej 4 razy i zrozumiała, że nie posunie się dalej ze swym życiem, tak jak on. „C.C.” uznała, że także złoży wymówienie z pracy. Sheffieldowie nie mogli spać w nocy i uznali, że potrzebują zarówno Nilesa oraz „C.C.”. Udali się do pokoju kamerdynera, gdzie odkryli, że on i panna Babcock zasnęli po odbytym stosunku. Tymczasem, dr Martha Reynolds (Rita Rudner), siostra ginekolog Fran, zastąpiła ją w badaniu pani Sheffield i wręczyła dwie zaawansowane technologicznie lalki by już doświadczyli namiastki przeżyć z ich dziećmi.
20	Yetta’s Letters	Peter Marc Jacobson	Dan Amernick, Jay Amernick, Bernie Vyzga i Dan Amernick	16 czerwca 1999
Sheffieldowie byli zszokowani tym co zobaczyli. Na szczęście dla nich „C.C.” i Niles nie widzieli ich. Wobec tych wydarzeń, Niles i „C.C.” wycofali swoje rezygnacje. Do Fran przyszła matka z babcią i pokazali jej starą skrzynię Yetty z pamiątkami oraz listami miłosnymi. Yetta wyjawiła im, że miała ukochanego, przed wyjściem za mąż za ojca Sylvii. Miał na imię Richard (Jared Doud). Poszli nawet razem do łóżka, ale rozstali się na Long Island, po tym jak statek dobił do portu. Pisała do niego listy, ale ich nie wysłała. Fran zebrała je i podsunęła Maxwellowi, który liczył na zdobycie nagrody Tony. Ten wynajął już nawet teatr na ten cel, ale odrzucił listy Yetty. Nie mając dobrej sztuki, zdecydował się zakończyć wynajmowanie teatru, a Fran przez przypadek odesłała listy swej babci wraz z innymi skryptami do Andrew Lloyd Webbera (Sam Mountain). Ten uznał listy Yetty za wspaniały materiał na przedstawienie i zabrał ją do Paryża, gdzie podpisała odpowiedni dokument. Maxwell był zrozpaczony, ale nie wiedział, że Sylvia ma pełnomocnictwo od matki od lat i dlatego sama została zabrana do Paryża i Londynu. Podpisała prawo do wystawienia sztuki, którą uznano za wielki sukces i murowanego kandydata do Tony Awards. Fran podsunęła mężowi pomysł na to, że przedstawienie można też zekranizować, ale Sylvia zdążyła podpisać umowę ze Stevenem Spielbergiem (Isaac Chernotsky).
21	Maggie’s Wedding	Fran Drescher	Jayne Hamil	23 czerwca 1999
Fran wyjawiła Val sekret Nilesa o romansie z „C.C.”. Podsłuchała też jak Michael (Andrew Levitas) oświadczył się Maggie, gdyż musiał wyjechać na rok do pracy w Japonii. Fran się zgodziła, a Maxwell zaprotestował. Po chwili Maggie też wyraziła zgodę i razem z Val, Sylvią, Fran i wciąż sprzeciwiającym się ojcem, pojechali do salonu sukien ślubnych by wybrać odpowiednią dla dziewczyny. Fran z Maggie udało się przekonać Maxwella do ślubu. Wiedziała, że to ten jedyny, że to jej „Koty”. Tuż przed ślubem, Yetta pomyliła „C.C.” z Maggie i wyjawiła jej, że Maxwell z Fran wiedzą o romansie Babcock–kamerdyner. Natomiast Fran dowiedziała się, że James Brolin – mąż ubóstwianej przez nią Barbry Streisand – jest kuzynem Michela. Wpadła w taką ekscytację, że doznała przedwczesnych, silnych skurczy. Lekarz (Charlie Newmark) uznał, że zostanie w szpitalu do jutra, ale gdy Fran usłyszała, że Barbra śpiewa w jej domu, uciekła ze szpitala. Trafiła do rezydencji, skąd otrzymała telefon od rodziny zgromadzonej w szpitalu, którym śpiewała Streisand (Loren Michaels). Ślubu Michaelowi i Maggie udzielił rabin (Sue Goodman) z księdzem.
22	The Baby Shower	Peter Marc Jacobson	Sean Hanley, James Nelson, Howard Preiser, Cody Farley i Suzanne Myers	23 czerwca 1999
Libby (Nancy Cassaro), recepcjonista z salonu piękności „the Chatterbox”, wywróżyła Valerie szczęśliwe małżeństwo z kimś na literę „F”, dużo dzieci i mieszkanie. Val zrozumiała, że to aptekarz Fred (Fred Stoller). Natomiast do Fran powiedziała, że widzi Maxwella w Beverly Hills z długonogą blondynką o niebieskich oczach. Fran była zdruzgotana i poczuła się jeszcze gorzej gdy zobaczyła Val na randce z Fredem. Wróżba Fran zaczęła się spełniać, gdy Maxwell udał się w biznesową podróż do hotelu „Beverly Hills” z długonogą blondynką o niebieskich oczach: „C.C.”. Niles i Fran byli zrozpaczeni, ale udali się za ukochanymi by ich powstrzymać. Po spotkaniu z Fran Drescher, trafili do ich pokoi: Fran do „C.C.”, gdzie ta zapewniła ich o szczęściu z kamerdynerem, a niebieskooki blondyn Niles do Maxwella. Tymczasem, Brighton zdecydował, że musi mieć rok wolnego od uczelni. Zdenerwował tym Fran i Maxwella, któremu powiedział, że będzie się utrzymywać z pracy jako mim, na ulicach Paryża.
15	The Finale: Part 1	Peter Marc Jacobson	Caryn Lucas	12 maja 1999
Dr Reynolds (Nora Dunn) doradziła Fran, która nie mogła się doczekać pozbycia dzieci z brzucha i powrotu do dawnej figury, że ćwiczenia będą mogły pomóc w przyspieszeniu porodu. Sylvia i Yetta przyniosły jej odpowiednie kasety z ćwiczeniami dla ciężarnych. Fran także zakończyła terapię Gracie. W wieczór 1. rocznicy ślubu Fran z Maxwellem, Morty Fine (Steve Lawrence) zaśpiewał swej córce piosenkę, a cały romantyczny nastrój zainspirował Nilesa do kolejnej próby oświadczyn, tym razem z pierścionkiem. Tym razem „C.C.” nie odmówiła mu, lecz wybiegła bez słowa. Fran pobiegła za nią i gdy ją znalazła w windzie, ponownie podkreśliła, że nie wie co Niles w niej widzi. Obie utknęły w windzie po czym Fran zaczęła rodzić. Podczas gdy „C.C.” była pełna obaw, Fran uznała, że jeśli tego nie zrobi będzie się zastanawiać co by było gdyby, przerywane krzykami bólów porodowych. Maxwell, dzieci i Niles odnaleźli kobiety i sprowadzili mechanika (Andy Mackenzie) by je wydostał. Dopiero gdy „C.C.” powiedziała kamerdynerowi „tak”, Niles rozwarł drzwi windy własnymi siłami. Wydostał „C.C.” z niej i pocałowali się, a Fran została przewieziona do szpitala.
16	The Finale: Part 2	Peter Marc Jacobson	Caryn Lucas, Peter Marc Jacobson i Frank Lombardi	12 maja 1999
Fran była gotowa na poród bliźniąt. W porozumieniu z mężem, wybrała Val jako matkę chrzestną jej dzieci. „C.C.” take była szczęśliwa, że jest w szpitalu, ponieważ wymiotowała od czasu zgody na małżeństwo z Nilesem. Nie mogła znieść mdłości, ale usłyszała, że gdy powie „tak”, wszystkie wątpliwości znikną. By pozbyć się wątpliwości, Niles i „C.C.” zdecydowali się pobrać tuż nad ciążowym brzuchem Fran. Sprowadzili do sali duchownego (Darryl Hickman), podczas gdy dr Reynolds (Nora Dunn) odbierała poród. Na sali byli obecni Sylvia, Yetta, Gracie, Brighton, Maxwell, Yetta, ciotka Rose (Sylvia Drescher) i wuj Stanley (Mort Drescher). Tuż przed sakramentalnym „Tak”, wszyscy usłyszeli, że „C.C.” ma na imię Chastity Claire. Niles uznał to za piękne imię i Fran z Maxwellem zostali sami. Po krótkiej akcji porodowej, Fran urodziła najpierw chłopca, a później dziewczynkę. Pielęgniarka (Adeline Drescher) podała je matce i Fran nazwała chłopca Jonah Samuel – po jej dziadku – a córkę Eve Katherine – po babci męża. Sheffieldowie pokazali rodzinie dzieci, a Chastity Claire z Nilesem dowiedzieli się od lekarza (Gabriel Bologna), który zrobił badanie kobiecie, że sami będą mieli dziecko. Nowożeńcy zemdleli po tej nowinie. Krótko potem, Maggie udała się samolotem do Wenecji, gdyż tam pracował Michael. Brighton poleciał z nią, do Paryża. Natomiast Maxwell, Fran, Sylvia, Morty, Yetta, Gracie i noworodki udali się do Kalifornii by rozpocząć nowy rozdział w życiu.